Víkverji - 04.06.1874, Blaðsíða 1

Afgreiðslmtofa «Vík-' verja» er í hxisi Teits i dýralœkn. Finnboga- • sonar. Verð blaðs- ins er 8 mrk um árið, 2 mrlc um ársfjórð. F (« Vtkverji* kemr rít á
1917 E| III WkT 3il EÍH > w HemL w 1 1814 lO / fimtudegi. Borgun \ fyrir auglýsingar 1 4/3 fyrir smáletrs- ( linu eðr viðliktrúm.
lsta dag innar7du viku sumars, fimtud. 4. dag júnímán. Vilja guðs, oss og vorri þjóð vinnum, á meðan hrcerist blól 1. ár, 4. ársfjórðungr, . 70. tölublað.
AUGLÝSING.
Nefnd sú, sem liefir verið kosin af
fisearstjórninni, til að sjá um þjóðhátíð-
arhald í Reykjavík, hoðar hjer með al-
mennan horgarafund á Jjinghúsi hæjar-
ins föstudaginn pann 5. júním. kl. 5 e.
m. Mun J)ar verða skýrt frá væntan-
legri tilhögun hátíðahaldsins ásamt öðru,
er J>ar að lítr. Á fundi pessum Iiafa
J>eir einir atkvæði, sem greiða gjald til
sveitar. Reykjavík, 30. maí 1874.
Á. Thorstienson. H. Kr. Friðriksson.
J. Steffensen. H. E. Ilelgesen. Egilsson.
— ÚR RRÉFI frá sira Jóni Bjarnasyni,
rituðu í marzmán. þ. á. í bænum Decorah
í Jówa í Bandafylkjunum.
„Decorah er ekki öllu stærri en Reykjavík. Eg
hefi opt spurst fyrir um mannfjölda bæjar pessa, en
enginn getaö sagt mer hann með vissu. Bærinn
liggr í norðaustrhomi ríkisins Jówa í hvylft einni
milii lágra skógivaxinna hlíða. Rennr lítil á eptir
lautinni til austrs, er „Upper Iówa river“ netnist,
og fellr í Missisippi. Náttúrufegrð er hér meiri en
á nokkrum öðrum stað, par sem eg hefl komið í
heimsálfu þessari. Fjöldi Norðmanna býr í pessum
bæ og í sveitunum umhverfis hann. Hér er líka
nokkurskonar aðalstöð þess norska kirkjufélags, er
eg hefi átt saman við að sælda hingað til, að fm
ieyti, að það á hér skóla einn allmikinn. Skóli sá
á að veita prestaefnum undirbúningsmentun undir
eiginlegt guðfræðisnám á prestaskóla þjóðverskum í
St. Louis, er tilheyrir kirkjudeild þeirri, er „mis-
souri-synoda“ nefnist. pangað eru lærisveinar skól-
ans hér sendir, eptir að þeir að öllum jafnaði hafa
dvalið 6 ár í honum, þvi þetta norska kirkjufélag,
er kallar sig „Synoden for den norske evangelisk-
lutherske Kirke i Amerika“ (og venjulega nefnist
að eins „den norske Synode"), er að öOu leyti sam-
mála við ina þýsku Missouri-synodu í trúarefnum.
pessi norski skóli hér samsvarar þannig að nafninu
lærða skólanum heima hjá oss, enda er námstíminn
alveg jafnlangr, en í rauninni getr hann nú sem
stendr ekki veitt nærri því eins mikla mentun eins
og vor skóli, þvi bæði er það, að nýsveinar flestallir
eru inn í hann teknir án þess þeir kunni nokkuð,
og auk þess er mark og mið þessa skóla að eins að
undirbúa prestaefni, svo að nálega allar aðrar náms-
greinir en guðfræðin hljóta að verða útundan. Síð-
an í byrjun febrúarmán. hefi eg haft á hendi tíma-
kenslu í skóla þessum í latínu og landafræði, oger
mér því nokkuð kunnugt um ástand hans. Nálega
180 lærisveinar eru nú í skólanum, og langflestir
þeirra í neðstu bekkjunum. Nú sem stendr eru 7
kennendr (auk mín) við skóla þenna. |>rfr þeirra
eru prestvígðir, þar á meðal forstöðumaðrinn, enda
hafa þeir meira eðr minna auk kenslunnar ýms
prestleg störf á hendi. Einn af kennendunum er
málfræðingr úr Noregi að nafni Landmark, er mér
geðjast einkar vel að, vel iærðr og fróðlegr. Ekki
veit eg við hvað eg helst á að líkja guðfræði þess-
ara synodu-manna af því, er alþýðu er kunnugt á
voru landi, nema ef það skyldi vera Gísla postiUa,
og það mun mega fullyrða, að ekkert fslenskt guð-
fræðisrit frá þessari öld væri hér álitið réttrúað.
Auk þessarar „norsku synodu'* eru hér f Ameriku
3 önnur skandinavisk kirkjufélög, er nefnast: „den
norsk-danske Conferentse“, „Augustana- Synoden“
(mest sænsk) og inir svo nefndu „Ellingianere"
(norskir). Liggja allarþessar lútersku kirkjudeildir
í rifrildi sín á milli. Klerkar koma iðulega saman
til að ræða um trúarlærdóma og leitast við að kom-
ast til r é 11 s (0: fornlútersks) skilnings á þeim.
Binda þeir sig mjög við bókstaf biflíunnar, svo ó-
trúlegt mundi virðast að slíkt gætí átt sér stað nú
á dögum. Nýlega hafa tveirnorskirguðfræðingar af
„Conferentsen" ritað harða grein í eitt skandina-
viskt dagblað hér, á móti stefnu „synodu-manna“,
er þeir kaUa óguðlega og til háðungar inni norsku
þjóð. Slík orðatiltæki mega heita algeng í munni
þessara ýmsu kirkjudeUda um mótstöðumenn sína,
og mun það þykja heyra til sterkum stríðsmanni
innar rétttrúuðu kirkju.
Á leiðinni hingan að austan hefi eg séð 5 ame-
rikanskar stórborgir: Qvebec Montreal, MUwaukee,
Chicago og St. Louis1. í Qvebec hefi eg þó reynd-
1) Yér viljum ráða alþýðumönnum vorum tU að
eignast landsuppdrætti (Landkort), þeir eru ó-
m i s s a n d i til að skýra fyrir mönnum aðra eins
103