Norðanfari - 30.01.1884, Blaðsíða 4

— 123 —
kastar mestu þá sje mest gagus ton afstarft
hans. |>að má því telja það þjóðarhapp að
Jmrvaldur var til mennta settur.
Sje nú litið á störf þessara manna (og
foefði pó líklega eins mátt telja fleiri) að því
leiti þau nú eru kunn, mun það ei dyljast að
fátt Qe hefir borgað sig svo marfaldiega sero
það er hefir verið varið til upplýsingar þeirrar
er gjort hefir þá færa til starfa sins. Ekki
allir þessir menn munu að upphafi hafa haft
sjálfir eða foreldrar þeirra fje til að kosta þá
til náms, og svo mun hafa verið um tvo hina
siðast nefndu: Kristján heitinn í Slóradal
styrkti Arnljót með fyrstu og náungar eða
ættingar, einn eða fleiri Thoroddssen.
Jeg hefi nú bent á dæmi þessi, sem morg-
um hugsandi monnum er samt kunnugtáður
að það borgi sig vel að verja fje til að mennta
sannarlega efnileg ungmenni. Jeg hefi benl
á, að Bjarni skáld muni vera eirin af slíkum
monnum; og jeg vil hjermeð benda efnamanni
einum eða fleirum á það að fylgja hinum göf-
ugu dæmum og styrkja Bjarna til þeirrar
upplýsingar er honum væri nauðsynleg til að
geta unnið löndura sínura sem mest gagn
Líklega bæri fje það er til þess væri varið
flestu öðru fje raeiri ávexti fyrir alda ogóborna.
Hitt os petta.
Hann hitti inarkið.
Kristmas Evans, hinn nafnfrægi prje-
dikari frá Wale3, átti eittsinn að halda ræðu
á þeim stað, þar sem presturinn var mót-
stæður bindindishreyfingu. Fyrst hafði hann
ætlað sjer að hlusta eigi á ræðuna, en hann
kom þó og tók sjer sæti á loptinu, og gat
r.eðumaðurinn loksins komið auga — hann
hafði aðeins eitt — á prestínn eptir langa
leit. Framan af gekk allt á vanalegan hátt
en þá tók ræðumaður svo til orða,
Mig dreymdi draum I nótt. Mig dreymdi
að jeg væri í Víti, þingsal undirheima.
Hvernig jeg var þangað komin, veit jeg eigi,
en nokkuð var það, að jeg var þar staddur.
Jeg hafði eigi verið þar lengi er jeg heyrði
barið að dyrum með skelfilegu harki, „Belze-
bubl Bekebub! þú verður á augabragði að
koma upp á jörðina". “Hvað gengur nú á?“
„ó, þeir eru að senda út trúboða til þess
að prjedika fyrir heiðingjum“ „Eru þeir að
þvi ? það eru slæmu frjettirnar. Jeg skal
koma að vörmu spori“. Belzibub kom og
t.ró, heldur af fávizku sinni fylgt siðum og
venjum Tyrkja. Hinn alvarlegi prestur leiddi
honum fyrir sjónir yfirtroðslur hans mót skip-
un hans eigin kirkju, sem hann reyndar af
fávizku hefði gjört sig sefean í, svo Demitrio
fjekk nú fyrst hugmynd um, hvað það er að
vera tekinn í skaut heilagrar almennrar kirkju
hvað hið útvortis kirkjusamlífi er, og að halda
fast við hina kristnu trú allt til endans.
Meðan þeir þannig ræddu saman komu
tvær konur með blæu fyrir andlitum sjer inn
í herbergið. Presturinn spurði hina yngri
þeirra : cþekkir þú liinn unga Tyrkja er stend-
ur þar». Hún hugsaði sig um, eu svaraði
engu. Nú segir prestur, taktu þá blæuna frá
andlili þjer og láttu Tyrkjann sjáþig! en þú
Ibrahim virtu fyrir þjer þessa ungu konu og
segðu mje hvert þú þekkir hana. f>egar kon-
an hafði sagt áður nei þá vaknaði í huga Dem.
einhver gömul kærkomin endurminning, en
harm vissi eigi hvaða, andlit konunnar, er
stóð fyrir framan gjörði það þó enn meira.
