Skuld - 17.11.1877, Side 3

I. ár, nr. 14.]
SKULD.
[17. nóvbr. 1877.
|)ar fara eftir efnum hverseins. En
eignarréttr fyrir húsum vorum og
landi er sagt ab ekki muni fást
fyrren búið er að borga skuldina.
|>að sjá allir, ab skuld hvers
eins verðr afar-há, en meining
manna er að hirða ekki um það,
heldr setja sig sem bezt í stand.
J>ví meira sem menn geta byrjaö
með, |)vi fljótari hyggjast þeir
verða að hafa sig upp.
Auðugir menn hafa tekið eins
til láns eins og fátækir.
§ 11. Káðlegging til landa
minna um flutning hingað
að svo stöddu.
Allir þeir menn, sem hafa
fjölskyldu og ekki eru vissir um
áð geta spilað alveg upp á eigin
efni, vildi ég helzt óska að ekki
kæmu fyrst um sinn. Orsakir til
þessa cru margar, og þó þrjár
helztar. EjTst er það, að eng-
in vissa*) er um, að stjórnin
láni þeim, og verðr þeim þá
alt að því skapi dýrara og ervið-
ara. — In önnur orsök er sú, að
Kyrrahafsbrautin er ekki komin
enn algjörð hingað vestr, og þurfa
menn þvi fyrir það (eins og við)
að flækjast suðr í Bandaríki, ó-
umræðilega mikinn krók, sem
leiðir af sér mikinn kostnað og
marga örðugleika, sömuleiðis meiri
barnadauða, þvi skipsvistin á Efra-
vatni (Lake Superior) er verri
en á köfunum, eða svo varð það
^okkr. — þriðja orsök er sú, að
við getum engan mann stutt,
ekkert með fjárútlátum, og
lítið með ráðum, því við erum
sjalfir „grænir“ enn í öflu.
f>að er því ósk mín og bón
til allra minna vina og vanda-
manna, að þeir fresti komu sinni
liingað, þangað til ég, ef ég lifi,
skrifa þeim só óhætt að koma;
og ef þeir þora að fara að ráð-
um mínum í þessu, þá legg ég
líka drengskap minn við, að
þeim skal vera óhætt að koma,
þegar ég skrifa að þeim sé það,
— Aftr er öðru máli að gegna
um ríka inenn, sem ekki horfa í
skildinginn.
*) Og eftir Jiví, sem vér höfum séð í skýrslu
frá stjórninni í Canada, getum vér bætt
við, að J>að muni rarla mega gjöra sér
neina von um slíkan styrk að sinni.
Ritstj. „Skuldar.“
— 140 —
§ 12. Lítil leiðbeining handa
þeim, er fara vilja næsta
sumar.
[pessari grein sleppum vér, Jiví sumpart
er J)að, að sumarið er liðið, og sumpart er
slik leiðbeining eigi aðra varðandi, en Jiá, er
fara, en síðr lesendr vora alment, enda geta
Jicir, er vestr vilja fara, fengið slíka leiðbein-
ing hjá umboðsmönnum Anchor-línunnar. far
á móti viljum vér taka upp næstu grein, af
því hún miðar til að sýna réttlæti nafngreind-
um manni, sem ósvífnir áreitnis-seggir (eins
og t. d. Skafti Jósefsson, ritstj. ,,Norðlings“)
hafa gjört sér far um að sverta að saklausu í
almennings-augum.]
§13. Um Sigtrygg Jónasson.
Um Sigtrygg er mér ofr-
hægt að tala; hann hefir reynzt
okkr svo mætr maðr, að varla
er unnt betr. Hann hefir nefnil.
verið lífið og sálin í öflum okkar
fyrirtækjum og framkvæmdum og
vill oss ið bezta í hvívetna, enda
sé ég glögt, að ef hans misti
við um fyrstu 2—3 árin, þá væri
ástæða til að bera kvíöboga fyrir
framförum okkar.*) — Hann er
glaðlyndr, skemtinn og gestrisinn
mjög, góðlyndr, hygginn og prúðr;
liann er einbeittr, harðr, og segir
sinni eitt, hver sem í höggi á.
Mér, sem var þó í fyrstunni
ekkert um hann, fellr hann nú
svo vel í geð eftir þennan stutta
viðkynningartíma, að mér liefir
eigi við annan faflið betr um
jafnstuttan tíma.
