Fjallkonan - 02.06.1900, Blaðsíða 3

FJALLKONAtt.
3
og vóru ekki á því aðrar dyr en. þær sem
lágu inn i myndasalinn. Gegnt þessum dyr-
um vóru aðrar dyr á hliðveggnum, sem lágu
inn í langa röð af herbergjum af ýmsri stærð;
þau sneru öll til vesturs, og þóttist ég vita,
að þau mnndn mynda mikinn hlut af vestur-
álmu hallarinnar. Ég hafði ekki tima til að
gefa nánar gætur að þessum herbergjum, en
þóttist ganga úr skugga um, að hóðan lægi
enginn stigi niður í hin íbúðarherbergin.
Ég þóttist þó vita, að sá stigi hlyti einhvers-
staðar að vera, en seinustu dyrnar a þessum
herbergjum, sem að líkindum liggja að for-
stofu eða útgang’i, vóru harðlæstar, svo að
ég gat ekki lokið þeim upp.
Öll herbergi vóru svo búin sem venja er
til í gömlum hallargörðum. Þar vóru hús-
gögn frá ýmsum tímum, og ekki í neinum
„stíl“, eins og nú er títt. Alt var það gam-
alt, fölt og fornfálegt, en ekki eiginlega hrör-
legt. Ég hefi ásett mór að skygnast hér bet-
ur um síðar ; nú hafði ég ekki tíma til þess.
Þegar óg sá, að óg mundi ekki geta komist
út þessa leið, flýtti óg mór aftur í mynda-
salinn. í hinum endanum á salnum, sama
megin og inngangsdyrnar, var hurð. Henni
gat óg lokið upp, og kom ég þá innistóran,
skrautlegan sal, með þremur gluggum, sem
sólin skein inn um. Gólfið var málað gráum
og hvítum tiglum. Milli glugganna vóru
speglar með svörtum og gyltum umgerðum,
og alt var þar i þeim stil, er tíðkaðist meðal
höfðingjafólks í byrjun aldarinnar, bleikir,
bláir, gráir og hvítir litir, allir fölir af elli.
Nú varð fyrir mór löng herbergjaröð, sem ég
þaut í gegnum eins og í draumi — því mór
var orðið ilt, og óg fann til máttleysis og
ónota, svo að ég vildi flýta mór sem mest.
Herbergi þessi hafa efiau"t staðið svo lengi í
eyði, að loftið í þeim er óholt, einkum á
þessum tima árs, er sólin enn ekki hefir gagn-
vermt hina þykku veggi. í öllum þessum
íbúðarherbergjum þóttist ógsjá, að hefði verið
síðar búið, og að kvenfólk hallarinnar hefði
að líkindum búið þar. Hingað gátu hvorki
örvar eða önnur skot náð, og því vóru glugg-
arnir hór stærri og hærri en í neðri herberg-
junum.
Þegar eg hafði farið gegnum nokkur her-
bergi, fann eg á endanum dyr á veggnum
móti gluggunum. Eg reyndi að lúka þeim
upp ; þær gengu ekki upp, en þegar eg fór að
gæta betur að, sá eg að þær vóru ekki læstar,
heldur þrútnar, og tókst mór loks að lúka upp
hurðinni. Þá kom eg út að gangi, sem var
orðinn mjög hrörlegur. Mátti sjá þaðan gegn-
um gluggasmugur ofan i gljúfur, sem lá við
austurhlið hallarinnar, og fóll þar á í fossi.
Þau herbergi, sem vóru hinum megin gangs-
ins, vóru öll harðlæst. En við endann á gang-
inum varð loks fyrir mór stigi, sem lá niður
á við, þröngur og brattur, og lágu að honum
gluggasmugur í hinum afarþykku veggjum.
Mór fór nú að líða betur; mér fanst loft-
ið hér vera hressara og betra, og eg fann
ekki lengur til þess flökurleika, sem eg hafði
h&ft. En jafnframt stóð mér skírara fyrir
hugskotssjónum það sem eg hafði sóð um
nóttina og morguninn, og að eg þyrfti að
komast sem fyrst úr þessu varðhaldi.
Stiginn lá ofan í annan gang, lengri og
hrörlegri en hinn. Eg þóttist nú vita, að eg
væri staddur í norðurálmu hallarinnar, sem
virtist fremur en aðrir hlutar hallarinnar ætl-
uð til varnar og var því ekki ólík kastala.
Þegar gangurinn var á enda, kom eg að
stórri, járnvarinni hurð; lykillstóð í skránni,
og gat ég með naumindura lokið henni upp.
