Baldur - 28.02.1868, Blaðsíða 4

12
frá að vjer reiðumst því, þótt höf. hafi nokkuð annað álit
á málum vor «Þjóðólfs», en vjer. Vjer þykjumst hafa rjett
gjört í svari voru, og vonum að flestír vorkenm oss, þótt
vjer höfum talað sem oss bjó í brjósti, og það þvi fremur,
sem blaðadeilur skulu eigi optar eiga sjer stað i blaði voru,
nema ef vjer neyðumst til að verja oss, og mun það þá
verða í aukablöðum. írtgg- «Baldurs».
(Aðsent). FRÁ HABESCH.
í 1. blaði «Baldurs» er greinarkorn um Þeódór kon-
ung í Habesch. tar eð land þetta og þjóð sú, er þar
byggir mun flestum lesendum hjer lítt kunn, þa virðist
eigi óþarft, að skýra lítið eitt frá landi þessu, svo að les-
endum verði það nokkru kunnara eptir en áður, og svo
að þeir gæti áttað sig á þvi, er þar kynni Jað fara fram
þar eð nokkur likindi eru til, að þar kunni þo nokkuð það
til að bera siðar, er frásagnar kynni að þykja vert.
Ilabesch er nær 15000 □ mílur að stærð. Nafmð
Habesch þýðir eiginlega blöndun eða sambland; máþaðfyr-
ir því vel til sanns vegar færa, sem þjóðin, sú er þar byggir,
er svo sem eins konar blöndun af ýmsum kynnokkum
mannkynsins1. Habeschingar eru eigi alveg samþjóða Eþjóp-
um heldur bregður þeim nokkuð til þriggja fiokka: suð-
urálfu-manna, austurálfu-manna og norðuralfu-manna .
gjálfir nefna Habeschingar land sitt Medra Agasjin þ. e.
land hinna frjáhu manna. Habesch er hálendt og hvergi
láglendi nema austurströndin fram með rauða hafinu. Ha-
lendi þetta er að mestu víðlent, skóglaust, en grusugt.
Liagur landið nær 6-7000 fet yfir sjávarflot. Víða á sljettu
þessari eru fjöll, ýmislega löguð, og klettar veggmyndaðir,
sumir kúlumyndaðir, sumir keylumyndaðir, sumir súlumynd-
aðir og sumir háir og lóðrjettir, sem stöpull á byggmgu.
Sumir þessara kletta, sem eru i lögun sem turn, eru þd-
brattir á hliðum, og verður eigi upp á þá gengið, nema
með því að klifrast upp hálfófær einstig, og þarf eigi því
að lýsa fvrir íslendingum, því að þeir vita hvað það er, að
að ganga í kletta. l’egar styrjöld er í landi, eru klettar
þessir hafðir fyrir vígi, og eru til þess agætlega lagaðir.
Habesch er bratt að öllum megin, og litur nálega út sem
fjallborg, að sjá frá ströndinni við rauða hafið. En su
strönd er lág, og Hatlend, vatnslaus og gróðurlaus. Að
norðan og vestan að landinu liggja þjettir skógar; eru þar
fílar, rándýr og höggormar, en lítil mannabyggð. lllabesh
eru mörg fljót og lækir; þar á meðal rennur þar í gegn
austurkvlsl Níl-ár. Loptslag í landi þessu er mjög ýmis-
legt eptir legu þess. Landið er frjótt og afreksturinn nnk-
ill°og fjölbreyttur, bæði af plóntn- og dýrarikinu.
kynflokkana má melal annars lesaTÚÚúúhuWV' Kulhf"'
MDCCCXLIX, bls. 39-41. - 2) Um þjóiir þær, er bvggja Habesch,
Eigi vita menn með vissu tölu landsmanna, en eigi
þykir fjarri skapi, að vera muni þar nokkuð hinnar þnðju
milljónar. Hefur mannfólk fækkað þar mjög við styrjaldir,
mansal og hallæri. Landsmenn skiptast í 5 fiokka. 1.
eru Habeschingar, brúnir á hörundslit, og 2. Agownar, er
líklega eru frumþjóð í landi þar. Lm þessa fiokka gildii
það, er fyrr er sagt. Þessir eru og hvorirtveggju kristnir.
