Suðri - 03.02.1883, Qupperneq 4

Suðri - 03.02.1883, Qupperneq 4
12 taugaveiki og barnaveiki gert töluvort vart viö sig, en fáir dáið. Fiskiafli allgóður. Heyafli lítill og hey alrnennt illa verkuð og þar af leiðandi mikil fækkun á fé í haust. Er ástand inauna því yfir höfuð mjög ískyggilegt og horfir jafnvel til vandræða, ef seinni liluti vetrarins verður eigi því betri. Her er almennt rætt mikið um Amoríku- ferðir, og mikill hugur í mörgum, að yíirgefa þetta harða og óbyggilega land. Bréf úr Möðruvallaskóla dags. 9. janúar: In helzta skemmtun, er vér höfðum hér í jólaleyfinu var, að leika sjónleik einn, «Kaupstaðarferð», sem var tvisvar leikinn. Á gamlárskveld gengum vér í samband, að hittast hér aptur á Möðruvöllum árið 1900, ef vér værum á lífi. _ Nýjársmorgun liéld- um vér hátíðlegan með því, að gefa íslenzka fánann skólanum, og var þá sungið og haldnar ræður. lð leiðin- legasta hér er, að vér erutn að nokk- uru leyti einangraðir frá heiminum af samgönguleysinu. Líf vort or svo fjörugt, sem von er á, að geti verið hjá jafnlitlu félagi. Fyr hafa verið haldin her próf í hverjum mánuði, en nú á að fara að fækka þeim, enda er ekki búið að balda nema tvö enn í vetur. Guðmundur Hjaltason hélt hjá oss tvo fyrirlestra í baust, og þótti 083 mikil skemmtun að því, einkurn öðrum um Henrik Wergeland og þjóð- líf Noregs á þeim tíma. Úr [nngeyjarsýdu, bréf dags. 8. janúar; Um jólin spilltist tíðin, sem að undan förnu liafði verið mjög væg og stillt, að vísu aldrei hlákur cn frostlítið (mest 10 stig á Reaumur) og stundum norðanrigningar svo að snjó leysti. En úr sólstöðum kom mildll snjór, svo að lítið notaðist jörð, og núna í viku hefir verið jarðlaust. Heilsufar hefir verið gott. Heyforði sárlítill og hætt við, að illa fari um fjárhöldin, ef veturinn verður harður, því að monn hafa sett fílldjarft á. Fiskiafli mjög góður í Höfðahverlinu á haustvertíðinni, hlutir um þúsund og þar ytir, en fremur smátt. Bréf úr Jústilfirði dags. 28. nóv. f. á: Allir kvíða fyrir vetrinum, þar sem valla nokkur bóndi er fær um að berjast frain til vors með skopnur sínar, ef veturinn verður liarður. Und- antekningarlaust fékk hver maður fjarska lítil hey eptir þotta bága sum- ar. Auk þess eru þessi litlu hey ná- lega alstaðar skemmd, myggluð, hálf- brunnin eða brunnin, og enn er líklegt, að sum hey hafi drepið í bleytuhríð- unum, er hér hafa gengið um næst- liðinn mánaðartíma. En nær því eng- in frost hafa komið hér onn. Margir eru farnir að tala um, að skera af heyjum. Lógi menn engu, fella menn allt, ef illa fer; fargi menn hinsvegar svo, að menn séu vissir, þá verður fjárstofn fjölda margra svo lítilf, að það er með öllu ómögulegt, að lifa af honum framvegis. Hefði nóg korn verið á verzlunarstöðunum, þá hefði engu þurft að kvíða, kornbirgðir hafa aldrei verið þar minni en nú. Gjafa- kornið, sem kom á Húsavík, hrökkur lítið til, og það sem verra er, það er með öllu ómögulegt að ná því í vetur. Menn eru hér óánægðir með kjör sín og alla landsstjórnina, enda er mikið talað um, að fara til Ámeiíku. Úr Múlasýslum