Fjallkonan - 14.02.1901, Síða 3

FJALLKONAN.
3
trúaður og hrifinn af hinum helgu messum, og
niá óska honum til lukku af því. Það er og
auðséð, að honum er nákunnng öil aðferð kven-
fólks í ástarefnum, og að hann er margreyndur
í þeim sjálfur. En minna mætti hsnn á það,
að þó að nokkur breyskleiki sé hér í Reykja-
vík, þá mun víðar vera pottur brotiun, og mnn
eitthvað svipað finnast aistaðar út um land, því
vér ísiendingar höfum aldrei fengið orð íyrir
óaðfinnanlegt skírlífi, fremur en allar aðrar
þjóðir; væri þið og til iítils, að æíla að banna
manai að líta við stúlku, eða stúlku við manui.
Sá virðulegi höfundur gleymir því sem drottinn
sjálfur hefir sagt: „Það er ekkí gott að mað-
urinn sé einsamall“, eu þetta mun höfundurínn
skoða sem tóma vitleysu, því eftir hans lífs-
reglum er nú ekki komandi út á götuna og
ekki í neitt samkvæmi þar sem kvenfólk er.
En n&nn hefði átt að mínna fremur á, að það
eru einmttt karlmenniruii, og þá oftaet fuilir,
sem elta kvenfólkið og ráðast á það á götunum
þegar kvölddimman breiðir sína skýlu yfir alla
Farísea og kvennabósa.
jÞorJcell.
Eyrnatrumbu tálbeitan.
Þrjfi blöð hér hafa látið sér sæma, að flytja auglýsing-
ar á dönsku um þetta alþýðu-agn, og af þvi blöð þessi
hafa ekki haft vilja eða þ9kkingu á, að vara menn við
tálinu, þá vil ég gefa mönnum nokkrar upplýsingar um
þetta, í þeirri von, að þær geti að nokkru afstýrt því
tjðni, sem blöðin kynnu annars að vinna þjððinni með
auglýsingum sínum.
Auglýsingum þessum hefir verið dreift út víðsvegar um
heim, en samtímis hafa sum blöð verið svo samvizku-
söm að rannsaka þetta mál, svo þau drægi ekki alþýðu á
tálar. Eg hefi hér í höndum eitt slíkt blað, og segir
það svo frá rannsðknum síuum og árangri þeirra:
„Það virðist nokkurnveginn ljóst, að alt þetta eyrna-
trumbuathæfi sé hnmbug og rammasta svikabrall. Þð
einhver hefðl í raun og veru gefið þessum dr. Nicholson
20,000 kr., þá myndi þetta fé ekki einu sinni borga aug-
lýsingar hans um ðkeypis eyrnatrumbur, sem hann hefir
sett í Evrðpu og Ameríku blöð, þar sem þetta hum-
bug er líka auglýst. Verð eyrnatrumbnanna er sett á
26 til 30 kr., og hann þyríti því ekki að auglýsa mikið
né víða til þess að losa sig við þessar 20,000 kr.
Einn af starfsmönnunum við blað vort lét stúlku
senda bréf með þessari auglýstu utanáskrift og bað hún
um að verða hluttakandi í þessum 20,000 kr. með því
hún væri með öllu heyrnarlaus og öreigi.
Hún fékk svar um hæl ogfylgduþví stðrefiis lofritgerð-
ir á þýzku um ágæti eyrnatrumbnanna og urmull af
eldheitum meðmælúm, sem þær áttu að hafa fengið.
Flestar voru þær nafnlausar.
Enn fremur fylgdi verðskrá. Þær fengust þrenns kon-
ar, og kostuðu 30 mörk (þýzk = 27 kr.), 37Va mark og
42'/2i eftir gæðum.
