Víkverji - 28.05.1874, Blaðsíða 1

Afgreiðsluitofa «Vík-
verja» er í hihi Teits
dýralœkn. Finnboga-
sonar. Verð blaðs-
ins er 8 mrk um árið,
2 mrk um ársfjórð.
eI9<
Vikverjii kemr út á
hverjum virkum
fimtudegi. Borgun
fyrir auglýsingar
4/3 fyrir smáletrs-
línu eðr viðlíkt rúm.
lsta dag innar 6'a viku sumars, \Vi1ja guðs, oss og vorri þjóð 1. ár, 4. ársfjórðungr,
fimlud. 28. dag maímán. 'vinnum, á meðan hrœrist blóð. 69. tölublað.
— í seinasta blaði Þjóðólfs hefir inn nýi
útgefandi blaðsins í bókafregn sinni farið
nokkrum orðum um ið úlkomna hepti af
Nýum kristilegum smáritum og kann eg hon-
um þökk fyrir bæði, að hann hefir minst
þessa bæklings og að hann ræðr mönnum
til að lesa hann. En af því, að þessi rit-
dómr er þó svo orðaðr, að mér þykir fremr
tvísýnt, að hann bæti fyrir áminstum ritl-
ingi, get eg ekki leitt hjá mér að fara um
hann fáeinum orðum:
Útgef. tjóðólfs játar, að æfisögurnar séu
Ijóslega og einfaldlega skráðar; en hann getr
ekki hins, að ekkert getr verið fróðlegra í
kristilegum skilningi fyrir almenning en vel
6amdar æfisögur merkilegra manna, sem hafa
varið lífi sinu til að útbreiða guðsríki ájörð-
unni, og um það getr enginn efast, að hér
er sagt frá einhverjum inum merkustu guðs-
mönnum. Útgefanda Þjóðólfs þykir þjóðhá-
tíðarsálmr sira Helga hvorki nógu háfieygr
né hjartnæmr. Að sönnu veit eg, að það
er mikið heimtað af sira Helga, því honum
er mikið lánað sem kristilegu sálmaskáldi;
en þó honum hafi, ef til vill, ekki tekist eins
vel á þessum sálmi og inum öðrum þjóð-
hátíðarsálmum sinum, sem seinna eru prent-
aðir, þykir mér þó, og eg held flestum, þessi
dómr of harðr. Á þjóðhátíðarhugvekju dóm-
kirkjuprests sira Hallgríms Sveinssonar hefir
þjóð. ekki minst, og Ijúka þó allir upp sama
munni um það, að hún er bæði lipr og fögr.
Ætla má og, að almenningi þyki fróðlegt að
heyra ið helsta er árlega gjörist ( inni ís-
lensku kirkju. Útgefandi Þjóðólfs endar grein
sína með þessum orðum: «Meira lof dirf-
umst vér ekki að segja um rit þetta, því vér
óttumst fyrir, að kristilegir framfaramenn
muni heimta meira en vér, enda þótt kirkju-
líf vort, eins og það nú er, eigi naumlega
heimtingu á öðru betra». Með þessum orð-
um virðist höf. gjöra mun á ser og kristi-
legum framfaramönnum, á sannfæringu sinni
og kröfum þeirra, og því dirfist hann ekki að
láta hana frekar í Ijósi. En á ekki hver
blaðamaðr að hafa þor og þrek til að láta
sannfæringu sína í Ijósi, þó einhverjir kunni
að hafa aðra skoðun eða heimta meira en
hann? eða hví útilokar höf. sjálfan sig úr
flokki kristilegra framfaramanna og setr sig
gagnvart þeim? Eg óttast fyrir að inn heiðr-
aði höfundr hafi ekki gjört sér fulla grein
fyrir þessari hugsun sinni.
Loks segir hann, að kirkjulíf vort eigi
ekki heimtingu á öðru betra. Þetta er nú
líka ógreinileg hugsun, því sé kirkjulíf vort
dauft og daprt eins og það því miðr kann
að vera víða, þá hlýtur hver maðr að játa,
að því betr ættu in kirkjulegu tímarit að vera
löguð til að lífga það og glæða, og eg er
viss um, að höfundrinn rneð sínu góða og
kristilega hugarfari að sínu leyti vill styðja
að því. Höf. hefir ekki sagt, að inntak þessa
ritlings sé illa valið, né hann sé iila saminn
yfir höfuð að tala; eg get vel skilið í þvi,
sem hann játar sjálfr, að bæði vanti hann
enn pláss í blaðinu til greinilegra ritdóma,
og að hann, ef til vill, hafi haft lítinn tíma
til að kynna sér bækling þann, sem hér ræð-
ir um.
Eg nota þetta tækifæri lil að skýra frá,
að eg hefi séð 3 prentvillur í ritlingnum;
nefnil. á bls. 60 »sterndur» fyrir «strendur»
á sömu bls. «valdað» fyrir «valdið» og bls.
82, «vísa» fyrir «vísu».
Reykjavík 23. maí 1874.
P. Pjetursson.
— Stjórnarbótin. Daginn áðr en póstskip
lagði af stað héðan, var landshöfðingja sent frá 38
málsmetandi mönnum í suðrkluta Gullbringusýslu
þakkarávarp til konungs, er segir svo: