Fjallkonan - 12.07.1892, Blaðsíða 4

112
FJALLKONAN.
IX, 28-2
harm til Kaupmannahafnar til að
nema gullsmíði og var þar mörg
ár. Síðan, er hann kom út hing-
að, settist hann að í Reykjavík
og stundaði gullsmíði, og þótti
skara fram úr öðrum að list og
hagleik. Sem dæmi þess má nefna,
að kvenskraut, sem hann hafði
smíðað, vakti mikla aðdáun útlend-
inga á sýningunni í Kaupmauna-
höfn 1872. Þessa iðn stundaði
hann um mörg ár, þar til hann
varð umsjónarmaðr forngripasafns-
ins 1878. Haun gekst fyrir því
að Fornleifafólagið var stofnað (séra
Matth. Jochumsson og próf. W.
Fiske vóru fyrstu hvatamenn
þess með honum) og varð þá þeg-
ar varaforseti þess og síðustu ár-
in forseti. Fór hann rannsóknar-
ferðir fyrir félagið hór um bil á
hverju sumri og rannsakaði sögu-
staði í öllum sýslum landsins nema
Strandasýslu, Eyjafjarðar- og Þing-
eyjarsýslum. Þangað hafði hann
heitið að fara við fyrsta tækifæri,
hefði honum enst aldr til. Um
þessar rannsóknir hefir hann rit-
að í Árbokum Fornleifafélagsins,
og mikið er enn óprentað af þeim
ritgerðum hans. Margt af því
sen hann hefir rannsakað, mun
verða talið mikilsvert í fornfræði-
legu tilliti, og sumt af því hefir
lítt eða ekki verið rannsakað i
öðrum löndum, t. d. hoftóftirnar.
Hann var mikill hæfileikamaðr,
greindr og skarpskygn, og víst
likr Guðbrandi bróður sinum í
mörgu. Má segja, að hann kynni
allar fornsögur reiprennandi, enda
var hann vakinn og sofinn að lesa
þær og öll rit, sem að norrænni
fornfræði Mta, og bera alt saman.
Honum sárnaði mjög, er hann sá
að ýmsir erlendir fræðimenn á sið-
ari árum véfengdu sögulegt gildi
ýmsra bestu fornsagna vorra, og
seinkaði það mjög ritstörfum hans
síðustu árin, að hann vildi hrekja
slíkar skoðanir með óyggjandi rök-
um í ritgerðum sínum. Fyrir þá
sök varð svo mikill dráttr á út-
komu Árbóka fornleifafélagsins.
Forngripasafnið hefir blómgast
mest og best undir stjórn hans.
Hann var óþreytandi að komast
eftir því, hvar forngripir vóru og
ná í þá handa safninu. Marga góða
gripi fékk hann, sem farið hefðu
að forgörðum eða verið seldir úr
landi, ef hans hefði ekki við not-
ið. Hann var og vandr að því að
kaupa að eins þá hluti handa safn-
inu er hann vissi að höfðu gildi
sem fornmenjar.
Hann lifði að kalla mátti í forn-
öldinni, enn fylgdi þó vel tíman-
um. Hann var rammíslenskr í
anda; drengr góðr, hreinskilinn
og fastr í lund.
Auk þess sem hann hefir ritað
í Árbókum fornleifafélagsins, samdi
hann Skýrslu um forngripasafnið
1871—75, Rvik 1881, og maigar
| blaðagreinar fornfræðilegs efnis.
1 Enn það mun ekki vera minna,
i sem eftir hann liggr í handriti,
bæði lýsingar af forngripum, sem
| eru fullgerðar, og mikið af rit-
| gerðum um staðarannsóknir hans
| o. fl., sumt albúið til prentunar,
j enn sumt ekki fullgert.
Kona Sigurðar Vigfússonar er
ólína, dóttir Bonnesens sýslu-
| manns í Árnessýslu, og ekkja eft-
j ir Jóhann Árnason sýslumann i
j Þingeyjarsýslu (f 1840). Lifir hún
j mann sinn háöldruð.
