Víkverji - 09.07.1874, Blaðsíða 3

131
heiminum. þreyttu peir kappgönguna sunnudaginn,
er var, um morguninn; var J>á steypiregn. paö er
hálfskrítiö aö hugsa sér, að maör sem hefir tekjur
eins háar, og inn mesti pjóðköfðingi, skuli fara
fótgangandi nærri |>ví 10 enskarmílur í steypiregni
og vondri færð, berhöfðaðr og fyrir ofan mitti að eins
búinn skyrtu. Ágóði sá, er „New-York Herald“
gefr af sér, er að meðaltali að minsta kosti 1000
dollars um daginn, og J>ær tvær, |>rjár, eða, ef til
vill, fjórar millíónir, er hann auk blaðsins félck í
arf eptir föður sinn, veitir honum einnig 1000 doll-
ara tekjur á dag. Inn ungi auðmaðr kærði sig samt
sem áðr eigi um regnið né færðina. Með peirri út-
haldsemi, er hann að likindum einnig hefir fengið
í arf eptir föður sinn, hafði hann undir umsjón
leikfimiskennara nokkurs búið sig vel undir kapp-
gönguna. peir, er héldu upp á mótstöðumann hans,
voru í samanburði við pá, er héldu upp á hann,
eins og 100 í mót 75: samt sem áðr vann hann al-
gjörðan sigur. Kappgangan hófst við íbúðarhús
Bennetts, og.endaði við sumarhús félagsins. Yar sá
vegr einmitt 915/16 mílur á lengd, og gekk Bennett
pað á 1 tíma og 453/í mín. Málaflutningsmaðrinn
kom ekki til ins ákveðna staðar fyr en 6 mínútum
seinna. í dönsku máli er vegalengd pessi, að heita
má, einmitt 2'/s míla. Að ganga meira en 2 mílur
á 7 stundarfjóröungum, má sannarlega heita vel
gengið — einkum þegar stórauðugr maðr á í hlut.
petta fjarska-mikla göngu-æði á einnig að lýsa
sér i sýningu einni opinberri sem á að byrja innan
skams í stærstu stofu bæjarins. Eptir áskorun 30
enna helstu manna borgarinnar, ætlar mjög svo
æfðr göngumaðr, herra Neston, að sýna, hve miklu
hreifingarfæri manna geta komið til leiðar. k sólar-
hring ætlar hann að ganga 105 enskar mílur (það
er nokkru meira en 234/s danskar mílur), og á in-
um næstu fim sólahringum 385 mílur, svo að hann
á 6 sólahringum ætlar að ganga 500 enskar mílur
eða 106} danskar. Áhorfendr verða að borgaí doll-
ar fyrir innganginn, svo að herra Neston mun lík-
lega fá eigi alllítið af peningum, hvort sem hann
getr gengið þessar 500 mílur, eðr eigi.
— BARNSÚTBURBRINN á Vestmannaeyum. í
fyrsta ári Víkverja 67. tölubl. er grein nokkur um
barnsútburðá Vestmannaeyum. Með }ví greinþessi
auðsjáanlega er samin eptir lausafréttum, og þvf
sumstaðar fer fjærri inu sanna, og með því þar er
beinst að lögreglustjóranum hér á eyu, sem nú er
erlendis, og pví eigi getr haldið svörum uppi fyrir
sig, finn eg mér skylt að senda yðr leiðréttingar á
téðri grein. Barnslíkið fanst eigi inn 16. heldr 9.
dag marsmánaðar. pað cru ósannindi að nokkur
stúlka hafi verið talin vanfær hér í vetr, og þótt
svo hefði verið gat það eins verið ósatt, þess eru
alt of mörg dæmi; Býslumanninum einum gat borið
að meta líkur þær, er komu fram gegn þeirri í
Víkverja umræddu stúlku; en þær munu eigi hafa
verið annað en lausaþvaðr, er upp kom eptir að
Iíkið fanst, og þar sem nú engar þær líkur komu
fram, hvorki gegn þessari né annari stúlku eða
konu hér á eyu, er gætu gefið sýslumanni ástæðu
til að taka neina þeirra fasta, lét hann eptír al-
mennings ósk, yfirsetulronu undir yfir umsjón minni
ransaka brjóst á öllu kvenfólki hér á eynni, ergátu
hugsast að hafa alið barnið; þar eb þessi skoðun
varð árangrslaus, óskaði almenningr hér bæði karl-
ar og konur, að enn frekari ransókn væri fyrirtek-
in, og bauð kvenfólk sig fram til þess, en svo stóð
á, að yfirsetukonan um þá daga misti mann sinn á
skiptapa, og fann sig því eigi færa til ransóknar
þessarar; var því önnur reynd og greind kona feng-
in, er að aflokinni skoðuninni lét það álit sitt í ljósi,
að hún enga grunaði nema fyrgreinda stúlku, en þá
var eigi þar við látið sitja, svo sem Víkverji segir;
heldr ransakabi eg ásamt yfirsetukonunni eptir skip-
un sýslumanns stúlku þessa nákvæmlega, og gaf
þegar sýslumanni skýrslu um ransókn þessa,
auk þess var stúlkan af sýslumanni tekin undir
ransókn og alt hennar heimilisfólk prófað og látið
vinna eið að framburöi sínum, auk annara frekari
ransókna, er af sýslumannsins hálfu fram fóru í máli
þessu. Dulsmál þetta hefir óneitanlega verið mjög
erfitt viðfangs, þar sem ekkert hefir undir ransókn-
unum framkomið, er neinn líklegr grunr yrði bygðr
á, og það enda þótt öll alþýða hér á eyu hefði
mesta áhuga á að koma sannleikanum í ljós, og í
því skyni gæfi sýslumanni allar þær bendingar, er
menn gátu upp hugsað,en yfir máli þessu hefir leg-
ið svo óskiljanleg og ótrúleg hulda, að ailir hafa
vaðið reyk f því hingað til, en um það er búið að
tala margt, er betr væri ótalað, og segja margar
sögur út um landið, er alþýöu væri meiri sómi, að
ósagðar væru.
Vestmannaeyum 1. dag júlímán. 1874.
Porsteinn Jnmson.
BÓKAFREGN.
I. „U m n á 11 ú r u í s 1 a n d s“ heitir bækl-
ingr einn eptir Benedikt Gröndal, nýprentaðr í
Kaupmannahöfn og kostar 32 sk. Alt, sem höfundr
þessi ritar, ber vott um fjölfróðan, fjörugan og vfð-
fleygan anda. Orðfæri hefir stundum þótt miðr
vandað á ritum Gröndals en við mátti búast af
honum, og er það skaði. peir eru svo fáir vor á
meðal, er fagurt mál rita. 8umir geta það eigi,
þótt vildu, en Gröndal g e t r það, hvenær sem
hann vill, enda er það mjög eðlilegt: hann er arf-
borinn til orbsnildar eptir foreldri sitt; móðir hans
var kvenna orðhögust, og allir þekkja föður hans,
Dr. Sveinbjörn Egilsson, inn mikia málsnilling
í formálanum fyrir riti pessu, segir höfundrinn,
að hann hafi „hvorki ætlað sér að gefa nákvæma
lýsingu á náttúruhlutum vorum, né upplýsingar um
þau not, sem hafa mætti af ýmsum þeirra, þó nokk-
uð þess konar hafi stundum slæðst innanum hjá