Skuld - 14.02.1879, Qupperneq 1

-o 'g
a> w
a a
OJ <0
® cð
-3 á
00 /0
S 'S
I S
Ö 'Cð
O)
- P, o
02 p w
S & t
cð Ph ’r*
.»h p *-*
b0
R œ rP
S k u I d
1 8 7 9.
crq
1 P
crq
ÍH
p'
te
þs £ g
v S- p‘
?r
o .
œ B
sr §
"* P'
c» cr?
P
oq
-3 »
s
u> £.
s
lír. 64. Eskifirði, Föstudag, 14. febrúar. m, 4.
37 38 39
s-^, (Aðsent frá sýslum. Johnsen).
^5^kulil“ hefir haft moðferðis 2
greinir um fiskiveiðar útlendra við
strendr íslands og er vel gjört að
hreyfa við pví máli, ef pað getr orðið
til pess, að pví verði vikið í betra horf,
vil ég því gjöra við mál þetta nokkr-
ar athugasemdir, ef pær kynnu eitt-
hvað að skýra málið; mér hefir ávalt
verið hvumleitt að ekki er hægt að
liafa hemil á pessum útlendingum og
ráða niðrlögum peirra ef peir vilja
fara að sýna alvarlegan yfirgang; hef
ég pví liugsað nokkuð um mál petta,
og velt pví fyrir mér.
jpess hefir verið getið að fiskarar
pessir gjöri usla mikinn og yfirgang
(einkum í Fáskrúðsfirði, en pangað koma
á hverju sumri um og yfir 100 skip,
með að meðaltali 15 mans hvert skip,
og liggja par inni lengr og skemr,
og oft munu vera inni um og ytír
40 skip í einu), enda sé pað náttúr-
legt, par sem eftirlittð sé að kalla
ekkert, og ég hefi oft furðað mig á pví
hve lítið ilt pessir útlendingar pó
gjöra af sér par seni lögregluumsjónin
er að kalla má engin og getr ekki
verið nema nafnið eitt eins og nú er
ástatt; skip pessi koma á aðrarhafn-
ir en lögreglustjóri á heima í, enda er
liann ekki nema einn inaðr og hefir
fáum á að skipa í reyndinni, pótt
honum að lögum sé heimilt að kveðja
menn í kring sér til aðstoðar; inn
útlendi fiskiskipafioti skiptir sér á
firðina og koma stundum ásamatíma
bæði inn á Fáskrúðsfjörð, Norfjörð og
enda Stöðvarfjörð; reyndar á hrepp-
stjóri að vaka yfir lögreglu í sínum
hrepp, en að einn maðr sé ónógr til
pess gefr að skilja, auk pess sem heim-
ili hans sumstaðar er langt frá peim
stað, hvar duggurnar liggja; pað eru
reyndar lög, eins og bent hefir verið
á, að slík skip eigi (hér eystra) að
koma fyrst inn á Eskifjörð, en ekki
á aðra firði nema í neyð, en hæði er
pað, að sýslumenn nú ekki hafa pað
vald með höndum að geta neytt pessi
skip til að koma hingað inn, pví krafa
Z’s. um að séð verði um að gildandi lög
ekki verði brotin, held ég aldrei verði
uppfylt, ég held pað fari eins um hana
og ef heimtað væri að enginn dæi úr
peim sjúkdómi semlækningabækr kenna
ráð við; svo væri heldr ekki alt par
með unnið pótt skipin kæmi einungis á
Eskifjörð; lögreglustjóri er par ekki
nema einn að heldr, svo eru duggu-
ferðir mestar inn á firði um pað leyti
að manntalspingaferðir standa yfir (í
júnímánuði) en lögreglustjóri getr ekki
verið í einu hæði heima að gæta duggna
og á manntalspingaferðum um sýsl-
una; líka ber pess að geta, að frakk-
neska herskipið hefir nú fastan veru-
stað á Fáskrf., en pað skip verða dugg-
urnar að finna, sumar til að fá aðgerð,
sumar læknishjálp og allar (að pví mér
er frekast kunnugt) til pess að gefa
sig fram („melde sig“) fyrir herskip-
inu, skýra frá afla sínum og öðrum
kringumstæðum, má pví að sumu leyti
til sanns færast, að frakknesk fiski-
skip meðan herskipið hefir fasta stöð
á Fáskrúðsf. (pað er víst ofætlun
sýslumönnum að neyða pað skip til að
talca fasta stöð annarstaðar) sé n e y d d
til að sigla inn á Fáskrúðsfjörð.
