Norðanfari - 19.12.1883, Qupperneq 1

22. ár.
Akureyri 19. desember 1883.
íir. 53.-54.
Frú Margrjet Jónsdöttir
kona lierra verzlunarstjóra E. E. M 8 11-
ers hjer í bænuin á 73 ári ljezt 7 þ. m.
hafði hún len^i verið meira og minna
lieilsulítil, en pó optast á fótuin til þess að
hún lagðist hanalegu sína. Helztu æíiat-
riða hennar mun síðar verðagetið. Jarð-
arfor hennar er áformuð 21 f. m.
Hulin er lijer
helgaðri mold
andvana lik;
b öndu tók Guð:
r
Jóhanna Björg Jöhannesardöttir
frá Árholti.
Hún var borin í heirn þennan:
hinn 18. dag ágústmánaður 1855.
Gift j>órði bónda Flóventssynl:
hinn 3. dag septembermánaðar 1881.
Hún ljeztaf barnsförum:
hinn 16 dag aprílmánaðar 1882.
Hún fjell svo ung
að áratali;
var hún óvelkt
af veraldarglaumi,
liún var sómi
sinnar stjettar,
gekk fagurlega
fyr’ Guði og mönnum.
Siutt var æíi
starfsamrar konu;
hún var of góð
fyr’ heim þennan;
það sá Drottinn,
og þessvegna tók hann
hana til sín
hjeðan á brautu.
Hefir nú hlotið
hlutskiptið bezta,
er hjeðan hún fór
til himnavistar:
þar mun góður Guð
gleðja hana,
enn harmur er eptir
lieimi mikill.
Andvarpar og tárast
ekkjumaður,
þvíað úti er lífs-von,
er hann átti hjer.
Gráta foreldrar
góða dóttur;
syrgir bróðir
systur beztu.
«Hvert ertu farin hin fagra og blíða»?
falið moldu líkið er þitt.
Einmana hlýt jeg hjereptir að stríða,
yndið er horfið og lífsblómið mitt.
Einmana styn jeg og úthelli tárum,
aldrei meira fæ hvíld eða ró;
barmanna framvegis berst jeg á bárum,
blíðasta því að sprundið mitt dó.
Aður hverfum í æfinnar straumi
á æskunnar vori fyrrum jeg sá
langt í fjarlægð frá gjálífis-glaumi
glóandi þroskast blómreiti á
þá hina fögru rósanna rósu,
er reifuð var mildri drottins af náð,
stóð hún á grundu í litskrauti ijósu,
Ijet jeg þar tíðurn huganum áð.
faráeptir kom bjartviðrið blíða: ,
bærðist mitt hjarta svanna í arm,
af mjer þá Ijetti ang'st og kvíða,
ástin sjer hreifði hennar í barm.
Nú er suinar og sælan mín úti,
sje jeg allt tómt — því Drottinn tok þig —.
Eeiðst mjer ei, Guð minn, þótt sáran jeg súti
og sjái hvergi það glatt fái mig.
Drottinn blíður! tárin mín teldu,
er titra sífellt á grátvotum hvarin,
huggun þína í harmi mjer seldu,
hjartað veika mjer styrktu í barm.
J>ú hefir sjálfur gefið liið góða,
gæðska og náð þín veitti mjer allt;
hress þú, faðir hugann sorgmóða,
hjá þjer er máttur og valdid gjörvallt.
|>annig minnist ástkærrar konu sinnar
]?. F.
•(- 1. Júní þ. á. andaðist að Saurbæ á Langanesströnd í
Norðurmúlasúslu, yngismey Kristvún Stefánsdóttir rúmt
tvítug að aldri, vönduð og vel að sjer til munns og handa.
f Og seint í næstl. september liafði og látist Tómas
bóndi Jónasson á Hróarsstöðum í Fnjóskadal á Jiinmtugs
aldri vandaður og siðprúður, frá konu sinni og börum þeirra.
Hann var án efa meðal hinna greindustu bændamanna
hjei norðanlands og skáldmæltur vel, sem kvæði hans og
fleira prentað og óprentað bera ljósann vott um. Hann
hafði og samið nokkur leikrit, og ritaði opt í sveitublöð
Fnjóskdælinga, sem jafnan þótti meðal beztu ritgjörðu
þeirra*