Skuld - 18.08.1882, Blaðsíða 1

Arg., 32 nr., kostar 3 kr.;
borgist í sumar - kauptfð til
Einars prentara pórðarsonar.
Eftir að V* árgangs eru út
komnir, gildir eigi uppsögn
á næsta árgangi.
1882.
Afgreiðslustofa í prenf-
smiðju Einars pórðarsonar.
Ritstjórnar-skrifstofa:
Aðalstræti Nr. 9, opin kl.
4—5 e.m. hvern virkan dag.
V. árg,
Reykjavík, Föstudaginn 18. ágúst.
Nr. 160.
TIL KAUPENDA 0G LESENDA
„ÞJ()ÐÓLFS“ og „SKULI)AR“.
14. p. m. hefi jeg
elzta blaði landsins
undirskrifaður selt eignar- og útgáfurjettt
þjóðblaðinu
minn að inu
„f> J O Ð O L F I
herra alpingismanni Jóíli Ólilfssyni í Eeykjavík, ritstjóra ,.Skuldar“, fyrir
12 00 kr, bannig, að blaðið gengur í hans hendur við lok pessa árgangs nú í
árslok. |)JÓÐÖLFUR hefir nú ríflega eins marga kaupendur, eins og hann
hafði pá, er jeg keypti hann, og gleður pað mig blaðsins vegna og kaupenda pess,
að jeg sel blaðið í hendur peim ritstjóra, er jeg veit færastan og vinsælastan nú
hjer á landi, og vona jeg, að kaupendur og útsölumenn, frjettaritarar og velunnar-
ar blaðsins yfir höfuð sýni blaðinu pví fremur sömu velvild, sem pað hefir jafn-
an notið. Rvík 27. júlí 1882.
Kristján (). þorgrímsson.
— í sambandi við auglýsing lierra Kr. Ó. porgrímssonar hjer að ofan kunngjöri
jeg heiðruðum kaupendum og lesendum „SKULDARað jeg mun takast á Iiendur
ritstjórn pJÓÐÓLFS, pá er pessum árgangi er lokið. Frá pcim tíma verða blöðin
„p>jóðólfur“ og „Skuld“ sameinuð, svo pau verða ei11 og sama b 1 að, er mun
blaðið bera nafnið
Þ J ÓÐÓLFUR
0G S K U L D-
Allir peir, sem nú kaupa annaðhvort „pjóðólf“ eða „Skuld1, verða á-
litnir sjálfsagðir kaupendur að blaðinu framvegis, ef peir hafa eigi sagt sig skrif-
lega frá kaupinu fyrir 1. október (samkvæmt söluskilmálum beggja blað-
anna að undanförnu). En alla pá, sem nú kaupa bæði blöðin, bið jeg að láta
m i g v i t a a f p v í innan sama tíma, svo að peim verði eigi send 2 expl. eftir ár-
gangamótin. — Jeg mun scm ritstjóri halda sömu stefnu, sem jeg hefi gjört hingað
til sem ritstjóri „Skiddar“ og sem pingmaður.—Að stærð mun brot blaðsins
verða s tækkað frá pví sem „p>jóðólfur“ er nú, og arkatal árgangsins aukið,
svo að komi út 36 stórar arkir á ári — - Verð blaðsins verður pó að eins 3 kr.
20a. — Blaðið verður pví ið stirrsla, 1 a ii g - i'i t b r e i d (I a s I a og (eftir stærð) ódýrasta
blað á íslandi. Reykjavík, 27. júlí 1882.
Jón Olafsson
THE „city OF LONDON“
BRANDFORSIKRINGS SELSKAB 1 LONDON.
KAPITAL £ 2,000,000 = KR. 36,000,000.
Forsikring overtages mod ILDSVAADE, saavel paa INDBO, VARELAGElíE, BYGNIN-
GEli, SKIBE i Havn og paa Beding etc, etc. som paa INDIJSTRIELLE ETABLISSEMENTER
og FABRIKER, til FASTE, BILLIGE Præmier ved Selskabets
GENERAL-AGENTUR FOlt DANMARK Joh. L. Madsen. Kontor: Ved Stranden 2, St.
Repræsenterel ved F. Y. Löve, Reykjavlk.
' 77
IN iöar-óönr*.
Með sama blátæra falli fellur
þú, foss minn, enn þá með sterkum hljdm
af traustum stalli á hálar hellur,
og hugann lokkar með þínum rómi.
pjer ólgar hringiðan hvít við fætur
og hreytir skvettunum upp um klettinn,
sem græna hárlokka hanga lætur
um harða skör rjett við litla blettinn.
pú þeytir úðanum út um gilið
og anda hreinan um hvamminn breiðir,
og úðabaðið og ölduspilið
þjer einatt marga að skauti leiðir.
Hve ólíkt heyrist þeim ölduhljóðið,
hve ólíkt skilja þeir gamla ljóðið!
peim finst, er glaðir við faðm þinn leika,
sem feli kliðurinn ljettan hlátur;
en þeim, sem harmatidi hjá þjer reika,
þeim heyrist niðurinn þungur grátur.
Sjá unga sveinninn inn ástarsæla,
sem inn á blettinum hvílu fann sjer.
Hver skvettur er honutn gamangæla,
sem glaðleg hvíslar: «Jeg ann þjer, ann þjer!
Hann breiðir faðminn, og blítt hann lætur
með bros um varirnar augun saman, —
hann heyrir nafnið, og hljómur sætur
svo hægan kliðar um ástargaman.
Sjá unglingspilt koma upp í gilið,
hann er svo fölur og hægt hann gengur;
hann styður knúum við klettaþilið,
unz komizt fram getur ekki lengur.
pað bærist eitthvað um bleikar varir —
hann beygir ennið að hellu kaldri,
og dimmura svip bann í drungann starir
°g drynja heyrir þar: «aldrei, aldrein,
Sjá upp’ á kletlinum karlmann standa,
með kuldaglotti á fossinn líta;
með köldu hjarta og köldum anda
hann kastar steinum í fallið hvíta.
Með göngustafnum hann klettinn keyrir,
svo kveður við af því bergið svarta,
því niðri’í kólgunni köldu heyrir
hann kuldahlátur síns eigin hjarta.
* *
*
En maður situr við fossins fætur
og fast og rólega í hann starir.
Hann augun fallinu fylgja lætur —
þá fæðast smámsaman bros um varir,
sem myndir augum hans innar svífi,
því inn í sjálf sig þau virðast líta —
það eru myndir úr eigin lífi,
og allar bundnar við fossinn hvíta:
Fyrst glaði sveinninn, er solgið hafði
hjá svanna elskuðum kossinn fyrsta,
og síðan aftur, er annar vafði
í örmum meyna, sera hann Ijet kyssta;
og loksins einnig, er út hann reikar
frá ærslaglaum bæði fljóða’ og seggja,