Fjallkonan - 12.07.1892, Blaðsíða 2

110
FJALLKONAN.
IX, 28.
í Utah. Mér sýnist þetta yel og fagrlega hugsað sem við er að
bftast úr þeirri átt. Þarf varla að efast um, að maðrinn sé vel
valinn, þar sem biskupinn og ura 20 prestar og prófastar hafa
orðið á eitt sáttir um hann. Þeir hafa eflaust haft fulla vissu fyrir
því, að hann sé staðfastr og reglusamr, og vel hæiilegr til að
vera trúboði; anuars hefði ekki biskup gongist fyrir því að al-
menningr hér á landi færi að skjóta fé saman handa honum. —
Enn af þvi ég er honum dálítið kunnugr, vil ég segja lítið eitt
frá honum, almenningi til leiðbainingar.
Runólfr þessi er sonr Ruuólfs bónda, er bjó i Gerði í Vest-
mannaeyjum. Hanu er bráðgáfaðr maðr, og talsvert mentaðr,
getr skrifað, talað og prédikað á ensku, donsku, norsku og sænsku,
og er iiprasti prédikari á öllum þessum málum blaðalaust. Haun
er ekki skólagenginn; enn hann prédikar í þeim anda, sem hon-
um sýnist i það og það skiftið, samkvæmt þeirri trú, er hann
þá fylgir. Enn um trúariíf hans er það að segja, að hann var
fyrst lúterskr, eins og hér er kallað að allir séu. Enn þá komu
Mormónar í Vestmannaeyjar og tók hann brátt trú þeirra. Litlu
síðar kastaði hann aftr mormónskuuni, og tók séra Brynjólfr
Jónsson hann inn í söfnuð sinn. Nú komu Mormónar aftr til
eyjanna; tók Runólfr þá Mormónatrú í annað sinn og fengu
Mormónar honum og fólki hans fararayri tii Utah. Hann var
nú skirðr að sið Mormóna, Og því n»3t vígðr og gerðr að presti.
Enn þá kastaði hann trúnni í 4. sinn, og gekk inn í trúarflokk þann
í Utah, er Jó3efítar nefnist (kennir sig við Jósef Smith). Var
hann þá enn skírðr og síðan vígðr til prests meðal þeirra. Enn
þremr eða fjórúm mánuðum siðar komu tvær stúlkur frá Chicago
tii Spanishfork í Utah til að boða trú. Þær kölluðu trúflokk
sinn „réttkristna bræðr og systr“. Ruttólfr komst brátt í kunu-
ingsskap við þær;*þær fengu sér hús til að prédika í og fengu
hann fyrir forsöngvara, því hann er söngmaðr góðr. Ekki leið
á löngu, áðr Runólfr fór að standa upp og prédika í þeirra
anda, og varð hrifinn af kenningu þeirra; gerðu þær hann þá að
æðsta presti 3Ínum. Hafði hann þá haft trúskifti í 5. sinn. Hann
prédikaði nú með systruuntn í 3 misseri og sneri um 20 íslend-
ingum á þeirra trú. Enn þegar minst varði, sagði hann skilið
við systrnar, kastaði trúnni í ö. sinn og gerðist prestr í trúar-
flokki, sem kaliar sig „frílúterskan11. 1 þeim trúarflokki er hann
enn, nema ’harm sé genginu af trúttni í sjöunda sinni. — Það
var sænskr prestr frá Salt Lake City, sem fékk Runólf til að
ganga inn í þenna trúarflokk; flutti hann þá frá Spanishfork til
Provo og prédikar þar. Þessi trúarflokkr er í mörgu frábrugðiun
lútersku þeirri, sem hér þekkist. — í bréfi frá 13. mars i vetr
er mér skrifað svo frá Spanishfork, Utah: — ,Von er á Runólfi
Runólfssyni hingað aftr. Hann fær hús Sigurðar Þorleifssonar.
Trúflokkr [hans ætlar að kaupa það handa honum og fá honum
fé til áð byggja kirkju á lóð Sæmundar Jónssonar. Þegar það
er ;komið í kring, halda sumir að ekki líði á löngu, áðr hann
kveðr lúterskú kirkjufélögin‘“.
Af' þessari frásögu, sem mun vera sönn i alla
staði, má ráða, hve traustr máttarstólpi þessi B,un-
ólfr Runólfsson muni vera íslenska kirkjufólaginu
í Vestrheimi og hve hyggilega því fé muni varið,
sem alþýða hór á landi kynni að skjóta saman
handa þessum Mormónalands postula.
ALMENNINGSBÁLKR.
Ollu má ofbjóða —
og svo er um sýslunefnd Kjósar & öullbr.sýslu, enda þótt hún
sé gædd frábærum kröftum, þar sem oddvitinn er hinn ungi,
ötuli lögfræðingr, og meðlimirnir: tveir af hinum merkustu and-
legrar stéttar mönnum landsins, þrír mikilsvirtir alþingismenn
og 2—3 pólitisk stðrmenui önnur, fimm hreppstjórar og e*-hrepp-
stjórar og enn nokkrir úrvals-bændr — alls 13 menn.
Þegar það kvisaðist, að halda ætti nefndarfund h. 26. febr.
