Norðlingur - 31.03.1876, Blaðsíða 3

183
184
(hebraisraus) hjá guðspjallamönnunum , á sinn hátt sem «mikið»
boðorð er í staðinn fyrir mesta boðorð (Matt. 22. 3G ), og «einn»
dag fyrir fyrsta dag (Matt. 28. 1. Mark. 1G. 2. Lúk. 24. 1.
Jóh. 20. 2. Pgb. 20. 7. 1. Kor. 16. 1.), með því að í hebresku
vantar miðstig og hástig einkunna; lágstigið eitt er lil. llang-
ekilníngr þessi er í rauninni eigi annað en athugaleysi komið uppí
fastan vana. Hann er athugaleysi, þvíað sami talsháttr er víða
lagðr rðtt út, eðr hástig einkunnar tekið í miðstigs merkíngu. Svo
sem Jóh. 1. 15. og 30. prótos mú ----- proteros mú fyrr en eg; Jóh.
15. 18. próton hymón = proteron hymón, áðren yðr; Og eins Matt.
12. 45. ta eslcata . . . tón prótón, hið síðara . . . hinu fyrra (sbr.
2. Pct. 2. 20.) o. s. frv. Kangskilníngr þessi er fastr vani, þvíað
svona eru allir þessir staðir þýddir í öllum íslenzkum þýðíngum
lieilagrar mqíDgar, bæði á hinum rðltu og röngu stöðum. Um út-
lendar þýðíngar gct eg reyndar lítið borið; en mer er þó nær að
halda að það muni vertt ejns j þeirn. Miir finst það því í raun-
inni ekki tiltökumál, þótt þeiv petr hiskup og Sigurðr lektor hafi
eigi leiðrðtt galla þessa , þar er peu. jiafa eigi lagað svo marga
smærri, svo sem ónákvæma þýðíng á mýfti&rgurn stöðum , hvers-
dagsleg orðatiltæki, ófögr orð og dönskuskotin. kc vejt að vísu
og játa fúslega, að þeir eru mestu gæðíngar — svo ao os eigi
segi hestar — í guðfræði; en hitt mun og satt vera, að skýzt þo
skýrir þyki.
Áskorun.
þa& er efalaust mörguin lesendum Nortdings í fersku minni, a&
& alþingi 1867, kom fram sú uppástunga, at> safnab skyldi sam-
skotum um alt Iand, til afc byggja fyrir steinhús handa alþingi, í
minningu 1000 ára afmælís lslands. þessi uppástunga fðkk meti-
hald meiri hluta þingmanna, og þingiti fól 5 hinum göfugustu
mönnum landsins á hendur, aö gangast fyrir samskotunum. Sítian
befir mál þetta fleirum sinnum komih til umrætu á þingi, og
skýrslur verib auglýstar um árangur samskotanna, sem lesa má f
alþingistfbindunum. Blöb landsins hafa heldur eigi látib sitt eptir
liggja, at) hreifa málinu, og brýna fyrir mönnum þá fögru hugmynd
sem uppástungan var f öndvertu af sprotiin. Nú í sumar kom mál
þetta enn til umræbu á sameinutu alþingi, og urbu þar þær mála-
lyktir, sem ályktargreinir þingsins, þær er á eptir fylgja, og brðf
forseta sýna.
llib 8ameiuata
alþingi.
UPPÁSTUNGA
til ályktunar hins ssmeinata alþingis um framhaid samskota tii al-
þingisbúss.
(Frá Jóni Sigurbssyni 1. þingmanni ísfirtinga).
1.
Calda skal áfram eptir hinum fyrri ályktunum alþingis ab
safna til alþingishúss, ávaxta þab fð, sem þegar er safnab, rcyna
ab ná saman því, sem lofab hefir vcrib, en er ógoldib, og safna á
ný meb tilstirk alþingismanna og meb hverjum þeim ráburn, sem
tiltækilegust þykja, t. d, bazar, tomboia o. s. frv.
2,
Til ab framkvæma þetta og standa fyrir því skal kjósa fimm
manna nefnd fyrir sunnan og abra fimm manna nefnd fyrir norban.
Nefudirnar mega kjósa til menn sðr til afcstobar, fleiri efca færri,
eptir því sera þeim þykir sðr þörf vera.
3.
Nefndirnar kjósa sðr sjálfar formenn, skrifara og fðhirfci. þær
taka vib vaxtafð þvf, scm þegar er safnafc og sjá nm þafc.
4.
Nefndir þessar standa til næsta alþingis 1877, og væntir þingifc
þá skýrslu frá þeim um, hversu máli þessu þá vegnar.
Samþykkt af hiuu sameiafca alþingi á fundi 24. ágústmán. 1875.
Jón Sigurbsson.
Eptir ab nefnd sú, er kosin hafbi verifc af alþingi 1867 til afc
standa fyrir samskotum til alþingis-húss-byggingar, haffci skýrtal-
þingi í ár frá afcgjörfcum sínum og lagt nifcur starfa sinn, tók al-
þingi mál þetta til umræfcu á fundi 24. þ. m., og var þá sam-
þykt, ab halda skyldi áfram hinum fyrri ályktunum alþingis um afc
safna fb til alþingis-húss, og til ab framkvæma þetta og standa
fyrir því, var afráfcib ab kjósa 5 manna nefnd S Sufcurlandi og
abra 5 manna nefnd á Norfcurlandi.
Fyrir kosningu urfcu þessir:
í nefndina á Sufcurlandi:
Dr. philos. Grímur Tliomsen;
amtmafcur Bergur Tborberg;
yfirkennari Halldór Kr, Frifcriksson;
Prófastur þórarinn Böfcvarsson;
landfógeti Árni Thorsteinson.
