Tíminn - 06.03.1871, Síða 1

1. blað.
Aknreyri 6. marz. 1871.
Inngangur-
Allt sem f iieiininum er brcytist, og
allir hlutir berast nieð óstöðvandi kasti
út í reginliaf ókomins tíma En tíminn
líður allt af jafnt og þjett, hvort lieldur
sem hann ristir djúpar rúnir harms- og
hrellinga, eður hann sýnir með fegurstu
litum, glaum og gleði hinna glisgjörnu,
og sagan kemur ósjálfiátt, ný og fersk
með nýjum dögum, og fylgir jalnharðan
öllum tíinum, og rífur með rótum allar
breytingar jafnvel í hinum innstu fylsn-
um; og málar með óafmáanlegu letri öld
eptir öid, allt livað hún nær til, og tím-
inn hefir Ieitt í ljós. — Af þessu lciðir
það tvennt, að þó allir hlutir bieytistog
allur kenningarþytur verði tómir hviríil-
byljir, þá stendur tíininn og sagan stöð-
ugt. þess vegna þykir oss hlýða að
kalla rit þetta „TÍMAINN", og láta það
vera sogulegs eínis að mestu leyti. Og
þó ritið veiði nú ef til vill, eigi nema 1
eða hálft ark. þá geymir það hinurn ó-
komna tíma hið sárlitla er það getur haft
mcðferðis. Hvað stefnu þessa rits áhrær-
ir, þá er eigi hægt að ákveða hana í
þetta sinn, enda þarf þess eigi ef það
sálast f fæðingunni, en nógur er tíini til
ráðs og rúms, ef því vex fiskur um hrigg.
Að endingu biðjum vjer góða menn
að hneykslast ekki á því, að vjer nefn-
um blað vort Tímann, og allra síst að
ætla, að vjer látum það heita í höfuðið á
hinu enska blaði; nei, vjer hugsum að
eins um hitt, að ritið geti skemmt, ung-
um og gömlum, konuiu og körlum, uin
bjartan dag og dimmar nætur, og fylgt
rækilega æfintýrum heimsins, að því er
framast er uunt. tJtg.
t
Kristján Ólafs son Briem.
Dregið hefir sorta
að sjónarbaugum,
og þiútnar brjóst
við haglskúr harma;
finn jeg ei hvíld
í heimsins glaurai,
sviptur æsku
og ástfólgnum vin.
Stend eg einmana
eins og stráið;
nöprum á móti
norðangusti.
Sje eg ei braut
þó blasi viður;
svo hafa harmar
mig höndum tekið.
Genginn er til grafar
göfuglyndur
ágætisinaður
að allia rómi:
— sem falli blóm
af fölvum meiði
um hádag sumars
til hinnstu hvíldar —:
Svo var viðmót han*
sein vordags blíða,