Norðanfari - 21.07.1884, Blaðsíða 4

— 44 —
arlega purfandi, og rjetti peim jafnan gjöfirla
hjálparhönd, pví Drottinn gaf peim hjónum
jafnan blessun í bú. Umhyggjusöm var hún
fyrir velferð lieimilismanna sinna, svo vel
hjúa sem barna. A menntun harna sinna
nndlega og líkamlega, lagði hún alla stund,
og mátti svo að kveða, að hún bæri pau fyr-
ir ástríku móðurbrjósti til síðustu stundar;
manni sínum var hún góð og skyldurækin
kona.
|>að var hvorutveggja að Drotfinn hafði
prýtt Rannveigu sál. ágætum hæfilegleikum
til sálar og líkama, og par að auki gefið henni
ástríkann ektamann. og auðsveip, hlýðin og
pakklát börn, enda minntist hún pess opt á
efri árum sínum með pakklætistárum, hversu
Drottinn hefði fariðmeðsig; og Drottinn hjelt
miskunarhönd sinni yfir henni geguum lífið
og dauðann, og gaf henni prek og pol til að
taka pungbærri banasótt með stillingu og
stöðugri trú til Guðs, pví hún práði lausn
sina. Óskertu ráði og rænu hjelt hún til síð-
asta andartaks, og gjörði ráðstöfun fyrirýmsu,
er hún vildi vera láta að sjer látinni; aðsíð-
ustu kvaddi hún mann sinn og pau 3 börn
sín, er gátu staðið við banasæng hennar, og
alla heimilismenn, og skildi að pví búnu við
penna heim. Hafði hún pá lifað 66 ár og
liðuga 4 mánuði. Jarðarförin fór fram að
Bergstöðum 8 febrúar, og hjelt sonur hennar
sjera Jón fyrst ræðu á beimili hennar, og
sóknarprestur hennar sjera Stefán M. Jóns-
son aðra, einnig hjelt sjera Stefán ræðu í
kirkjunni; allar voru ræðurnar hinar ágætustu
og útförin sómasamleg.
|>etta sem hjer er sagt um Rannveigu sál.
xita jeg af pekkingu og reynslu 24 ára, pví
pann tíma hef jeg verið nágranni peirra hjóna.
Dollastöðum í febrúarmán. 1884
Uuðm. Gíslason.
t
Jón Árnason
cr fæddur í fyrstu viku Góu 1795 á Dagverð-
artungu í Hörgárdal og ólst par upp hjá for-
eldrum sínum, pangað til hann giptist 14. maí
1819, Margrjetu Jónsdóttur hreppstjóra Fló-
ventssonar á Stóra-Dunhaga byrjuðu pau hjón
húskap á Hálsi í Yxnadal en fluttu sig að
Djúpárbakka í Möðruvallakl.sókn 1821 og
bjuggu par 27 ár, par næst á Hallgilsstöðum
í nefndri sókn 8 ár og síðast á |>rastarbóli
í sömu sókn 10 ár tií 1866, eptir pað voru
pau 3 ár hjá syni sínum Arna, en um vorið
1869 andaðist kona hans, og flutti hann pá
með Arna að Neðri-Vindheimum á |>elamörk.
í hjónabandi áttu pau hjón alls 11 börn hvar
af 7 dóu ung, en pau sem náðu fullorðins
aldri voru; Jón breppstjóri, sem bjó á f>rast-
arhóli og andaðist 1869, Arni járnsmiður og
andaðist á Akureyri 1881, Guðrún sem and-
aðist 20 ára ógipt og Ásdýs sem er kona Sig-
fúsar snikkara Jónssonar á Akureyri hjá hverri
Jón sál. dvaldi síðustu ár æfi sinnar par til
hann andaðist 21 marz 1884 á 89 ári og var
pá búinn að vera ekkjumaður í 16 ár. Jón
sál. var hagsýnn búsýslumaður, r.mbyggju-
samur fyrir heimili sínu svo hann hafði ætíð
nóg og var öðrum veitandi, góður ektamaki
og annaðist mæta vel uppeldi og menntun
barna sinna. Ilann var greindur vel, í allri
umgengni hinn glaðasti og allt dagfar hans
lýsti siðprýði ográð.endni, svo allir sem höfðu
viðkynningu af honum minnast hans með
pakklátu hjarta. Jarðarför hans framfór 3 i
apr. 1884.
t
Aðalbjörg Ketilsdöttir
Á seinustu stundu hins 3. p. m. sál-
aðist Aðalbjörg Ketilsdóttir í Miklagarði á 24.
aldurs ári, eptir mánaðar pungbæra sjúkdóms-
legu af innvortis meinsemd er húnhafðiopt-
sinnis áður kennt. Hegðun hennar og hugsun-
arháttur lýsti pví gjörla, að hún var ekki
sköpuð fyrir pennann heiin heldur annan
miklu æðri og fullkomnari, í hvern andi henn-
ar nú fyrir Guðs náð er inngengin og fær
par óhindraður — af sjúkleik og fjeskorti —
að auðga sig allskonar Guðlegri pekkingu sem
hana sífellt svo hjartanlega langaði til.
