Fjallkonan - 27.10.1903, Blaðsíða 1

Kemur út einu sinni í
viku. Verð árgai\gsins 4
krónur (erlendis 5 krónur
eða IV2 dollar), borgist
fyrir 1. júlí (erlendis fyrir-
fram).
BÆKDAELAÐ
Uppsögn (skrifleg) bund-
in við áramót, ógild nema
komin sé til útgefanda fyr-
ir 1. október, enda hafi
kaupandi þá borgað blaðið.
Afgreiðsla :
Lækjargata 12.
YERZLUKARBLAÐ
XX. árg.
Reykjavík, 27. október 1903.
Nr. 42.
Augklækning ókeypis 1. og 3. þrd.
bverjum mán., kl. 11—1 í spítalanum.
Forngiupasafn opíð md., mvd. og ld.
11—12.
K. F. U. M. Lestrar- og skrifstofa opin
á hverjum degi kl. 8 árd. til kl. 10 síðd.
Almennir fundir á hverju föstudags- og
sunnudagskvöldi kl. 8V2 siðd.
Landakotskirk.ta. Guðsþjónusta kl. 9 og
kl. 6 á hverjum helgum degi.
Lnndakotsspítali opinn fyrir sjúkravitj-
endur kl. 101 /2—12 og 4—6..
Landsbankinn opinn hvern virkan dag
kl. 11—2. Bankastjórn við kl. 12—1.
Landsbókbsafn opið hvern virkan dag
kl. 12—2 og einni stundn lengur (til kl 3)
md., mvd. og ld. til útlána.
Náttúrugripasri’n, í Vesturgötu 10, opið
á sd. kl. 2—3. ___
Tannlækning ókeypis í P ósthússtræti 14b
1. og 3. mánud. hvers mán. kl. 11—1.
Walker’s Jiscuits
JolinWalker=Glasgow
baka allar tegundir af hinum ljúf-
fengu smákökum og ódýra skipsbrauði.
Biðjið ætíð um þeirra brauð.
Aðalumboðsmenn þeirra fyrir ís-
land:
G. Gíslason & Hay, Leith.
AGENT
og Efterleverer for hele Reykjavík
og Omegn antages strax for et meget
udbredt dansk Ugeblad og Roman-
hefte. Billet mrk Nr. 22, bedes sendt
tii Annoncebureauet „Skandinavien,"
Kobenhavn. K.
Útlendar fréttir.
Kliöfn 15. okt. 1903.
Danmörk. Það heflr lielzt borið
hér til tíðinda, að upp heflr komist af-
armikil seðlafölsun. Um nokkurn
tíma hafði hanki einnhór, „National-
banken", tekið eftir því, að allmarg-
ir af seðlum þeim, sem hann tók
við, voru falskir, en þó mjög hag-
lega gerðir, svo að ekki var mögu-
legt að greina þá frá „ekta“ seðlum,
nema með nákvæmum samanburði.
Er lögreglan fékk að vita þetta,
reyndi hún að hafa hendur í hári
seðlafalsai'anna án þess að gera föls-
unina heyrum kunna, en ekkert varð
henni ágengt með því lagi, nema að
fölsku seðlarnir fengu nægan tíma
til þess að breiðast út. Fékk hún
þá blöðin í lið með sér, og er þau
höfðu sagt rækilega frá fölsuninni,
þá fóru menn að verða varkárari í
viðskiftum sínum og gefa gætur að
seðlum þeim, er þeir tóku á rnóti.
Einn góðan veðurdag kemur svo
maður nokkur inn í búð eina ogvar
nokkuð við öl, kaupir hann þar all-
dýran hiut og borgar alt með spón-
nýjum tíu lcrónaseðlum. Kom þá í
]jós við nákvæmari athugun, að þeir
voru allir falskir, og verzluuin end-
gði meb því, að lögreglan tókmann-
inn fastan. Yar þetta klæðskeri,
Hansen að "'nafni; hafði hann svallað
mikið undanfarna daga og ausið út
peningum. Þóttist hafa unnið þá í
Þýzku „Lotteríe". Eftir nokkra vafn-
inga meðgekk hann; sagði, að tilvon-
andi tengdasonur sinn hefði gert
seðlana. Hefði hann prentað seðla
upp á 21,000 kr., en 4—6000 kr.
væru þeir búnir að koma á gang!