§ 14. og 15. Um vegalengd
og um ferðina hingað.
[pessum greinum sleppum vérsamkvæmt
althugasemd vorri við 12. gr.]
§ 16. Um það, hversu menn
una sér.
það, sem ég veit framast til
um nýlendumenn, munu þeir f 1 e st-
ir kunna heldr vel við sig, þó
ekki allir, sumt kvennfólk og ein-
stöku karlmaðr una sér ekki rétt-
vel; aftr eru sumir, sem aldrei
þykjast hafa unað hag sínum eins
vel og nú; þar á meðal er ég
sjálfr; mig langar ekki hót heim
aftr, og ég sakna einskis.
§ 17. Um bólusótt.
Síðan í haust hefir geysað
hér in voðalega bólusótt; ekki
*) potta virðist nokkuð ofsagt, því vist mun
völ fleiri góðra og nýtra drengja til for-
sjár vestra þar, að minsta kosti nú, síðan
séra Jón Bjarnason og Haldór Briem eru
komnir í nýlenduna.
Rits tj.
— 141 —
veit ég kvaö marga hún er búin
að drepa, en á annað hundrað
mun það hafa verið, er talið var.
Bóluefni var sótt austr í JSTew
York, en kom þaðan bráðónýtt.
Meining sumra er, að dugandi
bóluefni sé eigi til í allri Ame-
ríku, og það er mín.*) — Ég vildi
að allir, sem hugsa upp á hingað-
ferð, nú og síðar, léti bólusetja
sig,**)
Núna munu vera um 1200
íslendinga hér í nýlendunni.
Hrossaeign ýmsra þjóða.
Til ritstj. „Skuldar“!
Hrossa-tal í Norðrálfu ogNorðr-
Ameríku (Bandaríkjunum).
í Rússlandi eru . . 16,160,000 hrossa
- Bandar. N.-Amer. 9,504,200 —
Á þjóðverjalandi. . 3,352,200 —
- Bretlandi inu mikla 2,790,800 —
- Frakklandi .... 2,742,700 —
í Austrríki og Úng. 3,569,400 —
[þar af í Úngarn 2,179,800 _—|
í Ítalíu............ 657,500 —
- Noregi og Svípjóð 655,400 —
Á Spáni ....... 382,000 —
í Danmörku .... 216,500 —
- Belgíu............ 282,100 —
Á Hollandi......... 260,000 —
í Sweiss... 100,900 —
Á Grikklandi . . . 98,900 —
í Portúgal........... 79,700 —
Á íslandi (1871) . . 29,600 —
Til þess að geta séð, hvort þetta er í raun-
inni mikil hestaeign eða ekki, þá verðr að
bera tölu hrossanna saman við íbúa tölu lands-
ins, og er það vanalega gjört með því að segja:
svo eða svo marga hesta hefir landið áhveija
1000 íbúa, og þá hefir:
ísland............ 442.8 liesta á 1000 manna.
Norðr-Amerika . . 244.1 „ „ „
Rússland .... 227.0 „ „ „
Danmörk . . . , 175.5 ., „ „
[Ungarn............146.9 „ ., „]
Svíþjóð............114.8 „ „ „
Svíþjóð og Noregr . 106.8 „ „ „
Austrríki og Ungarn 99.5 „ „ „
Bretland ið mikla . 86.1 „ „ „
Holland.............69.3 „ „ „
Grikldand .... 67.5 „ „ „
Belgía..............53.7 „ „ „
Sweíss..............37.8 ,, „ „
Italia..............24.4 „ . „ „
Spánn ...... 22.7 „ „ „
Portúgal............18.2 „ ,, „
pýzkaland .... 11.6 „ „ „
það má álíta pað nokkurnveginn
víst, að mikill hrossafjöldi er vottr um
*) pctta er nú hégómi samt; ef alt bóluefni
í Ameríku væri ónytt, hvernig ættti þá
bólusetning að verja Ameríkumenn sjúk-
dóminum, eins og þó vitanlega á sérstað?
R itstj.
**) |>ar sem sú varð raunin á, að mikill fjöldi
þeirra, er vestr fóru héðan, voru óbólu-
settir, þá er slíkt vítaverð vanræksla
presta vorra og annara bólusetjara.
Ritstj.
— 142 —