Austri - 29.05.1884, Page 4

i U S T B I
[nr. 11.
1. »»g.]
__ S________________________________________________________________________________________________________
130 | 131 | 132
nokkrar af vinnukonum sínum fara um
tima á fjall til grasa. Grösuðu þær
opt vel, svo minna en ella purfti af
korni að kaupa til grautanna. Vinnu-
menn sina lét hann rista torf til heyja
svo snemma sem því varð viðkomið á
vorin, purka pað, flytja heim að hey-
stæðum og bunka par, að ekki pyrftj
að tefjast við pað um sjálfan sláttinn.
Annars var hann seinast pegar ég
pekkti, búinn að koma upp hlöðum
við nær pví öll gripahús. Heyið í
hlöðunum sagði hann að yrði betra, ef
pað væri tyrft að ofan, og gerðihann
pað með purrum undanskerum, sem
hann hafði til pess ár eptir ár —
annars pyrfti að purka betur í hlöður
en í hey.
Talsverðum tima 4 vorin varði
Búi til jarðabóta, svo sem til stýflu-
garðahleðslu, til skurðagrapta á blaut-
um mýrum og til vörzlugarðahleðslu.
Af hverju pessu lét hann vinna vissa
faðmatölu á ári hverju. Til húsa-
gjörða purfti hann engum tima að
eyða seinustu árin, sem ég var hjá
honum. Að vísu var jörðin sem hann
bjó á, talin áður en hann kom pang-
að, versta kotið í sveitinni, og par
höfðu ætíð búið mestu vesalingar,
svo að pað orð var á komið, að
enginn gæti bjargazt par. Bygg-
ingin var líka eptir búskapnum: hver
kofinn öðrum verri, sem héngu uppi
fyrir pað að peir voru svo litlir. ]?eg-
ar Búi kom pangað, mátti svo heita
að ekki stæði steinn yíir steini. Erfitt
og seint gekk honum pví upp að byggja,
og mörg ár liðu frá pví er hann kom
pangað, til pess er liann hafði upp-
byggt bæði bæ og útihús. En svo vel
og vandlega byggði hann, að 20 sein-
ustu ár búskapar síns purfti hann
ekki annað að laga hús, en að tyrfa
sum peirra.
|>ótt Búi léti talsvert vinna að
jarðabótum á hverju vori, gat hann
pó vanalega byrjað heyskap viku til
hálfum mánuði á undan flestum öðr-
um. Enda var pað regla hans að
bera niður, pegar að gras var svo
sprottið að pað mátti. Sagði hann að
eins góður væri baggi af snemma slegnu
heyi sem hestur af síðslægju. Yar
pað lílca vani hans að hætta viku til
hálfum mánuði á undan öðrum.
Viku og stundum tveim vikum á
haustin varði Búi til túnsléttuna. ]?ó
byrjaði hann ekki á pví, fyrr enhann
vár búinn að girða allt heimatúnið.
Hann sagði að yfir nýlega sléttaða
bletti mættu gripir ekki ganga, ann-
ars træðist allt sundur og yrði en ó-
pýðara undir ljá en áður. Jafnóðum
og sléttað var á haustin, léthannpekja
ofan yfir, og ekki gjöra annað við slétt-
una á vorin en ganga yfir hana og
berja niður hólana.
(Niðurl. næst.)
Herra Páll Yigfússon hefur í 7. nr.
af 1. árg. „Austra“ látið skoðun sina
í ljósi í tilefni af pví, að aukapóst-
urinn frá Grenjaðarstað til Vopna-
fjarðar var farinn nokkrum dögum áð-
ur frá Vopnafirði, en Höfðapóstur kom
pangað í hinum 2 síðustu ferðum (jan.
og febr.), og slcotið pví til póststjórn-
arinnar, hvort slík hvatvísi mætti eiga
sér stað.
Jeg skal ekki fara mörgum orðum
um petta, en einungis vitna til peirra
orða hans í greininni, par sem hann
segir: „að Vopnfirðingar eða Norður-
pingeyingar græða ekkert verulegt við
pað, með pví að í fæstum tilfellum er
gjörandi ráð fyrrir að aukapóstur f>ing-
eyjarsýslu nái aðalpóstinum á Grenj-
aðarstað áður en hann fer norður um
frá Grímsstöðum í sömu ferð“.
Eg veit ekki, hver hefur frætt
hann um petta, eða hvort hann hefur
pað frá sjálfum sér, en pað er víst,
að f>ingeyjarsýslupóstur hefur i hverri
ferðnáð aðalpóstinumá Grenjaðarstað á
norðurleið hans, ,að einni undantekinni
og var pað pví að kenna, að ég lét
hann bíða hér oflengi eptir Höfða-
pósti.
