Norðanfari


Norðanfari - 19.12.1883, Side 4

Norðanfari - 19.12.1883, Side 4
V spilltist, og hafa Öðruhverja siðan, gengið norð- austan og norðan rigningar svo miklar, að allt íiýtur hjer í vatni. Húsaleki svo mikill, að ekki er eitt hús á öllu Langanesi, að ekki haíi lekið meira og minna, nema steinhúsið á Sauðanesi. En svo er frostlítið, að stinga má jörð, hjer við sjóinn, nú, mánuð af vetri en öll er pessi rigning, snjór upp til fjalla, Afli var hjer góður í allt sumar með nesinu, hefði hann verið stundaður, sem á öðrum fjörðum landssins, en Langnesingar eru mjög í barndómi, með allan veiðarfæra útbún- að, gjörir pað mest, að peir hafa ekki lí.kt pví aðra eins kynuingu af öðrum pjóðum og peirra veiðiaðferðUm, eins og t. a. m. Seyð- firðingar og Vopníirðingar. þar hafa norð- menn svo mikið sýnt og kennt góðau veiðar- færaútbúnað. Um _f»istilfjörð er alls engin sigling nema af premur lausakaupmönnum, sem verzla hjer á |>órshöfn, um tima úr sumrinu, sitt skipið frá hverri verzuninni Vopnafirði og Kaufar- höfn, og lausakaupmaðurinn A. J. Fog. af Ilönne, sem hjer verzla á hverju sumri. Hjer er engin verzlunarkeppni, og nú orðið, ein- hver anmasta verzlun hjer norðanlands. Hjer geta menn ekki talið gagn af Gránufjelags- verzluninni hún er ekkertbotri en Grum og Wuifs verzlun, neina ef vera skyldi huggun fyrir pá, sem ímynda sjer sjerstaklega að nú hefði örum Wulfs verzlun verið orðin, pó miklu verri en hún er, haíði ekki Gránufjelags verzlunin haldið pví í pessu vesæla horíi En pað er nú hugmynd, sem ekki er byggð á neinu virkilegu, Mávera að örum ogWulfs verzlun, hefði ekki haft kjarlc til að okra, meir eu hún gjörir pótt ekkert Gráuufjelag hefði verið til. f>að er ekki ólíklegt, að Norðmönnum hefði orðið krónur úr pví, að vera staddir hjerseinni partinn í allt sumar pá var hjer svo mikil síld. að krnpaði sjóinn, menn reyndu að ausa henni upp í báta, með ullarkörfum pví eng- in voru líklegri áhöld til, en nátturlega á- ransurslaust. f>að er eitt sein ekkert lítið tálmar vorum veika vilja, að verða samferða tímanum, sem aðrar sveitir landsins; hvað póstgöngur eru hjer óhaganlegar. Einna til- íinnanlegast er pað, að Aðalpósturinn milli Akureyrar og Seyðisfjarðar, fer um fjöll og öræfi austur. en aukapósturínn gengur eptir bygaðinni með sjó fram. |>að íinnst í mörgu tilliti að vera viðtekin regla, að sízt sje farið niður í skammtfrá liggjandi klettasprungu með elztu sonum sínum og par fundið ásamt öðr- um sinn blóðuga danðdaga. Og pegar hann var aldraður orðinn gat hann ei annað en með hrærðu lijarta hugsað til pess, er fyrir hann liafði borið í fiskiraannskofanum. Góður Guð, sem öllu stjórnar, ljet bann nú fyrir gjuf- mildi móður sinnar finna hjer föt handa sjer. Ef hann ei hefði fengið pessa hjálp í neyð- inni mundi hann naumast hafa getað polað hina köldu daga og riætur, er hann síðar varð að pola á eyjunni, pegar hann hafði sefað hungur sitt, fór hann aptur pang- að, par sem bær hans stóð. Hann var nú hugaðri en fyrr og gekk nú inn á milli hinna nær löllnu veggja og brenndu.bjálka. Hjer bar fyrir hann bræðileg sjón, hann sá lík sinna elskulegu foreldra liggja á góliinu, Erá sjer numinn af sorg fjell hann á knje hjá föður BÍuuin og móður og vætti peirra nábleiku höudur uieð táruin sinum. Ekki vissi hann hversu