Er tengdasonur hans kornst á snoðir
um, að Hansen svailaði mjög með
seðlana, sá hann, að það mundi
onda með því, að hann yrði tekinn
fastur. Tók hann því það ráð, að
strjúka með kærustuna, en bæði
voru þau handtekin áður en þau
komust úr Khöfn. Sá Brasch, svo
heitir hann, þann kost beztan, að
meðganga alt þegar í stað, og
bar þeim Hansen nokkurn veginn
saman. Lögreglan komst á snoðir
um, að einhver hefði verið í verki
með Brasch; svo var og. Hann náð-
ist einnig og liéitir Nielsen, er prent-
ari. Neitaði hann fyrst harðlega; en
böndin bárust svo að honurn, að
hann sá, að ekkert þýddi að þræta.
Hafði hann þá brent 2,500 kr., en
tengdamóðir hans jafnmíkið. Gerði
hann þetta, er hann frétti um hand-
töku Hansens og Brasch, til þess að
síður yrði hægt að sanna upp á sig
fölsunina. Brasch teiknaði seðlana,
en Nielsen prentaði. — Geta þeir sjálf-
ir kent sér að upp komst, þar sem
leir fóru svo ógætilega með þá. —
Sitja þeir nú allir í varðhaldi og bíða
dóms.
Eins og áður er um getið í „FjaJl-
konunni" hafði heimsmeistari Jes
Pedersen skorað Bech Olsen á hólm.
Þóttist Bech öruggur, þar sem hann
hafði áður lagt svo marga að velli.
Glímdu þeir 4. þ. m. og varð harður
atgangur, en ekki langur; því að
nokkrum mínútum liðnum féll Bech
Olsen. Yarð þá óp mikið og há-
reisti, er kappinn lá, en Pedersen var
í „sjöunda himni“. En Bech Olsen
ber harm sinn í hljóði og hyggur á
hefndír.
Nú ráðgera Danir, að reisa Krist-
jánsborgarhöll úr rústum og á Rík-
isdagurinn þá að hafa þar aðsetur
sitt.
Aðfaranótt 2. þ. m. og þann dag
gengu bér miklar skruggur og eld-
ingar, og gerðu töluverðan skaða
víða. Á Fjóni laust eldingu niður í
bóndabæ einn og brann hann til
ösku; sömuleiðis kvikfénaður allur.
Víðar brunnu hús, en manntjón
varð ekkert.
England. Eftir burtför Chamber-
lainsúr ráðaneytinu og þeirra ráðgjafa,
er með honum fóru, gekk Balfour
tregt að mynda nýtt ráðaneyti. Var
því ekki rétt í síðustu fréttum, að þ á
væri ráðaneytið myndað; svo var ekki.
En þá varð Austen Chamberlain fjár-
málaráðgjafl. Var það mælt, að það
hefði ekki verið að vilja Játvarðar
konungs. Hinir ráðgjafarnir litt merk-
ir og má því telja Chamberlain gamla
nú sem fyr þann, sem í raun og veru
ræður öllu. Chamberlain heldur hverja
töluna á fætur annari til þess að
sannfæra Englendinga um, að þeir
hljóti að leggja toll á matvörur. Fyr-
ir því berst hann með hnúum og
hnefum. Segir, að ef menn vilji ekki
að nýlendurnar skilist frá móður-
landinu (Engl.), þá verði að leggja
toli á matvöru. Þó á tollurinn ekki
að gera það að verkum, að dýrara
verði fyrir Englendinga að lifa. Það
eru útlöndin, sem eíga að borga
brúsann, því að tohur á ekki að leggj-
ast á matvöru frá enskum nýlendum
Hann vill láta leggja 5 p. ct. á két,
smér og ost, en lækka tollinn á te,
kaffl og sykri. Hann segir enn frem-
ur, að ef nýienduverzlunin ekki eykst
svo, að jafnist á við fólks fjölgunina
og afturförina í verzlun við erlendar
þjóðir, þá rnuni England hrapa niður
í tölu hinna vesælli þjóða og sæta
sömu örlögum og stórþjóðir fornald-
arinnar. Ekki er gott að segja, hvern-
ig þessu reiðir af, en efalaust verður
aðgangurinn harður. Mælt er, að Ját
varður konungur sé hlyntur frjálsn
verziun, en prinsinn aí Wales aftur a
móti ákafur fylgismaðurChamberiains.
— Játvarður konungur er nú að láta
gefa út á prent bréf móður sinnar,
Viktóríu drottningar. Eru það hin
markverðustu á tímabiiinu 1837—61
Erakkland. Þar hafa verið all-
miklar óeirðir meðal vefara; hafa
þeir haft ýmsan ójöfnuð 1 frammi.
