Fróði - 06.11.1880, Blaðsíða 1

F R Ó Ð I
L AB.
|25. blað. Aknreyri, langardaginn 6. nóvember 1880.
290 291
Ólendnr frjettir.
Kcmpmannhöfn, 26. sept. 1880.
Tljeðan það bezt, að veðuráttu-
arið lieíir verið liið bagstæða>ta og
ppskera það menn vita iiin ákjósati-
egasta. Nú íer ný þingseta í hörid.
g á þing að setja eins og venju-
ega 4. október, en því verður svo
restað til þess í öudverðuin uóvein-
er. Utn þessar mundir liefir verið
osið í stað fráfallinria eða frávikinna
Jinanna. Ut í hjeruöum eru tvær kosn-
jingar uiu garð genguar og hafa þar
tveir uienn af Bergsliði náð kosningu
með nálega ölium atkræðurn. Hjer í
Kaupmannahöfn á og að kjósa íull-
trúa til fólksdeildarinnar í stað St. A.
Bille, sem nú er orðinn erindreki Dana
í Baudafylkjuin Noröuraineríku, og
sækja hjer tveir um brauöið, annar
þeirra er Goos próíessor í lögspcki,
en hinn heitir Mundberg kaupinaður,
einn af liði jafnaðarinanna (sósíalistum)*
Goos hefir áður verið talinn einn hinn
fijálslyndasti háskólakennaranna, og því
liggur mörgum við að kalla hann trú-
níðing f sfjórnmálelnum, er hann heíir
gengið undir merki hægrimanna eða
með öðrum oröum apturhaldsmanna.
Að þvf kunnugt er um þinghug Hafn-
arbúa, þá er vart við öðru að búast
en að kægrimenn haldi hjer sigursæli
sínu að venju. Iíouungur og drottn-
ing eru nú á eignargarði sínuin. ltum-
penheim, á IJýzkalandi, og með þeiin
Valdimar son þeirra.
U m a u s t r æ n a in á 1 i ð má
scgja þaö sama og um eldsbrunann,
að þegar menn ætla að það sje slökkt,
þá gýs þó eldur upp úr öskunni. Þaö
var þetta gos, scm gerði stórveldunum
bimbult, og því hjeldu þau fund í
Berlinni sem kunnugt er, að slökkva
öskueldinn, í stuttu ináli að gera
Grikkjum skil og Svartfellingum, þau
skil sem áður voru ráðin í Berlinni
Ilvorugt hefir Tyrkinn viljað efna og
færst undan öllu til þessa dags. Nú
er inálinu svo komið, að stórveldin
hala gengið eptir endunum , fyrst
brjeflega eptir fundinn, og svo enn
alvarlegar, er þau liaia sent ilota að
Albaníuströndinni. IJetta er nú gert
til efndanna við Svartfellinga og llot-
inn liggur við bæ á ströndinni, sem
lieitir Uulcigno. Bæiun og svæðið í j
kring eiga Svártfellingar að eignast,!
en Albaníumenn (bæði Muhamustrúar1
og kristinnar) vilja ekki ganga Svart- I
fellingum á hönd. Á tnóti því er!
I sambánd gert um alla Albauíu og eins óskum og — hver veit — Spánverjuin
! á móti hinu, að hverfa undir Griklci,1 svo ti! heilla sem þeir nú hyggja.
þar sem þeim er heiinilað land sunn- F r á N o r e g i væri margt og
an að í Berlinni. Nú er flotinn mikið að segja; jeg vil einungis nefna
þarna norður frá ; inenn vita ekki ann- þetta: OIi Bull er látinn, sem lesendur
að um hans erindi, enn að hann eigi, Fróða munu hafa sjeð í öðrum blöðum.
að hleypa eldi f bæinn, og líklega i l’egar hann var iluttur í land í Björg-
stökkva Albaningum á bui tu. Þetta' vín frá „Ljósu eyjunni“ (Lysöen) var
i er það, sem vjer vitum um slökkvi-! sönn soigarhátíð fyrir allan Noreg ;
! vjelar stórveldanna ; eu kynlegt er það,! hver sem vetlingi gat valdið af öllum
j að þeim heíir komið saman um, að | þeim, sein í grendinni bjuggu, heiðruðu
fara hvergi á land og stiiðva viöureign j manninn, sem fyrst hafði á seinni tímuin
þeirra, seui hatast og vilja berjast, og komið Noregi í veg og virðingu í annara
það, sem er kynlegast, eða rjettara | þjóða augum. En nú er annað þar að
i eiukeuuiiegast um stórvcldin, cr að eitt auki. Svía konungur helir bannað
þeirra — Frakkar •— hafa boðið sfn-
um flotaforingja að skunda aptur úr,
undir eins og fyrsta skotiö riöi að
hernefndinni, er jeg gat um seinast,
og þingið setti sjálft, að koma saman
og ræða rnál sín. Sjálfur setti hann
Dulcigno. Svona er samkornulagið meðal! nefnd, en enginn þorði að vera í henni,
stórveldanna. Þetta veit Tyrkinn og
j honum er ekki láandi þó hann verjist
I ölluin vopnuin, þar sem hann á slfkum
írefjum að mæta. í stuttu ináli: í aust-
j rænamáliuu er enu svo margt bæði
i flókið og myrkt, að maður ekki veit,
I hvað úr því rekst eða úr þvíhrökkur.