I nefndina á Norfcurlandi:
Jón Sigurfcsson, lireppstjóri og dbrm. á Gautlöndum;
Einar Ásmundsson hreppstjóri og dbrm. í Nesi;
Snorri Pálsson, verzlunarfulltrúi á Siglufirbi;
Tryggvi Gunnarsson verzlunarstjóri;
Eggert Gunnarsson, umbofcsmafcur,
þetta ieyfi eg mbr afc tilkynua yfcur, sem fengifc hafifc flest at-
kvæfci í nefndinni á Norfcurlandi, til frekari framkvæmda, og læt eg
hermeb fylgja ályktun hins sameinafca alþingis ura þetta málefni
samþykta 24. þ, m.
Hifc sameinafca alþingi 26. ágúst 1875.
Jón Sigurfcsson.
Til
Herra lireppstjóra Jóns Sigurfcssonar, 2. atþingismanns þingey-
inga, dannebrogsmanns.
Samkvæmt því umbofci, sem ofanritafcar ályktargreinir alþingis,
og bibf forseta þess veitir, skora eg hbrmefc á alia fbúa Norfcur- og
Austurumdæmisins — æbri sem lægri — ab gefa þessu málefni þann
gaum sem þafc verfcskuldar. þykir mer vel til fallifc, afc embættis-
menn, hreppstjórar, hreppsnefndarmenn o. s frv. gangist fyrir þvf,
hverjir f sínu umdæmi afc safna sainskotum til þinghúss byggingar-
innar, og munum ver nefndarmenn veita móttöku því sem safnafc
verfcur. Er þvf hverjum safnanda eba gefanda heimilt afc snúa sðr
til hvers af oas scm hægast þykir. Vðr munum og þegar tfini er
til kominn, gjöra opinberiega greinfyrir öllum samskotum til þessa
augnamifcs f Norbur- og Austurumdæminu.
Gautlöndum í janúarmánufci 1876.
í nafni og umbobi nefndarinnar f Norfcurlandi.
Jón Sigurbsson.
Jeg hef ekið hingað tómum vagni, það veit jeg vel — mælti
maðurinn og glotti við tönn. En hvað orðið er af karlmanninum
og kvennmanninum, sem jeg flutti í vagninum um miðjan daginn,
það gét jeg ekki vitað. Jeg fór ekki með þau lengra enn að
Gálgaleitinu, sem bæjargreifinn mun þekkja. þar fengu þau sjer
annan íararkost.
Er hann líka vitlaus? — œpti bæjargreifinn. Hvaða fararkost
tóku þau sjer þa hjá Gálgaleytinu og hvert óku þau þaðan?
þar beið þeirra lítill og laglegur vagn með grænum setum og
gengu fyrir tveir jarpir hestar, eða, rjettara að segja, var annað
hestur, en hitt meri. Ilesturinn var með livíta blesu á enninu,
en töglin voru dökk á þeim báðum. Merin var nærri því — —
Hvern skrattan varðar mig um hestana, tók bæjargreitinn fram í
frásögnina.
það voru ekki tveir heslar, segi jeg) það var 'hestur og meri
— gall maðurinn við og hafði miklu hærra enn jbæjargreifinn.
I’jandinn sjálfur hafi bæði merina og hestinn! En hvað varð
af mönnunum?
Mönnunum? þau fóru veginn til þess kirkjustaðar, 'sem stend-
ur á vinstri hönd, þáermaður tekur nefsneiðing hjá mylnunni rjett
fyrir neðan Gálgaleitið, sem bæjargreilinn hiýtur að kannast við,
þar sem vant er að flengja og lílláta fanta og illvirkja.
Jæja, Jæja! þau óku þá til hins næsta kirkjustaðar —
Ilvort þau ætluðu til hins fyrsta kirkjustaðar, eða hins ann-
ars, ellegar þriðja, það get jeg ekki vitað, því vegurinn liggur um
á svo mörgum kirkjustöðum. Jeg átti eigi „að fara lengra með
þau, eins og jeg segi, enn að Gálgaleitinu, sem jeg veit að bæj-
argreitinn verður að þekkja; síðan átti jeg að fara með vagninn
beina leið að herragarðinum, þar semjeg hafði tekið þennan gamla
kassa, og ríða svo beim honum Mósa, en teyma hann Stjarna,
og lóta Jörgen járnsmið í llrossamylnustræti reka eitthvað undirþá
til morgundagsins, því þá eiga þeir báðir að fara með bögglapóst-
inum, af því að Jarpur lians húsbónda míns er orðinn fótaveikur
og hann Gráni —
Fjandinn taki hestana þína og hans húsbónda þíns! Jeg er
ekki að spyrja að þeim. Veiztu ekki neitt meira, aulinn þinn?
Jú, víst veit jeg meira; en auli getur sá verið sjálfur, sem
aular mig. — Jeg var ekki kominn að húsinu hans Pjeturs Jen-
sens, þá er þessir tveir lögreglumenn þeystu svo voðalegir á ept-
ir mjer, með tungurnar lafandi út úr sjer, og neyddu mig til
að hverla aptur og gjöra á mig helvíta mikinn slag til að komast
á þjóðveginn. Sá krókur var víst fullkomin mila, og nú verð jeg
að fá borgun bæði fyrir þá míluna og eins fyrir hinar tvær, sem
jeg verð að aka tómum kassanum fram og aptur, eins og bjáni.
Hann hefur verið : ráðum með vitlausa mauninum , herra
bæjargreifi ! mælti annar lögreglumaðurinn. Hann gabbaði okkur
og taldi okkur trú um að vitfirringurinn væri inn í vagninum, hefði
lokað að sjer og jungfrúnni og bæri á sjer smábissur.