Hefir lögreglan reynt að skakkaleik-
inn og koma friðí á, en það hefir
komið að litiu haidi. — Nýiega var
myrt i París leikmær ein frá konung-
lega leikhúsinu í Búkarest, Eiisa Pa-
pesco að nafni. Gerði það ungur
maður; skaut hana uppi í herberginu
hjá sér; nýíega haiði hann beðið
hennar, en hún ekki verið tilleiðan-
leg. Þar að auki var hann í mikilii
peninga þröng og er áiitið, að ait
þetta hafi gert hann svo æstan, að
hann réði henni bana.
Á ferðinni í París hafa verið Ítalíu
konungur og drotning og Leopold
Belgíu konuugur. Var mikið um
dýrðir hjá Frökkum, er Ítalíu konung-
ur kom þangað. Hann og Loubet
föðmuðust og kystust upp á há-ís.
lenzku.
A u s t u r rí k i-En g v c rj a 1 and. Iila
hefir Franz Jósep gengið að mynda
nýtt ráðaneyti fyrir Ungverjaland.
Ráðaneytið ómyndað enn. Er mönn-
um virtifet, að friður ætlaði að komast
á, þá spilti Körber, forsætisráðherra
Austurríkis, öllu með því að lýsa því
yflr, að Austurríki mundi aldrei leyfa
það, að Ungverjar fengju sérstakan
her. Þá komst alt í bál og brand.
Getur þetta herspursmál dregið Ijót-
an dilk á eftir sér fyrir Austurríki.
Balkanskaginn. Þaðan er ávalt
að frétta það sama: Movð, hryðju-
verlc og brennur. Tyrkir sýna að
vanda mikla grimd og uppreistarmenn
reyna að gjalda líku líkt. Austur-
ríki og Rússar sendu soldáni ávarp,
og sögðust vænta þess, að morðunum
í Makedóníu færi að létta og ró og
spekt kæmist þar á innan skams. Soi-
dán svaraði, að hann vonaði nú það
sama(!) og lofaði öllu fögru. En menn
vita nú orðið, liversu mikið er að
byggja á loforðum Hund-Tyrkjans
Uppreistarmönnum hefir liingað til
ávalt fjölgað og taka margir Búlgar-
ar þátt í bardögunum og stýraflokk-
um uppreistarmanna. En stórveldin
horfa á Tyrkjann brytja niður fólkið
og tala mikið um, að þetta rnegi ekki
svo vera, en hreyfa þó hvorki hönd
né fót þeim undirokuðu til hjálpar.
Þannig héidu Englendingar fund mik-
inn fyrir stuttu, og lótu þá aiment í
ljósi, að yfirráð soldáns yfir Make-
dóníu væru ófær og ætti hann því
að sleppa þeim. En þáð verða ráða-
gerðir eintómar og ekkert annað. -
Spánn. í Madrid hefir það fyrir
nokkru komist upp, að lögreglan þar
hefir verið í vitorði með verstu bóf-
um og þrælmennum, hjáipað þeim
að koxna þýfi undan og skotið þjófum
undan refsingu, en svo í launa skyni
fengið bróðurpartinn afþýfinu. Stjórnin
hefir þó lítið gert til þess að kom-
ast fyrir sannleikann og rannsaka mál
þetta; einungis iátið þessa lögreglu
fara frá, en aðra koma í hennar stað.
Háskóianum í Valladolid hefir verið
lokað sökum óeirða meðal stúdenta
þar. Þótti þeim prófessorarnir vera
of harðir í kröfum við prófin. Sam-
komulagið milli lýðsins og klerka-
stóttarinnar hefir verið upp á síðkastið
fremur slæmt. Er þar fjöldi manna,
sem hefir snúist algerlega móti ka-
þólsku klerkunum og kúgun þeirra;
heimta aðskilnað ríkis og kirkju og
að alþýðuskólar séu settir á stofn.
Eru menn farnir að sjá það, að ekki
er sem heppilegast að láta kaþólsku
kierkana hafa uppfræðslu æskulýðsins
á hendi.
Serbía. Þar er nú loks farið að
kyrrast um og lítur út fyrir, að frið-
urinn haldist. Nýtt ráðaneyti er mynd-
að, og er forsætisráðgjafinn hershöfð-
inginn Gruitsch, — Stjórnin hefir lýst