Norðanfari - 28.02.1880, Blaðsíða 2

28 —
hlvtta Evrópu, hafa vatnavextir og ísaleysing-
ar valdið.
Ítalía. J>ingaflokkarnir eigast enn sem
fyr illt við, vinstriflokkarnir ráða yfir meiri
hluta atkvæðaj en peim semur ekki. I nóv-
emher komst Carioli aptur til valda, en De-
pretis fór frá, nú er orðið pað samkomulag
að Depretis er innanríkisráðherra og eru pví
háðir forsprakkar flokkanna í ráðaneytinu, nú
sem stendur.
A Ítalíu er sveit manna, er hefir sett
sjer pað mark og mið að ná Triest ogTrient
frá Austurríki undir Ítalíu. Formaður pessa
flokks Avezzana, hershöfðingi, og fjelagi Gari-
haldi, andaðist í desemhermánuði. Stjórnin
kveið pví að flokksmenn Avezzana mundu
nota jarðarför hans til æsinga móti Austur- !
ríki og kvaddi forsprakka fjelagsins á sinn
fund (einn peirra er Menotti, sonur Garihaldi).
Ráðgjafarnir báðu pá hafa hægt urn sig, og
og kváðust sjálfir vera peim alveg samdóma
og hafa í huga að ná Trient og Triest. Yið
jarðarförina urðu einhverjar óspektir, sem lög-
regluliðið hældi niður, en við pað reiddust
oddvitar fjelags pessa og einn peirra, Imbri-
ani, gaf á prent allt samtal peirra við ráð-
gjafana. Stjórnarblöðin lýstu ummæli hans
lýgi, en peim er ekki trúað. Djelag petta
vill og að ölluin líkindum koma á lýðveldi,
um leið og pað vill ná hinnm hálf-ítölsku
löndum Austurríkis. — Innan skamms er lok-
ið hinu mikla prekvirki að grafa göngin við
St. Gottbard, göngin eru um 2 mílur að lengd.
Spánn. Jeg gat pess síðast að heit-
mey Alfonsar konungs, Kristín frá Austur-
ríki var á leiðinni til brúðgumans. Yeizlan
fór fram 29. nóvember í Madrid með hinni
mestu viðhöfn. Alfons er vinsæll konungur
pótt hann pyki nokkuð lausiyndur. J>ví und-
arlegra er pað, að honum hefir sem fleirum
landsdrottnum verið sýnt banatilræði. |>ann
30. desember ók konungur heim til hallar
sinnar og drottning hans, voru pau 2 ein í
vagninum, pvf að konungur hafði sjálfur taum-
haldið. Skammt frá höllinni hljóp maður
nokkur fast að vagninum og skaut sínu skot-
inu á hvert peirra, on hvorugt sakaði og
telja Spánverjar pað liið mesta kraptaverk.
|>að er ekki að sjá, að fleiri hafi verið í vit-
orði með pessum glæpamanni, hann er 19
ára, og heitir Gonzalves, og kveðst hafa gjört
petta af atvinnuleysi og hungri. Uppreist-
in á Cuba er nú sefuð um hrfð, en heima á
Spáni er róstusamt á pinginu og óánægja, og
35 hershöfðingjar liafa sagt af sjer.
Frakkland. Frá Frökkum er opt eitt-
hvað nýtt að segja, og svo er enn. Hinum
áköfu lýðveldismönnum og flokki Gambetta
pótti Vaddington of linur lýðveldismaður og
endirinn varð að hann fór frá í byrjun des-
embermánaðar. Eptir nokkra daga tók Grevy
til forseta hins nýja ráðaneytis einn af vin-
um og úr sveit Gambetta, er Freycinet heit-
ir, hann er mest kunnur að pví, að hafalagt
á ráð um ýmisleg stórkostleg verkleg fyrir-
irtæki til framfara og auðsældar, einkum er
pað honum að pakka, að pingið liefir veitt
stórfje til nýrra járnbrauta, skurða og hafna
og á að verja til alls pessa á 12 árum (1878
til 1890) fullum 4000 milljónum króna.
