Norðanfari - 22.02.1881, Blaðsíða 1

20. ár.
Altureyri, 22. fcbrúar 1881.
N r. 17—18.
ÁGRIP AF REIKNINGI
sparnaðarsjóðsins á Siglufirði • frá 1. janúar
1880 til jafnlengdar 1881.
T e k j u r: Kr. Au.
1< Eptirstöðvar frá fyrra ári:
a óúttekin innlög og
vextir samlags-
manna . . . 10693, 03
b varasjóður . . c dunnið við kaup á konunglegum 443, 49
skuladabrjefum Innlög samlags- 52,98 11189,50
manna . . . 2465, 46
3. Vextir:
a vextir af innlögum 434, 07
b vextir af veð-
skuldabrjefum 530,51
c vextiraf konungleg-
um skuldabrjefum 48, 00 1012,58
4. Fyrir 30 viðskipta-
bækur . -. . . . . . 7, 50
Krónur 14675, 04
Útgjöld: Kr. Au.
1. Útborguð innlög
samlagsmanna .... 1373, 66
2. Ýmisleg útgjöld .... 21, 35
3. Vextir-l igðir við ■ - -
höfuðstól 434, 07
4. Eptirstöðvar:
a veðskuldabrjef 11310,00
b konungleg skulda-
brjef . . . 1200,00
c óborgaðir vextir
aí skuldabrjefum 115, 63
d í sjóði lijá undir-
skrifuðum _______ 220, 33 12845, 96
Krónur 14675704
Atliugasemd.
í upphæðinni 12845, 96
er innifalið:
a óúttekin innlög og
vextir samlagsmanna 12218,90
b varasjóður . . . 574,08
c áunnið við kaup á kon-
ungl. skuldabrjefum 52, 98
Kr. 12845,90
Siglufirði, 10. janúar 1881.
Jóh. Jónsson. Skapti Jónsson.
Snorri Pálsson.
SamtaL
(Styr á Strönd og Yagn í Víðirlilíð hittast).
(Framhald).
Styr: þessi tala þín sannfærir mig
ekkert, og jeg mun aldrei fallast á pínar
skoðanir. |>ú verður fyrst að hafa tekið
eitthvert embættispróf, Vagn minn, áður en
jeg fer að íallast á skoðanir pínar; púertallt
of heimskur og íáfróður til pess enn, að
jafna pjer við Iærða menn. Jeg sný ekki
aptur með pað, að kosningarnar hafa heppnast
mjög vel, og er pað mest fyrir góðvild prest-
anna, sem eins og í öllu öðru, ekki telja eptir
sjer, að gjöra landinu allt pað bezta og
gagnlegasta, sem í peirra valdi stendur, enda
álít jeg miklu betra að hafa presta á pingi en
bændur, pví bæði eru peir menntaðri og
vanaii að halda ræður, og svo munu peir
liprastir allra pingmanna til að fræða pá, er
miður vita, pví slíks munu rnargir bændur
við purfa á pingi. Eyrst pú ekki villt kannast
við pað, sem satt er, pá sýndu mjer fram á,
að hverju leyti kosningarnar hafa misheppnast.
Vagn: J>að er pá fyrst, að mjer pykja
kosningarnar hafa misheppnast að pví leyti
sem að eins priðjungur hinna pjóðkjörnu
pingmanna eru bændur; peir eiga að vera
miklu íieiri; en prestar eru nálega eins margir
eða 9, Og slík klerkatala ónauðsynleg á ping;
í priðja partinuin kennir ýmsra grasa, bæði
af embættismönnum og leikmönnum. Jeg
skal nú sýna pjer petta ljóslega: Af peim
28 pjóðfulltrúum, sem pegar eru kosnir á
ping, eru 10 bændur, 9 prestar 4 verzlunar-
menn, 2 Iagamenn, 1 ritstjóri, 1 skólakennari
og einn heimspekingur. Nú vil jeg í fám orðum
láta í ljósi slcoðun mína um pessa pjóðfull-
trúa, og byrja jeg pá fyrst á bændunum.