<f»að er Helena systir mín hrópar Demetrio
UPP*> °g ætlaði að hlaupa með útbreiddan
skundaði til útskipunarstaðarins: þar sá hann
trúboðana, konur þeirra og nokkra kassa
með biflíum og guðsorðaritum, en er hann
snjeri sjer við, gat hann að líta raðir af
tunnum er merktar voru; romm, brenni-
vín, spíritus o. s. frv. „|>að er gott“,
sagði hann, „það er engin ástæða til hræðslu
ennþá. fæssar tunnur munu valda meira
tjóni. en því svarar, er kassarnir gjöra gott“.
f>andi hann þá út vængina, eg þaut aptur
niður til helvítis. Eptir stund liðna kom
annað hátt kall: „Belzebub! Nú eru þeir
að stofna biflíufjelög“! „Eru þeir að því?
f>á verð jeg að fara“. Hann fór þá upp á
jörðina og sá tvær hefðarkonur, er gengu
hús úr húsi og útbýttu guðsorði. „þetta er
e.Ai gott“, sagði hann, „en við skulum nú
sjá, hvernig fer“, konurnar heimsóktn gamla
konu, sera tók við biflíu og þakkuði hana
með mörgum fögrum orðum. Satan var
þar á vaðbergi og þegar konurnar voru
farnar, kom gamla konan útí dyrnar og lit-
aðist um, ef einbver kynni að taka eptir
henni. Hún varpaði þá klút yfir böfuð sjer
og hraðaði ferð sinni með böggul undir
svuntunni að næsta veitingahúsi og setti þar
bifliuna i paut fyrir einni flösku af brenni-
víni. „f>að er gott“, sagði Belsebub, „allt
er bættulaust enn“. Snjeri hann þá heim
til eigin heimilis síns. Aptur heyrðist bart
barið á dyr og kallað i ákafa: „f>eir eru
bú að stofna hálfbindindisfjelög!“ „Hálf-
bindindisfjelög? Hvað er það? Jeg skal
koma og vita“. H&nn kom og flaug til baka
aptur og mælti: „f>etta mun eigi gjöra
mikið tjón hverki mjer nje mínum þegnum;
þeir banna nautn brennivins, en fátækling-
ar mega halda ölinu og ríkismenn víninu; —
ennþá er engin ástæða til hræðslu“. Enn
einusinni var bart barið og enn ákafar
kallað: „Belsebub! þú verður nú að koma,
annars er allt farið: Nú eru þeir að stofna
bindindisfjelög!“ Bindindi! Hvað er það
i allra drílisdjöfla nafni?“ „Að neytaeinkis
áfengs drykkjar, hverju naíni sem heitir,
ekkert að drekka neroa vatn“. „Með al-
vöru þetta eru ijótu frjettirnar, jeg verð að
vita um þetta!“ Og svo gjörði hann, en
hann snjerist aptur þegar, til þess að hug-
hreysta herskara sína, þv> engum hafði orð-
ið um sel að heyra þessi tíðindi. „Ó“, sagði
hann, „verið ekki smeikir; þetta er að sönnu
slæmt, en þetta útbreiðist dræmt, því prest-
ar eru þessu mótfallnir og hann sjera A —
i W. (og hann sendi honum hvasst tillit
faðminn til hennar; en bún hopaði á hæl og
sagði: <jeg á engan bróður, er Ibrahim beit-
ir». tf>að beiti jeg heldur eigi», sagði bróð-
irinn, cenn Demitrio heiti jeg». Hin unga
kona gekk nær og spurði hann óaflátanlega.
Loksins hljóp hún i faðm lionum er hún nú
aptur þekkti frá barndómsárunum. Já! seg-
ir hún þú ert minn ástkæri bróðir Demetrio!
Systkymn höfðu nú margt og mikið að
segja hvert öðru frá. Helenu höfðu brennu-
mennirnir, er drápu foreldra þeirra, dregið
með sjer, og hún seld síðan Tyrkja nokkrum
er var skipstjórnarmaður. Skipforingi hans
var grískur að kyni og keypti Helenu að hon-
um og tók hana heim til sín. Fyrir fám
dögum giptist hún syni þessasínsgamla vel-
gjörðamanns; hann átti nú skip í förum og
var velmegandi. Eldri konan er með henni
gekk var tengdamóður hennar. Henni þótti
mál að fara heim til sonar sins þar liðið á
var kveldið. f>au Helena og Demetrio urðu
því að skiljast, og óttuðust fyrir að sjást eigi
íramar, en lifðu þó við vonina. f>ví hefði
(Niðurlag).
meðhinu eina auga sínu) — hann er fremst-
ur í flokki. Jeg skal eigi vera leng-
ur fremstur í flokki“, kallaði
sjeraA. upp yfir sig, íór niður
af ioptinu, gekk að borðinuog
skriíaði sig í bindindi.
