Norðanfari


Norðanfari - 09.01.1879, Blaðsíða 3

Norðanfari - 09.01.1879, Blaðsíða 3
3 8 e m ]i e fi r þ a r t i 1 v e i ti n g u stj órn- i n n i f r á. í hvert sinn sem kallarðu borgun honum her. Og hregðist pað loksins að lijálpi hann Þjer, af pví hans dugnaður ei hrökkur til, ekkja pín á kaupinu gjöri honum skil. Dirfist nokkur annar að leggja pjer lið, löghoðnar reglur sem ei hefir við, rjettar gangs-sverðið skal hengt yfir liann hræðast skal hann lögsókn og refsing og hann. Slík verða pá emhættin útgengileg. Eagum mun pá hjálpað á frábrugðinn veg. Og líísverndaraðferð á landi og sjá lögboðna skipun fær samhljóða pá. Br. J. Áskorun. J>areð daghlöðin, einkum „Skuld“ og „h3orðlíngur“, og alpingi hafa lofað, svo gull hefir staðið eptir í hverju orði, fram- kvæmdir Jóns ritara i kláðamálinu, en vjer Borgfirðingar sem petta rítum getum ekki, raeð hezta vilja, sjeð að nokkur ráðstöfun Jóns hafi gjört hið minnsta gagn, hvorki til útrýmingar kláðanum nje til tálmunar útbreiðzlu hans. fetta gat ekki heldur orðið, pvi hann fylgdi fram, já harði fram sama lækningakákið sem Jón riddari Sig- urðsson ásamt sinum fylgifiskum innleiddi hjer á landi fyrstur manna. Eins og pað væri hastarlegt og rangt að draga af Jóni ritara heiðurinn, ef hann á hann skilið, eins er pað lika íhugunar- vert fyrir hlöð og alpingismenn að fara með og fylgja fram ósönnum og ósönnuð- um skoðunum. Til pess að sannleikurinn komist í ljós, pví hann er pó sagna beztur, leyfum vjer oss að skora á útgefanda, „Eorðlings“ og „Skuldar“ og herra Jón dbrm. á Gautlöndum, að skýra hverjar pær ráðstafanir eru, er Jón kláðareki fyrir- skipaði í Borgarfjarðarsýslu, sem komu í veg fyrir úthreiðslu hans eða voru til upp- rætingar og eyðingar kláðanum, og vildum vjer lielzt að sönnunin fvrir pessu væri hyggð á brjefum lögreglustj. sjálfs, Yjer væntum pessa sem fyrst, pví pað ríður eins í pessu máli sem öðru á pví, að hver uppskeri laun verka sinna og fram- kvæmda. Borgfh ðingar. T»aklíarávarp. TJr pví pað er orðin venja, að pakka opinherlega íyrir velgjörninga, sem veittir eru einstökum mönnum, og sem einungis hera ávöxt um stundarsakir, pá er eigi sið- ur tillilýðilegt, að pakka opinherlega fyrir pá velgjörninga, sem veittir eru heilu fje- lagi, og sem geta haft ávaxtarsamar af- leiðingar á ókomnum tíma, pessvegna finnst oss ómissandi, að votta Skagfirðingum og Strandamönnum opinhert hjartans pakk- læti, fyrirpá stórn velgjörninga og virðingu, er peir hafa veitt Reykvíkingum, með pví að kjósa til alpingis 2 menn úr peirra fiokki. J>ótt vjer sjeum eigi nú sem stend- ur, búsettir í Beykjavik, pá samt finnum vjer — vegna peirrar elsku og virðingar, sem vjer berum til höfuðstaðar vors — vel til hjartagæðanna, hyggindanna og íöður- landsr.ptarinnar, sem felst í pessum velgjörn- ingi, hjartagæðin sjást Ijóslega pegar litið er til pess, hvernig siðasta ping, fór með Beykvíkinga; skulum vjer að eins nefná l kirkjutiundarlögin. sem kúga pá til að groiða kii'kjugjald cins og almúgan út um landið, auk lieiri lagahoða, sem peim voru í móti skapi; einnig lýsir pað góðu lýarta- lagi, að lofa