Þegar ég kom inn úr dyrunum, varð fyrir
mér ferstrent herbergi, áþekt kjallara. Vegg-
irnir og gólfið var úr illa höggnu grjóti. Alt
var þar þakið kóngulóarvefum, og hafði þar
auðsjáanlega ekki verið gengið um árum sam-
an. Birtan kom úr tveimur gluggum, og vóru
fest á milli þeirra járnfestar og skrúfur, sem
óg vissi ékki til hvers mundi hafa verið not-
að. Stigi lá upp að öðrum glugganum. Ég
flýtti mór upp stigann til að sjá, hvers óg
yrði þar vísari. (Frh.).
Brunnið eimskip á Reykjavíkurhöfn.
í gærmorgun um kl. 4 kviknaði eidur i
eimskipinu „Moss“ (skipstj. B. Erichsen), sem
var nýkomið hingað frá Noregi (Mandal) með
timburfarm o. fl., og hafði að eins tveimur
bátum verið skipað upp úr skipinu.
Skipið var með timbur í fiskgeymsluhús,
sem konsúll Thorsteinsson ætlaði að byggja
inn undir Laugarnesi, og tvö hús önnur, sem
átti að reisa á Vesturlandi. Þegar skipverjar
komu á fætur og urðu varir við eldinn, var
hann orðinn svo magnaður, að við ekkert
varð ráðið, enda var vindur nokkur af land-
suðri. Haldið er að eldurinn hafi kviknað í
kolarúminu. Skipverjar gerðu þó tilraunir til
að slökkva eldinn, en það varð árangurslaust,
og var þó herskipið „Heimdal“ til aðstoðar.
Þegar skipið var farið að brenna og ekki
reyndist fært að bjarga þvi eða farminum
með neinu móti, Iót bæjarfógeti þáHeimdellinga
flytja skipið út að Örfirisey, og þar brann það
upp að mestu með öllum farmi í gær. — í
nótt hefir eldurinn iifað í flakinu, en mun nú
vera dauður. — Skipið var í hárri ábyrgð í
samanburði við kaupverð þess, sem það var
nýlega selt. — Skipverjar mistu föt sín og
allar eigur, sem þeir höfðu meðferðis, þar á
meðal skipstjórinn dýrt gullúr.
Árnessýslu (ofanverðri), maí. „Talsverður Amer-
ifew-hugur var í fólki hér um slóðir í vetur, en
er nú að mestu dofnaður, enda ekkert glæsileg
bréf þau er koma hingað í þetta pláss frá vest-
ur-íslendingum. — Ekkert heyrist enn á hverj-
um menn hafa augastað til þingmensku næsta
kjörtíma, og ekkert víst hvort þingmenn
vorir, sem nú eru, gefa aftur kost á sér. Lík-
legt er, að ef séra Magnús á Torfastöðum og
Sigurður búfræðingur Sigurðsson bjóða sig fram
þá næðu þeir kosningu.— Menn ættu nú að fara
að líta i kringum sig úr þessu, því hér er mik-
ið verk fyrir höndum. Margar jarðir haía hing-
að til verið óbygðar, on nú eru þær sem óðast
að byggjast, sumar má segja að nafninu til. —
Óskiljanlegt er, hvernig fólk hefir farið að því
að elda ofan í sig í vetur, en þó munu flestir
hafa baslað við það. Karlar og konur voru að
tína hrossatað á Góunni til eldsneytis, og er
það víst dæmafátt".
Strandferðaskipið „Yesta“ kom hingað
30. f. m. frá útlöndum norðan og vestan um
land. Með henni komu konsúlarnir Jón Yí-
dalín með frú sinni og Jakob Havsteen frá
Akureyri með frú sinni og syni; enn fremur
kona Sigfúsar konsúls Bjarnarson’s frá ísa-
firði, St. Stephensen umboðsm. frá Akureyri,
Sig. próf. Ghmnarsson, Kristján Jónasarson
og Páll Snorrason verzlunarerindrekar og
ýmsir fleiri.
Yeitt prestaköll. Mosfell í Grímsnesi er
veitt af landshöfðingja sóra Gísla Jónssyni í
Meðallandsþingum, Beynivellir séra Halldóri
Jónssyni aðstoðarpresti þar í brauðinu og
Saurbær á Hvalfjarðarströnd séra Einari Thor-
lacius í Fellsmúla, alt eftir kosningu safnað-
anna.
Óveitt prestaköll. Meðallandsþing (Lang-
holtssókn) í vestur-Skaftafellssýslu. Mat 688
kr. 05 a. Brauðinu fylgir auk þess 200 kr.
bráðabirgaruppbót þetta fjárhagstímabil. Veit-
ist frá næstu fardögum. Auglýst 28. maí.—
Landþing (Skarðssókn) í Rangárvallasýslu.
