Alþýðublaðið - 10.02.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
$pjóqai> ancLinn,
Amensk landnemasaga.
Auglýsin
um hámarksverð á kaffL
Verðlagsnefnd hefir samkvæmt lögum nr. io, 8. september 1915
og nr. 7, 8. febrúar 1917, svo og reglugerð um framkvæmd á þeira
íögum 28. sept. 1920, ákveðið, að hámark söluverðs í Reykjavík á
eftirgreindum vörum skuli fyrst um sinn vera þannig:
Óbrent kaffi í heildsölu kr. 2,00 pr. kg.
sama í smásölu kr. 2,35 pr. kg.
Brení og malað kaífi í smásölu kr. 3,30 pr. kg,
Skrá um hámarksverð þetta, sera seljanda nefndra vara er skyU
að hafa auðsýnilega á sölustaðnum, sarakværat 5. gr. framannefndrar
reglugerðar, fæst á skrifstofu lögreglustjóra.
Auglýsing lögreglustjóra um hámatksverð á kaffibaunum frá 21.
des. 1920 er úr gildi feld, svo og hámarksverð það á brendu og
möluðu kaffi, sem geíur í auglýsingu lögréglustjóra frá 6, f, m.
Þetta birtist hér með til leiðbeiniagar og eftirbreytni öllum sem
hlut eiga að máli.
Lögreglustjórinn í Reykjavík, 9, íebrúar 1921.
Jón Hermannsson.
(Framh.)
Þó Telie væri nú laus, reyndi
hún þó ekki að flýja. Hún reyndi
að kyssa hendi Edithar og endur-
tók grátandi þá hughreysiingu
sfna, að Edith mundi ekkert mein
verða gert.
„Ekkert ílt? Veit eg ekki alt?“
hrópaði Edith og greip í handlegg
Telie »Þú ert ekki eins og pabbi
þinn! Þó þó gætir svikið mig
einu sinni mundir þú ekki gera
það í annað sinn! Vertu hjá mér
Telie, og eg skal fyrirgefa þér
alt. Iilmennið kemur hingað; hann
hefir látið drepa bróður minn.
Vertu hjá mér Telie, til þess að
vermda mig gegn þessum manni,
og eg skal fyrirgefa þér alt, sera
þú hefir gert!“
Telie sagði henni aftur að vera
ekki hrædd; rauðskinnakonan
gamla ætti að gæta heanar, Edith
yrði að lofa sér að fsra, því ann-
ars gæti hún búlst við öliu jllu,
því faðir hennar hefði bannað sér
að koma nálægt fanganum; hún
hefði stolist til að koma og sfeyldi
koma aftur þegar hún gæti. En
Edith hélt áfram að biðja haaa
unz hún hné máttvana aiður í fletið
og flýtti Telie sér þá burtu sorg-
bitin rojög og niðurdregin.
Þegar Telie fór fram hjá Nat-
han vék hann til hliðar, þangað
til hún var kominn yfir svæðið
Þ* fór haan í sömu stellingar.
Hann fyltist meðaumkunar, er
hann horfði á veslings Edith, sem
var aðframkomin af sorg og kvíða.
Hann dró hníf sinn úr slíðrutn og
Seit til kerlingarinnar, sem snéri
að honum bakkinu, og glápti á
Edith. Nathan lyfti upp horni á
mottunni, með hnífinn í annari
heodi, og blóðþorsta í huga. En
tilfinningar hvíta mannsins i honum
sigruðu, svo hann slepti attur
mottunni og fór á burt. í annað
sinn stakk hann hnífnum í skeið-
arnar, hlustaði eftir hvort Wen-
onga væri enn hreyfingarlaus,
skundaði fram hjá rauðskmmmum
við bálið, og hraðaði sér þangað,
sem hann hafði skilið hestaþjófinn
eftir, Hann hitti Hrólf steinsofandi
og hraut hann svo hátt, að hvert
mannsbarn í þorpinu hefðt vakn-
að, ef öðruvísi hefði staðið á.
„Dauði og djöfulll* hrópaði
Hrólfur néri augun, þegar Nathan
hristi hann til. „Hér er ekki stað-
ur til að hrjóta á. En segðu mér,
hvað er í frjettum af rauðskinnum
og hinni engiihreinu jómfrú?*
„Ljáðu mér einn mulinn þinn,“
sagði Nathan, og taktu vel eftir
því, sem eg ætla nú að segja
þér!"
„Múl?“ Hrópaði Hrólfur undr-
andi. „Þú ætlar þó ekki að vinna
verkið einn? Ætlar þú líka að
stela hestunum?“
nNei,“ mælti Nathan, „eg ætla
með múlnum að binda kerlingar-
norn, sem gætir stúlkunnar; og
það er bezt að hafa það þannig,
því eg hefi enn þá aldrei flekkað
hendur mína í blóði konu."
nVið skulum ná í Roland,“
sagði Hrólfur, nog síðan byrjum
við.“
Ritstjóri og ábyrgðarmaður :
ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
fíríaœaimi
er blað jafnaðarnianna, gefinn út
á Akureyri. Kerrmr út vikuiega
i nokkru stærra broti en „VfSþ";
Ritstjóri er Halídór Friðjónsson.
"V é r k aim að uriirn
er bezt rifcaður ailra norðlenzkra
blaða, og er ágætt fréttabiað.
Aiíir Norðlendinj^iir,
víðsvegar um Iándið, kaupa hann,
Verkamenn kaupið ykkar blöð!
Gerist áskrifendur frá nýjári á
#f§rd8sta ^nþýðabl.
Alþbl. er bfað allrar alþýðu.
Brún drágt til sölu raeí
tækifærisverði. Til sýnis hjá Ry-
delsborg, Laugaveg 6.