Beykvíkingum að njöta sem flestra króna af pingkostnaðinum, pví peir einir geta haft hagnað af pví. Hyggindin og ættjarðarástin lýsir sjer sjálft, á allar hliðar hvar sem litið er, skulurn vjer ein- ungis nefna eitt atriði sem aliir vita, sem sje: hve áríðandi pað er fyrir löggjöfina, að pingið hafi sem bezta og nákvæmasta pekkingu á högum og kringumstæðum lýðs og lands, í hverju einstöku hjeraði lands- ins, en auðvitað er að til pess væri hyggi- legast að hafa sem fiesta pingmenn úr ein- um hreppi, og pá sjálfsagt helzt úr Beykja- vík, en fremur er pað mjög lífgandi fyrir almenn málefni í hvorri einstakri sýslu, að liafa pingmanninn í sem allra mestri fjar- lægð; að endingu óskurn vjer að hinir virðulegu framangreindu kjósendur haldi áfram hinu góða verkinu við Beykvíkinga, pegar næstu kosningar íramfara, og vonum vjer að fleiri norðlendingar breyti pá eins, pví pað gæti orðið að óreiknanlegu gagni fyrir höfuðstað vorn og ibúa hans, um eptirkomandi tíma; en sjer í lagi er árið- andi að peir breyti ekki tryggð sinni við 2. pingmann Skagfirðinga. pví pað má telja víst, að hann verði hvergi kosinn á Suður- landi. þakklátur. * * þakkarávarpi pessu fylgdi brjefkafli svolátandi : „Hvað meininguna áhrærir i ávarpi pessu, pá verð jeg að játa, að jeg er henni sampykkur, pví jeg álít pað vott um sorglegt hugsunarleysi og sundurlyndi hvernig Skagfirðingum tókst að pessu sinni að velja sjer pingmann. að pví er snertir Jón ritara eptir pví sem álit er á honum hjer syðra, en hvað sem pessu áliti líður, pá var pað furðanlegt, að Skagfirðingar skyldu fremur velja pennan peim ópekkt- ann mann úr Beykjavík, heldur enn ein- hvern heima hjá sjer eða i nágrenni sínu, sem peir pekktu betur, pví pö „Borðling- ur“ liaíi slegið Jóni gullhamra fyrir fram- gönguna í kláðamálinu, pá er eigi prófað hversu peir liamrar eru rjett smíðaðir. Hvað Strandamenn snertir, pá mun engin neita pví, að peir hafi valið sjer mann, sem hefir álit fyrir að vera skarpur og vel menntaður maður, og nokkuð pekkt- ur af hlaðí sínu, en einmitt af pví hann er blaðamaður á hann kost á að koma fram til gagns í tilliti til pjóðmálefna vorra, fremur en flestir aðrir; en jeg ætla Strandamönnum sarot ómissandi að hafa mann á pinginu heimanað, eigi síður en öðrum, hæði vegna afstöðunnar og ýmsra búnað; rhátta, og vegna fjelagslífsins par á útkjálkunum, og að peir hafi liaft völ á nýt-um manni eða mönnum lieiina hjá sjer parf eigi að efast um. það er annars meining mín, að oigi ættu að eiga sjer stað annað en að minnsta kosti einn búsettur maður úr liverju kjördæmi, ætti jafnan setu á pinginu; fyrir pessu mætti færa inargar ástæður". Scgðu mjer „Norðanfari“ minn, fyrir hverja sök er nú verið að hjóða prent- smiðju Norður- og Austurmatsins til kaups? Yill amtið eða amtsráðið ekki hafa hana, eða er hún orðin liugrík svo amtsbúar vilji ná í krásina til skipta, eða er prentsmiðjan komin á vonarvöl ? Er petta fyrir ofmikla eða ofiitla stjórn hinnar heiðruðu prent- j smiðjunefndar ? Eða fenntu nokkur áhöld- hennar í áfellinu ? Skýrið petta fyrir mjer sem fyrst. Eorðan yfir dalinn. F r j e t