Norðanfari - 09.05.1883, Blaðsíða 4

þá er lmnn svam á pásttöskunni ofan Yaðla-
heiði í vetur og braut eitt kofortið; vill ekki
póstur segja söguna pá í blöðunum?
fótt oss ógni margt í grein pósts, pá
er pó eitt öðru verra, en pað er brjefasagan.
Vjer skiljum ekkert í hvernig póstur hugsar sjer
að ijúga, og purfa annað tveggja að sanna eða
jeta ofan í sig. Vjer skulum nú segja söguna
undir eiðstilboð, en gjörum póst að opinberum
lygara fyrir framburð sinn: — Vjer rituðum
tvö brjef á Akureyri, 4 dögum fyrir jól í vet-
ur, og ætluðum að koma peim á mann sem
austur ætlaði, en vissum ekki hvert hann færi
með pósti, á undan honum eða eptir. En
vjer gátum aldrei náð í þorfinn (svo hjet
maðurinn) áður vjer fórum af Akureyri, en
vissum að peir mundu finnast póstur og |>or-
finnur. Nú hittum vjer póst áður vjer fór-
um af Akureyri, og pá báðum vjer póst að
vísa |>orfinni á pau fyrir vora hönd, er pað
allfc annað, en hann segir að vjer höfum beð-
ið sig fyrir pau, en hann gjört pað og kom-
ið peim á J>.; enda játar hann óbeinlínis með
pessu, að hann man, að vjer báðum liann ein-
mitt að segja J>. frá peim, ella hefði póstur
ekki haft vit á að koma peim til hans. Vjer
álítum póst, sem hvern annan «prívat»
mann, er mætti segja til brjefanna, en vjer
vildum ekki fá honum pau, svo hann væri
ekkert við pau riðin sem póstur; vjer höfum
aldrei freistað pósta á pennan hátt, og aldrei
farið neitt á bak við lögin í pá átt. |>etta
var pví alls ekkert saknæmi fyrirosss; brjef-
in voru ekki áríðandi, og áttu pess utan svo
stutt að fara, að oss kom ekki til hugar að
láta pau á póstinn. Vjer sögðum manninum
sem geymdi brjefin, að Hallgrímur ráðstafaði
peim fyrir vora hönd.
Tvennt leitast póstur við að hrekja í
grein vorri; hann segir: «J>að, að jeg láni
hesta mína vanalega milli húsa á Oddeyri og
Akureyri . . . eru ósannindi o. s. frv. Vjer
sögðum aldrei að póstur gjörði pað vanalega,
heldur stendur í greininni: «|>ví jeg lánaði
pá milli húsa á Oddeyri og Akureyri pann
tíma, sem peir hefðu att að hvíla sig o. s.
frv». Hjer er átt við eina ferð eða nýárs-
ferðina; ekki gat póstur komist af barna nema
Ijúga; hann á bágt með sig. Vjer nefndum
aldrei, hve opt póstur hafði lánað hestana, en
að hann hafi lánað pá í petta sinn, ber eptir-
fylgjandi vottorð bezt með sjer, meira höfum
vjer ekki sagt; en pað er vest fyrir póst að
pað er satt, og að pessu verður trúað.
Hitt sem póstur hrekur, er pað að hann
segir að aldrei hafi verið klagað undan pví,
að hann hafi ekki getað borgað hey handa
hestum sínum. fetta er bezt að hann pefi
upp sjálfur; hann getur spurt um pað á Ein-
arsstöðum í Eeykjadal, ella vjer getum sýnt
honum síðar, að fleiri hafa heyrt pað en vjer.
Eleira hrakti ekki pósturinn, hinu trúði,
hann öllu; hann man að hann var ekki kom-
inn lengra en á bauk Elínar, pá er gengið
var út í kirkju á nýársdag. Hann hefir víst
gist að Varðgjá; ekki neitar hann pví. Var
hann ekki 2. nóttina á Skógum og 3. á Sig-
ríðarstöðum? pá höldum vjer að póstur hefði
átt að vera kominn í Grímsstaði á Fjöllum.
Má ske honum hafi gengið illa að komast
yfir Lepe-lindina, er sprettur upp á Sigríðar-
stöðum? Vjer sögðum að póstur væri drykkju-
slarkari og ófær sem póstur. Sanni hann
pað gagnstæða ef porir. J>að liggur í aug-
um uppi, að sá maður, sem hefir svo litla
tiltrú að hann fær ekki byggt smákot, nema
að hafa ábyrgðarmann, muni ekki vera full-
veðja póstur, pegar par við bætast pá líka
ótal aðrir ókostir.