það okkar hrelda hjarta gleður að vonin
er óbifanleg um sæluríka samfundi «innan
lítils tíma».
Foreldrarnir. j
t
Torfi Sveinsson,
dáinn 18. apríl 188 4.
Hugur og hjarta
hönd og tunga
öllum vildu vel,
pví hjartað aldrei
annað pekkti,
en gjöra vilja Guðs.
Frómlyndur, falslaus,
friðsæll, hygginn
gekk hann grýtta slóð,
gjafinildur, góðfús,
glaðvær, skemtinn
mitt í mestu praut.
1. Nú ert pú horfinn lagstur lík,
ljúfinennið stillt á grýttum brautum;
hvar mundi íinnast hetja slík
með hugarró í öllum prautum?
Nú ert pú leystur nauðum frá
nú eru gróin djúpu sárin,
nú fær pig engin neyð að pjá,
nú eru pornuð harma-tárin
2. j>4 dauðinn að pjer örfum skaut,
allan pinn langa feril kifsins,
með hetjubros í hverri praut
horfðir pú móti óvin lífsins.
Ytír prjátíuára-stríð
áttir pú strangt í sjúkdómskvölum,
en aldrei veiktist önd pín blíð,
sem unun fann í Guða sölum.
3. Hvað er að vera hetja sterk?
ef ekki pað, að pjást í prautum
á pyrnum stráðum æfibrautum,
en bugast aldrei böls í kverk,
og ganga beint að grafarbeð,
með glaðværð og ró í veslum tötrum
öruggu trúartrausti með,
til hans, er dauðann batt í fjötrum
4. Nú ert pú Torfi lagstur lík,
búinu að varpa tímans tötrum,
sem tíðum hjeldu pjer í fjötrum.
Hvar er nú eptir hetja slik?
Nú fær pú Drottins dyrð að sjá,
dýrð par sem enginn kennir nauða,
nú fær pú að vera honum hjá,
sem huggaði pig blítt í dauða.
5. j>ín var útrjett hjálparhönd,
vesla styrkja, svanga seðja,
svala pyrstum, hrelda gleðja,
sjúka hugga, græða grönd.
Nú er stirðuuð höndiu haga
hjálparfús og máttarsterk,
sína alla æfidaga
iðjusöin við skylduverk.
S. Gr. B.
»
f
f
Lýður skáld Jónsson
1. Opt vex ung jurt
upp úr sandi
frábær íjöllit
með fögrum blóm-
um,
ein á bersvæði
upp með pyrnum
vökva laus verður
að villi rós.
2. Líður og líður
langur tími
vex upp apaldur
og verður hár,
visnar smámsaman
í vindi og frosti,
hímir einmani
hlúir at neinn.
3. Lagstur er nú Lýð-
ur
lík í moldu
skapað allt mann-
kyn
skuld pá geldur;
hættur fiflum,
að fótakefli,
lengur vera peim
er láta mikið.
4. Varat hvorki vant
vit nje snilli,
hönd var hög
og hagur andi
brauzt hanu einn
ura bruna klungur
vinlaus, fjelaus,
virtur af fám.
5. Hjarta og hug
til hinstu stundar
fórnaði alls puríi
íræði málum,
6.
7.
en háð og hneixli
hlaut hanu ætið
aldar óvita.
pað voruj! öll hans 9
laun.
Fordild ogflónsku
sem fremst um ræðr
lýgi og lævi
i lýða byggðum
aura fíkn
og aldar prjáli,
skaut hánn skeytum
pað var skaði ei neinn
Liti hann likn purfa
sem líkn ei fengu,
annara auðgri
pótt ættu nóg
j>á var gefið af
góðu hjarta
en efnum engum,
pað var aðall hans.
tómlegt, trúlaust,
pað er tímans eigu,
Enn pú, örviti!
alls um dulinn
vonlaus, villtur
á vegamótum,
pykist pú rata
í ringli pínu
betur en aðrir?
blindur sjálfur.
Varastu fávís
vegfarandi,
feigð sem flytur
fram til grafar,
sauri kasta að
samferðamönnum
pvi em er hvílan
öllum búinn.
Sighvatur Grimsson
Borgfirðingur.
8. Sá hann i Ijósi |jpyAtbugagrein:
letrað standa jeg vji göta pess, að
heilagt mál, framanprentuðum ept-
pað er himnesk gjot. irmgelum er raðað nið-
Virti pví vettugis ur ept4r _ dánardægri
veraldar glingur hvers eins. Ritstj.
Eigandi og ábyrgðarm.: líjörn Jónsson.
Prentsmiðj a Norðanfara»