Til þess að æsa lystína var, eins og vant er, strengi-
lega varað við fölsuðum eftirlíkingum. Þá fylgdi og
upplýsingaskjal, sem læknir átti að fylla út, og sagði
þar, að trumburnar væri engum sendar, nema því að
eins, að dr. Nicholson eæi, að þær gæti orðið hverjum
einstökum að fullu gagni, en bæri læknisvottorðið það
með sér, þá væri heyrnin líka jafnvís og amen í kirk-
junni.
Þetta var nú alt gott og blessað, en með fylgdi bréf,
sem í stððu nokkrar auðráðnar setningar. Þar var spurt,
hvert stúlkan gæti ekki borgað að minsta kosti eitthvað
af verðinu, „til þess að sem ftestir fátæklingar gæti not-
ið góðs af gjöfinní. Auk þess var beðið um nöfn og
utanáskriftir allra vina stúlkunnar og kunningja og
annara sem hún þekti, erþjáistaf heyrnarleysi eða eyrna-
sjúkleik, og efni hefðu á að kaupa trumburnar.
í rauninni þurfti nú ekki meira tíl þessa að sjá að
þetta var lymskulega úthugsað glæfraprang. Yér rökt-
um þetta þó lengra til þess að ná í trumbukrílin, ef unt
væri. Samvinnumaður vor fðr því til heyrnarveiks manns
og lét hans lýsa íyrir sér á hvern hátt veiki hans kæmi
fram, og eftir því' var svo lýsingarseðillinn rækilega
fyltur út.
Hefðí nú lærður læknir náð í þessa sjúkdðmslýsingu
þá hefði hann vafalaust svarað því, að aldrei á æfi sinni
hefði hann rekist á heyrnarleysi líkt þessu. En herra
Nicholson kunni fræðin betur. Hann svaraði þegar um
hæl, að þetta tilfelli væri sem skapað fyrir hans eyrna-
trumbur, og hann var svo náðugur að gefa loforð um
tvær ókeypis. En jafnframt væri ðhjákvæmilegt, að fá
hjá sér vökva til að halda trumbunum rökum með. Það
kostaði 4 kr. 50 au. Jafnlífsnauðsynlegt var anuað með-
al, sem sjúga átti upp í nefið tvisvar á dag. Það kost-
aði lika 4 kr. 50 au., og ennþá eitt, sem átti að taka
inn af 2 teskeiðar á dag, öldungis ðhjákvæmilegt, líka á
4 kr. 50 au. Yæri svo send 1 kr. og 90 au. í burðar-
gjald, eða samtals 15 kr., þá skyldi eyrnatrumbornar
sendar þegar í stað og alt sem fylgja ætti, og skyldu
þær þá með öllu ðkeypis.
Lengra fnndum vér ekki ástæðu til að fara, því vér
væntum að þessar upplýsingar nægi mönnum til að sjá
vélabrögðin. Maðurinn ætlar sér auðsjáanlega að veiða
auðtrúa menn, sem þjást af heyrnarleysi, til þess að krækja
í aura þeirra og setur svo þesBa 20,000 krðna gjöf út
eins og agn fyrir þá.
Vér vörum því hvern mann við, að láta lokkast af
þessari eyrnatrumbuauglýsingu11.
Drengilegt væri það af þeim blöðum, sem láta sem
sér sé ant um heill alþýðu, að þau rannsökuðu lítið eitt
þessar glæfraauglýsingar áður en þau breiddu þær út.
Leikmaður.
Frá útlöudum.
Síðusta fréttir ná til janútrloka.
Mestu tíðindin eru:
Höfðingjaskifti í Ibrezka reldinu. Viktor-
ía Engladrotning lézt 22. janúar. Hún var
komin hátt á 82 ár, fædd 1819. Hún hafði
nú verið laain oftast frá því síðara hlut sumars;
komst með naumindum suður til vetrarhallar
sinnar O3borne í haust norðan frá sumarbústað
sínum Balmoral á Skotlandi. Hefir síðan dreg-
ið meir og meir af henni, heilinn var bilaður,
sem eðlilegt var sakir elli og ýmissa rauna
og þjáðist húu löngum af svefnleysi og auk
þess aí köldu og var orðin sljó og sinnulítil
síðast, en rænu sína hafði hún fram í audlátið.