Hift stærsta Orgel í heimi.
f>að stærsta Órgel, sem nokkrusinní
hefir verið sraíðað, er nýskeð lokið við, af
Orgelsmiðnum Walcher og fjelögum hans í-
Lúðwígsborg á þýzkalandi. í þvi eru 7000
flautur, 125 raddir með 174 registrum, það*
er þvi þa á það or spilað med öilu sínæ
hljóðmagni á við 124 hljóðfæri. Orgelið er
30 al. hátt, 11 al. breiðt og 10 ál. á pykkt.
Hin stærsta orgelpípa í pvá er 16 al, á lengd í
hverri að eru 2000 lokur, og hiu miunsta
peirra 3/c puml. Hið nefnda fjelag hefir
smiðað orgel i höfuðkirkjurnar í IJlm, tkon-
ungsríkiuu Sachseu á f>ýzkalandi, Keval og
Bjetursborg á Hússlandi, Bostou og Puila-
delphíu í Ameriku og St. Stephánskirkjaua,
sern er höíuðkirkja í borginm Wien i Aust-
urnki.
Auglýsingar.
Hjaltastað, 26. nóv. 1884.
Herra ritstjóri!
Gerið svo vel, að taka sem allra fyrst í
blað yðar þær fáu línur, sem jeg hefi skrifað
á medfylgjandi laust blað.
Með virðingu
Björn f>orláksson.
Út af grein í viðaukablaði við Norðan-
fara nr. 43—44, árg. 1882 hetír Björn prest-
ur þorláksson á Hjaltastað höfðað mál gegu
höfundi hennar Jóni Einarssyni bónda í Döl-
um. Dómur 1 málinu er fallinn tyrir undir-
rjetti 12. október f. á., svo hljóðandi, að ölli
greinin skal vera dauð og marklaus, og Jóa
borga fyrir aíbrot sitt 50 króna sekt til lands-
sjóðsins, og greiða allan af málinu löglega
leiðendi kostnað.
Seldar óskilakindur í Skriðuhrepp:
1. Hvítur lambgeldingur, biti fr. bæði eyru-
2. Hvítur lambgeldingur Heilriiáð h. tjöð-
ur fr., biti apt. vinstra.
f>rýhirningi 20. Janúar 1884
P. f>. Friðfinnsson.
— Jeg undirskrifaður breyti auglýsingu
þeirri er jeg setti í Norðant'ara, í fyrravet-
ur þannig: að hjereptir yfiir um fjörð í
Syðstabæ ,Birnunes, Naustavík, flytjegmeð
þessum skiímálum: Fyrir byttu og 2. meiin
hver ierð 2,50 (tvær krónur og fimintiu aura)
bát og 4. menn, 5,00 (fimra krónur), án þess-
að liða nokkud i. Fyrir hrossagöngu ytír
sólariiringinn 0,05 (fimin aura). En þurfi
jeg að undír halda fólk, sökum óveðurs eðá
au'uara ovsaka, get jeg ekki án sjerstakrar
borgunar.
Hrmgsdal á Látrastr. 14 janúar 1884.
Kristján Kristjánsson.
— Jeg ví! leyfa mjer að biðja hina heiðr-
uðu vini mína sem jeg hefi lánað ýmsar
bækur, að skila mjer þeim, ef þeir áður
hata eigi gjört það.
Staddur á Akureyri 22 janúar 1884.
Jónas Jónsson
fiá Hróarsdal.
— Á næstliðnu hausti kom fyrir í lömb-
um mínum hvítur lambbrútur með mínueigu-
ar- og erfðamarki: Sneitt apt. hægra og Sýlt
vinstra, en vegna þess að jeg veit með vissu
að jeg á ekki lamb þetta getur rjettur eigandi
þess, vitjað andvirðisins til mín og um leið
samið við mig um brúkun marksins, ogjafu-
framt borgað prentun pessarar auglýsingar.
Bakkaseli í Hálshrepp í f>ingeyjarsýslu
í janúar 1S84 Helgi Davíðsson.
___Nýsilfurbúnar tóbaksdósir með 3. bók-
stöfum, hafa fundist, sem eru geymdar hjá
mjer til þess rjettur eigandi vitjar ..þeirra
borgar fundarlaunin og prentun auglýsingar
þessarar. Ritstj. N.f.
Austanpóstur kom hingað árdegis 24 þ. »
Eigandi og ábyrgðarm.: Bjðrn Júnsson*
Prentsmiðja Norðanfara. _
Prentari: B. St. Thorarensen.