þ. á., ritaði form. „búnaðarfélags Mosf. & Kjal.“ oddvita nefnd-
arinnar og óskaði eftir að nefndin þá kysi mann til þess samkv.
auglýsing landsh. að skoða og gefa skýrslu um jarðabætr félags-
manna; enn það virðist hafa svo mjög tekið á andlega krafta
nefndarinnar, að forma fiskveiðasamþyktar-frumvarpið fræga, að
hún þá hafi eigi treystst að auka á sig jafn-umfangsmiklu vanda-
verki sem því, að kjósa skoðuuarmann fyrir félagið. Og þá Var
engin von til að hún gæti snúist við því á fundinum 28. n. m.,
þegar hún gerði það í löggjafarsögu landsins dæmalausa afreks-
Verk, að semja lög, sem náðu samþykki og staðfesting innan
Sólarhrings og komu til framkvæmdar á þriðja degi. Það varð
heldr eigi fyr enn á þriðja fundinum, h. 23. maí þ. á., að nefnd-
in kom því við að kjósa skoðunarmennina, og gat þó ómögulega
lagt á sig að kjðsa fleiri enn tvo fyrir alt héraðið, enda þó þeir
ættu að hafa mælt hjá nokkrum hnndruðum búenda (í 4—8 sveifr-
um hver), reiknað út dagsverkatöluna og sent landsb. skýrslur
með eiðstilboði fyrir 1. þ. m. Enn svo bætist það við sem verst
er: svo er annríkið á skrifstofu sýslunefndaroddvitans ákaflegt,
að hann kemst eigi tii að tilkynna skoðunarmönnunum kosning-
una, því h. 28. f. m. hafði sá, er kosinn var fyrir „bf. M. & K.“
(hann hafði fengið tilsendan félagalista, jmeð ósk um að fram-
kvæma skoðunina hið fyrsta) „elcki fengið neina tílkynningu“
um kosn. frá oddvita, og félagsstjórnin eigi heldr.
Liklega lendir það á sýslunefndinni eða oddvita hennar, að
bæta félögunum skaða þann, 'cr þau biða af því, að hafa eigi
fengið skýrslu gerða. Enn til að girða fyrir að slíkt hendi oft-
ar, mundi eigi vanþörf að skifta enn nokkrum hreppum sýslunn-
ar í tvent eða þrent, jjnefndinni til liðsauka, og bæta svo sem
einu eða tveim þús. kr. við laun sýslum. i K. & Gullbr. s., svo
hann geti aukið skrifstofulið sitt. — Öllu má ofbjóða.
3. júlí 1892.
Skrifari „bf. M. & K.“.
ÍSLENSKR SÖGUBÁLKR.
Dráp Spánvepja í Æðey
16jl 5.
Eftir Jótt Guðinundsson lcerða.
[Prent. eftir afskrift nr. S33 í safni Jóns Sigurðssonar af hdr.
37,8vo í saftti hins ísl. bókmentafélags í Khöfnj.
^(Frainh.). Aldrei neinu sinui á þessu sumri kom ég á þeirra
skip utan það minsta, sem var það áðrnefnda Pétrs Argvirre,
hvern allir máttu prísa, og svo var hans skipsfólk [meinlítið.
Hann hafði og annan franskan pilote, Andreas að nafni, líka
finan mann. Stefán kapteinn, hans stallbróðir, var og fyrir ut-
an stuld og strákskap, svo og hans skipsfólk; þó vórtt á hans
bát öðrum tveir strákar óbilgjarnir, sem tekið skyldu hafa á
sinni reisu í Steingrímsfjörð einn sauð eða sokka, þar þeir þótfr-
ust óvini fyrir eiga, sem stóðu þeim á móti i Eyjá upphlaúpi, er
í vor skeði, er þeim var sú ýfing gerð, nýkomnum af hafi, nauð-
staddir af matarleysi fyrir hafísnum, þar á þeim 2 bátum, þar
eftir lágu, enn duggur þeirra norðr alt i hafl, 15 vikur sjávar |
á burt. Þar skildi sig þeirra sigling; héldu hin skipin öll heim /
síðan til Moscoviam. Enn þegar ísar fóru frá, lögðu þessi 3 áðr-
greindu skip til hafna sem fyr var sagt. Þeir íslenskir menn
sem þá vóru saman komnir á Eyjum og í Höfnum, lágu eittnig
fyrir hafísteppu, hugðust alleinasta til frægðar sér strádrepa þá
13 spanska, enn 30 vóru fyrir, enn sem bardagi tókst, flúðu ís-
lenskir á fjall, enn nokkrir fengu skemdir. Fyrir þessa ýflng
höfðu þeir Bpönsku jafnan í alt sumar 11 vökumenn á hverju
skipi og sendu aldrei lengra frá sína báta alla, enn sjá mátti f
heim til skipa eðr skothljóð heyray og vóru þeir sumir svo sið-
aðir, að þeir komu aldrei heim til Reykjanesbæjar, er þó lágn
daglega i sömu landeign á sjóbátum til sumarveiði þar sem
þeir í fyrra sumar daglega ónáð gerðu með bónum og yfirgengni
og stundum með smá-hnuplerie; sögðust hafa leyfl vors kóngs
fyrir ein 4ur skip þetta sumar hér að liggja, sem oss áðr bónd-
inn Ari sagt hafði, þegar þeir lögðu til hafna, enn kæmi fleiri
væri án leyfis, og sýndi Pétr kapteinn og þeir Luys að ekki
hefðu þeir út stolist, og tilskilið að vera meinlausum meinlausir. Kapt.
Martinus af Frakkaborg var ekki stór maðr vexti, ungr og ó-
skeggjaðr, hinn frábærlegasti íþróttamaðr og vel ríkulega útbú-
inn sjálfr í hvalaveiði, þvi hann fór sem flskr eðr selr í sjó eðr