Norðanfari - 13.02.1880, Blaðsíða 4

— 20 —
lengi bjó að Sigríðarstiiðum í Vesturhópi,
áttræður að aldri, hann hafði verið tvígiptur
og cignast 2 hörn með fjrrri konu sinni en 20
með hinni síðari. J>á eru og látnar sómakon-
urnar Haldóra Jónsdóttir á Höskuldsstöðum á
Skagaströnd og Sigurlög kona Jónasar bónda
Guðmundssonar á Ási í Yatnsdal og margir
fleiri hafa látist par vestra. Hjerihænumog
sveitum umhverfis heíir gengið megn kvefsótt
og svo lungnabólga, en fátt hefir andast af
því. Tvær konur aldraðar hafa sálast, önn-
ur á Garðsá, Guðrún Árnadóttir, móðir Arna
bónda Hallgrímssonar par; hin að Kjarna,
Helga Guðmundardóttir að nafni, tengda-
móðir Jónasar hónda samastaðar.
|>ann 4. f. m. andaðist úr brjóstveiki
jungfrú Ingibjörg, dóttir heiðursbóndans Páls
Steinssonar að Tjörnum í Eyjafirði, 17 ára
gömul, gáfuð og gjörfuleg.
— Hjörtur Halldórsson, unglingsmaður
frá Syðri-Tjörnum á Staðarbyggð, lagði upp
frá Skjöldólfsstöðum á Jökuldal á leið
hingað, skömmu fyrir porra, villiist og láúti,
komst á 3. dægri að Möðrudal á Fjöllum
mjög kalinn.
— Lítið kvað enn í vetur hafa borið á
bráðapestinni hjer norðanlands, t. d. drapst
úr henni í fyrra 70 fjár á Silfrastöðum en í
vetur að eins 6 kindur.
— A öllum verzlunarstöðum hjer í norð-
lendingafjórðungi, nema á Raufarhöfn, kvað
vera orðið mjög lítið um kornvörubyrgðirnar,
cinnig um kaffi, sykur og tóbak m. fl., enda
kvað aðsóknin eptir nýárið hafa verið fjarska-
lega mikil. Allt að pessu hefir samt verzl-
unarstjóri herra E. E. Möller getað byrgt,
— sem fyrri — skiptavini sína og miðlað
fleirum talsvert.
Anglýsingar.
Herra Jóhannes Sigvaldason, utanbúð-
armaður hjá herra verzlunarst. E. Laxdal, hefir
um næst undanfarin ár sýnt- oss pá góð-
vild, að annast um útsendingu «Norðanfara»
hjer í nærsveitirnar, og framvegis heit-
ið oss hinu sama, biðjum vjer pví hina
heiðruðu kaupendur blaðs vors, úr pessum
sveitum, að vitja pess hjá honum.
Björn Jónsson
Eitstj óri « Norðanfara.»
— Yið undirskrifaðir ábúendur á Syðri-
og Atri-Yarðgjá í öngulstaðahrepp Eyja-
hverju lykillinn fannst í vasa Davíðs. Hann
sendi mann til svertingjans Tuaro og skipaði
honum strax að fara til Ameríku og kunn-
gjöra ættingjum hins látna sorgartíðindin.
par eptir fór hann til yfirvaldanna og klag-
aði prestinn Tómas Reinhagen, sem morð-
ingja hróður síns.
Tómasi var nú varpað í fangelsi með
konu og hörnum, pað voru lika nokkrar á-
stæður fyrir pvi að hann væri grunaður um
morðið. Daviðs harðýðgi við bróður sinn,
pegar hann ætlaði að selja allt sem honum
var svo kært, og panníg eyðileggja vonir
hans og óskir, gat ef til vill hafa komið
honum til pessa ódáðaverks, og pegar
enginn aðkomandi var í húsinu og götu-
dyrnar um morguninn höfðu verið lokaðar,
en knifur sá sem stóð 5 sárinu var einn af
borðknífum Tómasar, pá gat dómarinn ekki
annað en haft hann freklega grunaðann um
bróðurmorðið. Enginn gat samt skilið í pví
hvað hinum seka hefði gengið til að hafa á
fjarðarsýslu, gjörum hjermeð heyrum kunn-
ugt, að við fyrirhjóðum öllum að skjóta sel
eður fugl á Austur-Leirunni, sem heyrir
undir Yarðgjárland, og mega peir sem hrjóta
á móti pessu hanni voru, húast við að
verða lögsóttir.