Af bændunum eru 7 endurkosnir, en 3
frumkosnir. Jeg vil reyndar mæla á móti
peim endurkosnu sem minnst, og gjöri pað
hcldur eigi, pví suma peirra var alveg sjálf-
sagt að endurkjósa, en pó lrefði mjer pótt
betra, að Strandamenn hefðu kosið Björn
Jónsson, ritstjóra ísafoldar, heldur en Ásgeir
gamla, pótt jeg, með allri virðingu til hans,
játi, að hann hefir lengi verið nýtur ping-
maður; mjer sýnist pað ónærgætni kjósenda,
að vera að hrekja eldgamla menn suður í
Reykjavík til að sitja par og vinna að laga-
smíði, og pótt slík öldurmenni kunni að
mælast til pess, að peir fái að fara petta, pá
er kunnugt orðtækið: sTvisvar verður gamall
maður barn«. j>að má hvorki mæla á móti
Stefáni Eiríkssyn nje porsteini Jónssyni, pví
peir eru, hvor um sig, sjálfsagt hinir beztu
bændur í sínu hjeraði. Meðal hinna frum-
kosnu er enginn, er jeg geti mælt móti, pótt
jeg eigi viti fyrir víst, hvort Ólafur áHöfða-
brekku verði vinsælli meðal pjóðarinnar sem
pingmaður en síra Páll bróðir hans. Á hinn
bóginn tel jeg fulla vissu fyrir pví, að Skúli
bóndi á Fytjarmýri verður heppilegri ping-
maður, heldur en ef Rangæingar hefðu kosið
í hans stað hann Helga Helgesen barnakenn-
ara í Reykjavík, pví jeg fagnaði aldrei svo
mjög yfir honum sem pingmanni. Hvort
bóndinn í Hattardal hafi gjört pjóð og pingi
skaða með pví, að ríða ofan Lárus assessor,
og »setjast á essið« sjálfur, pað skal jeg eigi
dæma um, en hitt er víst, að hann hefir
með kosningu sinni gjört pann óleik, að
búsettur embættismaður í Reykjavík gat eigi
öðlast fæðispeninga pá, sem pingmönnum
eru ákveðnir. — Hvað pví næst prestaflokk-
inn snertir, pá eru af peim 5 endurkosnir,
en 4 frumkosnir, Af hinum endurkosnu vil
jeg að eins hafa 2, en ekki hina 3, pví pótt
peir sjeu allir prófastar, sannir heiðursmenn
Hirin þöguli fógeti.
Fógeti Blum var nýlega kvæntur, og
Eafði átt unga og elskulega hefðarmey.
,aP Þessi gjörðist fyrstu dagana eptir
rnðkaupiö, og pá parf ekki að pví að
spyrja, að hann — tilbað hana. Dag einn
fe°^r ^un: Ef pig, kæra Árelia (Aurelia)
angar til pess að keyra útí skóg, pá klæð
Pu P'g utanyfir-fðt; pað er búið að spenna
hesta fynr vagninn! pað er fagurt hjerað
með fogru utsýni. ,Tog hefi einni dfllítið
ennd,, sem jeg parf að ljúka við. f heim.
leiðmni getum við fundið hinn góða prest
o Avar, og ef til vill einnig kanselliráð
Eogt.
Erúin tók pessu með mestu gleði, enda
var líklegt, að ferðin mundi verða skemtileg,
pví að veðrið var fagurt og pað lá injög
vel á baðum hjónunum. Hún klappaði
sainan höndunum, og skundaði með hraða
inn í herhergi sitt, til pess að klæða sig í
ferðafötin. En á meðan hún var að pvi, og
maður hennar var að gæta að, hvort allt
væri í reglu, að pví vagninn og vagnstjór-
ann snerti, kom leiguliði, að nafni Hemm-
ing Larsen, og vildi fá að talá við fóget-
ann. Tæplega kom hann auga á hann fyr
en hann hraðaði sjer að honum, og mælti:
J>að var gott, að jeg hitti yðar velborinheit!
f>jer vitið, að jeg hefi svo opt kært malar-
ann fyrir pað, að hann á ólöglegum /tima
og á ólöglegan hátt stýflar ána, svo að
vatnið spillir bezta hluta akurlendis mins,
og hvorki gryfjur nje garðar hjálpa. Hing- 1
að til hefir hann verið nógu kænn til pess
að sleppa sýkn fyrir ákærunni, með pvi að
hann hefir skotið skuldinni uppá náttúruna,
Drottinn eða veðráttuna. En ef pjer, vel-
borni herra, vilduð nú senda áreiðanlega
menn til árinnar, eða — eins og jeg helzt
óska ef pjer sjálfur vilduð gjöra svo vel
og ómaka yður pangað, pú skyldi pað sýna
sig, livað pað er, sem stýilar ána.
— 33 —
Hr. Blum var árvakur embættismaður;
pað mundi vera rangt að segja, að pað
væri af pví að hann var ungur embættis-
maður, og „nýir vendir“ o. s-. frv. j>að lá
ekki á með eríndið í skóginum; aptur á
móti var áriðandi, að nota sjerhverja heppi-
lega stund til pess að geta sannað hina
ólöglegu athöfn uppá hinn kæna malara
Eliasen, pví að hún hafði átt sjer stað í
nokkur ár, án pess hægt væri að koma
henni upp. Fógetiun fylltist pví af embættis-
ákafa, og bauð vagnstjóranum uudir eins
að spenna hestana frá vagninum; síðan
sneri hann sjer að leiguliða Larsen og,
mælti: Jeg ætla sjálfur að fara með yðui-,
Larsen minn; pað er aldrei nema skylda
min, og jeg óska pess eigi siður en pjer,
að geta komist fyrir endann á pessu, sem
ennpá hefir ekki orðið kljáður endi á. Far-
ið lítið eitt á undan; jeg mun bráðum ná
yður.
Bóndinn varð glaður við; hann beygði