Gangleri - 05.12.1871, Síða 1

8 Áfl*
M I»-«0
AKUREYRI 5. DESKMBER. 1871.
Kafli úr brjefi frá Kaupraannahöfa
(Niðurlag).
Hjer hcfir n/lega verið haldinn kirkju-
fundur, og kallaöur Bhinn norræni“. f'etta
var honura og rjettnefni að því leyti, að hjer
voru klerkar (og stöku leikmenn) frá öllum
Norðurlandaþjöðum. En þegar litið er á efni
og anda þess, er hjer fór frara, er varla hægt
að ímynda sjer markminni sarakundu. Hjer
rjeðu og Grundtvigsliðar mestu, og allt varð
að einhverjura graut úrkirkjulegum kreddum,
klerklegum sjálfbyrgingsskap, þjóðkergjuleg-
ura jiulum og sögum og skandinafiskri skraf-
iinnskn. Fyrst settu klerkar á sig spekings-
svip og vildu tala um afstööu kirkjunnar við
jSkynsemistrúna hina nýju“. Hennar gætir
mest í Svíaríki, en talsmönnum hennar hefir
ekki þótt það taka því, að tala fyrir máli
sfnu á slíku Grunðtvigsgrautar móti. Magn-
ús Eiríkssonar var á fnndinum og bað menn
liyggja að trú kirkjunnar, hversu kristileg eða
ritningarfelld hún væri, og færði til marga
staði úr nýja testam. er kirkjan hefði með öllu
afbakað eða bakíerlaö. l’egar hæst stóö í
stönginni, reis fundarstjórinn upp og kvað
biblíu þýðingar eigi eiga sjer stað á fundin-
uin. M. E. varð þá að lúka máli sínu — en
gjörði það með hjartnæmri bæn til Drottins
fyrir framgengi og sigri ljóss og sannleika.
Seinna var talað um kirkju siði, síðar um
bændaskóla (!)—og þá sungin ýms berserkja-
Ijóð cptir Grundtvig * —, en seinast lenti allt
*) Til dœmis kvitdi, þar sem hann seyir, ad
fjendur Danmerkur sje oy Jjendur droitins (d i n e
Fj en der t il l a n d s — e r e o y Fj e n d e r-
» e h u ii su).
í hreinu Bsvarta-skrafi“ við Írvingíana*, um
anda Krists, endurkomu Krists eða náiægð
liennar, urn þúsundáraríki, fyrstu og aðra og
(sem mig rninnir) þriöju upprisu — og svo
frv. —; og svei mjcr, ef það er hægt að sjá,
hverjir hjer hafa borið efra skjöld; en lijcr var
nú „kannske* tekið til að rífa í sundur ritn-
ingarnar, og írvingsklerkar voru lijer engir
smeðalfarbautar“ viö að eiga, og kunnu svo
sem að bregða fyrir sig opinberun Jóhannes-
ar. — það er best að geta þess um leið, að
allinikið rit koin á prent rjett fyrir fundinn
eptir Magnús Eiríksson um samband eða af-
stöðu með kenningu Krist og Páls postula.
Ritiö sýnir, að lijer skiptir nokkuö f tvö horn,
þó kirkjunni hafi þótt annað, eöa hún liafi
ekki sjeð það. Við því er að búast, aö klerk-
ar þegi þetta af sjer, sem fyrrr, en citt
blaöið hefir þó skorað á þá að rísa upp og rcka
af sjer slyðruorðið; cn M. E. beinist aö þeiin
með skörpuin skorunarorðum í niðurlagi ritsins.
— f*að ernú sem engum hafi brugðið í brún
sem stundum áður, við frjettirnar frá alþingi.
Blöðin minnast ekki á málið, eða hafa ekki
gert það að svo stöddu. Einn maður, setn er
nokkuð kunnugur Krieger, sagði við mig fyr-
ir nokkru, að honuin (ráðgjafanum) mundi í
*) peir hajd kmmd sjer hjer ujij) kapelln vid
nf.adeyaai dsveien* oy kalla siy „hinn postulleya
siijnudu. petr hufa líha 1'2 postula, yera krapt-
verk, J'd vitranir — oy eru eitthvad vid „ejri oy
nedn anda lopt ttnditru (oy svu frv. þad sem stód
í nstafrofslykliu Ayeitls Sveudseiis) ndnir. peym'
kapetlan var viyd wpti ein konan upp : rþarna
keinur Kristuru ! oy þótti slikt milcil Hknar sýn»
Kn þeir kenna i hríju, ad Krists sje nú von apt-
ur med hverjum dryinuin,
— 73 —