Baldur - 09.01.1868, Blaðsíða 4

4
muni hafa skrifað stiptsyfirvöldunum um, að það sje í ráði að
gjöra skólasvein Pjetur Guðmundarson (úr Skagafirði) að
presti í Grímey, og skuli hann ekki þurfa til þess lög-
boðin lærdómspróf, en hafa þó eptir nokkur ár rjett til
prestsembætta annara.
Breiðabólsstaður í Vesturhópi er 6. dagjan. 1868 veitt-
ur sjera Jóni Kristjánss. á Steinnesi (vígð. 1836). Aukhans
sóktu: sjera Páll Tómáss. Hnappsstöðum (v. 1828), sjera
Hjörl. Guttormss. á Skinnastöðum (v. 1835), sjera Vigf.
Sigurðss. á Svalbarði (v. 1839), sjera J. J. Áustfjörð áKlypp-
stað (v. 1839), sjera Magn. Hákonars. á Vík (v. 1845), sjera
Jak. Guðm.s. á Ríp (v. 1851), próf. sjera Jón P. Melsteð
á Klausturhólum (v. 1856), sjera Hjörl. Einarss. á Blöndu-
dalshólum (v. 1860), kand. theol. Jónas Bjarnars. (útskr.
1867). — S. d. slegið upp þingeyraklaustursbrauði (Stein-
nesi); metið 337 rd. 81 sk.
FRJETTIR ÉTLENDAR.
Enn helzt friður um alla Norðurálfu; en nærri lá, að
liann ætlaði að raskast í haust. Það var þegar löngu orðið
hljóðbært, að nokkur hlutur ítala hafði búizt til að gjöra
eitthvað endilegt til að steypa hinu veraldlega valdi páfans
og gjöra Róm að höfuðborg Ítalíu. Hófst flokkur þessi
þegar eptir það, er Frakkar fóru brott með her sinn úr
Rómi. Garibaldi og synir hans voru fyrir flokki þessum,
og var Garibaldi kominn að takmörkum kyrkjuríkisins (eða
páfalandanna), og sumur hlutur liðs hans hafði jafnvel
brotizt inn í ríki páfans fram hjá varnarliðinu ítalska. En
Napóleon hafði, þegar hann fór með lið sitt úr Rómi,
gjört það að skiiorði við Victor 7f«Aí-konung, að hann
verndaði páfann, en kvaðst ella mundu sjálfur láta til sín
taka. Treysti nú páfastjórn fulltingi Napóleons mjög, og
skeytti atför Garibaldi svo lítið, að hún ljet jafnvel land-
varnarliðið fara af takmörkunum og heim í Róm. En Na-
póleon sendi orð /íofa-konungi, að minna hann á það,
er hann hafði «lofað að vernda páfann» (septembersáttmál-
inn). Vissi þá Victor konungur eigi, hvað til bragðs skyldi
taka; var eigi fýsilegt að gjöra svo voldugum granna og
þjóðkunningja á móti, sem Napóleon er; en hitt eigi held-
ur árennilegt, að ganga í móti frelsishetjnnni (Garibaldi)
og særa svo þjóðernistilfinning allra ítala. En er Víctor
sat þarna ráðalaus, leiddist Napóleoni aðgjörðaleysi hans,
og herti þá á honum að hafast þánokkuð að. Fór Victor
þá loks á mót Garibaldi, og fjekk handsamað hann, er
hann ætlaði inn í páfalönd, og setti hann í hald í Alexan-
dría-\igi á eyjunni Caprera. Er þessi tíðindi frjettust um
Ítalíu, undu menn illa við, að vita Garibaldi fanginn; urðu
uppþot víða í bæjum, t. a. m. í Florenz, Milano, Verona
og Neapel, en urðu þó skjótt sefuð. Það er sagt að skip
og varðmenu voru til sett, er skyldu gæta Garibaldi í
varðhaldinu. En varðmenn sýndu honum öll heiðurs- og
virðingarmerki sem yfirmanni, svo að varð að banna það.