bréf dags. 24. nóv. f. á. Tíð hefir mátt hoita bærileg í liaust, eu þó liafa miklar rigningar gengið upp í Fljótsdalshéraðinu, mildu meui en venja er til. Skemmdust þá hey manna viða. Heyföng voru og lítil og máttu meun því lóga mjög miklu af skepnum síuum í haust. Hmn 22. og 23. þ. m. setti niður snjó mik- inn, en allt til þessa hofur ávaflt ver- ið jörð. í «fjörðum» aptur á móti var svo mikil snjófergja, að varla var fært bæja á milli. Bréf af Seyðisfirði dags. 21. nóv. f. á.: Vegna ógæfta hefur fiskiafli verið með minnsta móti, en saltfiskur er í hæsta verði. Síldarveiði hefur brugðist í sumar eins og annað, og er það Norðmönnum mikiif skaði og ís- lendingum fíka, vegna laudshlutarins. (Eptir að bréf þessi eru rituð hefur frézt með austanpóstinum, að tfð væri in versta í Múlasýslunum og harðindi mikil manna á mifli. — Bitstjórinn). II. Að sunnan höfum vör fengið þessar fréttir seinastar: Úr lianyárvallasýslu bréf dags. 6. janúar: I Rangárvallasýslu hefur ver- ið einmunatíð fram yfir nýjár, þá tók fyrir liaga sökum snjókomu, enda höföu hvorki hross né fufforðið fé verið haft á gjöf þangað til, og þó haldið haust- hofdum."’' Allhart er víða manna á meðal, on þó hefur gjafakorn það, sem úthlutað var í þessari sýslu bætt að mun úr bjargarskorti manna. Úthrepp- ar sýslunnar sóttu kornið til Reykja- víkur, en austurhlutinn til Vestmanna- eyja, og komu 15—20 tunnur af korn- vöru niður á hvern hrepp í sýslunni. Allt um það er eigi annaö fyrir að sjá, en að vori komanda verði mjög víða hart manna á rneðal, einkum sökum þess, að kýr hafa brugðizt hjá ílestum í vetur, sem kemur af því, að fæstir gátu hirt töðu sína óhrakta í sumar, þar sem mjög var rigningasamt fram- an af sumrinu. Aptur á móti eru út- hey ;hjá ,flestum góð. Úr Arnessýslu, bréf dags. 10. jan.: Tíðinmáheita góðþað som afer, skepnu- höld manna in beztu. Snjóar eru hér litlir, frost nær engin; nú eru ær ný- lega teknar á gjöf, en hvorki er búið að taka inn hross né sauði. Her til sýslunnar kom ekkert gjafakorn. En útlit er fyrir bágindi manna á meðal með vorinu, einkum ef vcturinn yrði harður, þegar fram á kæmi. Hey manna eru víðast næg að vöxtunum til, en töluvert skemmd af bruna og drepi. I Oullbringu og Kjósarsýslu liefur tíð verið in bezta bingað til, en nú er farið að taka fyrir jörð í Kjós og nær- sveitunum. Haustafli var góður í Keykjavík og Gullbringusýslu, en nú í þessum mánuði hefur ekkert fiskazt, nema á Suðurnesjum, í Garðsjó og Leiru, og þar enda orðið mjög tregt um fisk, nú sem stendur. Vestanpóstur ókomiun 2. febrúar. M a n n a 1 á t. F'réttir þær að norðan, er vér höfð- um heyrt í síðasta blaði, að Bj'órn lirófastur Ilalldórsson í Laufási væri látinn, hafa því miður reynzt sannar. Hann varð bráðkvaddur 19. des. f. á. Dagana á undan hafði hann kennt sárinda fyrir brjóstinu, en verið þó á fótum og við ritstörf. En er hann þetta kveld ætlaði að ganga inn í annað herbergi, hné hann niður í dyrunum og var þcgar örendur. Björu prófastur var sonur séra Halldórs Bjarnarsoiiar og fæddist á Skarði í Júngeyjarsýslu 14. nóv. 