Víkverji - 03.07.1873, Blaðsíða 6

26
kostnaðarauka að ræða þetta mál (tarlegra en
búið er, þar sem meiri hluti þingsins álítr
það fyrirkomulag á framkvæmdarvaldinu og
inni stjórnarlegu ábyrgð, er konungr hyggr
ið eina, er samrýmst getr stöðuíslands í rík-
inu, óaðgengilegt frá landsins hálfu. Af ann-
ari hálfu væri stjórnarbótarmálið rætt svo ít-
arlega á inum undanförnu þingum, að það
yrði að vera sérhverjum þingmanni Ijóst, með
hverjum kjörum vér getum fengið frjálsa
stjórnarskipun oghans hátign hefði í auglýs-
ingu sinni tilkynt þinginu, aðhann mundi vera
reiðubúinnaðverða við óskum þeim, er kynnu
að koma fram frá íslands hálfu um frjálsa stjórn-
arskipun, sem sé bygð á þeirri ríkisstjórnar-
tilhögun, er nú er, og inni óaðskiljanlegu rík-
isheild. t’að stæði þess vegna nú einungis
í þingsins valdi að leiða stjórnarbótarmálið
til farsællegrar endalyktar.
Þau konunglegu frumvörp, er mundu
verða lögð fyrir þing þetta, væru eigi fleiri
en 10; þessi frumvörp væru eigi mjög marg-
brotin, og konungsfulltrúi vonaði því, að inn
lögboðni þingtími mundi reynast nógrá þessu
þingi, og mundi alþingiskostnaðrinn þarmeð
verða langtum minni og landsmönnum létt-
bærari, en hann opt hingað til hefði verið.
Loksins gat konungsfulltrúi þess, að hann
hefði kvatt yflrdómara Magnús Stephensen
sér til aðstoðarmanns, að einn konungkjör-
inn og 4 þjóðkjörnir þingmenn hefðu tilkynt
sér, að þeir gætu eigi mætt á þinginu í þetta
skipti, en varaþingmenn þeirra væru komnir
í þeirra stað.
í’egar konungsfulltrúi hafði yflr því lýst,
að alþingi væri sett, stóð upp einn þingmaðr
og mælti: «Lengi lifi hans hátign konungr
vor Kristján inn níundi». Allir þingmenn
stóðu upp úr sætum sínum og svöruðu því á
venjulegan hátt.
Eptir áskorun konungsfulltrúa settist þar
eptir inn elsti þingmaðr etatsráð þórðr Jón-
asson í forsetasæti og stýrði kosningu al-
þingisforseta, og var þá með 23 atkvæðum
Jón riddari Sigufðsson frá Kaupmannahöfn
kosinn. Hann gekk til forsetasætis og þakk-
aði þinginu traust það, er honum væri sýnt.
Hann treysti því að konungsfulltrúi og þing-
menn mundu sýna sér ina sömu velvild og
á undanförnum þingum, það Tnundi þá hægt
að stýra þinginu svo, að það með krapti og
gætni gæti haldið fram öllu því, sem gott er
og rétt.
Nú var gengið til kosningar varaforseta,
og hlaut Pétr biskup Pétursson flest atkvæði.
Skrifarar voru kosnir þeir Haldór skólakenn-
ari Friðriksson og sira Eiríkr Kúld.
Þar næst afhenti konungsfulltrúi forseta
ina konunglegu auglýsingu til alþingis dag-
setta 23. d. maím. þ. á. og þau konunglegu
lagafrumvörp, er nú skal greina,
1. um skipaströnd, 30 greinir, er einkum
skipa fyrir um það, hvers yfirvöld og al-
þýðumenn eiga að gæta, ef vart verðr við
skipstrand,
2. um hegningarvald það, er stjórn hegn-
ingarhússins hefir, 5 greinir,
3. um niðrjöfnuð alþingiskostnaðar, 6 grein-
ir, og er í þeim meðal annars ákveðið, að
alþingiskostnaði framvegis einnig skuli jafn-
að á kaupstaðarbúa, og að honum skulijafn-
að beinlínis á jarðirnar eptir dýrleika þeirra
í stað þess, eins og nú er gjört, að jafna
honum niðr eptir leigumála,
4. um stofnun sjómannaskóla í Reykjavík,
7 greinir; stýrimannspróf skal halda 2svar á
ári í aprílmán. og ágústmán. Sá sem hefir
staðið prófið, færheimild til að vera formaðr
eðr stýrimaðr á íslenskum og dönskum skip-
um á sjóferðum við ísland, en eigi í öðrum
sjóferðum,
5. um friðun á laxi, 11 greinir — sama
málið og lagt var fyrir alþingi 1871, og hefir
stjórnin viljað láta alþingi endrskoða þetta mál,
6. um mótvarnir gegn bólusótt og kóleru-
sótt, þegar skip kemr hingað frá einhverjum
þeim stað, er álitinn er sýktr af inum nefndu
sóttum — 8 greinir,
7. um hlunnindi fyrir sparisjóði—lgrein,
er gefr landshöfðingja vald til að leyfa, að
sparisjóðir taki hærri fjarvexti en 4 af hundr-
aði, þó veð sé sett í fasleign, að þeir megi
ónýta viðskiptabækr, er sagðar eru glataðar,
og að leggja megi fé ómyndugra og alþjóð-
legra stofnana f sparisjóði,
8. um ljósmæðraskipun á íslandi, 8 grein-