Tíminn - 06.05.1874, Blaðsíða 3

39
J»að má nærri geta hvernig loptið er í þessu lága
og dimma rúmi (miðdekkinu), þar sem yfir 1000
manns sofa, borða og drekka í 12—14 daga. Sendi-
maður »N. Y. IJer« segir svo frá, að á gólfinu
hafi jafnan legið ýmislegt af alskyns matvælum,
uppköst og alskyns óhreinindi. Hann segir að
menn hafi á morgnana fengið að borða fransk-
brauð og cichoríuvatn á eptir, um miðjan daginn
skemmda kjötsúpu eða baunir með skemmdu kjöti,
á kveldin svokallað te. Við þesskonar matarræði
mega menn búast, þótt á matarlistunum kunni að
standa, miðdegismatur: Súpa og nautasteik eða
fiskur, flesk með kartöflum og nóg af nýju brauði.
Sendimaður »Heralds« segir ennfremur, að
skipsmenn þeir, er á miðdekkinu voru, hafi haft
í frammi allskonar ósvifni við Vesturfara, einkum
þó við þá, sem ekki skildu Ensku, og að þeir hafi
jafnvel misþyrmt þeim, sem ekki gátu borið sig
upp við kapteininn. líapteinninn, sem átti að hafa
umsjón á miðdekkinu, stje aldrei fæti þangað, og
læknir kom þangað mjög tregur, þegar hans var
vitjað til sjúkra.
Dagblöðin í Ameríku hafa opt meðferðis grein-
ir, er lýsa illri meðferð á Vesturförum. En þessi
blöð berast litið til Norðurálfu, og gagna oss því
lítið. En þegar menn ennfremur hugsa til þess,
hve fjarska mikið gufuskipsfjelögin græða á þess-
um flutningum, þá finnst mjer vera timi til að
skora á stjórnina annaðhvort að ábyrgjast Vestur-
förum mannlega meðferð, eða þá að láta þá fá
að vita, hverju þeir verða að mæta á leiðinni.
Far frá Liverpool til New York kostar 30 dollars
fyrir manninn, kostur fyrir einn mann á miðdekk-
inu getur ekki kostað meira en ]/4 dollar og þeg-
ar menn reikna ferðina 14 daga — til hennar fara
vanalega 10 — 12 dagar — þá hefur fjelagið af
1000 miðdekksfarþegjum 27000 doll. ágóða. Jeg
hef með eigin augum sjeð og sjálfur fundið til
hinnar illu meðferðar er Vésturfarar verða að sæta,
því jeg hef verið Vesturfari* 1).
1) Höfnndur greinarinnar segir frá ýmsn, sem fyrir angnn
ber fyrst eptir a?> menn ern komnir á land í Ameríkn. Hjer
er því sieppt. J><5 skal þess getib, aí> hann segir í hvert skipti,
sem vagnarnir er flytji Vestnrfara, nemi lítií) eitt stabar, þá
kalli múgnrinn nmhverfls: dollar, doliar, dollar. þetta er
landib, þar sem vinnnkraptarnir eiga allt af ab veraa ónógir,
Orsakirnar til þess, að þessi brottferðarstraum-
ur heldur áfram með sama afli, eru einkum tvær:
fyrst hin gullfagra lýsing og glæsilegu vonir, er
úlflutningsagentarnir gefa mönnum, og í öðru lagi
stuðla frændur, vinir og kunningjar, sem áður eru
farnir, eigi alllítið til þess, en aðgætandi er, að
þeir skammast sín fyrir að segja sannleikann,
er þeir skrifa heim1.
það er mitt ráð til allra þeirra, er fara vilja
til Ameriku, að þeir flani ekki að því, án þess vel
að hafa hugsað um það áður. Gjörið yður engar
háar vonir og treystið ekki meðmælingarbrjefum,
sem kunna að vera lesin, en síðan er fleygt í
ruslakistuna. Gleymið ekki, að Ameríka er nú
ekki lengur það land, þar sem gullið liggur fyrir
fótum manna, og ekki þarf annað en beygja sig
til að ná því. Sá, sem vill komast af í Ameríku
verður að vinna og vinna mikið. |>að má full-
yrða, að enginn danskur maður er í Ameríku, sem
ekki mundi hafa verið eins efnaður og ánægður
heima.
— SMÁMÖNIR eptir Símon Bjarnason, Dala-
skáld. Akureyri 1873.
Fjalars, Galars listugt lá
lika Kjalars þýtur;
brátt mun hvali syngja úr sjá
Símon Dalas............
Ur «Sýnishorni ««Smámuna»» vorra tíma» 5.
f>að er mesta furða, að Norðlendingar, sem
þó án efa eru margir bæði vel menntaðir og vel
hæfir til að rita, skuli líða að frá vísindastofnun
þeirra nl. prentsmiðjunni, skuli birtast á prenti
annað eins rit og þetta. Það mun óhætt að full-
yrða að engin bók hefurverið prentuð hjer á landi
sem sje þjóð vorri til meiri minnkunar (fyrirutan
Telimann og Lovísu), og er það allt of sannur
vottur um smekkleysi þeirra sem til þess hjálpa
að útbreiða önnur eins rit. f>að er sök sjer, þó
Símon misbrúki þannig hina fögru mennt, skáldskap-
og þó verba inobúar þar svo þúsnndom skiptir, aí) liggja úti
vib gótur og þjóbvegi og liafa ofan af fyrir sjer meb því
annabhvort ab betla eba stela.
1) Undarlega Iíkt því, og stób í í fyrra.