Alþýðublaðið - 28.02.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
tXMSKIPAPjfi.t
V\'S^SA
E.s. »Lagarfoss«
fer béðan áieiði8 tii Ntw York
miðvikudaginn 2. marz ncestk.
Farþegar
sem ætla með skipinu eru beðnir
að gefa sig fram á skrifstofu
vorri á morgun.
Áuglýsing nm kaupgjald.
Með því að samningur milli verkamanna og atvinnurekenda, sem
gilti síðastliðið ár, hefir ekki verið framlengdur, auglýsist hér með, að
verkamaimafélagið D gsbrún hefir á fundi 24. þ. m. ákveðið, að kaup-
taxti sá, sem gilti um síðastliðið nýjár, . skuli framvegis giida fyrir
félagsmenn, þar til annað verður tilkynt.
Reykjavik, 25. febr. 1921.
Stjórn yerkamannafélagsins Dagsbrún,
jjpf Qgarandinn,
Kvöldskemtun
verður haldin í Bárunni þriðjudaginn 1. marz Til skemtunar veður:
Bjarni frá Vogi heldur fyrirlestur, söngfélagið „Bragi" syngur og
dans á eftir. — Agóðinn rennur til ekkjunnar, sem misti manninn
sinn í sjóinn, — Skemtunin hefst kl. 9, en húsið opnað kl. 8l/z. —
Aðgöngumiðar seldir í Bárunni á sunnudaginn, frá kl. 1 e. m. og
kosta 2 krónur. — Styðjið fátækal — Fjölmenniðl — Nefndin.
Amerisk landnemasaga.
(Framh j
Pétur hlýddi skipun húsbónda
síns, og var á augnabliki horfinn
undir huðirnar út í horni. Fóta-
takið nálgaðist óðum, og hailaði
Nathan sér aftur á bak og starði
á dyramottuna. Henni var flett
til hliðar og Wenonga gamli kom
inn. Hann bar aivæpni óg var
málaður sem hermsour; andiit
hans. sem var Ijótt fyrir, var mál-
að rautt öðrum megin, en svart
hinum megin, og langur hnífur
faékk skeiðaiaus við belti hans, en
í hendi sér hélt hann á exi, sem
var öll úr stáli. Með glampandi
augum sem bæði stí faði afheimsku
hans og dryhkjuskap, gekk höfð-
iaginn til fangans. Þremur eða
fjórum fetum frá Nathan, nam
hana staðar, glápti æðislega á
hann og íétti fram exina, og bjóst
tii að halda ræðu.
„Eg er Wenonga!* hrópaði
hann á máli sír.u, »mikill Shawnía
höfðingi. Eg hefi barist við hvita
menn og drukkið b!óð þeirra;
þegar þeir heyra rödd rcína, skjálfa
þeir og hlaupa vælandi burtu eins
og hundar, þegar menn mínir reka
þá burtu frá eldinum. Hver hefir
nokkurntfma getað staðist Wen-
onga? Eg hefi aldrei óttast rokk-
urn hvítan mann. hvers vegna
akyldi eg þá óttast djöful hvíts
mans? Hvar er Dschibbenönosch,
bölvun ættkvíslar minnar, morðingi
aettar minnat? Hann drepur hana
t myrkrinu, hann svfkst að benni
raseðan hún sefur? en hann er
hræddur við að standa augliti til
auglitis við herm&mn. Er eg þá
hundur eða kona? Squaws (konut)
og börn bölva mér, þegar eg fer
frem hjá þeim. Þau segja að eg
hafi myrt menn þeirra og feður
og að það sé Wenonga að kenna,
að djöfull hvíta mannsins kemur
til þeirra og drepur þaul Ef Wen-
onga er höfðingi, verðu? harts að
drepa morðingja ættkvfslarinnar.
Eg er Wenonga! Eg er maður!
Eg óttast ekkert. Eg hefi leitað
að Dschibbenönaschi En D-chib-
benönasch er bleyða. Bróðir mina
er mikill særingamaður, hann er
hvítur maður og veit, hvar hægt
er að finna djöfla hvítra manna."
„Finnur Wenonga loksins, að
hacn hefir sflað ætthvísl sinn
djofuls? sagði Nathsn, og lét í
fyrsta sinn, eftir að hana var til
fanga tekinn, heyra rödd sfna,
sem var þannig, að hún var vel
löguð til þess að gera Wenonga
hissa. Hæðnissvipurinn og grimdin
sást jafcvel í gegnum málið á
andliti hans; auk þess sagði haun
þessi orð á hreinu Shawníamáli,
svo, Wenonga varð enn þá vísari
um hina yfimáttúrlegu hæfileika
kans.
Höfðinginn hrökk aftur á bak
og leit undrandi f kringum sig
eins og fanginn væri þegar búinn
að særa fram anda. „Eg hefi heyrt
rödd hinna dauðu,* hrópaði hann
Alþbl. er blað allrar alþýðu.
„bióður niinn er mikiil sæíinga-
maður. En eg er höfðingi, eg er
ekki hræddurl*
„Höfðinginn Iýgur,“ svaraði
Nathnn, „það er enginn hvítur
djöfull til, sem ofsækir ættkvisl
Wenonga.*
„Eg er gamall maður og her-
maður, eg tala sannleika,* sagði
höfðinginn, „eg átti socu og barna-
börn, unga herroenn og drengi,
hvar eru þeir?* Dschibbenönosch
hefir drepið þá allal"
„Jál* hrópaði fanginn, „þeir
hafa fallið fyrir hans hendi, karlar
og piltar, engura var þyrmt, sem
var af ætt Wenonga!"
„Wenonga er mikill höfðingi!"
hrópaði rauðskinninn, „Wenonga
ér baralaus, en hann hefir lika
gert hvíta menn barnlausa."
„Hvíta menn og son Oaa&*!"
sagði Nathan.
Höfðinginn hröklaðist aftur á
ábak og glápti á Nathan. „Bróðir
minn er særingamaður, hann veit
alt, altl* hrópaði hann. „Hann
segir satt; eg er mikill herroaður,
eg tók höfuðleður kvekarans —“
*) Rauðskinnar kölluðu kvekara
sonu Ócas.