Tíminn - 05.03.1874, Blaðsíða 1

Verð blaðsins (12 arkir) árg.
4 U. Fyrri hlutinn greiðist
fyrir lok marzm., en síðari
hlutinn fyrir útgöngu júli-
rnánaðar 1874 til ábyrgðar-
mannsins.
"ff'ífiIMM*
„Tímans í atraumi stöndum,
sterklega sem oss ber“.
Auglýsingar verða téknar í bl.,
fyrir 3 /3 smáleturslínan, en
2 /3 stœrraletursl. Parjleg-
ar ritgj. til almenningsheilla
verða borgaðar eptir sam-
komulagi við ábyrgðarm.
3. ár.
Reykjavík, 5. marz 1874.
5. blað.
Reykjavík 3. marz 1874.
Mikli drottinn mannanna faðir
meinagræbarinn harmanna bót,
ó, ab jafnan gætum vjer glabir
gjörbum þínum tekib á mót. o.s.frv.
p. Blöndal.
<*Siðast liðinn sunnudag, 1. þ. mán., fóru 3
ungmenni, börn Árna bónda Björnssonar á Llvamm-
koti hjer í sókn tii kirkju — meðfram til að fyigja
ættsystur þeirra til yfirheyrzlu hjá dómkirkjuprest-
inum. — Leysing var áköf um daginn, og að á-
liðnum degi hjeldu þau heimleiðis aptur, og áttu
yfir læk (o: Kópavogslæk) að sækja, freisluðu til
að komast yfir hann, þar sem þeim þótli tiltæki-
legast, og lögðu þau síðan út í hann og leiddust,
piltur 15 ára að aldri á undan, og stúlka á 17. ári,
og síðust stúlka á 19. ári; þegar þau komu út í
lækinn missti pilturinn fótanna, ætlaði þá önnur
stúlkan að gripa til hans og fór það á sömu leið,
og eins ætlaði hin að gjöra. Nokkru neðar skol-
aði yngri stúlkunni upp á grynningar, og þar gat
hún fótað sig, og komst svo heim og sagði at-
burðinn. Brá þá faðirinn strax við, ásamt 2 mönn-
um, og fór ofan að læknum til leitar, fundu þeg-
ar stúlkuna örenda við jaka, cn piltinn rekinn á
eyri morguninn eptirn.
Sunnudagur þessi, er því sannkallaður
sorgardagur. Sorg foreldranna er þnngbær, og
ailir laka þált í henni, en vjer viljum leyfa
oss jafnframt þessu að minnast á annað atriði,
sem nú kemur svo Ijóslega fram, að mönnum bæði
gœti og œtti að skiljast það, og verða til þess, að
vjer hrindum af okkur ómennsku þeirri sem við
svo ljóslega verðum við að kannast. Pví er læk-
ur þessi ekki brúaður? Er ekki illt til þess að
vita, að landsins bezti blómi, ungmennin, skuli
farast í litlum læk, af því að menn ekki hafa viljað
kosta svo miklu lil, sem nokkrum spítum og borð-
um til þess, að leggja brú yfir hann; menn ættu
að gjöra sjer það hugfast, að til þess að brúa
slíka læki þarf eigi nema nokkrar spítur. Til þess
að brúa allar ár og læki í Álptaness-, Seltjarnar-
ness- og Mosfellshreppum, þarf eigi nema góðan
vilja, og fáeina skildinga, af hverjum einstökum
( þessum hjeruðum. Vjer erum svo fámennir, að
vjer þolum eigi að missa nokkurn einn af með-
bræðrum vorum, og vjer biðjum menn að minn-
ast þess, að margur maður hefur misst líf sitt í
ám og lækjum í þessu nágrenni voru; margur
maður hefur orðið fyrir heilsutjóni, og orðið til
að hætta á heilsutjón, að vaða yfir ár þessar,
vjer tölum ei um þá mörgn, sem dögunum saman
hafa verið fararteptir við Elliðaárnar. Þessi þungi
sorgatburður hefur skeð, vjer getum ei ráðið bót
á honum, sem vjer með skorti á samtökum, áhuga
og ístöðuleysi sjáum að vjer höfum orsakað, og
sem vjer með svo þungum hug verðum að ásaka
oss um. Látum þetta ekki lengur við gangast,
því vjer eigum, bæði ríkir og fátækir, hver með
öðrum, undir forstöðu góðra manua, að ganga í
fjelag, og stofna til góðra samtaka, til þess að
brúa Elliðaárnar, og hverja læki og sprænu, er
eigiverðurgengin þurrum fótum i nefndum hreppum,
og annarstaðar á landinu, svo fljólt sem verða má. Með
því höfum vjer reizt þessum 2 efnilegu ungmennum
ævarandi minnisvarða, gjört okkur sjálfum ómetanlegt
gagn, og rekiðafokkur það framtaksleysi, sem af því
hefur hlotizt sem nú er orðið, og verða kann.
— 1. þ. mán. voru í «Glasgow» sýndar sjón-
hverfingar og skuggamyndir af ljósmyndara Sigfúsi
Eymundarsyni, einnig var þar sungið af söng-
fjelaginu, og var það vel sótt; ágóðinn var gef-
inn til sunnudagaskólans hjer ( Reykjavík.
17