Hnrmann Sígurbjömsson.
Jóhannes Grimsson.
Cylender-Hlir er til sölu í prent-
smiðju «Norðanfara».
— Pjármark Sigurðar Jónssonar á Baid-
ursbeimi í Skútustaðahrepp: míðhlutað í
stúf hægra, stúfrifað biti fr. vinstra.
— Fjármark Sigurðar Björnssonar á
Arnarvatni í Skútustaðahrepp: sneitt fr.
liægra, sneiðrifað framan vinstra. Brm.:
SI G GI.
— Fjármark JÖhatans Jóhannessonar á
Höskuldsstöðum í Reykjadal: Sneiðrifað
framan hægra, blaðstýft og biti fram. vinstra.
— Brennimark Indriða Magnússonar á
Efri-Dálkstöðum í Svalbarðsstrandarhreppi
I. M. So n.
Hitt og fjetta.
Friðarfundur. í Neapelshorg á Ítalíu
átti 26. dag októberm. f. á., að halda fund
um pað, að allar pjóðir í Evrópu legðust á
eitt með að leggja niður vopn sín. Yar til
pessa fundar boðað öllum. friðarfjelögum;
Gladstone, f'yrrum æðsti stjórnarherra áEng-
landi, er verið hafði næstl. sumar suður á
Italíu, hafði ritað stjórnarnefnd pessa fundar
brjef, og afsakað við hana, að hann. pyrfti pá
að fara heim, og pætti sjer pó súrt í brotið,
að geta ekki sjálfur verið á pessum fundi, en
kvaðst -eigl að síður vilja vinna að framgöngu
pessa málefnis allt hvað sjer væri mögulegt.
Ljónið í stofudyrunum. Hjá Rich-
riverport á Suðurafríku, segir ferðamaðurinn
I/ichtenstein frá pví, að peir komu til bæjar
eins, hvar hóndinn hjet Ban Wyk. Á meðan
við hvíldum hjer okkar preyttu uxa og glödd-
um oss í skugga forsælunnar, sagði bóndioss
frá pessari sögu:
Fyrir hjer um bil 2 árum síðan, skaut
jeg skot eitt, sem rjeði kjörum mín og
minna. Kona mín sat ásamt börnum okkar
inn í húsinu nálægt dyrunum, sem stóðu
opnar, hörnin Ijeku sjer kringum hana, en
jeg var við vinnu mína úti við ea nálægt
burt vinstri hönd hins myrta. Tilgáta skrif-
arans, að hann hefði gjört petta til að ná
hinum dýrmæta hring, — sera máske hefði
setið f'astur á hendinni, — pótti eigi líkleg,
par sem peningar hins dauða voru órótað-
ir, menn vonuðu samt að geta fundið pann
seka vegna hringsins. pví skrifarinn sagði
að á steininn i hringnum hefði verið grafn-
ir stafirnir : „D. G. R.“, svo sem upphafs-
stafir í nafni eigandans.