Að endingu skorum vjer á póst, sje
— 52 —
nokkur ærutaug í honum, sem vjer vitum
ekki um, að halda sjer fast við efnið, pá er
liann ritar næst, en láta pað ekki vera «dæma-
lausa heimsku», semhannhellirpáúr rusla-
aski herða sinna.
Ritað 9. apríl 1883.
r. n.
*
* *
Hjer með vottum við undirskrifaðir, að
herra austanlandspóstur Hallgrímur Ólafsson
hafi lánað okkur hesta frá Oddeyri inn á
Akureyri fyrir jól 1882 og til Oddeyrar aptur.
M. B. Blöndal. Sophus Fr. Sophusson.
Úr hrjefi úr Dýrafirði í ísafjarðarsýslu
dags. 16. febr. 1883.
«Helztu frjettir hjeðan eru tíðarfarið.
Fyrri hluta vetrarins allt til Jóla, var hjer
urtl allan vesturhluta sýslunnar einmuna tíð
á landi, en heldur sjógæftalítið. Um jólin
kom hjer fádæma kafaldshríð og önnur enn
verri milli jóla og nýárs. Eptir nýárið hlán-
aði og leysti upp allan snjó. Hafa siðan ver-
ið sífelldir vestan rosar, umhleypingar og
bleytuhríðar. í norðurhluta sýslunnar á
Ströndum og í Jökulfjörðum, er sagður ein-
hver harðasti vetur. Hafa allar skepnur par
verið á gjöf frá pví um veturnætur, og er
sagt að pað líti út fyrir hið mesta hallæri,
eða að minnsta kosti harðæri. Afii hefirver-
ið mjög lítill við Isafjarðardjúp, enda hefir
mjög sjaldan gefið á sjó. Heilsufar manna
hefir verið sem bezt, hefir taugaveiki stung-
ið sjer niður á stöku stað, en fáum hefir hún
banað enn pá.
J>rátt fyrir árferði petta, er pó mikið líf
í ísfirðingum (pað er að segja bæjarbúum),
hafa peir nú tvö málefni á prjónunum og lít-
ur helzt út fyrir, að bæði muni hafa fram-
gang með tímanum. Annað pessara mála er
prentsmiðjumálið sæla, en hitt er um eim-
bát, er peir vilja kaupa með hlutabrjefum
(actium). Hvorttveggja petta fyrirtæki er
parflegt, og væri óskandi að pau næðu fram-
göngu. Hafa peir pegar safnað 10 púsund-
um króna til eimbátsins í hlutum (actium).
Fái peir aðrar 10 púsundir, pá pykjast peir
hafa nægilegt fje til kaupanna. Hafa peir
gjört ráð fyrir, að báturinn yrði um 40 smá-
lestir (Tons) að stærð. Bát penna á að hafa
til flutninga á milli hafna hjer á Vestur-
landi, og ef til vill, að fara ferðir tilBeykja-
víkur og Akureyrar. Einnig hefir par kom-
ið til mála að stofnað yrði brunabótafjelag á
ísafirði, er vera skyldi innlenzkt. Var pví
máli vel tekið, en pó fórst pað nú fyrir sök-
um pess að öll pau hús á ísafirði, sem vo-
tryggð eru, eru bundin við hið útlenda vo-
tryggingarfjelag í 10 ár, og eru að eins 3 ár
liðin síðan pau gengu í pað. Jeg gleymdi
að geta pess hjer að framan, að skepnuhöld
hafa verið góð hjer í vetur; beíir lítið orðið
vart bráðafársins, sem lengi hefir gjört hjer
mikinn skaða. Má eflaust pakka pað góðri
og hollri hausttíð.
— Af fje pví sem ætlað er til vísinda-
legra og verklegra fyrirtækja, hefir landshöfð-
inginn yfir íslandi, veitt herra lögreglumanni
Jóni Borgfirðingi i Reykjavík allt að 270 kr.
fyrir rit hans: Ágrip um íslenzka rithöf-
unda «og bókmenntir*, er Bókmenntafjelagið
gefur út.
Trú hins saklausa barns.
í J>röngu stræti nálægt Marché St. Ho-
noré bjó fátækur daglaunamaður við mjög
lítil efni. Konan hafði lengi verið veik og
maður hennar hafði slasað sig, svo hann
gat eigi unnið, höfðu börnin pví opt liðið
sult ásamt foreldrum sínum. Eitt af börn-
unum var lítil og efnileg stúlka, sem las í
fátækra skólanum, en varð pó jafnframtað vera
heima til að gæta hinna yngri systkyna sinna.
