Fjallkonan - 29.03.1901, Blaðsíða 4

4
FJALLKONAN.
om&ar
til
# ^ _
IIÖ
yorsl&aar
Mikið af álnavöru, svo sem: Lóreft bl. og óbl. — Sirz. — Stumpa-
sirz — Flonellettes — Tvisttau — Java — Angola, hv. og gult —
Stramai — Ullarsjöl — Sumarsjöl (C1 chemir) - -Herðasjöl —Hálsklútar—
öólfvaxdúkur — Borðvaxdúkur —Svart klæði — Cheviot.
Odýr fataefni í eriiðisföt og drengjaföt.
KTormal nærfatnaöur.
Mikið af alls konar böfuðfötum — Hattar — Kaskeiti — Enskar
húfur — Stormhúfur — Oturskinushúfur — Etrengjahattar og húfur -
o. s. frv.
Mikið af ýmsum smærri járnvörum. Steinolíumaslclnur, 3 teg., þar
á meðal enn ný tegund „Ghraetz“ — Steinolíuofnar, ný teg.
Choeolade, margar teg., þar á meðal hið alþekta „Consum“ frá
Galle & Jessen.
Alls koaar nauðsynjavörur og margt flsira.
V erzlun
◄
4
4
4
4
J. P. T. Brydes
Yín, vindlar og reyktóbak
frá
Kjær & Sommerfeldt.
Nýjar víntegundir komnar svo sem:
Graaeher hv. vín
Messuvín á fl.
Marsala (Madeira).
Rheinewine (Rhinskvin musserende).
Genever í1/^ Pt.
Bodenheimer hv. vin.
Madeira dark rich.
Ætíö nægar birgöir, og hvergi fá
menn ódýrari vín eftir gæðum.
Jón Brynjólfsson,
heflr til sölu:
.3
o
M
ao
C
a
es
s
P-H
flÖ
w
OQ
Ö
©
k
w
bí)
©
zo
VO
©
s
v£
Sh
cð
d
vð
% £ 'O
víf g> ®
O cð
eí F
5«
Ö
85
eO
Ö
vð
pq
Fh
flð
X
co
Sð
QO
•M
VÖ
H
6£
cu
co
v©
F
6C
N-H
^©
6JD
6C
O
"O
85
a
Ph
Alt selst
©
k
QO
©
k
oo
QO
ð
flð
mjög ódýrt.
u
«3
^ .
•V!
XO ^
_j
© ^
Pí 2
tí
,rH
.S <n
'33 fO
03
Odýrasta saumastofan í Reykjavík
Bankstræti 14. ^
hefir úrval af fataefnum
Alklæðnuðum, Sumaryflrfrökkuin ogBeiðjökkum.
Tilbúin föt saumuð á sjálfri vinnustofunni.
Alt selt með afarlágu verði gegu peningum.
Guðm. Sigurðsson.
Alklæðnaður tilbúinn frá 20 kr.
Komið í tíma fyrir páskana, aðsóknin að vanda mikil.
Ný efci með straridferðabátunum,
sr
0*
B
n
0
0
QD
t*f
VFRZLUN
J. P. T. BRYDES
nýjar vörur raeð „Ceres“ og „Laura"
Kiæði margar teg.
Tvisttau — —
Flonel — —
Kjólatau — —
Sirz — —
Piqué — —
Fóðurtau — —
Húsgsgnafóður — —
Brodersilki af ýmsum litum.
Léreft bl. og óbl.
Lasting.
Bovðdúkar og Handklæðadrogiar.
Rúmteppi raargar tug.
Borðdúkar margar teg.
----hvítir
Axlaböcd.
Hálslín og Slaufnr af öllum teg.
Nærfatnað kvenna og karla nf öll-
um teg.
Sjöl, vetrar- og sutnar, m'argar teg.
do. C’cemere.
■ do. Herðasjöi.
Nýlenduvörur allskonar.
Nauðsynja- og Munaðarvörur allsk
og margt íleira.
