Norðanfari - 17.03.1879, Blaðsíða 1

18. ár.
Nr. 13—14.
\ORMMI,
Aliureyri, 17. íuarz 1879.
Agrip af verðlagsskrám,
sem gilda í Norður- og Austuruiutlœminu 1879—18^0.
í Hv. Skf. sýslum. í Ef. og J>. sýslum og Ak. k. í Múla- sýslum.
A. Fríðurpeningur: Kr. aur. Kr. aur. Kr. aur.
1 hndr. 1 kýr í fardögum 3—8 vetra . . . 96 83 95 2172 83 87
— 6 ær - — 2—6 — ... . hver á 12 95 13 83 14 13
— 6 sauðir á hausti 3—5 — ... . — á 16 86 V. 17 72 17 9172
•_ — 8 — - — tvævetrir .... 12 »87* 13 7«72 14 57
• — 12 — - — veturgamlir . . . ■ . •— á 9 287* 9 21 10 64
— 8 — - — geldar 12 457* 13 1272 13 7372
— 10 — - — mylkar . *— á 8 9 7 977, 9 5
_ — 1 áburðarhestur í fardögum 5—12 vetra . . . 75 «7* 85 26 79 75
90 áln, 1 hryssa jafngömul 63 56 75 267, 72 35
B. Ull, smjörogtólg:
1 hndr. 120 pd. af hvítri ull vel peginni . 1 pd. á 7972 >? 83 ?? 847*
- — 120 pd. af mislitri — . . . 1 pd. á 54 7, » 5772 » 59
- — 120 pd, af súru smjöri — . , . 1 pd. á 60 » 56 » 66
- — 120 pd. af tólg vel bræddri . . , . 1 pd. á » 37 » 34 » 34
C. Tóvaraafullu:
1 hndr. 60 pör eingirnissokka » 40 » 60 » »
_ — 30 — tvíbands gjaldsokka . . . . parið á 68 » 667, » 66
- — 120 — tvípumlaðra sjóvettlinga . . . parið á 227* » 22 ?? 34
_ 20 eingirnis peisur ...... . hver á 3 2 » » »
— 15 tvíbands gjaldpeisur .... . hver á 2 397, 2 957, » »
— 120 álnir vaðmáls álnar breiðs . . 1 alin á 1 »27. 1 7 1 347,
- — 120 — einskeptu 4—5 kvartil á breidd 1 alin á 1 1 » 767, 1 4072
D. Fiskur: /
1 hndr. 6 vættir af saltfiski 1 vætt á 10 47 10 12 9 67
6 — af hörðum fiski . . . . . -1 vætt á 10 93 10 57 12 15
-- — 6 — af smáfiski ...... 1 vætt á 11 11 8 58 10 25
_ 6 — af ísu 1 vætt á 10 73 9 33 8 90
- — 6 — af hákarli hertum . . . . 1 vætt á 9 27 7 76 7 937*
E. L ý s i:
1 hndr. 1 tunna hvallýsis .... . . 8 pottar á >? 2 3472 3 11,
— 1 — hákarlslýsis ...... 8 pottar á 3 64 3 21 3 9
- — 1 — sellýsis ....... 8 pottar á 3 52 3 87 2 2 73
- — 1 — porskalýsis ...... 8 pottar á 3 7 2 57 2 507,
F. Skinnavara:
1 hndr. 4 fjórðungar nautskinns .... 1 fjórð. á 14 23 14 4572 12 45
_ — 6 fjórðungar kýrskinns 1 fjórð. á 12 16 12 34 10 41
- — 6 fjórðungar liross-skinns .... 1 fjórð. á 9 91 10 9 8 84
- — 8 fjórðungar sauðskinns af tvævetrum
sauðum og eldri 1 fjórð. á 7 2 6 OO 6 24
- — 12 fjórðungar sauðsk. af ám og vetur-
gömlum sauðum 1 fjórð. á 5 7 5 4 4 36
- — 6 fjórðungar selskinns ..... 1 fjórð. á 11 46 12 31 10 10
- — 240 lambskinn (vorlamba) einlit . . livert á >? 24 » 26 » 1972
G-. Ý m i s 1 e g t:
1 hndr. 6 pd. af æðardún vel hreinsuðum . 1 pd. á 10 37 10 79 11 4
- — 120 pd. af fuglafiðri ...... 1 fjórð. á 10 20 8 3072 9 25
- — 80 pd. af fjallagrösum .... 1 fjórð. á 1 32 1 48 1 6
5 álnir 1 dagsverk um heyannir . . . . . 2 34 2 3172 2 60
5 álnir 1 lambsfðður ......... 4 |24 4 26 3 98
Meðalyerð allra meðalvcrða: hundrað. alin.
í Húnavatns- og Skagafjarðarsýslum 66 kr. 94 a. 557* »•
í Eyjafjarðar- og bingeyjarsýslum og Akureyrar kaupstað . . 63 — 73V2- 53
í báðum Múlasýslum ..................................... . 70 — 85 - 59
Aðsent.