Að útlend fiskiskip oft fiski of
nærri landi er einnig rétt (að „ég hefði
ekki purft að fara nema tímareið frá
heimili mínu til að sjá duggur á fiski
uppi í landsteinum getr vel verið, en
mér er ekki gcfið að sjáhvað slík skip
aðhafast og pað pví síðr sem ég vegna
landslagsins ekki get fyrir hæðum séð
skip sem eru svo langt burtu), og er laga-
brot, sem fyrir hjálp Fyllu stöku sinnum
hafa verið ströffuð, en ég vil geta pess,
að ég hefi heyrt islenzka fiskimenn
segja að peir álitu slíkt ekki verra,
öllu heldr betra upp á aflann, pví
pangað leitaði fiskrinn og fremr dræg-
ist að landinu.
Að útlendir fiskarar oft óviljandi en
oft líkl. líka af kæruleysi eða strákskap
spilli veiðarfærum landsmanna, pegar
peir eru að sigla fram og aftr um veiði-
stöð landsmanna, er einnig sjálfsagt
satt; en borið nmn pað hafa við, að
pað hefir verið eignað útlendingum,
sem var landsmönnum sjálfum að kenna
eða hákarlinum eða straumnum.
Að mök landsmanna við pessa
útlendinga í ýmsu tilliti sé tíma og
siðum spillandi, mun einnig vera viðr-
Sögur
eftir
E d g a r A 1 1 e n P o e.
þýddar úr ensku
eftir
J ó n 01 a f s s o n.
II.
ú c r t s á s c k i!“
[Framh.]
Ekki batnaði útlitið pegar par kom. Fanginn var
spurðr, hvar lxann hefði verið staddr morguninn sem hr.
Skotverðr hvarf, og hann var beinlínis svo ósvífinn að
játa, að hann hefði verið með byssu sína úti á dýraveið-
um í skóginum nálægt tjörninni, par sem vestið blóð-
sprengda fanst fyrir vitrleik herra Gæðadreugs.
Hr. Gæðadrengr kom nú fram fyrir réttinn, og með
tarin í augunum bað haun um, að próf væri yfir sér tekið.
22
Hann sagði að alvarleg tilfinning fyrir pví, sem hann væri
guði og mönnum um skyldugr, leyfði sér eigi lengr að
pegja; hingað til hefði einlæg velvild til ins unga manns
(prátt fyrir móðgun pá, er hann liefði sýnt sér) knúið sig
til að finna upp á als kyns getgátum, sem sér hefðu getað
komið til liugar, til að reyna að gjöra grein fyrir öllu pví,
er grunsamt virtist, í atvikum peim, sem litu illa útfyrir
hr. Skildingsfjaðra; en nú væri atvik pessi orðin alt of
sannfærandi — of áfellandi; nú kvaðst hann pví eigi lengr
hika, lieldr ætla að skýra frá öllu pví, er sér væri lcunn-
ugt til upplýsingar máli pessu, pó svo hjartað spryngi í
brjósti sér af sorg. — Hann skýrði pví næst frá, að
kvöldinu áðr, en hr. Skotverðr hvarf, hefði hann í áheyrn
sina (Gæðadrengs) getið pess við systurson sinn, sem nú
væri hér fanginn, að erindi sitt til grannborgarinnar dag-
inn eftir væri, að fara með óvenju-stóra peninga-upphæð,
sem liann ætlaði að setja par inn í bankann, og að vel-
nefndr herra Skotverðr hefði par og pá í áheyrn ins sama
systursonar síns hátíðlega látið í ljósi, að pað væri óaftr-
kallanlegr ásetningr sinn, að ónýta arfleiðsluskrá pá, er