Rannsóknum var nú haldið fram, en
hvernig sem að var farið, gat pó ekkert orð-
ið uppvíst eða sannað, svo pað sat einungis
víð grun pann, sem merm höfðu á prestin-
um, og vegna hans fyrra góða mannorðs og
peirrar polinmæði sem hann sýndi í mót-
lætinu, pá var hann látinn laus úr fangels-
inu. En samt mátti hann borga kostnað-
inn sein leiddi af rannsókninni, og meðan
sakleysi hans varð ekki sannað, mátti hann
yfirgefa prestakallið í Jammerhayn. 8krif-
arinn tók afskriptaf rjettarrannsóknunum,
húsinu. Konan mín sjer að skugga her á
dyrnar. svo hún lítur upp, sjer hún pá að
fullorðið ljón er komið að dyrunum. Hún
verður pegar að vonum frá sjer numin af
hræðzlu og sem að blóðið storkni í æðum
hennar, en vissi pó um leið að ekkert væri
hættulegra, en að láta hinn aðkomna gest sjá
á sjer nokkurn hilbug og enn sízt að leita
undan, hún sat pví grafliyr, en hörnin putu
hljóðandi í fang henni. Jeg heyrði hljóðin
og fór pegar að vita hvað um væri að vera,
og pegar jeg sá hinn aðkomna, geta allir
nærri hversu mjer varð hverft við og að ekki
var að hugsa til að komast inn um dyrnar á
húsinu. Enn pá hafði Ijónið ekki sjeð mig,
^en hvernig gat jeg nú vopulaus varið fjöl-
skyldu mína. eður komið henni til hjálpar?
Jeg læddist kringum húsið og að glugga
' einuui, sem stóð opinn, og til allrar hamingju
stóð par í horni hlaðin byssa, sem jeg gat
náð til, og vildi líka svo hamingjusamlega
til, að fremri stofu dyrnar stóðu opnar, svo
jeg gat nú í gegnum gluggann sjeð paðan
hinn skelfandi athurð. Ljónið var nú allt
komið inn fyrir innri dyrnar og horfði með
glepsandi ránsaugum á konu mína og hörn
og í pví sama hjó sig til að stökkva á lierfang
sitt, pá sá jeg nú að ekki var lengur tími
til að híða boðanna, lieldur ávarpaði konu
mína nokkrum hughreystandi orðum og hleypti
í pví sama skotinu úr byssunni. Skotið náði,
fyrir Guðsnáð, tilgangi sínum, pví pað hitti
á höfuð Ijónsins par er bezt gengdi, svo pað
stóð ekki á fætur aptur. Jeg held að opt
hafi ekki verið send til Drottins innilegri
pakkarfórn en pað sinn frá húsi mínu.
í sumar sem leið, áræddiherra Athalza
í Púehla í Mexíco, ásamt 13 mönnum öðrum
uppgöngu á fjallið Orizaba, sem er hæst allra
fjalla í Mexico, 5,295 inet. eOur 10,878 fet
á hæð*. Ferðamenn pessir urðu að höggva
7000 tröppur í jökulinn til uppgöngu, pá er
peir voru komnir upp á fjallið dó einn af
pynku loptsins. Ferðin stóð yfir í 4 daga,
enn einn af' peim voru peir hríðteptir; pá er
ferðamenn pessir komu heim aptur, dó ann-
ar maðurinn af heimakomu í andlitinu, er or-
sakaðist af snjóbirtu.
*) Öræfajökull 6,210 fet, Snæfellsjökull
5,800 fet og Helda 5000 fet, hæstu fjöll á
íslandi.
Eigandi og ábyrgðarm.: Björn Jónsson.
Prentsmiðja Norðanfara. B. M. Stepliánsson
til að sýna ættingjum liins látna, ogferðað-
ist par eptir fieiin til Surinana.
Meðan á málinu stóð, var erfðagóz
bræðranna selt og skipt. Davíðs hluti var
geymdur pangað til að hann yrði sendur
erfingjum hans. Hinn hlutinn sem til-
heyrði Tómasi, gekk að mestu leyti til máls-
kostnaðarins.
Allir sem rjett pekktu prestinn álitu
hann saklausan. Söfnuðurinn var sorgbit-
inn af pví að missa sinn elskaða leiðtoga
Og vin. En samt var tilburður pessi orð-
inn svo hljóðbær og sýo margir álitu hann
sekann og dæmdu hann hart, pess vegna fól
sjera Tómas mál sitt Guði á vald, keypti
sjer lítið hús í öðrum landsbæ, fyrir leyf-
arnar af eígnum sínum, og lifði par í fá-
tækt af vinnu sinni, og hugsaði einungis
um að upp ala börn sín.
(Eramhald).