(Niðurli.). Biskupinn fær gjafir lianda
fátæklingum í ávísunum. Hann fer og leitar
fyrir sjer við verzlanirnar í Reykjavík, hjá
hverri peirra hann geti fengið sem mest
fyrir ávísanirnar, korn með lægstu verði og
mestum afslætti. petta fær hann hjá Con-
súl Smith. Hjá honum fær hann fullt
verð fyrir ávísanirnar, og korn með betri
kjörum, en porri manna átti að sæta hjá
kaupmönnum fyrir sjálfa sig, og má sjá
Þau kjör í grein biskupsins á tilvitnuðum
stað í 2 bl „Isafoldar“. í pessa verzlun,
sem er einhver hin gegnasta í Iteykjavík,
getur hann svo fátæklingunum ávísanir, og
sjer um, ag pejr fái sainkvsemt pví, sem
um var samið. Getur nú nokkur sanngjarn
maðurætlazt til, að biskupgerðimeiraenpetta?
Gat hann fyrir fram vitað, hvort einhver
eða eínhver maður á öllu landinu kynni að
komast að betri kornkaupum ? Gat hann
verið viss um, að meira myndi verða úr
gjöfunum að öllum kostnaði fráreiknuðum,
pótt hann sendi ávísanirnar fyrst til út-
landa? Gat hann yfir höfuð gjört sjer von
um betri kaup með gjafir pessar, en sjálfur
hann og almenningur bjer varð að sæta
fyrir sín eigin heimili ? Gletur nokkur
maður ætlazt til pess, að biskup færi sjálf-
ur, að taka korn heim til sín og mæla fá-
tækum út skeppu og skeppu, hvernig sem
á stóð fyrir honum? Jeg vona að flestir
— 25 —
verði til að kveða nei við pessum spurning-
um, og pá er nóg. |>á er pað sýnt, að
biskupinn hefir varið gjöfunum með peirri
hagsýni, sem með sanngirni verður til ætlazt.
Annars veit „Fátæklingurinn“, sem
virðist vera kunnugur á Álptanesi, pað vel,
að nálega hvort mannsbárn á öllu Suður-
landi, og par á meðal íbúar Reykjavíkur
kaupa allt sitt korn af kaupmönnum en
panta pað ekki frá útlöndum. Einstöku,
menn hafa reyndar gjört petta eitt eða tvö
ár, .en hætt pví aptur, af pví peim hefir
ekki að öllu samanlögðu pótt pað tilvinn-
andi. fað er og viðurkennt, að lcorn sje
sú vara, sem kaupmenn græði lítið á, og
pví er hvorki biskupi nje öðrum að lá, pótt
hann byggist ekki við neinum ávinningi af
pví fátæklinganna vegna, að leggja út í allt
pað umstang og áhættu, sem pví var sam-
fara, að panta sjálfir korn upp frá Kaup-
mannahöfn; og hafði hann verið óhagsýnn
í pví, pá hafa nálega allír búendur á Suð-
urlandi gjört sig seka í söinu og meirí ó-
hagsýni fyrir sjálfa sig, og er pá vel gjört
af „Isafold11, að leiða athyggli almennings
að pvi, en ekki að leggja einn mann, og
pað pann, er sízt skyldi, í einelti, vegna
hinnar almennu óhagsýni. — |>ótt Kristján
á Hliði hafi í petta sinn verið svo hepp-
inn, að fá nokkrar tunnur af korni með
betra verði en allir aðrir, og uppboðs kaffi
fyrir 80 a., pá er pað happ, sem hann vissi
ekki fyrir, og sem hann víst ekki opt áður
hefir hlotið, eða að minnsta kosti hefir hann
pá ekki Iátið pað verða eins arðsamt fyrir
fátæklinga sveitar sinnar; pvi pá pyrftu
líklega ekki aðrir fátækir hreppar, svo sem
Kjalarneshreppur, að hjálpa honum til að
forsorga purfamenn sina.
Oss tekur ekki sárar til biskups, en
til hverra annara, og oss pykir pað prýði á
blaði, að pað hafi djörfung til að finna ekki
síður að gjörðum embættismannanna en
annara. En oss pykir_ Ijótt og óheyrilegt,
að heiðarlegur maður sje lýttur í augum
pjóðarinnar fyrir pað, sem hann hefir gjört
svo vel og samvitzkusamlega, að hann ætti
fyrir pað hrós og pakklæti skilið. Og pað
er ekki fallega gjört, að segja svo kænlega
frá, öðrum til hróss, að annar, sem lika á
hrós skilið, sje lastaður, að segja sannleika
svo blendinn, að ókunnugir lesendur fái
ranga hugmynd um allt málefnið. Slíkt
er ekki að leiðbeina alpýðu, heldur villa,
og pessvegna skiljum vjer ekki í, hvernig
grein „Fátæklingsins11 hefir sloppið gegnum
greipar ritstjórans inn í„lsafold“, sem ó-
neitanlega liefir verið leiðbeinandi, en ekki
villandi i seinni tíð.
Vjer óskum pess af öllum hug, að oss
hefði með línum pessum, sem vjer ritum
að eins vegna sannleikans, tekizt
að sannfæra gefendurna um, að ráðsmennska
biskupsins á gjöfum peirra var góð, og að
eptir vorri sannfæringu hefði enginn maður
á Suðurlandi reynzt peim trúrri ráðsmaður,
K á r i.