Skuld - 31.10.1878, Blaðsíða 1

S k u I d.
II. árgangr. Eskifiröi, Fimtudag, 31. október 1878 H • . H 50 •
361 362 363
till ÖLLOI ÁTTUM.
Bréf frá Kaupmannahöfn, 31. ágúst 1878.
íslenzka bréfritara „Morgunblaðs-
ins“ liefir lcngi haldizt uppi að bera
róg og ósannan óbróðr á borð fyrir
Dani, en nú er að rainsta kosti von-
anda, að fáir eða engir bér festi trún-
að á ið nafnlausa níð bans, er hann
kann framvegis að koma með, pví að
tvö in merkustu blöð hér í landi
liafa skýrt og skoriuort hrakið róg
hans og ósannindi.
Fyrst koin „Föðurlandið“ 28. p.
m. með bréf frá Reykjavík. Höf. pess
segir, að bréfin í „Morgunbl.“ fari sínu
fram án pess að hirða um sannleik-
ann, og liamist sein æðisgonginn maðr
gegn einstökum mönnum. Höf. hælir
Jóni ritara fyrir bæjarstjórn hans, er
„Morgbl.“ liafði svo punglega ámælt
lionum fyrir. Bréfritarinn i „Morgbl.“
kvartar sáran yfir pví, að alt gangi á
tréfótum („alt gaar paa træben“!!)
á íslandi, cn lastar pó duglegan mann,
sem vill kippa einhverju í lag, af
pví, að pessi maðr er óvinr hans.—
Höf. í „Föðurlandinu“ segir um Jón
jporkelsson, skólastjóra, að hann sé
mjög eftirlitssamr og mannúðlegr, og
sé ið síðarnefnda einkum virðingarvert,
af pví að nokkrir menn í Reykjavík
ætli, að peir purfi að beita ofsa og
ósvífni til pess að láta eitthvað til
sín taka. Höf. endar svo bréfið: „Ef
íslenzki ráðgjafinn trúir Morgunbl.,
pá verðr liann að víkja peim premr,
landshöfðingja, skólastjóra og ritara,
iNokkuft uin
í s 1 e u z k u f u g l a n a.
Eftir J>.
[Niðrl.] —
Stóra Skrofa (Puffinus major) hefur 2
nefpípur, dökk ofan, hvít noðan;_lengd 20 |>uml.;
grofur sig í jörð til að vorpa; vængir langir
og hvassir, veiðir á sundi og i kafi.
Litla Skrofa (P. areticus), 14 þuml. á
lengd, eins á lit og mjög lík stóru Skrofu,
fylgir öldunum á flugi, en flýgur þð jafnan
nokkrar álnir í lopt upp áður en hún stoypir
sjer til að veiða, syndir mcð vængjum og
fótum.
frá embættum; en færi svo, mundi bezt
fallið, að inn hciðraði bréfritari gæfi
kost á sér til að takast einn á hendr
öll prjú embættin: — skólastjórn, bæj-
arstjórn og landstjórn“.
Inn 30. p. m. stóð grein í „Ðag-
blaðinu“ frá íslendingum hér í bæn-
um um samaefni; segja peir í byrjun
greinarinnar, að íslendingar eigi ekki
að deila um mál sín i dönskum blöð-
um, en peir geti pó ekki polað, að
nafnlaus rógberi villi sjónir fyrir út-
leiulingum, er lítt pekki til á íslandi.
Til pess, að sýna og sanna álit ís-
lendinga á bréfritaranum í „Morgbl.“,
geta peir lielztu greina blaðanna heima,
er að pessu lúta, t. d. gr. eftir Justi-
tiu í „Skuld“ og Hnefa í „Norðlingi“.
Að lokum geta peir pess, að pað sé
almennings álit á íslandi, að bezt
muni fara á pví, að gott samkomulag
sé milli íslenzku pjóðarinnar og stjórn-
arinnar,. án tillits til pólitískra fiokka
í Danmörku.
Yér vonum og óskum að inum
lieiðraða bréfritara „Morgunblaðsins“
verði pað ljóst, að lionum tjáir eigi að
halda fram pessari stefnu sinni, og i
annan stað væri ákjósanlegast að ís-
lendingar vildu sem minst sakbera
hvorir aðra í útlendum blöðum.