Svo vinsæll er Garibaldi hjá hermönnunum! Svo fór, að
Garibaldi slapp úr haldi þessu, og komst í land, og 27. d.
októbermán. síðast liðinn fór hann aptur inn í kyrkjulönd-
in. Segja sumir, að hann hafi með sjer haft 3 þúsundir
manna, en aðrir segja 12 þúsundir. Varð fundur þeirra
Garibaldi og páfamanna 3. d. nóvbr.mán., eigi hjá Monte
Rotondo, heldur milli bæjar þessa og Tivoli. Hafði Napó-
leon áður skipað Victor konungi, að skerast í leikinn, en
Victor var tregur til. Sendi Napóleon þá flota sinn frá
Tulon til Ítalíu til að veita páfa. Enda má sjá af liðs-
fjölda páfamanna, að Frakkar hafa veitt þeim. Páfalið var
12,000 manna; en páfi hafði þó sjálfur að eins 7000 til,
en 5000 var hin franska herdeild (Dumonl) í Róm. Fór
svo orustan, að Vs af liði Garibaldi fjell, en hann og hilt
liðið leitaði til Coresa (á landamærum páfalanda); yarð hann
þar tekinn í 2. sinn, og situr nú í varðhaldi í Spezzia.
Það er af Georgi Grikkja konungi að segja, að hann
ætlar að ganga að eiga Olga, dóttur Constantins stórfursta.
Vill hann með henni fá fulltingi til að ná Kandia (Creta,
Krít, Krítey). Kríteyingar hafa gjört upphlaup móti Tyrkj-
um, og vilja ganga undir Grikki. En Rússar eru tregir tií
að skipta sjer af þeim málum. Sultanin fór í oklóbermán.
að því er frjettist til Iíandía, til þess að stilla til friðar, og
færa stjórn þar í frjálsara horf. Meðan stendur áóeyrðum
þessum á Krít, eru 50,000 manna fluttar yfir á Grikkland.
Illa lítur út fyrir Dönum með skiptingu hertogadæm-
anna. Þjóðverjar vilja fá Sljesvík norður að Haderslev.
Bismark er óvægur og vill í engu undan láta. Verður enn
lítið sagt um, hve fara muni um hertogadæmin.
Bismark er ávait að reyna að ná í ríkin á Suður-
fýzkalandi þrátt ofau í sáttmálann við Frakka, er gjörður
var í Prag. Og í málinu um skipting hertogadæmanna
skeytir hann orðum Frakka að engu. tykir Frökkum
hann sýna sjer mikla óvirðing. En keisarinn og stjórnin
lætur eigi upp skátt hvort hann muni taka til vopna eður
eigi. Una Frakkar því illa; er illur kur í frönskum blöð-
um. Er Napóleoni láð það mjög, er hann skuli ekki kenna
Bismark að virða sig, og leiða honum háðyrði um Frakka-
stjórn. Kveður svo mikið að þessum æsingum, að margir
ritsljórar frakkneskir hafa verið settir í varðhald. Lítur svo
út, sem Bismark vilji gjarnan ganga í ófrið við NapÖleon;
en Napóleon fer undan með hægðinni og hefur af því ámæli
mikið. Þó hafa Frakkar herbúnað úti, og Vs milljón manna
til að taka nær sem þarf. Menn eru að spá ráðagjafaskipt-
um á Frakklandi; en óvíst þykir, að þeir er nú koma, vilji
heldur kveða upp úr með ófrið. 'd—s—n».
(£/|rv Hve nær næsta blað kemur út, er undir því komið
hve marga kaupendur þetta blað fær.
Útgefandi: »Fjelag eitt í Reykjavík«. — Ábyrgðarmaður: Friðrik Guðmundsson.
Prentabor í larids-preiitsiuibjunrii ÍSBS. Eitrar þórbarson.