Búastríðið var henni frá öndverðu mjög móti
skapi og tók húa sér mjög nærri lát ýmsra
manna þar og blóðbaðið í heiid sinni.
Að ríkjum sat Viktoría 63x/2 ár, síðan i júní
1837 að hún tók 18 ára við konungdómi, eftir
frænda sinn Vilhjálm IV. Sjálf var hún sonar-
dóttir G-eorgs III. Englakonungs. 1840 giftist
hún 21 árs gömul Albert prinsi af Sachsen-
Coburg en varð ekkja 1861.
Af börnum þeirra 7 eru kunnust: Viktoria,
nú ekkja Friðriks Þjóðverjakeisara, móðir ViJ-
hjálms keisara sem nú er og Albert Játvarður
prins af Wales, sem til ríkis er kominn eftir
hana.
Viktoria var ákaflega ástsæl drotning, frjáls-
lynd, réttlát og góðhjörtuð og varaðist eins og
heitan eld að skerða í nokkru réttindi þings
síes eða þjóðar. Á hennar dögum hefir og
Bretaveldi efist og magnast á allar lundir.
Priusinn af Wales, sem ríki tók nú eftir
har.a, kallar sig Játvarð (Edward) VII. Vildi
ekki keita Albert I. Hann. er nær 60 að aldri,
f. 1841 9. nóv. og giftur Alexöndru dóttur
Kristjáns IX. Sorgarhátíð átti að halda nm
alt land með mikilli viðhöfn eftir iát drotningat.
Búar vaða um Kaplandið og ráða, Bretar
þar við ekkert enxi sem komið er, eiga við
Búa smáorustur og verða oft að hörfa fyrir
þeim. Langt eru þó Búar enn frá Kapborg-
inni og svo er að sjá á hraðskeytunum, sem
mjög eru vitiaus og óljós, að Da Wet sé
enn þá fyrir norðan Vaalá, eða hafi snúið
þangað aftur, ef það er satt sem áður var sagt
að hann hefði fylgt eystri sveitunum og ver-
ið kominn langt inn í Kap þá fyrir 15 dög-
um.
Bretar og Þjóðverjar eru ákaflega mikið
að viðra sig nú upp hvo-ir við aðra. Hafa
Bretar gefið Vilhjálmi keisara nafnbót sem
háyfirforingja í landliði Breta, og er Vilhjálm-
ur og Þjóðverjar hans ékaflega hróðugir yf-
ir þeirri tign. Búist við að Játvarður VII
verði bráðum eitthvað líkt stórmenni í liði
Þjóðvorja og jafnvel talað um her-bandalag
milli þeirra og Breta.
011 þessi dýrð hefir nú skinið yfir Vilhjálm
fyrir það að hann vildi ekki sjá né tala við
fornvin sinn Krúger gamla Búaforseta, þegar
hann kom að léita bjargar landi sínu, til
þess vinarins sem mest hafði stappað í hann
stálinu áður, og hann hafði átt mestu vináttu-
málin við.
Kína. Kínverjar eru nú að streitast við
að fylla upp nauðungarskilmálana sem stór-
veldin hafa sett þeim fyrir friðinum. Þeir
hafa nú látið taka af lífi ýmsa menn sem
veldin höfðu heimtað, þar á meðal Chung prins.
Það er merkilegt að siðuðum lýð, eins og
Evrópuþjóðirnar þó eru kallaðar, skuli vera
ánægja t. d. í aftöku þessa manns sem þau
vita sjálf og allir, að ekki réði hætishóti í
einu né neinu og var að eins þjónn og und-
irtylla Tu&ns prins, og gerði alt eftir hans
boði, sem og var skylda hans. Þennan mann
heimta þau liflátinn, en Tuan þora þau ekki
eða sjá sér ekki hyggilegt að hreyfa við. Er
ekki von þó Kínverjum og öðrum austur þjóð-
um þyki ógott bragðið að réttlæti, kristin-
dómi og menningu hinna siðuðu og kristnu
Breta, Þjóðverja, Frakka og Rússa?
