Fjallkonan - 06.01.1891, Blaðsíða 4

4
FJALLKONAN.
VIII, l.
blettunum. Tilraunir bessar eru mjög stórkostlegar. Við Og- j
den i New- Jersey er seguljárnfjall mikið og liggr djúpt í jörðu. |
Með J)ví að stormar og náttúrubyltingar í sðlunni gera ábrif á j
jarðsegulmagnið, sem segulmælaruir í stjörnuhúsunum berlega j
sýna, hugkvæmdist Bdison, að þessí áhrif á jörð vora gætu j
talsvert eflst ef lagðir væru langir lsiðsluþræðir þar sem segul- j
járn er í jörðu, því lí slíkum þráðum verðr vart við hverja j
breytingu í jarðsegulmagninu. Ef nú teletðn er settr í sam-
band við þræði þessa, mundi heyrast hvað fram færi í sólunni. j
Eefir Edison þegar byijað á, að leggja þessa þræði umhverfis
fjallið.
Brú yfir Stólpasund. í Frakklandi befir myndast félag,
sem á að gera brú yfir Stólpasund, ekki samt við Miklagarð, [
heldr þar sem sundið er mjóst (um 780 metrar á breidd).
Brúin á að verða í einum boga 70 metra háum, svo stærsta j
skip geti gengið undir hana.
Ensk-íslenskt fjárkaupafélag.
Um leið og ég þakka mínum viðskiptamönnum j
fyrir þessa árs fjárverslun, læt ég yðr hér með vita, j
að ég kaupi sauðfé næsta ár, og ef þér þurfið eitt-
hvað að vita viðvíkjandi næsta árs verslun, getið j
þér snúið yðrtil umboðsmanna minna sem eru þessir:
Hr. Stefán Stephensen á Akreyri
fyrir Þingeyjar og Eyjafjarðarsýslu
— Þorvaldr Arasen á Flugumýri
fyrir Skagafjarðarsýslu.
— Benedikt Blöndal í Hvammi
fyrir Húnavatnssýslu.
— Guðmundr Einarsson í Nesi og
— Þórður Jónsson í Ráðagerði
fyrir Borgarfjarðar-, Kjósar og Gullbringu-
sýslu.
— Magnús Gunnarsson í Reykjavík og
— Þórðr Guðmundsson i----------
fyrir Árnes- og Rángárvallasýsl.
Reykjavík 1. desember 1890.
Georg Thordahl.
Máttleysi, magaverkir.
Þegar ég undirskrifaðr í meir en ár hafði þjáðst
af þessum kvillum, svo og af veiklaðri meltingu og
þrýsting fyrir hjartanu, og árangurslaust brúkað 12 j
flöskur af „Brama-lífs-elixír“, sem ég keypti í mate-
rial-verzluninni í Randere, reyndi ég að kaupa hjá
kaupmanni Paulin Winge í Randers „Kína-lífs-elixír“
frá Valdemar Petersen í Frederikshavn, og eftir
að ég hafði brúkað 4 flöskur af honum, er ég albata
af nefndum kvillum, jafnframt og matarlystin og
kraftarnir hafa fyllilega náð sér aftr. Ég er því
sannfærðr um, að mér er óhætt að mæla með þess-
um ágæta Elixír við hvern þann, er þjáist af ofan-
nefndum kvillum.
Asíerg pr.Faarup. Carl Petersen.
Kíua-lífs-elixíriun, hinn eina ekta, hafa þessir kaupmenn
til sölu:
Hr. E. Felixson, Reykjavík.
— Helgi Jónsson, Reykjavík.
— Helgi Helgason,--------
— Magnús Th. S. Blöndahl, Hafnarfirði.
— Jón Jasonsson, Borðeyri.
aðalútsölumaðr norðanlands.
Á þeim verslunarstöðum, þar sem engin útsala er, verða
útsölumenn teknir ef menn snúa sér beint til
Waldemar Petersen,
er býr til hinn eina ekta Kína-lífs-elixír.
Frederikshavn, Danmark.
Dr. med. W. Zils, læknir við konunglegu liðs-
manna-spítalana í Berlín, ritar:
Bittirinn Brama-lífs-eiexír er framúrskarandi
hollt og magastyrkjandi meðal.
Berlin. Dr. med. W. Zils.
Einkenni á vorum eina egta Brama-lífs-elixír eru firma-
merki vor á glasinu og á merkisskildiuum á miðanum sést
blátt Ijðn og gullhani og innsigli vort MB & L í grænu
lakki er á tappanum.
Mansfeld-Bídlner & Lassen,
sem einir búa til hinn verðlaunaða BramaAífs-elúcír.
Kaupmannahöfn.
Vinnustofa: Nörregade No. 6.
Harðflskr, saltfiskr og tros fæst enn í verslun
Sturlu Jónssonar.
Hollenskir vindlar og reyktóbak (tvær stjörnur
etc) fæst í verslun
Sturlu Jónssonar.
Sauðskinn fást í versluu
Sturlu Jönssonar.
Félagsprentsmiðjan. — Prentari Sigm. Guðmundsson.
Prestr lét sér ekki bilt við verða og svaraði hóglega:
„Ég hefi oft beðið fyrir þér, bróðir, því þú ert maðr, sem mik-
ið er í varið, enn heimrinn hefir farið iUa með þig. Enn þar
sem þú skipaðir mér það, geri ég það ekki. Hvað mundi það
annars duga þér?“.
„Biddu fyrir mér, prestr, ella skal ég skjóta þig“.
„Ég hefi sagt hvað ég geri, bróðir, og þar við stendr“.
Ræninginn lyfti upp hægri handleggnum og gekk eitt fet á-
fram til að miða nákvæmar. Hann horfði á prestinn og tindr-
aði úr augum hans. Hann lét handlegginn ósjálfrátt síga niðr
aftr og miðaði marghleypunni beint á enni prests, enn prestr
hopaði ekki eitt fet að heldr. í sömu svipan rak ræninginn upp
hljóð og rauk út úr dyrunum og heyrðist hár hvellr, er hann
skelti ytri hurðinni, og síðan hófdynr á steiniögðu strætinu, er
hann reið burt.
„Kæru systkin", sagði prestrinn, „þessi vilti maðr hefir sýnt,
að jafnvel harðvítugustu menn geta ekki haft taumhald á sjálf-
um sér. Kostum kapps um, að vera hvorir öðrum eins og bræðr-
um og systrum hlýðir“.
Síðan fór hann að prédika út af sunnudags textanum.
Seint um kveldið sat prestr einn í herbergi sínu og las i kveld-
blaði bæjarins. Hús hans var utarlega í bænum og glugginn
i lesklefa hans vissi upp að fjallgarðinum, sem var að sjá sem
biksvartr veggr á sléttlendinu.
Alt í einu vóru barin þrjú högg á gluggann. Prestr lauk upp
glugganum, og spurði hver úti væri.
„Það er ég Tom Jarvis; ég er vopnlaus, lolaðu mér að koma inn“.
Prestr gegndi engu, lét aftr gluggann og lauk upp húsinu.
Ræninginn fór inn. Prestr benti honum á stól. Ræninginn horfði
á hann flóttalega og settist niðr nokkuð fljótlega.
„Er það satt, að þfi hafir beðið fyrir mér, prestr“, sagði ræn-
inginn eftir litla stund.
„Ég hefi aldrei ósatt orð talað, bróðir", sagði prestr.
„Ég var heldr ekki í efa um það, annars hefði ég ekki komið“.
[Framh.j