lengi hann hafði verið í pessum dauðra- híbýlum, eða hvert hann hefði vakaðallun tíiö- — 111 — kringum embættismennina, með pað sem bezt fer; en hjer er ekki um pað hirt; peir sem sitja í röð meðfram sjónum, fá ekki ao sjá nema aukapóstinn, og öll sín embættisbrjef í ótíma. Hvað póstgöngum viðvíkur, finnst pað pó vera lagalegt, að liafa tillit til pess, hvar pjettbýlast er, parafleiðandi pjettastir em- bættismennirnir. |>eir liafa allt sitt beztafrá höfuðstaðnum, og purfa jafnaðaðarlega nauð- sýnlegri brjefum að skiftast en aðrir. Aríð- andi embættisbrjef sem parf að komast iwi Seyðisfirði ti! Langaness, kemst pá ekki fyr en pósturinn er búin að fara inn á Akureyri og áustur -:ptur. J>að væri einriig mjög nauðsýnlegt, að strandsiglingaskipin kæmu stöku sinnum, hjer inná þórsshöfn. ]>að er svo víða farið að bera á pví, að menn vilja panta stöku hluti frá útlöndum eða frá Reykja- vík, sem pægilegast er með að fara, til að friast við, að kaupa pað, par, sem pað er dýr- ara. En petta getur ekki heppnast víð Langa- nes eða p*istiltjöi'ð pví hjer kemur euginn, sem færir oss pvíumlikt, vjer verðum að vera án pess. Hjer baggar pó ekki hafnarleysið, par sem þórshöfn er með betri höfnum lands ins. það var nú borið fyrir á liaufarhöfn, en par er sögð ágætishöfn, pó pað mislukkaðíst að komast par ínu, 1 petta eina skifti. Úr brjefi af Eskifirði. J>ann 6 November ströndnðu 2 skip við Litlu-Breiðuvík í Eeyðarfirðl. J>að voru dönsk síldarv eiðaskip, annað frá stórkaupmanni «Leth» í Kaupmannahöfn, og hitt frá kaup- manni Tbergesen á Eæreyjum. A skipi Leth voru 250 tunnur at síld sem seldust við upp- boðið að meðaltali á 7 kr. 75 aura. Ilitt OR þetta. Hinrik VIII. í Englandi átti páfagauk sent hjelt til í hallarherbergi nokkru, ersnéri útað ánni Thems. J>ar lærði hann að tala ýms orð og setningar af peim, sem um ána silgdu og fram bjá gengu. Einhverju sinni vildi svo til. að hann dat.t útí I ána, en hróp- aði um leið með bárri röddu: Bát, bát! tvö- hundruð dali fyrir bát!» Maður nokkur var par nærstaddur, sem heyrði petta og bjargaði páfagauknum, flutti hann til konungs og krafð- ist peirra launa, sem hann hafði heitið. En konungur vildi ekki greiða fje petta, ogloks- ins urðu menn ásáttir um, að láta fuglinn apt- ur ákveða gjaldið. En á sörnu stundu og ann eða hann eftilvill, örmagnast af gráti og kulda, hefði sofnað vlð hlið móður sinnar. J>egar hann nú kom út aptur, var sól nær gengin til viðar. Hversu mikið sein ástin til foreldranna hjelt bonum hjá líkum peírra pá samt gat bann ei bugsað nm pað að vera par einn alla nóttina. «Hver veit nema ein- hver sje kominn í flskimannskofan», sagði hann við sjálfan sig, «svo jeg verð par ei einn saman». Hann flýtti sier pvi pangað paðan sem hann hafði komið, og pótt hann fyndi par ei nokkra lifandi skepnu uema hina áður nefndu geit, pá var samt petta aðsetur hans eitthvað viðkunnanlegra en rnstirnar bjá likunum. Hann bjó sjer t.il legnrúm úr pangi. og sofnaði brátt svo fast, að bann vakn- aði ei fyrr en næsta dag pá sólin kastaði geislum sínum á hann. Hann var alltaf að lingsa um sína myrtu foreldra. Daginn fyrir hafði hann tekiðeptir pví að nokklir ránfuglar set.tnst á líkin. er lágu við ströndina, og suiidur hjóu pau. «Svona md ei ganga til með lík juinuu ksexu ioielda», páfagaukurínn