3. Galláar; það er þjóð úr Austur-Afríku, ránsöm, her-
ská og heiðin; hafa þessir menn náð miklu af Habesch og
tekið kristni. 4. Schankaláar, villtir menn; Habeschingar
óltast þá, hata þá og ofsækja sem villidýr. 5. Gongáar.
í fornöld var Habesch eitt mikið ríki; lijet stjórnarinn
„hinn mikli Negus». Síðan stýrðu landinu keisarar. Á 3.
öld náðu Galláar mestum hlut landsins. Á síðari öldum ^
hefir gengið á sífeldum innanlandsóeyrðum, landið skipzt
í fylki, og hvervetna verið tiin vesta óstjórn.
(Niðurl. í næsta blaði).
— Ma nnaliít. — f Ekkja nokkur öldruí), Sigrún(?) aþ nafni, frí
Vatnshól á svonefndum Múiabæjum í Húnaþingi, hafti farit) frá heimili
sínu til næsta bæjar, langard. 8. d. febr. þ. á., gjórM þá kafaldsbil,
og hefur hún eigi fundiat ab því, er s.'bast frjettist. - SjóróþrarmaW
aí) austan ætlaþi úr Keflavík sutur í Hafnir, vart) hann úti á þeirri leit).
— Bóudi nokkur austan úr Hnltum, er vjer hófum e.gi heyrt uafngreind-
an, var á leit) vestur yflr Hvítá í Ölfusi, en er hann reib yflr ána, fjell
hann ofan í hana af hestinum, en fylgdarmenn hans nábu honum þó
lífs úr ánni, en hann dó samt sltómmu sitar af knlda.
At) morgni hins 26. d. febr.-m. andabist hjer í bænum merk.skouan,
yflrsetukona Ragnheiímr ÓlafsdóUir, ekkja eptir þorstein sál. lógreglu-
mann, hjer í Reykjavík. Hún er mótir frú Siemsen, konu E. Siemseu
og mótiir konu sjera Páls Pálssonar á Kálfafelli á Siííu Hun var agæt
yflrsetukona og rösk í fertmm. - Páll sonur sjera þorleifs i Hvammi er
sagtur dáinn.
PRESTAKÖLL.
19. þ. m. var þingeyraklaustursbrauð veitt sjera Jak-
obi Finnbogasyni, presti að Staðarbakka, vígðum 1832. Auk
hans sóttu: sjera Hjörl. Guttormsson áSkinnastöðum, vígð-
ur 1835 ; sjera Geir Bachmann á Miklaholti, vígður sama <y
ár; sjera'Vigfús Sigurðsson á Svalbarði, vígðurl839; sjera
Magnús Hákonarson prestur í Reynisþingum, vígður 1845 ;
sjera Jakob Guðmundsson á Ríp, prestaskólakand. með 1.
einkunn, vígður 1851; prófastur sjera St. P. Stephensen á
Holti í Önundarfirði, prestaskólakand. með 2. einkunn, vígð-
ur 1855. 20. þ. m. var Staðarbakka með annexíunni Efranúpi
í Húnavatnssyslu slegið upp sem liðugu. Brauðið er metið
401 rd. 72 sk. — 26. þ. m. eru Dýrafjarðarþing í ísafjarð-
arsýslu veitt Jóni presti Eyjúlfssyni, i Saurbæjarþingum í
Dalasýslu. Aðrir sóttueigi. —27. þ. m. er Saurbæjarþingum
í Dalas. slegið upp sem liðugum. Brauðið er metið 40 rd. 6 sk.
Verðlag í Suðuramtinu.
Meðal alin er metin 212/a sk. (í Skaptafellss. 19 sk.). —
20 áln. (skattur) = 4rd. 49 sk. (í Skaptafellss. 3. rd. 9- sk.).
"~PrTtit.nh.ir í lands-prentsmibjuuni 186sTEiuor þórbarsou.