FJALLKONAN,
fyrsti ársfjörðungur,
jauúar, febrúar og niarz,
fæst fyrir einakrónu með
hlunnindum. ‘Á sama hátt
síðari ársfjórðungarnir.
Útgefandi: Vald. Asmutidssou.
FéÍRgsprontsrmðian.
2 3
ar fyrrveranda prófessór við háskólann, Lorenz von Born, og átti
biskupinn nú að vígja hann og setja hann inn í embættið.
Satt segir Pétur Tómásson í einni sögu sinni, að ekki verð-
ur mönnum tíðiæddara um annað í sveitunum en prestaskifti og
hreppstjóra, þegar þau verða. Söfnuðinum í Homdala sókn og
Vindinge var því mikil forvitni á, hvern kirkjueigandinn, barón
Dahn, kysi til preats handa þeim; sjálfir fengu þeir engu um það
að ráða. En þeir urðu ekki alls kostar ánægðirþegar þeir fréttu,
hver kosinn var, er það var tengdafaðir kirkjueigandans. Barón-
inn var nýdáinn, og hafði hann áður kvatt tengdaföður siun til
prests.
Vér skulum ekki mæða lesendurna á ræðu bisknpsins í kirk-
juani, en þess má þó geta, að hann mintist á útsýnisfegurðina á
prestsetrinu og þetta prýðilega guðahús og inndæla otgan.
Eftir embætti var slegið upp dýrindis vígsluveizlu, og var í
hana boðið ölla fyrirfólki í sóknunum og heiztu bændum, en vér
Bknium ekki væta ieseudunum í munni með því að segja frá henni.
Þegar gengið var frá borðum settust gestirnir í laufskála úti
í garðinum, og var þeim gætt þar á kaffi, kryddvínum og reyk-
ingum.
Þegar hávirðuiegur biskup hafði tekið sér sæti, og kveikt í
silfurbúiuni löðurpípu,1 r&ðaði hitt fólkið sér niður við borðið í
laufskálauum eftir tígn og mannvirðingum, meðan rúmið leyfði, en
aðrir stóðu í hópum úti í garðinum.
Biskupinn smádreypti í kaffið, fekk sér langan teig úr píp-
unni og tók svo tii orða:
„Já, já góði prófessor minn, Born. Þetta er nú alt gott og
blessað, og þó mér þyki missirinn sár fyrir háskóiann, verð eg að
óska yður til hamingju með þeana fagra bústað í elii yðar“.
Klerkurinn uývígði kinkaði kolli. Hann var kominn um sex-
tugt og var hermannlegur á velii, og nokkuð reigingslegur og
harðlegur á svip.
„Eg þakka herra biskupinum fyrir.'heiliaóskirnar“, sagði hann,
„og eg er ánægðurraeð þá stöðu, sem eg hefi nú fengið. Reyndar
get eg ekki annað aagt en að mér líði mjög vel í embætti mínu
við háskólann, og eg hefði ekki slept því, hefði eg ekki þarft á
hvíld að halda í elliuni. Eg vona líka að mér líði hér bærilega,
og að mér komi vel saman vlð söfnnðinn, þegar eg er kominn á
laggirnar og hefi tekið við stjórninni á kirkjuaganum, sem mér virð-
ist formaður minn hafa gefið alt of lausan tauminn“.
„Það er góðs viti, og það gleður mig, að herra prófessórinn er
á þeirri skoðun. Kirkjnaganum verður að fylgja fram sem lögin
frekast leyfa. Annars heyrði eg aldrei annars getið en að for-
maðnr yðar, séra Vikman sálugi, væri vandaðnr og samvizkusam-
ur prestur og stæði óaðfinnaulega í stöðu sinni“.
„Ekki kemur mérnútil hugar að segja annað, eða finna neitt
að jafn-virðingarverðum manni og séra Vikman var. Hann hefir
verið hér vel látinn, prófasturinn sáiugi. En eg held hann hafi
ekki skilið fyllilega samöid sína. Hann viidi vera öllum til vilja,
1 Löðurpípa = merskömspípa; löður (að fornu lauðr) sjávarfroða.
1*