heyrði pað, kallaði hann. «Gefðu prælnum fjóra skildingal* «Hvað ertu að gjöra parna dúfa litla, sagði maður nokkur við dóttursína. «Eg er að líta brúðukjólinn minn». «Og í hverju lítar pú hann lambið mitt?» «1 brennivíni» «Nú», hver htífir sagt pér, að pað sé hægt að lita í brennivíni ?». «En hún mamina. — Eg hef opt heyrt hana segja, að nefið á pér sé orðið svona rautt af brennivíni*. Auglýsingar. — Blátt koffort, merkt: «Sveinbjörg Jó- hannsdóttir, Seyðisfirði*, týndist í September ferð póstsins frá Keykjavík til Seyðisfjarðar. Bið eg pann, er um pað veit senda mjer línu um, livar pað er niður komið. Keykjum f Mjóafirði. Múlasýslu. í okt. 1883. Sveinbjörg Jóhannsdóttir. — Hjereftir selur Björn bóndi Sigurðsson á Ármótaseli ferðafólki næturgistingu ogann- an greiða og gestbeina með sanngjörnu verði. Sömuleiðis hey og fylgdlr. J&F" Vegnaskulda minna til annara, hlýtjeg hjer með að skora á alla pá, sem eru mjer skyldugir fyrir «Norðanfara» og öeira frá nnd- anförnum árum. að peir borgi í pessuin mánuði, lielzt i peninguin; en peir, sein ekki geta pað, pá með innskript til peirrar verzlunar hvar jeg hefi reikningog peim hægast að ráðstafa pví. Einnig óskajegað peir, sem eru kaupendur að p. á. árgangi Nf., og ekki eru pegar búnir að borga hann, vildu gjöra svo vel og greiða til min borgun fyrir haun á nefndu tímabili. Akureyri, 19 Des. 1883. Björn Jónsson. — Óskilalrindur seldar t Sanrbæjarhrepp haustið 1883: 1. Hvítur sauður 3 vetra; mark: Stúfrifað biti apt. hægra, Sýlt biti apt. vinstra. 2. Hvítur sauður 2 vetra; mark: Sýlt hægra Blaðstýft apt. biti fr. vinstra. Brenni- mark: P. P. 3. Hvítur Iambhrútnr; mark: Hvatt hægra Sneitt og biti apt. vlnstra. 4. Svartur lambhrútur; ínarlc: gat hægra biti fr. vinstra. Hálsi 12 desember 1883. Benidikt Einarsson — Brennimark Jóhanns Jónssonar á Háisi i Saurbæjarhrepp er: Jói — Fjármark, J>orkells Frímanns í>órðarsonar á Jódísarstöðum í Helgastaðabrepp J>ingeyjar- sýsiu: Sneitt fr. hólbiti apt bægra, Sneitb fr. vinstra. Brennimark: Fr. J>. Eigundi og ábyrgðarm.: lijöril Jóusson. Prentsmiðja Norðanfara. Prentari: B. St. Thorarensen. sagði hann við sjálfan sig, «jeg verð að sjá til pau verði grafin». Hann gaf sjer ei tíma til að borða, heldur hljóp strax pangað, bvar likin voru, bann geklc inn að peim; en hvern- ig átti hann með sínum veiku kröptum að geta borið pau út? Hvernig átti bann að geta, búið peim legurútn í skauti jarðar ná- lægt kirlcjunni hinni litlu? J>ó hann ei befði skort mannskap til pess, pá vantaði bann pó skóflur og önnur járnverkfæri, pví pau böfðu Tyrkir og tekið með sjer. J>á datt bonum i hug pað heppilega ráð, og sem friðaði liann dálítð bvað pessu viðvjek. Hann bar með sínum litlu höndum múrmylsnu og mold ut- anað og yfir líkin og gat með pví hulið pau Hann starfaði að pessu svo lengi sem hann gat; í forðabúri móður sinnar fann bann enn dálít- ið af osti, brauði og hunangi, á pessu bressti bann sig á inillum og tók svo aptur til staila par til bann lolcið hafði verkinu. jbegar hinn litli verkamaður pannig hafði borið hita og puuga dagsins, snjeri hann heim til nátt- (Eruinbald síðar).

x

Norðanfari

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Norðanfari
https://timarit.is/publication/88

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.