Norðanfari - 07.02.1882, Síða 3

23
liiim duglegasta ráðsrnann eða aðstoðar Lú-
stjóra, og ]>ykist jeg sjá fram á að slíkur
ráðsmaður muni ekki fást nema fvrir mikið
meiia kaup en ætlast er til í áætluninni A,
og til pess að geta va.lið um góða menn til
peíirar aðstoðarráðsmennsku mundi purfa
a ætla slíkum aðstoðarmanni alltað 500 kr.
1 vauP’ ef sa niaður reyndist vel pá mundi
pa margfaldlega borga sig pó konum væri
vel goldið.
,, ý^að ilafa nokkrir rnenn, síðan að Hólms-
UU Ullnn 'var haldinn, hreift pví, að torvelt
mum verða að fá hentuga menn í hina fyi-ir-
1U°uðu prigg.íamannaiiefnd, sem geti geíið
T, T pvi, að sjá um öll innkaup og að-
u »inga - og hafa yfirumsjón á skóíahúss-
nyggingunni.
__ iþessir menn hafa pví stungið uppá að
Juið veiði ab nokkru leyti sett niðurájörð-
llla næsta vor eptir pað að hún er keypt og
enginn ráðsmaður fyrir húið, sem líka virt-
!S sefur til að sjá um innkaup og aðfiutn-
lnga til skólahússbyggingarinnar með ráði
íirigg,Ía manna nefndarinnar; peir telja pað
°® ® að Húið geti hjálpað til að fæða smiði
eS aðra sem að byggingunni vinna og að
Petta muni verða kostnaðarminna lielduren
** kaupa það allt beinlínis að öðrum; með
Þessum liætti verði líka talsvert af búpen-
1Ugi °rðið hagvant vorið eptir, pegar skóla-
hussbyggingunni sje lokið og skólinn eigi að
ali;a til starfa.
Baðar hinar framanrituðu áætlanir og
a lar pessar athugasemdir purfa víst marg-
ra athugasemda og leiðrjettinga við; en flest
kumsmíð stendur til umbóta, og jeg held
pað-verði hægra fyrir almenning ogeinkum
sýslunefndirnar, sem eiga að fjalla um mál
petta til endilegra úrslita, að liafa, pessar
uætlanir og athugasemdir fyrir sjer og leið-
rjetta pær heldur en að hugsa sjer hyrjun
°g áframhald pessa fyrirtækis, án pess að
llafa nokkrar uppástungur til hliðsjónar.
liitað í nóvember 1881.
Einn af fundarmönnurn.
J .i ó ð m æ 1 i cptir Steingrím Tlior-
steinson. Eeykjavík 1881. 305 bls. 12°.
a forlag Kr. Ó. p orgrímssonar.
_ Það er kunnugt að flest hinna íslenzku
Tlda hafa verið að 6111S ið’risk sl<á1(b p. e.
a a a11 eins orkt um tilfinningar sjálfra
SlU’ fJau úhrif er hlutirnir og atvikin utan
ehil^u á pílUi ]ýst skoðunuin sínum á
1 'tt i1,lurn °S ýmsum atvikum lífsins, og
á ] lllarmál náttúrunnar og atvikanna sitt
O" rU.llatt’ ePtir tJV1’ Beiu llver var til fær
b s api farj1)n_ Eptir að audi skáldskap-
1 < fV , ttist a ondverðn þessari öld, og
^ i nað sinni liæstu fegurð með Bjarna
ast °n.aiSÍ ’ Þar Sem öðrumegin var lð pýð-
0 lllerað út úr hjarta náttúrunnar,
1Uum megin liinar stórfenglegustu hug-
*) Það er
uriina A. eDnfi*emur athugavert við áætl
nemendurni). V-' 8enÓð ut frá pví, að alli
aðarskólann fV.,fð . u komi ieil,u.4bun
enginn kemur f a Þar a'
allir eptir 2 TTT arið og að 1;,eu' far!
