Tíminn - 23.12.1873, Qupperneq 3

B
Hjerhefurnú einn maður setið í báðum nefnd-
unum, — hann hefur eptir sögn þó vikið úr sæti
sínu í bæjarstjórninni þá hún hefur átt að dæma
nm verk niðurjöfnunarnefndarinnar, — en það
hefur má ske ekki verið honum sjálfum að þakka
heldur hinum heiðraða bæjarfógeta vorum, og
sumum fleirum í bæjarstjórninni', er munu hafa á-
litið að hann með engu mótí gæti setið í niður-
jöfnunarnefndinni þá hann vár orðinn bæjarfulltrúi,
og það strax f vor, en allt fyrir það, situr hann
nú enn við sinn keip, og hefur nú jafnað ásamt
hinum nefndarmönnunum niður á oss gjöidum
vorum, sem vjer þó álítum eigi eptir anda tilsk.
Vjer skorum nú hjer með út af þessum at-
hugasemdum á hina heiðruðu bæjarstjórn og eink-
anlega á oddvita hennar, herra bæjarfógetann að
gjöra gangskör enn á ný að þvf, að bæjarfulltrúinn
sitji ekki lengur í báðum nefndunum.
Nokkrir gjaldendur.
ÁRFERÐI og frjettir úr brjefum.
— Síðan «Tíminn» komút seinast, til 6. þ. m. voru
hjersunnanlandssnjóar, ogtil sveita harðviðri tíðast
af norðri með frostum er stigið hafa hæst um 14°.
— Fiskiafli góður þá gæftir hafa leyft; stungið
hefur sjer niður hálsbólga, lungnaveiki og barna-
veiki, en þó hefur fátt dáið úr veikindum þessum.
— Norðanpósturinn kom hingað 29. f. m. hafði
hann fengið óveður og illa færð á leiðinni, 30. s.
m. kom vestanpóstur, og hafðihinsömu illviðri og
ófærðir. Eru sömu harðindi að frjetta af vestur-
landi sem að norðan, haust þetta og það af er
vetrinum.
— Úr Húnaþingi 10—11—73. «Jeg hygg ekk-
ert efunarmál, að nú höfum við Norðlendingar lif-
að að minnsta kosti að sumu leyti eitthvert hið
bágasta haust sem jeg heíi heyrt um getið, það
1) Vjer viljum minnast á þessa setuingn bjá húfnudunnm,
vegua þess vjer húldum, a'b hún meb snmn fleiru sje ekki
sem allskostar rjettnst hjá þeim; vjer álítnm aþ bæjarfúgetiuu
ásamt kjörstjárninni heftíi ekki átt og e i g i ekki framvegis
at> telja þá kjörgenga á kjörskránni til bæjarstjórnar, sem í
nitnrjúfnnnarnefndinni ero, nema met) því móti ati þeir víki
alveg úr niíiurjöfnuuarnefndiuni. Ábm.
mátti heita sífeldar hrfðar ýmist með frosti eða
krapa 6letting í sveitum, og mikilli fannkomu
jafnast frá 27. sopt. til 2. nóvember, og algjörð
innistaða á fje við hús og hey á mörgum stöðum
frá 22. október, og sumstaðar voru tekin inn hross,
og þó nú hafi verið lítil þýða 2 daga, er þó með
öllu jarðlaust á sumum stöðum. Þetta hygg jeg
dæmalaust, um jarðbannir fyrir Allraheiiagramessu.
Þó illviðrin hafl verið svona stórkostleg, hef jeg
samt eigi heyrt getið urn stórfelda fjárskaða nema
á Sjávarborg og Höfða í Skagafirði.
— Úr Eyjafirði, 9—11—73. í allri Eyjafjarð-
ar- og Þingeyjarsýslu, er komin meiri fannfergja
en elztu menn muna, og alstaðar allar skepnur á
gjöf nú í hálfan mánuð, en kýr og lömb voru
tekin inn mánuði fyrir vetur. Voru þegar komn-
ar jarðbannir fyrir Allraheilagra messu, erþaðfá-
gætt; að sönnu tók almennt fyrir jörð á þeim tíma
hjer norðanlands af eintómum snjóþyngslum harð-
indaveturinn 1801 —1802. í gær og í dag er
hlákubloti, svo fönnin sígur nokkuð, þó sjest
hvergi á dökkvan díl. Hjer má heita iítill sem
enginn afli. vegna gæftaleysis og lasleika, þar
honum verður eigi sætt. Hjer stingur sjer niður
illörtuð veiki («gigt-Feber»), og úr henni sálaðist
2. þ. m. læknir okkar Þórður Tómásson, sárt
saknaður afeinum sem öðrum er rjett þekktu hann.
Rlessuð sje hans minning. Hann á að jarðsetjast
12. þ. m. — Annar merkismaður er nýdáinn úr
langvarandi brjóstveiki, sira Gunnar Gunnarsson
hinn elskuverðasti maður í alla staði.
— Auk þeirra merkismanna sem getið er um
hjer að framan í brjefaköflunum, að dáið hafa, má
geta láts sjera Ilannesar Jónssonar, prests að
Glaumbæ i Skagafirði, er dó 31. októbermán. 78
ára að aldri, vigður 1827 og Ólafs Jónssonar
dannebrogsmanns á Sveinstöðum er dó 19. októ-
bermán. síðastliðinn. — 14. þ. mán. andaðist
eptir stutta þjáningu bókhaldari Adolph Nieolai
Petersen í Hafnarfírði, 53. ára að aldri.