Hún hafði fræðst um pað í skólanum, að peir
sem ættu bágt, skyldu snúa sjertil Guðs, og datt
henni pví í hug, að ef hún skrifaði brjef til
Guðs, pá mundi hún fá hjálp; fjekk hún sjer
pví skriffæri, reit brjefið og bað í pví um
heilsu foreldra sinna og um mat handa syst-
kynum sínum. Gjafahirzlan, sem hún hafði
sjeð í Saint Roch kirkjunni, bjelt hún væri
brjefaskrýni Guðs, notaði hún pví fyrsta tæki-
færi, læddist burtu og hljóp af stað til kirkj-
unnar. J>egar hún var að skyggnast í kring-
um sig, til að gá að hvort enginn sæi til sín,
pá tók gómul kona eptir atferli hennar. Kon-
an hjelt hún ætlaði að fremja eitthvert ódæði,
gekk í veg fyrir hana og spurði livað hún
væri að hafast að. J>að datt ofan yfir aum-
ingja stúlkuna en meðkenndi pá strax hvað
hún ætlaði að gjöra, og sýndi konunni brjefið
um leið. Konan bauðst pá til að taka við
brjefinu og kvaðst skyldi koma pví til skila,
en spurði hvernig utanáskriptin ætti að vera,
sem litla stúlkan sagði henni og hljóp síðan
gföð í huga lieim til sín.
J>egar litla stúlkan opnaði dyrnar næsta
morgun, fann hún stóra körfu fyllfca af fatn-
aði, peningum og fleira, og var rjett utaná-
skript á pessu öllu, en fyrir neðan stóð:
(Response du bon Dieu) «svar Guðs». Litlu
síðar kom læknir til foreldra hennar, sem
bauð að gefa peim ráð og láta pau fá meðöl.
f Castle Garden, New-York, hafa á
næstliðnu ári tekið höfn 473,542 innflytjend-
ur, pað er 32,598 fleiri en árið 1881. Af
peim, sein komu pangað fyrstu 10 mánuð-
ina voru 176,505 frá J>yzkalandi, 48,734
frá írlandi, 39,681 frá Svíaríki, 36,080 frá
Englandi, 23,219 frá ítaliu og 15,137 frá
Rússlandi.
Árið sem leið eru dánir í New-York
37,826, fæddir 21,321, giptir 10,099. ITm
næstl. áramót 1883, skuldaði bærinn „að-
eins“ 96 milliónir Dollara.
1879 morð voru framin í Bandaríkj-
unum árið 1882, 120 afbrotamenn hengdir
og 116 morðingjar drepnir án dóms og laga.
SUNDURLAUSIR J>ANKAR.
Gjörir menntunin mannin lukkulegri?
Já, vissulega! ef bún er innifalin í pekkingu,
sem orðin er einkenni á manninnm, vilja,
viti og góðmennsku. Ef menntunin að eins
fjarlægist fáfræðina, pá er hún gagnslaus. Sá
almúgamaður, sem virkilega skilur pað sem
hann veit og getur látið pað sjást allstaðar í
breytni sinni, er meir menntur, en sá, som
hefir lært hrafl úr mörgu, en getur ekki not-
að neitt af pví.
— Sá sem ekki með áhuga tekur upp á
sig baráttuna fyrir tilverunni, ofurselur sig
sorgum hennar.
— J>eir, sem stöðugt hrósa gömlu tíðinni,
sitja öfugir á veltandi vagni tímans, og líta
aldrei á annað en pað liðna.
— Sá sem gjörir öll sín verk með trú-
mennsku, er traustur hlekkur 1 alheimskeðj-
unni, hversu lítilfjörleg sem veröldin kallar pau.
4. p. m. kom sendimaður hingað austan
af Seyðisfirði, sendur frá Köhlers fjelagi til
umboðsmanns pess Midböe á Oddeyri. Sendi-
maður pessi segir fátt í frjettum, nema góða
tíð og góð skepnuhöld. Aflalaust í Seyðisfirði.
2 norsk gufuskip og 3 verzlunarskip voru
komin á Seyðifjörð. Annað gufuskipið hafði
í hingað leiðinni hleypt inn á Fáskrúðsfjörð
og aflað par 3000 tunnur af síld. Sendi-
maður var 6 daga á leiðinni. Hann og austan-
póstur höfðu 29. f. m. farizt hjá í brekkunni
fyrir ofan Skjöldolfsstaði a Jökuldal.
Eigandi og ábyrgðarm.: Björn Jónsson.
Prentsmiðja Norðanf. B. M. Stephánsson.