Ue>nendur í staðin,?? 0ÍTU Þa tóm,r T'i
fyrirkomulag bæði ’ Ve rr]Þett? 7,œri ohafaud
endanna Veúia skolans og nem
fyrskáí-f miklu }TdnhZ™ aðekki kem
enda töl ,ð ““ helm,,,gur Peirrar nem
hinn & Sem a að Verða & skólanum, e,
ekki neSrS"-11^ a”nað "T’ siðau fe'
hvi lKita hreyt,r k°stnaðar áætluninni ac
t r ’nnT?Vharf að fæða talsveri
færri menn fyrsta árið, en par er gjört ráð
sjónir knúðar fram af enu hamramasta afli
-— eptir pað hefir hinn lyriski skáldskapur
náð allmiklum blóma hjer á landi. Einn af
pessum síðari skálduin er Steingrímur Thor-
steinson. sern pegar liefir lengi verið kunn-
ur um land alt siðan in ágæta pýðing hans
af Axel Tegiiérs kom út í Kaupmannahöfn
1857. Siðan rak nærri livað annað af ritum
frá lians hendi, enn alt pýtt: Ný Sumar-
gjöf mestöll, Tvær smásögur, púsund og
ein nótt öll, ein hin mesta pýðing á íslenzka
tungu, og ein liin bezta pýðing, sem til er
af hemii á uokkra tungu. Hjer er ei pörf
að telja allar pýðingar lians og rit, pví að
pað er of kunnugt til pess. Auk pess var
hann áður orðiiiu kunnur af kvæðum sínum
í Nýjum Ejelagsritum, Söngheftum Jónasar
Helgasonar og víðar.
Nú heíir lianu fullnægt ósk margra
landa sinna, og gefið út úrval af frumkveð-
num Ijóðmælum sínum í vandaðri útgáfu.
Kvæðasafn petta er eitt hið vandaðasta,
sem komið liefir út á íslenzk tungu, bæði
að efni, orðfæri og frágangi. Harin kemur
fram í kvæðum sínum sem hinn sívakandi
pýðari náttúrunnai', sem les, skilur, pýðir og
fellir i rím og stuðla mál liennar og hins
sífjöruga lífs, sem birtist livervetna fyrir
augum pess manns, er vill og kann að skoða
vel lilutina og allt pað, er kemur fram í
heiminum í kring um hann. Hvar sem leit-
a.ð er í hinum almenna ljóðaskáldskap, hvort
heldur í náttúrulýsinguin, ættjarðarljóðuin,
ástavísum, gaman- og glettnisvísum, eða
angurblíðuljóðuin pýðrar sorgar, eða jafu-
vel i sárbeittum napryrðum, er liann alstað-
ar samur og jafn; livervetna kemur fram
ið lipra og pýða einkenni lians, enn jafn-
framt undir niðrí djúp og heimspekileg
skoðun á lífinu og hlutföllum pess. (t. d. í
Vorhvötimii, einu af liaiis beztu kvæðum).
Náttúran kemur optast fram í enni fegri
mynd einni, og optast í hlutfalli við skáldið
sjálft, pannig, að áhrif hennar á skáldið
sýna sig jafnframt og hún kemur sjálf fram.
Til dæmis set jeg að eins:
------------Hví dimmurn glaum
nú dunar fljótið stríða,
og trútt mig kallar til mín sjálfs
af trega rómi prungið,
mjer finst sem væri hljóð til hálfs
úr hjarta mínu sungið.
Formvöndun liöfundarins og búningur
er alkunuugt, og hefir liann auðsjáanlega
g.jört sjer mikið far um, að vanda hvort-
tvegg.ja. pó eru mörg af kvæðunum ei laus
við metur galla, enn vegna ins liðuga fall-
anda ber lítið á pvi. J>að er heldur engiun
liægðarleikur, að uppfylla allar pær kröfur,
er islenzkan heimtar' til pess að eigi verði
að íuudið.
Hjer er ei rúm til að nefna kvæðin í
kveri pessu, og pó ei væri uema hin allra
helz'tu, enda er pess engi pörf, par eð pau
eru fiest kunn áður og pegar búin að smeyg-
ja sjer inn í hjartastað pjóðarinnar og taka
sjer par bólfestu. Vjer viljumaðeins neftia
„Vorhvötina“, „Gilsbakkaljóð11, „Hugsjón“
o. fl. af entim eklri kvæðum, enn af óprent-
uðum kvæðum viljum vjer að eins nefna
eitt, sem er eitt ið fegursta kvæði í öllu
kverinu: „Skógarsjónin11; i pví kvæði koma
fram enar fegurstu hugsjónir og djúp feg-
urðarskoðun á hjarta mannsins. Af gaman-
og háðvísum vil jeg að eins nefna „Svar“
og „um ríka stúlku“; Slíkar vísur lýsa
skáldunum eigi síður enn hin alvarlega skoð-
un á hlutunuin. Heimspekilega djúp lífs-
skoðun kemur fram i mörgum kvæðum, og
vil jeg sjerstaklega taka fram eitt dæmi;
pað er ein vísa, sem ekki er nema 2 visu-
orð, enn pó er í henni fólginn einn af að-
alpáttum mannkynssögunnar, að minsta kosti
hið innra:
Ei vitkast sá, er verður aldrei hryggur
hvert vizku barn á sorgar brjóstum liggur;
Hvé inargra manna saga af enum helztu
möunum heimsins er stíluð i pessum fáu
orðuin!