Mat 765 kr. 44 a. Fylgir einnig 200 kr.
bráðabirgðaruppbót þetta fjárhagstímabil. Yeit-
ist frá næstu fardögum. Auglýst 28. maí.
Fiskiskip eitt hóðan, „Fálkinn“, með 16
manns, er ókomið fram, og eru menn þvi
mjög hræddir um að það hafi farist.
I)áinn. Sóra Stefán P. Stephensen, prófast-
ur í Vatnsfirði, er nýlátinn, rúmlega sjötugur
(f. 1829).
Aflabrögð. Afli nokkur hér í Faxaflóa, á
Innmiðum, ef hægt væri að stunda, vegna
þess að bátaútgerð er nú algerlega lögð niður.
— Við ísafjarðardjúp nokkur afli og sild farin
að veiðast þar.
Eftirmæli. Binn 9. f. m. lézt að heimili Binu
Skriðulandi í Kolbeinsdal i Skagafirði bðndinn Sigurður
Gunnlaugsson, um sjötugt að aldri. Hann mátti óhætt
telja með hinum beztu og forejálustu búandi mönnum
og sðma Btéttar sinnar. Hreppstjóri Hðlahrepps var hann
um nokkur ár, og BÍðar var hann hreppsnefndaroddviti
alllengi. Mun sú sveit trauðla hafa átt hyggnari og
framsýnni forráðamann en hann. Bðndi hafði hann ver-
ið nál. 40 ár. — Hann lætur eftir sig ekkju (70 ára
gamla) og 3 syni og eina dóttur. J.
Uoylij avílx.
Skipakomur: 22. maí „Valdimar“ 88.76 amál.,
skipstj. Albertsen, kom frá Kaupm.höfn með vörur til W.
Fischers verzlunar. — 23. maí „Yorkshire“, botnvörpuskip
frá Hull, kom til að taka vatn. — 25. mai „Heimdal“
kom með enskt línuveiðaskip „Horatia“, skipstj. Fr.Red-
grave, er herskipið tðk við línuveiðar í landhelgi. —
Skipstjðri var sektaður um 180 kr. — 30. maí „Moss“
162.74 smál., skipstj. B. Erichsen, kom frá Mandal með
timburfarm til kons. Thorsteinssons og Bjarnar kaupm.
Sigurðssonar.
= Fm ástund kaupfélaganna hafa Fjall-
konunni borist aðsendar greinir í svipaða átt
og greinir um (kaupfólagsskapinn íslenzka, eftir
Oivis, sem standa i „Isafold“ (sérstaklega þó
um pöntunarfólag Dalamanna og kaupfólag
Þingeyinga), og skal þess getið út af fyrir-
spurn frá höfundunum, að ritgerðir þessar
hafa ekki enn getað komist í blaðið vegna
rúmleysis.
Til hr. östlunds. Ég verð að biðja yður
og hyski yðar að þreyja fram yfir hátiðina
eftir kveðju frá mér.
BiþXiogiXog.
Fjallkonan.
Nýir kaupendur að síðara helm-
ing þessa árgangs Fjallkonunnar
frá 1. júlí til ársloka geta fengið
hann fyrir
2 krónur,
og auk þess í kaupbæti:
sórprentuö þrjú sögusöfn úr eldri
árgöngum blaðsins yíir 200 bls.
Enn fremur einhvern eldri árgang Fjallk.
eftir samkomulagi.
NB. Enginn getur fengið kaupbæti nema
kaupin hafi áður fram farið, þ. e. and-
virði blaðsins hafi verið borgað að fullu.
Sumir hafa viljað fá kaupbætinn áður en
þeir borguðu, en þeir hafa þá venjulega
gleymt að borga.
Blaðið sjálft hefir að færa:
Framhald af „Palladómum uni þingmenn“,
sem á að verða lokið í ágústmánuði, og þar
með að lokum yfirlit yfir framkomu þing-
manna yfirleitt á síðustu þingum, eins og
heitið var i fyrstu, og bendingar um ný þing-
mannaefni.
„Alþingisrímurnar“ halda áfram og verða
þær engu síður skemtilegar og að skapi al-
mennings sem eftir eru. En varlega má henda
reiður á þeim skoðunum, sem menn kunna að
þykjast finna þar á landsmálum; þar er auð-
vitað ekki alt svo í alvöru talað.
Saga Jóns Steingrímssonar er hvergi nærri
komin að lokum enn. Henni verður því hald-
ið áfram fyrst um sinn.