Kristileg smárit handa Íslendingum - 01.01.1865, Qupperneq 14

sem maður, eða sem kristinn, og ver æltum því allir að
leggjast á eitt að styðja þessa skoðun, svo framarlega
sem vér ekki viljum sjálfir verða sekir í óförum ofdrvkkju-
mannsins; ef vér göngum aðgjörðalausir fram hjá, þeg-
ar manndráparinn bregður lagvopninu, til að vega með
því, og vér afstýrum því ekki, þó vér getum, þá verðum
vér sekir í sama glæpi, og ef vér liorfum aðgjörðálausir
á, að bræður vorir fyrirfari sjálfum sér með ofdrykkj-
unni, þá verðum vér að sínu leyti eins sekir og liegn-
ingarverðir. f>eir eru orðnir fjötraðir, þeir eru lmept-
ir undir vald ofdrykkjunnar og geta ekki forðað iíflnu;
þeirra betri tilfinningar eru fjötraðar; þó senda þeir end-
ur og sinnum andvörp sín um liðsinni vort, en vérvilj-
um ekki ljá þeim eyrun, vér látum þá fyrirfarast lijálp-
ariausa og þykjumst þó vera saklausir. Ilvað stoðar oss
frelsi og ættjarðarást; eru það ekki þýðingarlaus, eða
jafnvel hlægileg nöfn, þegar þau eru heimfærð upp á oss,
meðan ofdrykkjan viðhelzt meðal vor og hneyxli hennar
gengur í arf frá hinum eldri til hinna yngri. Já, leggj-
umst allir á eitt, að útrýma hinni hryllilegu ofdrvkkju
úr landi voru! Leggizt á eilt með oss, þér drykkju-
menn! allir þér, sem hneigðir eruð fyrir nautn áfengra
drykkja! hættið ekki veikleika yðar þangað, sem freist-
ing er til ofdrykkju; sýnið ættjarðarást yðar í því að
stöðva lineyxli ofdrykkjunnar hjá sjálfum yður og öðr-
um. f>að er til yðar, að guðsorð meðal annars snýr
þeirri áminningu, að þér sluilið afsníða þann fót og þa
liönd, sem hneyxlar yður. f>ér liafið sterkar ástríðurað
sigra, en þess frægari sigur getið þér lika búizt við að
vinna; særið ekki lengur hjörtu vina yðar og bræðra,
með því að Iáta þá liorfa upp á ófarir yðar og ófram-
sýni sér til sorgar og skapraunar; heitið á góðan guð