Tíminn - 23.07.1874, Blaðsíða 2

54
vera viss ura, að þeir sem hann telur upp, væru
hæfir til þingsetu; að telja marga upp, sem ekki
eru hæfir til þingsetu, það villir sjónir fyrir al-
menningi, en að telja færri, og vera viss um, að
þeir sem taldir eru sjeu að gagni, það leiðbeinir
almenningi.
Skilyrði fyrir þv(, að menn sjeu hæfir þing-
menn, þurfa ekki að vera svo mörg, en þau þurfa
að vera á viti byggð; hver þingmaður þarf að hafa
vit og vilja til þess, að koma þvi fram, sem Is-
land vantar, til þess að landsbúum geti liðið nokk-
urn veginn vel í andlegum og líkamlegum efnum,
en til þess útheimtist, að þjóðin verði ríkari, með
öðrum orðum, að auður safnist í landinu sjálfu,
og teljum vjer undirstöðuna til þess :
1, að fulltrúar íslands fái þeim aðalatriðum breytt
í stjórnarskrá þeirri, sem nú er fyrirhuguð Is-
landi, sem miður eiga við, t. a. m. um ábyrgð
stjórnarherrans að hún sje eðlileg gagnvart al-
þingi. það sýnist mega nægja, að landshöfð-
inginn á íslandi hefði þessa ábyrgð á hendi,
og að hann á hverju sumri færi til Danmerkur
til að flytja málefni landsmanna fram fyrir kon-
ung og fá hans staðfestingu.
2, að laga fyrirkomulag alþingis á annan hátt en
nú er fyrirhugað. Vjer viljum ekki hafa
tvær málstofur, einungis eindeilt þing; þing-
mannatalan álítum vjer að ætti að vera 21 þing-
maður, og konungsfulltrúi að auki, sem þannig
væru kosnir, 8 konungkjörnir og 18 þjóðkjörn-
ir, og að einungis sje kosið í hvert skipti til
tveggja þinga, að lög6kipaður tími fyrir þingið
sjeu 6 vikur.
3, að breytt sje til um embættaskipun hjerálandi,
þannig: að öll stjórnarathöfn íslands verði sem
óbrotnust og kostnaðarminnst fyrir landsmenn,
en þó sje sjeð um, að laun þeirra embættis-
manna, sem landið þarf við, sjeu í alla staði
sómasamleg.
4, fulltrúar íslands þurfa að bera þekkingu á út-
lenda framfara og verklega menntun til þess í
gegnum tillögur sínar á alþingi að gela dregið
slika menntun inn í ísland, því meðan þessi
menntun er svo lítið þekkt, þá er ekki að bú-
ast við, að atvinnuvegir íslands sjeu notaðir
eins og vera ber, og á meðan er ekki að bú-
ast við neinum framförum; fiskiveiðar þurfa að
komast í betra horf og allur landbúnaður, og
sjer ( lagi þarf að koma upp verksmiðjum í
landinu sjálfu til að vinna alla okkar ull, og
eins öðrum handiðnamönnum, leggja fleiri
tolla á hina óþörfu vöru m. fl.
Vjer skulum nú ekki að sinni fara fleiri orð-
nm um þetta málefni, en benda á nokkur þing-
mannaefni, sem vjer teljum vera með hinum beztu,
sem landsmenn eiga kost á :
Jón Sigurðsson, riddari í Kaupmannah. Beni-
dikt Sveinsson, assessoráElliðavatni. Jón Sigurðs-
son dannebrm. Gautlöndum. Eiríkur Kúld, prestur
( Stykkishólmi. Torfi Einarsson á Iíleifum í Slranda-
sýslu. Halldór skólakennari Friðriksson, Reykja-
vík. Sigurður Gunnarsson, próf. Hallormsstað.
Halldór Jónsson, próf. á Hofi í Norðurmúlasýslu.
Einar prenlari l’órðarson í Ileykjavík. Einar Ás-
mundsson, bóndi í Nesi í I’ingeyjarsýslu. Eggert
Briem sýslumaður á Reynistað. Tryggvi Gunnarsson
kaupstjóri í Kaupmannah. Jón Jónsson prestur
á Mosfelli, Árnessýslu. Eggert Briem prestur,
Höskuldsstöðum. Grímur Thomsen á Bessastöð-
um. Davíð Guðmundsson prestur til Möðruvallakl.
Benidikt Kristjánsson próf. Múla. þorvaldur Ste-
fánsson prestur Hvammi. Jón bóndi Pálmason,
Stóradal í Húnavatnssýslu. Guðmundur Ólafsson,
jarðyrkjumaður Fitjum. Hafliði Eyjólfsson, bóndi
Svefneyjum. Daniel Thorlacius Stykkishólmi.
Sveinn Skúlason, prestur á Staðarbakka. Gfsli
Magnússon skólak. í Reykjavík. Ólafur Sigurðs-
son umboðsm. Ási. Arnljótur Ólafsson, prestur
á Bægisá. Ásgeir Einarsson bóndi, ÍMngeyrum.
Gísli Ásmundsson bóndi á Þverá í t'ingeyjarsýslu.
Helgi Magnússon bóndi í Birtingaholti í Árness.
Gunnlögur Blöndal sýslum. Ásgeir Ásgeirs-
son, kaupm. á Isafirði. Uallgrímur Jónsson bóndi
á Guðrúnarkoli, Akranesi.
Vjer höfum nú hjer með bent kjördæmum
landsins á mörg þingmannaefni, og vjer viljum