Kristileg smárit handa Íslendingum - 03.01.1869, Blaðsíða 9

9
skipstjórans, sagöi honum frá því og mælti: «nú sé
eg, að það er eitthvað varið í trúarbrögðin; hingað til
hefi eg hugsað, að þið, guðhræddu mennirnir, væruð
hræsnarar; en það get eg nú ekki lengur haldið, eptir
að eg hefl séð fornkunningja minn skraddarann. Komið
með mér til hans; þér verðið að kynnast honum.
Skipstjórinn fór með honum og sagði mér seinna frá,
hvílíkt yndi hann hefði haft af að tala við skraddarann.
t*að er mikil guðs náð að geta þannig vitnað um hann
og þannig breytt eptir þessu boði frelsara vors: «látið
ljós yðar lýsa fyrir mönnum, svo að þeir sjái góðverk
yðar og vegsami föðuryðar, sem er á himnum». Hann
kynnti sér betur og hetur heilaga ritningu og gladdist
innilega af þeim andlegu Qársjóðum, sem hann fann i
lienni. Hann kom opt til mín og sagði mér frá þeim,
og spurði mig, hvort eg hefði nokkurn tíma heyrl eins
ágæta hluti. Það var allt svo nýstárlegt fyrir hann, og
hann tók við því með trúuðu og barnslegu hugarfari.
Því miður eigum vér, sem frá blautu barnsbeini þekkj-
um heilaga rituingu og þau auðæfi, sem hún felur í
sér, bágt með að skilja í þeirri gleði, sem allt í einu
ryður sér til rúms hjá slíkum mönnum. Þau áhrif, sem
hin helga saga hefir á oss, eru farin að dofna. Að
minnsta kosti fann eg með skelfingu til þess, hversu
kaldur og snauður eg var í samanburði við hina brenn-
heitu trú og guðrækilega fögnuð þessa góða gamla
manns. Gætum vér varðveitt hinn fyrsta kærleika
sterkan og lifandi, þá mundu líka áhrif heilagrar ritn-
ingar á hjörtu vor jafnan verða eins sterk og lifandi.
En hann las ekki einungis heilaga ritningu sér til
uppfræðingar, huggunar og betrunar, heldur var hann
nokkurs konar andleg býfluga, sem safnaði liunangi af