Embættispróf við læknaskólann tóku 11.
febr. þessir nemendur, aílir með 1. einkunn:
Jónas Kristjánsson . . . 193 stig
Audrés Fjeldsteð . . . 191 —
Ingólfur Gíslason . . . 182 —
Þorbjörn Þórðarson . . 160^/g—
Þeir fóru allir til Kaupmannahafnar (á fæðing-
arstofnunina) með póstskipinu,
„Laura“ og „Skálliolt“ fóru héðan 12. febr.
Með þeim fóru auk læknaskólakandídatanna all-
margir kaupmenn: Björn Guðmundsson, Br. H.
Bjarnsson, Friðrik Jónsson, Guðjón Sigurðsson,
J. G. Halberg, Jes Zimsen, Jón Þórðarson, Pét-
ur Hjaltesteð, Sigfús Eymundsson, W. Ó. Breið-
fjörð. Etm fremur Þór&riun Þorláksson, mál-
ari, frk. Ragnh. Björrsdóttir og um 50 þilskipa-
menn til Englands til að sækja 9—10 þilskip
nýkeypt.
Tvíkvæni. Maður á Kjalarnesi hefir Iátið
sóknarprest sinn gifta sig og talið honum trú
um, að kona sín væri dáin, en síðar hefir það
komist upp að kona hans er á lífi.
Veðrið. Sama veðurblíðan daglega. Snjór
sá sem kom á dögunum er nú allur horfinn og
snjólaust í sveitum.
Aílabrögð. Bezti afli í Höfnum að sögn og
landburður á Akranesi. — Hefir lítið verið reynt
hér annarstaðar. — í garr lagði út fyrsta þil-
skipið, Swift, skipstjóri Hjalti Jónsson (eigandi
skipstj. sjálfnr, Jes Zirnsen og Björn og Þor-
steinn Guðmundssynir.
Druknun. Bit frá Straumfirði barst á 6.
febr. og druknaði þar Bergþór bóndi Bergþórs-
son, 71 árs að aldri. Hinir mennirnir komust af.
Nýtt gulland. Fræðimenn amerískir gerð-
ir út af Harward-háskóla (í Baudaríkjunum) til
að kanna Labrador, hafa skýrt svo frá, að
þeir hafi fundið þar bæði blýantsnámur (graphit)
og gull víða hvar.
Segja þeir að Labrador muni vera enda guli-
augðára en Klondyke eða Cape Nome; gull-
svæðin í Labrador eru víðáttumeiri. í vor
fara þeir þangað í nýja rannsóknarför með meiri
og betri áhöld til námakönnunar en þeir höfðu
í fyxra sumar. Landið er mjög svo ilt aðkomu,
sakir ísreks fyrir strönduunm, og ógreitt yfir-
ferðar af klungrum og klettum. Ýmislegt ann-
að fundu landkennendurnir og, svo sem beina-
grindur áður óþektra dýra.
llæða Kriigers í Marseille (Marsilíu). „Eg
þakka múg og margmenni borgar þessarar, sem
hingaðhefir skundað til að heilsa mér. Eg hefi
sett upp sorg vegna ógæfu þeirrar, sem þyrmt
hefir yfir ættjörð rnína. Eg er ekki kominn hingað
til þess að vera við gleðihátíðir, en fúslega tek
eg móti velfagnaðar vottun yðar, því eg veit,
að hún er sprottin af þeim meðhug, sem vorar
þungu raunir. og málstaður frelsisins hafa vak-
ið í brjóstum yðar. Og sannast að segja er