Skuld - 01.12.1877, Blaðsíða 4

I. ár, nr. ltí.J
SKULI).
fl. desember 1877.
að er á rökum bygð. — Ilvað hann
kallar axarsköft af þessu, vitum vér
eigí, en að því sé áfátt oft bæði frá
oss og öðrum, játum vér, og skulum
fyrir vort leyti reyna að bæta úr því
eftir megni.
Að norðan.
Til „Nf.“ er skrifað úr Húna-
vatnssýslu 19. seþt. 1877:
„Nú er þá hér um bil heyanna-
tíminn á enda, og hefir heyaíli orðið
vonum framar eftir sem á horfðist.
Grasvöxtr á túnum og engjum var að
vísu yfir höfuð í lakara meðallagi, þó
sumstaðar allgott. Útheysslægjur víða
sársnöggvar, nemaþað sem var í sinu
eða á hæðiengjum, sem hvorttveggja
var víðast vel í meðallagi. — Plóð úr
stórám, svo sem Ya.tnsdalsá og Hér-
aðsvötnunum í Skagafirði, brugðust nú
venju fremr, sökum þess hvað vatna-
vextir urðu litlir í vor, og yfir liöfuð
hefir grasvöxtr í Skagafirði orðið rýr-
ari en hér í sýslu. En þótt hann hafi
alstaðar þótt með minna móti, hefir in
góða nýting bætt það svo uþþ, að við-
ast hér um sveitir má telja heyafla í
meðallagi, enda þótt sumstaðar væri
ekki byrjað að slá fyr en í 14. viku
sumars. Yfir höfuð hefir sumar þetta
verið með kaldasta móti, og oft frost
á nóttum, sér í lagi í næstl. mánuði,
er oft voru grimdar frost, svo stöku
sinnum var vart eða ekki sláandi
þess vegna fyr en um sölaruppkomu,
og spratt þó harðvelli þar til 20.
ágúst eða lengr, en þó var mýrgresi
farið að falla löngu fyrri.
3?ó seinna færi að fiskast hér á
Húnaflóa en víðast annarstaðar norð-
anlands, hefir samt mikið aflazt lijá
þeim, sem það hafa getað stundað, og
um tíma má kalla, að á Skagaströnd
hafi verið landburðr. XJm næstliðin
mánaðamót kom mikil hafsíldargengd,
og veiddist þá töluvert af henni.
Kalla má að heilbrigði manna
hafi verið heldr góð, þó hefir lungna-
bólga stungið sér niðr í vestrhluta
sýslunnar og taugaveiki í austari
partinum.“
— „Nf.“ 16. október segir svo: „Erá
því með byrjun næstliðins september
og til ins 3. þ.m., var hér fágæt Önd-
vegistíð, svo að allir munu hafa náð
heyjum sínum, sem að undanförnu.í
sumar, með beztu nýting og nokkrir
eldivið; eftir það og til ins 10. þ. m.
var sunnanátt og stundum stórviðri og
í nokkrum dalasveitum rosar og stór-
rigningar; 11. var hér landnorðan stór-
liríð með mikilli fannkomu, svo að hér
um nærsveitirnar er sögð mikil fönn
komin, hvað þá í inum snjóþyngri
— 163 —
sveitum og á útkjálkum. Fé manna
mun víðasthvar hafa verið óvíst, og
hætt við að eitthvað af því hafi fent
eða hrakið í ár og vötn. Ejársala í
haust til slátrunar mun með mesta
móti, hér og á öðrum verzlunarstöðum
norðan og austanlands. Eé er sagt
yfir höfuð með rírara móti til frálags,
einlcum á mör.
Hér á firðinum er fiskiaflinn með
minna móti.“
-j- Lárus Thórarensen snikkari
áHofi í Eyjafirði hafði orðið úti skamt
frá heimili sínu aðfaranótt ins 11.
október. Hann var á heimleið frá
Akreyri ásamt Olafi syni sínum, dreng
á 13. ári, er lá einnig úti um nóttina,
en fanst daginn eftir með fullu lífi og
ókalinn.
Landlireinsun mikil má það telj-
ast í bókmentum vorum, ef að það er
sönn fregn, er oss hefir munnlega
borizt, að ið alræmdaleirskáld Símon
Bjarnarson, er kallaði sig sjálfr
„Dala-skáld,“ sé látinn. — Auk „Kjart-
ans-rímna“ og „Búa-rímna“ hafði hann
gefið iit eftir sig 3 hefti af „Smámun-
um,“ og var það níð og smjaðr um
nafngreinda menn, stundum smjaðr og
níð um sama mann, sitt í hverju kver-
inu, og ýmislegr annar leirburðr og
saurugr óþverri. — Kú síðast var ný-
prentað eftir hann á Akreyri „Stark-
aðr,“ eitt leirburðarsafnið á ný, og
liöfum vér eigi séð það enn. — Að
Símon hefði getað orðið nýtr maðr og
enda orkt nýtilega, ef flysjungsskapr
og hégómlegasta sjálfsálit og sérþótti
hefði eigi leitt hann til að afskræma
þann neista til skáldskapargáfu, sem
ha.nn hefði átt að reyna að glæða, —
það sýna eftirmæli hans eftir barn
sitt, er prentuð voru í aukablaði við
„Nf.“ þetta ár, látlaus og viðkvæm
og jafnvel — hortittalaus!!
Að sunnan.
Rigningar og ótíð byrjuðu á suðr-
landi í október og varð því heyskapr
heldr endasleppr, þar eð liey varð
nokkuð úti, er veðráttu brá, og lenti
undir snjó.
-[- Séra Björn Stefánsson (al-
þingismanns í Árnanesi), prestr að
Sandfelli í Oræfum, er sagðr látinn.
Hann var maðr á bezta aldri, dugn-
aðarmaðr og vel látinn.
isíirði, en 80 Au.
(á Yestdalseyri).
hjá Gránufélaginu
Auglýsingar.
uglýsing a-verð (hvert letr sem er):
heill dálkr kostar 5 Kr.\ hálfr dálltr 2 Kr. 75 Au.
1 þuml. dálks-lengdar 50 Au. Minst augl. 25Au.
VKH
hí
h
CD 3
*© 9
c+h s
© fl
bú 9
£ &1D
S O
QD .
o3
N
a
• r—I
*o
fl
©
se co
GQiC Ö
•»-h .fl
ce ©
’"H fln
Q
c3
Cj
es 'f?
"51) u, ®
«-C ,
1 h «Hr c3
K S
'A ;
! *©
! cð