Báðgjafaskipti í F r a k k-
1 a n d i. Kierkafjelögin gegndu ekki
fullkomlega skipunum þeim, sem á-
kveðnar voru á þinginu, og út af þessu
helir spunnizt deila, sem endaði með
! því, að ylirráðgjafinn Freycinet varð
að segja aí sjer; liann varð á móti
aðalhluta vinstri manna (Gainbettista) og
; kiikjumálakappinn J. Ferry var gerður
sem ekki var í hinni; en svo er þó,
að tveir af nefndarmönnum, Jakobsen
og Gregersen, ætla þó að vera í nefnd-
inni, ef þeir raissa eigi embætti sín.
Eins og jeg hefi áður sagt, er allt þetta
mjög svo óvkurlega gert af Óskari
konungi, og það muu ekki ofsagt, að
hann hitti sjálfan sig fyrir að lyktnm.
Nú er dr. T a n n e r búinn; hann
svalt í b vikur og voru 10 læknar er
veðjuðu við hann og gættu til, að
hann eigi bryti bindindið. Daginn
eptir að hann hafði endað föstuna
drakk hann og át allt sem að kjapti
koin og sakaöi ekki neitt. Menn segja
að liann hafi á sultarþrautinni unnið
að yfirráðgjafa. Þeir voru í vandræð- | sÍer inn hundruðum þúsunda dollara í
um karlarnir um utanríkisráðgjafa, en ! veömálmn og öðru; svo verður sjálfur
tóku þó Barthðl St. Hilaire, sein áður j sulturinn að gróöa í Ameríku ; við vitum
liafði verið aldavin Tiers; hann er 75 ! að sumir frá voru iandi hafa fariö tif
ára gamall, og hefir því reynsluna ! Vesturheims og þeir liafa komizt í
fyrir sjer. Margir segja, að Gambetta ' sveltikví, og væri þá vel, cf fleiri fara, að
sje að miklu leyti orsök til þessarar þeim gæti orðið svo sulturinn að gróða.
breytingar.
Á S p á n i og Hollandi hafa orðið
þau tiðindi sein mörguin þykir bragð
að, að í báðum löndum eru fædd
meybörn — en að eins í öðru þeirra
(Spáni) getur baruið lloinist f hásætið.
— IJar er þá nýidrottning borin,
borin góðu heilli, þvf) að páfiun sjálfur
heíir hlutast til um að allt bæri til
blessunar um fæðingu hennar kristnum
lýð á Spáni. Fólkið var hrætt um,
að hjer yrði eittþvað til raunasögu,
þegar kæpii til sænguilegunnar, og þess
vegna sendi „faðirinn helgi“ Ijettabelti
til Ijettis — belti gimsteinum sett og
hans ummæluin blessað. — Taiað er
um fleiri helga dóma svo sem armlegg
Jóhannesar skfrara, þrjú hár af skeggi
hans o. fl., sem studdu beltið, og fyrir
krapt alira þessara tákna gekk ailt að
Dáljtíl hugvekja.
Nú er sumarið liðið og veturinu
genginn í garð. Hver tími ársins heíir
sín einkenni, sem hafa áhrif á hagi vora
og gera oss nauðsynlegt að haga athöfn-
um vorum og störfum eptir breytingum
tíinanna, Á suinriu er hjá oss mestur
annatímí, þá verða menn einkurn að afia
sjer forða og starfa sem mest utan húss,
pví pá leyfir veðrið optast að vinna und-
ir berum himni. Á vetrum hljóta menn
aptur að halda sig meira í húsum inni
vegna harðviðra, kulda og myrkui's; pá
verða menn mest að starfa innanstokks.
Margir kalla sumarið eitt hjálpræðistíma,
en gera lítið úr pví gagni, er menn geta
gert sjer á vetrurn, enda gengur svo