1.
SKÓLABINDINDI.
Skólabindindi hófst 1844 og fóru í
pað tveir af kennurunum, seinna vóru
peir flciri. Hjelzt pað við lýði sein-
Súla (Sula alba) 38 þuml. á lengd, gul-
hvít með dökkum flugfjöðrum, nef bláleitt,
fætur grænleitir, sundfitjar 3 eða milli allra
4. táa; beztr stoypikafari í heimi, ogskvettist
sjórinn nolckur fet í hvert sinn í lopt ii[ip;
kjóar kvelja hana þangað til hún sleppir við
þá veiðinni.
Dílaskarfur, útileguskarfur (Phalocro-
x
corad carbo) 32—36 þuml. á leng-d; aðallitur
mógrænn með málmblæ, nef ogj fætur svartir,
þrífitjaður sem súla; liingað og þangað um
hann eru hvítir dílar.
Toppskarfur, hraukur (Ph. gracculus)
eins litur og dílaskarfur, en minni, 26 þuml.;
karlfuglinn liefur topp úr liöfði. Allir skarf-
ar evu mjög hálslangir og- ákaflega fljótir að
ustu árin á Bessastöðum og liin fyrstu
í Reykjavík, pangað til pað dó snögg-
lega seint á árinu 1849. Ekkcrtbind-
indisfjelag hefi jeg vitað deyja eins
snöggum og sorglegum dauða. J>að
varð 5 ára gamalt og voru í pví flestir
skólapiltar, að ætlan minni, liin fleiri
ár pess. Jbað má nærri geta, hvað
pað hafi stutt iðni og hamlað útslætti
peirra og sparað skildinga peirra.
Fjelagsstjórnin var víst lieldur lin og
eptirlitslítil hin síðustu ár, en skóla-
piltar voru á peim árum öllum, meðan
bindindið stóð, heldur en ekki sjálf-
ræðisfullir og munu hafa myndazt
bindindissvik, par sem mönnum mun
hafa litizt að hylma hver með öðrum
(helsótt fjelagsins ?), og er slíkt var
að verða uppvíst, var liklega álitið af
sumum tiltækilegast að segja sig úr
fjelaginu. Er pá skólameistarinn, sem
var forseti, með meiri umhyggju fyrir
velferð skólans en sönnum hyggindum
vildi skylda nokkra lærisveina til að
vera kyrra í fjelaginu, pá mátti heita
að spryngi fyrsta blaðran, forfari „p e-
reatsins“, En petta himinhróp-
andi (!!!) ranglæti(?) verkaði svo rikt
á frelsistilfinninguna, að allir afsögðu,
eptir áðurgjörðum samtökum, að vera
í fjelaginu framar, nemá einn. Ó, hin
mörgu óheillaríku nci, live illt hafa
pau gjört föðurlandinu! — Búið! Fje-
lagið allt í einu upphafið, pað fjelag,
sem pó liafði gjört svo mikið gott, og
allir föðurlandsvinir mega gráta sáran
lirun pess og óska með brennandi á-
huga, að pað endurreistist. Siðan liefir
synda í kafi, cnda venja Kínverjar þá á að
veiða fiska.
Sefönd, (Podiceps cornutus)hefur svart-
an kraga og eirlitan skúf á höfði, hvitgult nef
svart í broddinum, leugd 14 þuml.; vellaus og
stýrir sjer þvi með fótunum, sem standa beint
aptur úr skrokknum; hefur liálffit
Flórgoði, (P. auritus) diikkur, hefur
svart nof lítið eitt bogið upp á við, augun
liárauð, kragalaus, eu reistar fjaðrir sitt hvoru
rnegin á höfði; lengd 12 þumk; að öðru mjög
líkur Sefönd; báðar þessar tegundir synda og
kafa afbragðsvel, og ná mat sinunx bæði á
sundi og í kafi, byggja sjer hreiður á floti í
sefi og stör.
Lómur, (Colymbasseptentrionalis) 1 alin