Gambetta má heita einvaldur á Frakklandi,
ráðaneytið er allt úr hans flokki, en sjálfur
vildi hann eigi nú sem fyr taka aðsjerstjórn
pess, hann treystir sjer betur að ráða öllu á
pann hátt að láta aðra bera nafnið. Freyci-
net gætti fyrst 1870, énda er svo um flesta
skörunga Frakklands nú um daga. Marga
óar við livað umskiptin eru skjót í Frakk-
landi og að ákafamennirnir og biltingamenn-
irnir skuli jafnan ná meiri og meiri völdum,
en vel lætur Bismark sjer petta allt lynda
og Ijet sendiboða J>jóðverjalands lýsa ánægju
sinni yfir pessum umskiptum. Ilann veit
pað vel, og hefir líka sagt pað, að fá konungs-
ríki munu fylgja Frökkum pegar peir sjálfir
eru orðnir hlóðrauðir lýðveldismenn, ef í hart
slæst með |>jóðverjum og peim. Fjárhagur
Frakka er hinn bezti og auðsæld afmenn. í
vetur hefir verið fjarska snjófergja um Frakk-
land og suðurhluta Evrópu, og hefir víða á
Frakklandi, sem annarstaðar orðið spell að
vatnavöxtum.
England. Nú hafa Englendingar víst
að fullu bælt niður uppreistina í Afganistan;
rjett fyrir jólin tpkst peim að eyða sveitum
Afghana og tóku peir síðan höfuðbæinn Ka-
búl í annað sinn. Beaconsfield er grunaður
um, að vilja leggja landið undir yfirráð Eng-
lendinga, en fjármálaráðgjaflnn Northcote hef-
ir borið pað til baka á almennum fundi.
Gladstone ferðast um landið og níðir niður
stiórnaraðferð Beaconsfields og verða margir
pví sinnandi, æsingarnar á Irlandi eru með
meira móti, höfuðmaður peirra æsinga, Par-
nell, pingmaður, er stokkinn af landi burt
til Ameríku.
Á Skotlandi varð sá sorgaratburður að
brúin yfir ána Tay (skammt frá bænum
Dundee) brotnaði undir járnbrautarlest; í
vögnunum voru um 80 manna að pví er
næst verður komizt og týndust peir allir.
Lestin kom að sunnan sunnudagskvöldið p.
saklaus, pá mátt pú eigi hugsa til að binda
pig við dóttur morðingjans.
Rannsóknin átti nú að hefjast að nýju,
en dómendurnir vildu fyrst fá skýrslur um
hina fyrri rannsókn í Jammerhayn, og pann-
ig leið nokkur tími á meðan pær voru út-
vegaðar. Á meðan á pessu stóð, ha fði ung-
ur maður ókenndur komið til Jammerhayn,
og spurt sig fyrir um Tómas Keinhagen og
hans núverandi aðsetursstað, og pegar liann
hafði frjett um pað, for hann pangað, en
fjekk eigi að ná fundi prests, bað hann pví
forsetann að veita sjer áheyrn í einrúmi.
jpetta var sama dag sem Reinhagen
og dóttir hans voru fyrst yfirheyrð. Kein-
hagen neitaði öllu pverlega. og kvaðst ekk-
ert vita um hina fyr nefndu mannshönd.
En Ada hafði par í mót rueðkennt, að
höndin væri eign sín, en samt neitað, að pað
væri höndiu af föðurbróður sínum, og pví,
að faðir sinn vissi nokkuð um hana. En
spursmálí pví, hvar hún heíði fengið hana,
vildi hún elcki svara. en bað jafnframt inni-
ler‘a um að mega tala við föður' sinn, pví
hún vildi einungis segja honum leyndarmál
sitt. það liafði hún pá í bráðina ekki feng-
ið, og með pví endaði rjettarhaldið.
Eptir að forsetinn hafði lengi talað
einslega við hinn ókunna mann, og eptir
að hafa lesið dómsmálabókina, kom hann
sjer saman við Herbst um að uppfylla ósk
ödu, um að mega tala við föður sínn. Eng-
ir aðrir en forsetinn og Herbst voru við-
staddir, pegar pau fundust og föðmuðust
grátandi.
„Mitt elskaða barn“, sagði Keinhagen,
„erum við ekki saklaus" ?
„Jú, kæri faðir!“ mælti Ada, og í „við-
urvist pessara háttvírtu manna, vil jegsegja
pjer frá pvi, sem hefir á ný ollað okkur
grunsemdar“.
