Baldur - 18.10.1869, Page 3

75
ferð á málinu, eigi gat búizt við öðru svari frá íslandi,
en svipuðu því, sem nú liggur fyrir». .
Korn var ávallt að lækka í verði, nýr danskur rúgur
var á boðstólum fyrir 5 rd. 80 rd.— 6 rd., en seldist ekki
fyrir það verð. Almennt verð á kaffi (Brasil.) var 18—24
sk. eptir gæðum.
SCÉZ-SKURÐURINN.
fað er öllum kunnugt, að verið er að grafa skurð í
gegn um Suéz-tangann, sem tengir saman suðurálfuna og
austurálfuna. Það er nú um það leyti að þessu sje lokið.
Suðurálfan er orðin að eyju. I þessum mánuði (október)
verður skurðurinn opnaður og skip taka að sigla um hann
fram og aptur. Tanginn hefir til þessara tíma verið eyði-
mörk. Þjer þekkið allir, lesendur góðir, úr heilagri ritn-
ing að Móses var að flækjast með Gyðinga í 40 ár í eyði-
mörkinni. í*að vareyðimörkin austan viðþennantanga. Reka
mundi Móses í roga-stanz, ef hann mætti nú líta upp úr
gröf sinni, karlinn, og sjá, hversu allt er nú líf og starf-
semi á þessari eyðimörk. Bæir með nokkrum þúsundum
manna hafa þotið upp, vjelar eru sífellt að vinna og nóg
er um mannaferðir á þeim stöðum, sem fyrir 10 árum
voru mannlausar óbyggðir.
Skurðurinn er 20 mílna langur (það er viðlíka vegur,
eins og frá Reykjavík beina línu norður í Vatnsdal í Húna-
vatnssýslu), Á breidd er skurðurinn 50 faðma (300 fet) og
26 feta djúpur. Skurðurinn hefst frá miðjarðarhaö lOmíl-
um austar, en Níi-á fellur í sjó. Ströndin þar var áður
auð og óbyggð; nú er þar borg með 10 þúsundum manna
og ágætri höfn. Hjeðan er skurðurinn lagður 5 mílna veg
í gegn um stöðuvatn, og liggur við enda vatnsins borg sú,
er Kantatra nefnist; þar sker þessí nýi heimsvegur hina
fornu lestabraut, er liggur í milli Sýrlands, Persalands og
Egyptalands. Þá gengur skurðurinn tveggja mílna veg gegn
um háls þann, er nefnist El-Guisr, og liggur 100 fetum
hærra, en botn skurðarins. Á miðjum tanganum gengur
skurðurinn gegn um Timsa-vatnið. Þar er eins konar
höfn á leiðinni, og má þangað flytja allar nauðsynjar gegn
um vatns-skurð þann, sem grafinn er úr Níl-á og hingað.
Við vatnið liggur bær sá, erheitir Ismailia; hann var eng-
inn til fyrir fám árum; nú eru þar 5000 manna. Tveggja
mílna veg hjer í suður gengur skurðurinn gegn um hálsana
við Serapeum og síðanj Beizkju-vatnið (Bittersöen). Það er 7
mílna langt, og vill svo vel tíl, að botn þess liggur lárrjett
áfram jafnhátt (í «niveau») við botn skurðarins, svo að það
hefir sparað eigi all-lítinn gröpt. Síðan gengur skurðurinn
enn míluveg gegn um háls, og svo um flatlendi út í rauða
haöð fram hjá bænum Suéz.
Svo sem fyrr sagði jeg, verður skurðinum lokið og
byrjað að nota hann í þesum mánuði, og hafa forstöðu-
mennirnir við gröptinn boðið að greiða 90,000 rd. sekt fyrir
hvern mánuð, er verkið drægist.
í*etta ógurlega mannvirki var haffð í febrúar-mánuði
1859, og verðurþví þannig lokið á liðugum 10 árum, enda
heffr það, þá er því er lokið, kostað alls 100 millíónir ríkis-
dala. Reykjavík, */,„ 69.
J. Ól.
LEIÐRJETTING.
— Það heffr opt áður staðið ýmislegt í blaðinu «Baldri»,
sem mjer hefur komið til hugar að leiðrjetta, af því það
hefur verið ranghermt. Jeg heö þó sleppt þessu hingað
til, en nú í þetta sinn ætla jeg þó að nefna tvö ný atriði, og
biðja blaðið að taka leiðrjetting á þeim. Hið fyrra er í
16.—17. nr. «BaIdurs» þ. á. í "útlendum frjettum», þar sem
þjer talið um kosningarnar í Ardéche ; því að af biöðunum
má sjá, að prestur sá, er þjer getið um, hefur neitað því,
að saga sú, er þjer haöð tekið upp eptir öðrum blöðum,
væri sönn, og haöð mál á hendur þeim, er þessu hefur
upp lostið, og er þá ljóst, að söguna verður að álíta hæfu-
lausa, meðan sögumaður hefur eigi fært sönnur á mál sitt
móti skýlausri neitun prestsins.
Hið síðara atriði er saga sú, sem sögð er í sama nr.
blaðs yðar með fyrirsögn «merkiiegur atburður». Að vísu
veit jeg vel, að þessi saga hefur staðið í mörgum blöðum
útlendum, og kenni jeg yður því eigi um, að þjer haöð
viljað misherma neitt með ásetningi í henni. En hið eina,
sem satt er í sögunni, er það, að kona þessi (Barbara
Ubryk) sem þjer talið um, var vitskert. Hafði borið á því
áður, en hún fór í þetta klaustur, en þó var hún heilbrigð
að sjá fyrstu árin eptir að hún kom þar. En síðar varð
hún vitskert, og varð þá að setja hana í virki sakir æðis
hennar. En að meðferðin á hinni sjúku konu haö verið
góð í alla staði og ólík því, sem frá er sagt í blaði yðar,
sjest bezt á orðunum í áliti því, er rannsóknarnefndin heör
kveðið upp, og svo hljóðar: «Meðferðin á Baböru Ubryle
getur ehki verið refsingarverð. Rannsóknin hefur leitt í
Ijós, að Karmélitanunnurnar hafi farið í alla staði vel
með hana» («Le Monde« 21. ágúst 1869 eptir «LaPresse»,
sem kemur út í Vínarborg).
Reykjavík, 25. sept. 1869.
J. B. Baudoin.
MEÐFERÐ STJÓRNARMÁLSINS Á SÍÐASTA Í’INGI.
Það eru margir, sem eðlilegt er, nú þegar alþingi 1869
er lokið og þeir líta í huganum aptur yör hið mikla aðal-
mál, sem þingið hafði til meðferðar, og aðgjörðir þess í
því, sem nú spyrja sjálfa sig: «Hvað gat pingið gjört í
pessu máli? hvað átti pað að gjöra? og hvað gjörði
pað?» Sumir kynnu nú að verða skjótir til svara, að þvi,
er hið fyrsta atriði snertir, hvað þingið gat gjört. Þeir
munu segja, að þing vort sje að lögum að eins ráðgefanda
þing, og með því («eo ipso») sje það auðgeöð, að það gat að
eins látið íljósi álit sitt um málið, beðið konunginn áþessa
leið, að frumvörpin um þetta mál yrði lögleidd, annaðhvort