En jeg parf ei að vera að pessu lengur!
kvæðin hafa mælt með sjer sjálf fyrir fram,
og sá ómandi strengur, sem pau liata pegar
panið í lijarta pjóðarinnar, tekur kunnug-
lega á móti peim. Bókin er að öllu leyti
in vandaðasta að öllum frágangi, bæði að
prentun og pappír, eun band pað, er útgef-
andinn liefir útvegað til liennar frá útlönd-
um, her langt af öllu pvi, sem nokkurn
tíma hefir sjezt á íslenzkri bók fyrr. Vjer
purfum ei að segjast vona eptir að bók
pessi gangi vel út, heldnr vera viss um
pað, enda má með sanni segja, að pví fje,
sem látið er fyrir hana, er vel varið.
Bitað snemma i desembermánuði 1881.
J. J.
Ur Færeyjum 1881. Lögpingið, liefir
nú á 5 vikum lokið störfum sínum, sem er
14 dögum skemur en venja er til. Aðal
orsökin til pess að svo fljótt varð lokið ping-
inu, kom til af pví, að pað liafði engin stór-
mál til meðferðar og svo var áður húið að
skoða alla reikninga, af par til kjörinni nefnd,
áður pingið var sett, sem pótti ágæt tilhögun
og fullnægja tilganginum. Lögpingið er par
liaklið árlega og stendur vanalega yfir í 6—7
vikur, sem pykir valda ærnum kostnaði og
enda ópörfum. Menn ættu að geta látið sjer
nægja að pingið væri lialdið annaðhvort ár,
sem á Islandi, auk pess sem sú tilhögun
sparaði rfkissjóðiium 3000 kr. annaðhvort ár.
Á lögpinginu var pað ráðið, að til framfæris
purfamönnum sveitarinnar, skvldi liver vera
frjáls að gefa pað er hann vildi. það væri
gömul venja á Færeyjum að gefa matvæli,
en peningar væru par síður á boðstólum.
]?ar á mót væri pað, sem úr venju numið,
að betla saman fje í kirkjunum handa purfa-
mönnum. |>að pótti betur eiga við, að nefndir
manna væru valdar til pess í liverri sókn,
að beiðast styrks handa nauðstöddum fjöl-
skyldumönnum eða öðrum er pörfnuðust.
J>að kom og til umræðu í lögpinginu,
um íiskiveiðar Færeyinga við ísland. ]>að
væru fá ár síðan íiskiveiðar pessar hófust, en
nú væru par 21 fiskiskip með 300 manns,
paraðauki 150 Færeyingar farnir til íslands
með póstskipinu og öðrum skipum, til að
stunda fiskiveiðar á hátum við ísland. Til-
liögun pessi væri af pví, að fiskaflinn liefði
brugðist við Færeyjar nú hin séinustu árin,
en par á móti afbragðs góður við ísland,
pótt pað væri miklum erfiðleikum buudið að
íiska par, en af pví vel aflast, er til pess
vinnandi, en ef að tælci fyrir penná atvinnu-
veg, væri ekki að vita livað viðtæki. Með
lögum 14. des. 1872, er pað leyft, pá fiskað
er á opnum skipum, að semja reglur um
hvernig fara skuli að afla á opnum bátum
inn á fjörðum, en slíkar sampykktir, setn
amtmaður á að staðfesta, geta gengið í hága
við fiskiveiðar Færeyinga, menn mættu ekki
leggja línur nema út að vissum miðum á
fjörðunum, og engum liöfðum eða slógi mætti
kasta útbyrðis. J>etta pykja peim iflar hú-
sifjar og pað pví heldur, sem peir sjeu undir
sömu krúnu og íslendiugar, euda liöfðu peir
og hyartað undan pví við hlutaðeigandi ráð-
gjafa tvivegis. J>eim pykja nefndar sam-
pykktir vera meinsemi tóm og pví heldur,
sem Islendingar, stundi um heyskapartímann