J>að sem Ada opinberaði nú , heyrum
vjer síðar, eins og pað var skrásett í rjett-
arhaldsbókina. Eorsetinn hafði hlýtt með
28. nóvembor á vanalegum tíma, brúarvörð-
urinn peirn megin kvað brúna vera í góðu
lagi; og festin rauk út bi'úna. J>etta ltvöld
var ofsa stormur og varð brúarverðinum pví
litið á eptir lestinni, hvort allt gengi nú vel;
allt í einu sjer hann að rauða ljósið á apt-
asta vagninum hverfur, hann hleypur inn til
pess að telegrafera til brúarvarðarins hinu-
megin, en finnur pá að práðurinn er slitinn,
og í sömu svipan dróg frá tunglinu og gat
hánn pá sjeð slysið. Brúin var fullgjör 1877,
og pótti hin traustasta, hún var 2 enskar
mílur (hjer um bil V2 dönsk míla) að lengd,
og hin lengsta brú í heimi yfir straumvatn;
rammbygðir stÖplar voru undir, enda kostaði
hún 7 miljónir króna. Opið á brúnni var
500 faðma langt, pað er pví líklegast að felli-
bilur hafi komið á hlið ura leið og lestin var
á miðri brúnni og peytt öllu um. í Skot-
landi muna menn heldur ekki annað eins
stórviður og pað kvöld; vindhraðinn var 72
til 90 enskar mílur.
Norðurlönd. Fremur frjettalítið frá
Korðurlöndum, pingaprasið leiðir til lítils og
er hið sama og fyr. Jeg gat pess síðast að
konungur vor og drottning hans voru suður
í Gmundení kynnisferð hjá dóttur siuni J>yri.
J>aðan var peim Boðið til Yínarborgar og vel
tekið, en á heimleiðinni var peim boðið að
koma við í Berlín, var boðinu tekið og
konungi vorum og drottningu hans sýnd-
ur hinn mesti sómi; keisarafrúin og krón-
prinsinn voru fjærverandi, en flýttu sjer heim
til pess að fagna gestunum og hinn mesti
vinarbragur var á öllu. Danir eru annars
farnir að sjá að peim dugir ekki að íjand-
skapast við J>jóðverja pó að peir hafi leikið
Dani hart. J>að var almælt, að konungur vor
liafi reynt að koma Cumberhmd tengdasyni
sínum 1 sátt við Prússastjórn, en sje pað satt
hefir pað ekki tekizt. Fyrir og eptir nýárið
betir orðið mikil ritdeila sem spannst út úr
pví að einn af hinum yngri skáldum Dana
Sophus Schandorf kvaÚ all meinyrt kvæði til
Plógs, ritstjóra Föðurlandsins; sem flestir ís-
lendingár munu pekkja, en fáir að góðu. Fleiri
skárust 1 leikinn og báru á Plóg að hann
hefði með lieimskvæði sínu valdið pví að Dan-
ir misstu Sljesvík. Plógur og fleiri hafa
reynt að neita pessu. J>egar mestu var slot-
að kom «ísleuzk kveðja til Plógs» í Morgun-
blaðinu og var Sigfús Eymundsson frá Beykja-
vík undir og kvaðst rita í nafni ymsra ís-
leiidinga. Greinin var sönnorð, en fáir höfðu
af henni vitað og flesfcum pótti hún ótíma-
bær burður, pessi grein varð fyrst tilefni til
eptirtekt á sögu hennar, og pegar hún var
búin bauð liann Ödu og föður hennar að
ganga í annað afsíðis herbergi. J>ar eptir
Ijet liann sækja skrínið með höndinni. Hann
horfði lengi á hina dauðu og uppvisnu
hönd; hann dró gullhringinn af henni og
skoðaði hann vandlega. Hringurinn sýnd-
ist nýlega fægður, pó sáust blóðblettir á
honum; hinir prír áðurnefndu stafir voru
grafnir í steininn, pað var samt eigi rúbin,
heldur karniol, báðir síðarí stafirnir voru
dregnir saman, og pegar nákvæmlega var
aðgætt, mátti sjá lítið v millum peirra.
J>egar forsetinn liafði sýnt Herbst petta,
ýtti hann á lítinii knapp, sem naumast var
sjáanlegur, og í pví lyptist steinninn upp,
og undir honum sást óglögg kvennmanns-
mynd.
(Niðurlag).