Astæða mín fyrir pví, að láta
f>ingeyjarsýslupóstinn fara á undan
hinum er sú, aðhann (f>ingeyjarsýslu-
pósturinn) nái í aðalpóstinn á Grenj-
aðarstað í hverri ferð; ef ég hefði 1
hvert sinn látið hann bíða eptir Höfða-
pósti, pá hefði hann eflaust ekki náð
í aðalpóstinn; enda eru bréfpau, sem
send eru úr Vopnafirði, af Ströndum
og úr Norður-fúngeyjarsýslu til allra
parta Islands, nema Austurlands, og
til útlanda, margfallt fleiri en hin, sem
send eru af Austurlandi til Norður-
f>iiígeyjarsýslu.
Ég neita pví ekki, að ég ekki hef
farið eptir áætluninni, sem segir „að
póstur skuli dvelja 1 sólarhring á
Vopnafirði, en pó bíði hann Höfða-
pósts“, en af tvennu illu pótti mér
betra að kjósa pað, sem minni skaða
gat gjört, pegar litið er til bréíafjöld-
ans, sem hver póstur liefur að flytja.
f>ess skal að endingu getið, að f>ing-
eyjarsýslupóstur hefur beðið áVopna-
firði í hvert sinn í 6—7 daga.
Vopnaíirði, 30. d. aprílm. 1884.
Einar Guðjohnsen.
F lt É T T I B.
— Tíðarfarift hefur verið mjög
stirt síðan brá eptir sumarmálin, norð-
an og norðaustanátt með kuldum og
snjóað í byggð öðru hverju. Eréttzt
hefur að hafís sé kominn að Langa-
nesi, en eigi hve inikill, enda mun pað
að eins hæfulaus hlaupafrétt.
44
— Skipaferftir. Hinn 5. p. m. kom
hingað seglskipið „Rósa“ af Eyjafirði,
hleypti hér inn vegna illviðris. Hinn
11. p. m. „Grána“, kom frá Englandi
með salt og steinolíu til Gránufélags-
verzlunar á Vestdalseyri. Sama dag
kom seglskipið „Gilda“ frá Stafangri
með ýmsar vörur til „Norsku verzl-
unar“. Hinn 16. kom póstgufuskipið
„Thyra“; voru með pví allmargir far-
pegar frá Kaupmannahöfn, margir
kaupmenn víðsvegar af landinu, er
verið haí'a í Kaupmannahöfn í vetur
er leið. Hingað til Seyðisfjarðar komu
með pví: S. E. Sæmundsen, verzlun-
arstjóri Gránufélagsins á lausakaupa-
skipi „Immanuel“, sem á að fara á
Djúpavog og Hornafjarðarós. Jakob
Helgason kaupmaður; fór hann til
Vopnafjarðar og ætlar að verzla par.
Veitingamaður J. Chr. Thostrup og
kona hans er sigldu héðan í marzm.
er leið til Kaupmannahafnar. H. E.
Thomsen með konu sína og tvær dæt-
ur; hyggst hann að setjast hér að. 19.
p. m. kom gufuskipið „Kronprindsesse
Viktoria11 frá Eskifirði og lagði liér
upp tunnur og salt og fór svo aptur
til Eskifjarðar. Hinn 20. kom hingað
„Immanuel11 og fer héðan áDjúpavog
til lausakaupa.
— Nýr kaupmaftur. Auk peirra
sem taldir eru hér að framan kom
með póstgufuskipinu „Thyra“ skozkur
kaupmaður, William Tierney að nafni.
Fékk hann hér leigt hús um tíma til
að verzla í og er byrjaður að verzla.
Hefur hann mikið af allskonar karl-
manna fatnaði, einnig sjöl og margt
fleira. Varningurinn lítur velútoger
svo ódýr að slikt er með öllu ópekkt
hér á Austurlandi. Að vísu hefir ein
húsbóndaholl kaupmanns undirtylla
reynt að innprenta náunganum að föt
■pessi væru af pestsjúkum mönnum, er
dáið hefðu á sjúkrahúsum erlendis og
fleira af sama súrdeigi; en óhætt mun
að fullyrða að slíkt só með öllu til-
hæfulaust.
Ur bréfi úr Reyðarfirði 20. maí ,84.
— — Tíðin köld, snjór til fjalla
talsverður. Aflalaust sem stendur
bæði hór og í Fáskrúðs- ogNorðfirði.
Sildfiski var hér ágætt um langan tíma.
— Var pað stórmikil björg er pá barst
á land. Enda hafa Reyðfirzku frí-
kyrkjumennirnir nóg ráð með fé sitt.
Hafa peir ráðið sér prest með 1800
kr. launum. Kyrkja peirra skal al-
byggð í pessum mánuði í Norvegi og
jaínhraðan flutt upp og sett niður á
Eskifirði.
Ég, sem er mðli pessu óviðkom-
andi, get ekki annað en óskað Reyð-
íirðingum pessum allra heilla, og dáðst
að samheldi peirra og staðfestu, er
liverki skirrast við féútlátum né fordóm-
um til að ná sínum nðttúrlega rétti.
Væru menn eins samheldnir með
öllnauðsynjamál, mundi meira vinnast.
Ábyrgðarm. Páll Yigfússon cand. ph.il.
Prentari: Guðm. Sigurðarson.