1823. Epfir að hanii haföi lesið undir skóla hja séra Joui Kristjánssyni og verið 4 ár í Bessastaðaskóla, útsknlaðist hann þaðan með bezta vitnisburöi 1844. Sökum vanheilsu gat hann ekki farið til háskólans, sem hann þó hafði haft í huga. Nokkur ár var hann barna- kennari og svo fór hann á prestaskól- ann og fékk þar 1. einkunn 1850. Eptir það sigldi hann til Kaupmanna- hafnar og var þar 1 ár, fremur til að mennta anda sinn en beiulínis til náms. Sumarið 1852 giptist hann Sigríði Einarsdóttur, sem enn lifir. Af börnum þeirra lifa einungis tveir synir, Vilhjálmur, efnilegur bóndi og smiður góður í Eyjafirði og í>órhallur, sem var að taka embættispróf í guð- fræði við háskólann í Kaupmannahöfn, er síöast fréttist. Björn prófastur vígðist sama ár og hann giptist og varð aðbtoðarprestur séra Gunnars prófasts að Laufási. Árið eptir í des- embermán. var honum veittur Laufás, og sat hann þar síðan virtur aföllum, sem þekktu hann. Prestsetur sitt sat hann prýðilega og reisti þar sannau rausnargarð, því hann var alkunnur fyrir gestrisui og höfðingsskap. Björu prófastur var iö mesta göfugmenui, ríkur í lund, eu manna viðkvæmastur, skörungur í héraði, tryggur og manna ástsælastur. Ræðumaóur var hann talinn fráhær og skáld gott, þótt eigi sé margt prentað eptir hann. Hanu var og af byskupi landsins skipaður í sálmabókarnefndina og sat í henni til dauðadags. Öllum ber saman um það, að þar sem hann féll frá, hati merk- astur yrestur fyrir norðan land gengið til hvíldar. — Aðfaranótt 23. f. m. andaðist hér í bænum frú Ragnheiðui’ Sinith, kona konsúls M. Smiths. Hún fæddist í Stykkishólmi 7. júní 1814 og var dóttir hins þjóðfræga skörungs Boga Benediktssouar frá Staðarfelli. Konsúl Sunth giptist hún 8. fobr. 1838. Áttu þau 5 börn, en nú lifir að eins 1 þeirra. Svo sem hún átti kyn til, var hún mikil atgervis- og sæmdarkon; flestum fremur örlát og hjaitagóð viö fátæklinga. Hafa því snauðir menn í þessum bæmisst mikið,þar sem húnlézt. Embættaveitingar og naíiibætur. Landlasknisemhættið er veitt sett- um landlækni G. Schierbeck. Skaptafellssýsla er veitt settum sýsfumanni þar Sigurði Olafssyni. Meistari Eirikur Magnússon í Carobridge er af konungi sæmdur riddarakrossi dannebrogsorðunuar. Leiðrétting: Ut af auglý8Íngu Einars prentara pórð- arsonarísíðasta blaði Suðra um, aðpað standi á handritinu ,f cndann á blaðinu Skuld“, skal cg geta þess, að hr. Einar hafði fiegar fyrir 4. jan. þ. á. (þá or auglýsing hans er dagsett) fengið frá mer talsvert MEIRA afhandriti í Skuld, holdur on eg eptir samningi var skyldugur til að láta honum í té; en þar á móti hefir honum gleymst að geta þess, að hann hefir enn ekki að fullu grcitt mér þá borgun, sem hann eptir samningi er skyld- ugur til. Rvík 18 jan. 1883 Jón Ólafsson, ________ritstjóri, alþingismaður, Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Gestur Pálsson. Reykjavík. Prentari: Einae Póebakson.

x

Suðri

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Suðri
https://timarit.is/publication/118

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.