Víkverji - 14.07.1873, Blaðsíða 1

VIÐAUKABLAÐ.
Afgreiislustofa • Vík-
verja» er í húsi Gísla
ikólakennara Magn-
ússonar fyrir sunn-
an sjúkrahúsið.
5ta dag innar I2“* viku sumars,
mántid. 14. dag júlimánaðar.
Vilja guðs, oss og vorri þjóð
vinnum. á meðan hrœrist blóð.
•Vtkverji• kemr út á
hverjum virkum
fimtudegi. Borgun
fyrir auglt/singar
4 (i fyrir smáletrs-
linu eðr viðlíkt rúm.
1. ár,
10. lölublað.
— PRESTAMÓT. In árlega sýnódus var trú á meðal heiðinna þjóða. Að vísu þótti
haldin eptir guðsþjónustugjörð í dómkirkj-
unni 4. þ. m. Forsetar voru þeir herra
amtmaðr Bergr og herra biskup Pétr; 5
prófastar og 14 prestar voru komnir; þar að
auki var forstöðumaðr prestaskólans herra
Sigurðr á fundi, og vann að ritstarfi.
Voru nú fyrst birt 3 ný lagaboð, er út
höfðu komið ið síðasta ár, og voru þau
þessi,
tilskipun um sveitastjórn 4. maí f. á.,
auglýsing um heirnkomu konungs 25.
maí f. á.,
konungsbréf um erindisbréf fyrir lands-
höfðingja 29. júní f. á.
Því næstvar skipt peningum, er inn höfðu
komið til uppgjafapresta og prestekkna, og
hlutu 14 uppgjafarprestar 431 rdl. 21 sk.,
og 42 prestaekkjur 588 rd. 63 sk.
Biskupinn skýrði svo frá, að prestekkna-
sjóðrinn ætti við árslok 1872 : 5,547 rdl. 84
sk.; þar af væru 48 rd. enn ógreiddir vegstjr,
og 45 rd. 84 sk. í sjóði hjá féhirði; hitt féið
væri á vögstum, og var samþykt, að veita
150 rdl. styrk af vögstum sjóðsins á næst-
komandi prestamóti.
J»ví næst var lesið upp ávarp til biskups
frá Þingvallarfundi, það er í er um rætt um
guðsþjónustugjörð um iand alt ákveðÍDn dag
í minningu 1000 ára byggingar landsins
sumarið 1874, og félst fundrinn á þá tillögu.
Fundarmenn fólu þvíbiskupiá hendi, að færa
mál þetta fram fyrir konung, og létu þá
skoðun sína í ljós, að best mundi henta, að
taka til einhvern virkan dag í inum síðara hlut
júlím. eðr inum fyrra hlut ágústm.
Svo var og upp lesin tillaga frá inum
sama fundi, að 1874 verði í minningu þjóð-
hátíðarinnar stofnað íslenst kristniboðsfélag
undir innlendri stjórn, og er þar i svo til
ætlað, að það fúi á sínumtíma boðað kristna
fundinum hugsun þessi bæði fögur og kristi-
leg, en fundrinn treysti sér þó eigi til, eins
og nú er á statt, að fá henni fram gengt,
með því að fundrinn og áleit þá nauðsyn
liggja enn nær, að flnna ráð til að efla og
styrkja kristilega uppfræðingu hér á landi.
Skólapiltr Jón Bjarnason frá Straumfirði í
Mýrasýslu hafði ritað stiptsyflrvöldunum bæn-
arskrá, og tjáð þar í, að hann f 5 ár hefði
lært í latínuskólanum, og hefði nú leyst fyrra
hlut burtfararprófsins af hendi. Sakir þess,
að hann væri félaus og kominn á fullorðins
aldr, treysti hann sér eigi til að Ijúka námi
því, er lögboðið skilyrði er fyrir því, að mega
verða prestr; en þar er hann æskti einkis
annars fremr, en að verja öllum þeim kröpt-
um, er guð hefði geflð honum, til að boða
sannleikans lærdóm, til að fræða unglinga og
til að ganga á undan öðrum mönnum
með lastvörum lifnaði, beiddi hann þess,
að sér yrði veitt leyfl til að sækja um
eitthvert af inum rýrustu brauðum, er stipts-
yfirvöldin vildu til taka, og til að öðlast prest-
vígslu. Hann hefði næstliðinn vetr gjört nokkrar
ræður og spurt börn undir umsjón dómkirkju-
prestsins, og ætlaði Jón, að prestrinn mundi
fús á, að gefa sér vitnisburð um, að hann
væri hæfr til prestverka þessara. Af
bænarskrá þessari spunnust nokkrar um-
ræður. Sumir vildu, að fundrinn mælti fram
með henni: Hér væru sérstakleg atvik til að
gjöra undantekning frá þeim fyrirskipunum,
er gjðrvar eru um kunnáttu þeirra manna, er
mega sækja um prestaköllhérá landi. In brýn-
asta nauðsyn væri til að gjöra gangskör að
því, að afla þeim söfnuðum, er hefðu nú í
fleiri ár verið prestlausir, kennimanna, og
gætn in mestu vandræði fyrir þjóðina alla
sprottið af þvi, að als eigi eðr mjög lítið
væri hirt um uppfræðingu barna og aðra and-
37