t i r. Úr brjefi úr .Patreksfirði d. 29. okt. f. á. „Haustið hjer var storma samt mjög, optast norðanveður, stundum ofsarok, pann- ig reif skemmu ofan að veggjum á einurn hæ hjer í sveit i næstliðinni viku. Ógæft- ir hafa og verið hinar mestu. Fje hofur reynzt illa. Hjer kom snjór 13. sept. svo mikill, að aftók nautahaga, en ófærð kom á fjöll, en pann snjó tók pegar upp aptur, næstu daga á eptir. Nú er að eins grátt i rót og nokkur enjór í lautum. Erost, 2—3 0 á B. Verzlun er hjer dauf og ónóg, vörur eigí til pótt peningar sjeu í boði. Lítur illa út fyrir almenningi á vetrinum, pví bæði hrázt að miklu leyti bjargafii í vor, og líka hefir sumarið verið yfir höfuð stirt, og heyafli pvi í minna lagi. Kvef hefir gengið hjer mikið, og nokkur börn hafa dáið lijer vestra, úr harnaveiki að sögn. — Mikill sandur heíir komið á Sauðlauks- dalstún og víðar í haust. Djúpir lækir liafa stýflast, J>að litur eigi út fyrir annað, en að jörðin eyðist með öllu á fáum árum. Henni hefir daglega farið aptur hin sið- ustu ár.“ Úr brjefi úr Miðdölum í Dalas. u/i3 f. á. „Helztu frjettir hjeðan eru afleiðingar af hinu mikla norðanveðri mcð kafaldi, sem hyrjaði hinn 20. f. m. og hjelzt í viku, (svo sem fjármissir meiri og minni til og frá, og fennt hgfir og hrakist í sjó og vötn; á einum hæ í Haukadal vantar allt að 100 fjár. Erá Ásgarði í Hvammssveit varð úti 16 vetra gamall piltur, sem dó i liöndun- um á manni skaxnmt frá bænum, voru peir að reyna að hjarga fjenu; af peim bæ misst- ist á annað 100 fjár, rak nokkuð af pví fyrir sunnan Hvammsfjörð. Frá Ytri- Görðum í Staðarsveit er sagt að allt fjeð hafi hrakið í sjó og liafi bóndinn og annar mað- ur til verið að l$ita að pvi og komist heim svo pjakaðír, að peir hafi dáið litlu síðar. Yíða lengra að, er að lieyra fjárskaða hæði fyrir vestan og norðan, og er enn eigi til spurt hvað víða. (Auk pess bjer talda. höf- um vjer frjett með mönnum úr Dalasýslu, sem komu hingað nú fyrir jólin, að menn- irnir frá Ásgarði liefðu verið 3 og að peir hefðu staðið yfir fjenu á 3. dægur. Enn- fremur að á Brekku í Gilsfirði hefði tap- ast, nær pví allt fjeð. og lijá hjeraðlækni Ólafi Sigvaldasyni á Bæ í Ivróksfirði um 60 fjár. Fiskilaust undir Jökli, en a Völlun- um, innan við Ólafsvik, nokkurafli. Heilsu- far manna í hetra lagi. Bráðapestin á- stöku bæjum). Á Suðurlandi hafði veðrið verið fjarskalegt, en ekki snjókoina. Menn muna ekki eins langsamt átelli á hausti, en síðan pví linnti hefir veríð allgóð veðurátta, Heyskapur varð lijer um pláss í betralagi, pví að grasvöxtur var góður á túnum og harðvelli og nýting góð á meiri hluta hey- aflans. f>yngsla kvefsótt gekk hjer í haust, dóu uokkur hörw og gamalmenni. í nær- liggjandi kaupstöðum hefir í liaust verið skortur á nauðsynjavörum, einkum á Borð- eyri, kom pangað eitt skip með vörur og til pess að taka sláturfje, átti annað skip að koma par í sama tilgangi frá Bryde, sem par hefir mörg sumur verzlað sein

x

Norðanfari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norðanfari
https://timarit.is/publication/88

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.