Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1865, Qupperneq 7

8
mest umhugað um að safna ser andlegum og eilífum
fjársjóðum. Hann temur sér að liugsa um eilífðina, um
guð og hans dásemdarverk og initt í lians hversdags-
legu störfum er hugur hans á liimnum. fannig flnnur
hann þegar hér i lífl forsmekk eilífrar sælu og bíður
dauða síns í þeirri von og vissu, að guð af sinni náð
og miskunsemi muni fyrir Krists skuld gjöra sig eiliflega
sælan og taka sig í tölu útvaldra. Ileimsins og holds-
. ins þræll býst einnig við að verða sáluhólpinn. En
hvernig? alt sem her í lífi veitir honum unað og gleði,
vantar hinum megin grafarinnar ; himnaríkis heilaga sæla
getur ekki veitt honum neina gleði, því að hún ú ekki
skylt við hina syndsamlegu kæti þessa lífs. En hvernig
getur þá heimsins barn orðið sannkristið og sáluhólpið?
Með því að snúa sér af hjarta til guðs og biðja hann
að skapa í sér hreint hjarta og styrkja sig með sínum
heilaga anda til að endurfæðast og betrast. þá kemst
maðurinn til þeirrar viðurkenningar, að hann er sekur
og hegningarverður í guðs augum; þá sér hann guðs
heilaga réttlæti og sinn óverðugleika; þá flýr liann angr-
aður og iðrandi að Jesú krossi, og biður guð fyrir
Krists sakir um náð, og liinn eilifl kærleikur þerrar
iðrunartárin af kinnum hans og fullvissar hann um, að
guð vilji ekki dauða syndarans, heldur að hann snúi sér
og lifi; og þegar hann þannig hallar sér að Jesú brjósti
og flýr í guðs náðarfaðm, finnur hann til friðar í sálu
sinni, til guðs og Jesú Krists liimneska friðar, »sem er
æðri öllum skilningi« (Fil. 4, 7). þá er hann orðinn
kristinn, og óskar nú af öllu lijarta að geta hlýðnazt
guðs boðum, sem hann sér, að öll miða til hans and-
legu og eilífu farsældar.
|>etta er sá eini vegur til að verða kristinn, hið