g:
g oð 8 ■
■"i _. .
c5 ^
-4-n —
co
fl
fl ©
~ rfl

*o
c3
fl fl
_
©
> rH ^ 2
*•© •'H
J^-Vfl^ -
o
’o S +*
lOiB sc
a fte
H 1 H SO
a . «<D i—<
7 H W .
:r» 5 _£
>»*fl ^
Sh *0 CD
cá w
Sh
i a
J N -4-J
< f. © co
1'° 5-
D H
I
: œ
§ '©•c
'O-n
.kú ~GQ tg pj
’co P (jg ,—i
-H 'HH
O
cð '
©
1 W
Sh
©
Kindr með þessum mörkum voru
seldar af undirskrifuðum 5. þ. mán.:
Fullorðin ær, hvít, mark: hamar-
skorið hægra, illa markað, stúfrifað
gagnbitað vinstra. — Lamblirútr hvítr:
hvatrifað liægra, sýlt eða miðhlutað
vinstra, hvorttveggja illa inarkað. —
Lamb, hvítt: blaðstýft fr. hægra, tveir
bitar aft. vinstra. — Lamb, hvítt: sýl-
hamrað hægra, haiuarskorið vinstra.
•— Lamb, hvítt: sneitt fr. hægra, stýft
fjöðr aft. vinstra.
Jþessar kindr verða óafmerktar
til nýárs og getr réttr eigandi til þess
tíma fengið kindina, ef hann óskar,
fremr en að fá andvirðið að frádregn-
um kostnaði fyrir lýsingar, uppboð og
umönnun á kindunum.
Að austan.
Hér liafa þessa viku gengið snjó-
blotaveðr, síöan lítið frost og fann-
lcoma, og er nú altekið fyrir jörð hér
um firðina.
Makalausir prísar á Seyðisfirði:
Steinolían kvað kosta 60 Au. á Seyð-
— 164 —
Breiðdalshrepxj, 20. Nóveinher 1877.
2 Kr.] Einar Gíslason.
DBjT' Stafrófskver bundin: 40 Au.
fást hjá ritstjóra „Skuldar.“
K i t s tj ó r i J ó n O 1 a f s s o n.
Eskifirði. Prentari Th. Clementzen.
— 165 —
* *
*
“SKUfiD11. — Árg. er 40 Nr. (og “nýársgjöf“).
Yerð: 4 Kr. Borgist fyrir 1. nóv. | Jjj^T- þetta ár 20 Nr. Verð: 2 lír.