Vestrfarlr. Með „Laura“ fóru
í f. m. hóðan til Ameríku um 130
j vestrfarar.
Veðrátta sífelt þur og köld og
ilt útlit með gróðr.
Eimskipið „Stamford“ kom
hingað frá Englandi 6. þ. m. og
' fór aftr daginn eftir með um 200
i hesta. Skip þetta hefir Zöllner
kaupm. í förum, og var hann með
því. Hafði skipið farið norðr um
land með vörur til kaupfélaganna.

Ibókmentafélagsfundi, sem var
haldinn 8. júlí, gerðist lítið frásagna-
vert. Þessar bækr koma frá fél.
í ár: Landfræðisaga Islands 1. h.
eftir Þ. Th., Tímaritið, framh. af
Fornbrófasafni, Ágrip af ísl. bragfr.
eftir dr. Finn Jónsson og Skírn-
ir (með innl. og útlendum fréttum
og Skýrslum og reikningum fé-
lagsins). — Ríkisþingið hefir veitt
Khafnardeildinni 1000 kr. á ári
í 4 ár.— Kosnir tveir heiðrsfélag-
ar: próf. Gustav Storm og f. sýslu-
maðr Þórðr Guðmundsson.
Týlld.1' poki frá Fossvogi að
Kðpavogi með ýmsu dóti, nesti, brennivíns-
,.tunnu“ o. fl. Finnandi skili til verslunar-
| stjóra Ól. Ámundasonar.
Yíðsvegar um heim allan
er hinn heimsfrægi matarhæfis-
bitter Kína-lífs-elixíru orðinn al-
kunnr og mikils metinn, því að
eigi er hann að eins sendr um
alla Evrópu, heldr og til Ameríku,
Afriku og Ástralíu, og hefir hann
hvervetna áunnið sór mikið orð
fyrir frábærlega góð áhrif i heilsu-
samlegu tilliti, og sýnir það sig
ljóslega af ýmsum lofsamlegum
ummælum, er þeim manni hafa
borist, er býr hann til, úr löndum
þeim, sem hann er hagnýttr í.
Það er eigi alllítil freisting til
að stæla eftir svo viðrkendu og
víðfrægu lyfi, og fyrir því er al-
menningr varaðr við, er menn
vilja fá sér ekta „ Kína-Hfs-elixír11,
að láta villast af áþekkum nöfn-
um eða svipuðum útbúnaði, enn
hafa jafhan athuga á, að á hverri
flösku sé hið lögskráða vörumerki:
Kínverji með glas í liendi og firmaið
Valdemar Petersen, Frederikshavn,
og á innsiglinu í grœnu
lakki.
Fæst hjá flestum velmetnum
mönnum, er verslun reka á ís-
landi.
Þjóðdrykkrinn Rahbeks Allé bjórinn
er nú aftappaðr með hinum heims-
frægu „patent“ kolsýruaflsvélum,
enda játa nú allir bjórþekkjarar,
að Rahbeks Alló sé nú eins góðr
og „Gamle Carlsberg“. Biðjið um
Rahbeks Alló frá
W. Ó. Breiðfjörð.
Lax og rjúpur
(niðrsoðið hér) fæst hjá
M. Johannessen.
H.Í á undirskrifuðum fást alls
konar ólar til reiðtygja, svo sem
ístaðsólar, höfuðleðr, reiðar o. fl.
Selfossi 11/e ’92. Grunnar Einarsson.
FJÁRMAEK Sigurðar Jóhannessonar
á Strandarhjáleigu, Útlandeyjahr., blaðstýft
a. h., blaðstýft fr. v.
1001 nótt öll óskast tilkaups.*
r
Iverslun Magnúsar Einarssonar úr-
smiðs á Vestdalseyri við Seyðisfjörð
fást ágæt vasaúr og margskonar vand-
aðar vdrur með mjög góðu verði.
Útgefandi: Yaldimar Ásrtiundarson.
Félagsprentsxniðjan.