Fjallkonan - 05.01.1906, Blaðsíða 3

FJALLKONAN
3
Meira gull.
lantar ufiur pcninga?
Ef jies;si spurning væri lögð fyrir íslendinga og hver einstaklingur ætti
að gefa ákvcðið svar, imuidu eíiaust margir svara henni játandi. Margir
þarfnast gulls. — Eu aldiei frá því þetta land byrgðist hefir mönnum boð-
ist hér jafn-heillavænlegt tækifæri til að verða aðnjótandi gullsins, sem
einmitt nú, þar sem fullsannað er, að gull og aðrir dýrir málmar cru hér
í jörðu og gullnámugröftur er þegar byrjaður. Sérstaklega er Reykvík-
ingum bent á tækifærið. Það getur orðið ómetanlegur hagnaður að kaupa
nú hús og lóðir hér í bænum — inni á sjálfu gullnámu-svæðinu. Hji mer
undirrituðum ættú menn því að keppa um að festa kaup í húsum og lóð-
um, og helzt um leið gerast hluthafar i námufélaginu „Málmur." Eg tjái
mig og fúsan að veita leiðbeiningar í því, er að húsagerð lýtur, og tek að
mér að smíða hús. — Reynið að eiga tal við mig.
Mig er að hitta á heimili mínu Laugaveg 38, kl. 9—10 árd. og 8—10 síðd.
Virðingarfylst
G-UÖm. Eigllsson, trésmiður.
5á var ný bifvél keypt, en binni fargað,
og síðan hefir alt gengið vel.
Starfstími búsina befir því eigi orðið að
að réttu lagi nema römar 10 vikur. Á
þeasum tíma hefir böið fr mleitt 5256
pd. af emjöri, og hefir fengi t fyrir það að
meðaltali hér nm bil 77,6 aurar á pund, að
frádregnum ötlendum kostnaði.
J. V. Eaber í Newcaatle seldi alt smjör-
ið nema nálægt 116 pd., er sdd voru inn-
anlands. Smjörið náði alt i hærri lands-
sjóðs verðlaunin, og þótti það gott.
í lok nóvembermánaðar tók böið aptur
til starfa, en vitanlega er smjörið fremur
lítið um þetta leyti árs, en stjórn búsins
býst samt við, að það svari kostnaði. —
Á aðalfundi 22. des. f. á. var félagsmönn-
um greitt andvirði smjörsins með 66 aurum
fyrir pundið, og þótti það mjög gott, þeg-
ar þess er gætt, hverjnm óhöppum búið
hefir orðið fyrir, eins og áður getið.
Bústýra búsins er Guðrún Jónsdóttir frá
Bæ í Borgarfirði, og likar félagsmönuum
vel við hana. Formaður búsins siðastliðið
ár var Ólafur Jóhannesson í Stóra-Skógi;
en nú er kosinn til þess Hildiþór Hjálmtýs-
son, Hornastöðum, en meðstjórnendur eru
þeir síra Jóhannes L. L. Jóhannsson Kvenna-
brekku og Ólafur Finnsson hreppstjóri á
Fellsenda.
S. S.
Verkmauuafélag
er verið að stofna hér í bænum.
Það á að heita Bagsbrún. Tilgang-
ur þess mun vera fyrst og fremst
sá að koma á betra skipulagi á alla
daglaunavinnn, eyrarvinnu og s. frv.
Launakröfur, sem félagið ætlar sér
að gjöra, eru, eftir því sem vér höf-
um heyrt, mjög sanngjarnar. Ann-
ars mun E’jallk. ílytja síðar nánari
fréttir af þessum félagskap.
Mannalát.
Hinn 20. þ. m. (des.) andaðist
að heimili sína Ytri Njarðvík í Njarð-
víkurn merkisbóndinn Jóhann Krist-
inn Jónsson; hann var fæddur 14.
júlí 1847.
„Hann var sannur íslendingur að
hugarfari er hann jafnan sýndi, með
hreinlyndi sínu drenglyndi og ráð-
vendni.“
Jarðarfarir.
Frá þjóðkirkjunni.
30. des. Konan Guðrúu .Tónsdótt-
ir frá Herríðarhóli í Holtum, síðast
á Spítalastíg 8.
2. jan. Páll Ólafsson skáld.
Laust prestakall.
Bjarnanes í Austrr SkHftafollsprófasts-
dæmi (Bjaruanea og Einholtsaókair). Metið
kr. 1193,56. — Á prestakailinu hvílir lán,
tekið í Landsbankanum samkv. Ihbr. 30júlí
1901, sbr. Ihbr. 20. marz 1902. (Stj.tið. 1901,
B. bls. 119 og Stj.tíð. 1902, B. ble. 55),
upprunalega 400 kr., dú að eftirstöðvum
239 kr. — Veitist frá na,stu fardigum. —
Auglýst 28. des. 1905. Umsóknarfrestur til
20. febr. 1906.
Smá-útklippur
úr viðurkenningum fyrir bið mikla
ágæti, sem Kína-Lífs Elixír frá
Waldemar Petersen, Kaupmannahöfn,
hefir til að bera.
Lystarleysi um 20 ár og veikur
fyrir brjósti 4 ár.
Við þessum kvillum hefi eg á-
rangurslaust leitað ýmsra lækna;
þar á móti hefi ég fengið mikla
heil8ubót við að taka inn 4 flöskur
af Kína-Lífs-Elixír. Reykjavík I4/s,
04. Ekkja Guðrún Pálsdóttir.
Maga og ny'rnasjúkdómur. Eftir
ráði læknis míns neytt Elixírsins við
þessu og fengið algerðan bata. Lynd-
by sept. 1903. Kona Hans Larsen
garðeiganda.
Lœknisvottorð. Fg hefi látið sjúkl-
inga mína neyta Elixirsins. Hann
er ágætlega gott matarhæfis meðal,
og eg hefi orðið var við lækninga-
verkanir hans á ýmsan hátt. Krist-
janíu, Dr. T. Rodian.
Tæring . . . leitaði ýmsra lækna,
en fékk þá fyrst töluverðan bata, er
eg fór að neyta Elixírsins. Hunde-
sted, júní 1904. Kona J. P. Amor-
sens kaupmanns.
Meltingarörbugleikar. Elixírinn
hefir styrkt meltingu mína og kom-
ið reglu á hana, og get ég vottað,
að hann er beztur bitter, sem til er.
Kaupmannahöfn. N. Rasmussen.
Biðjið berum orðum um Kína-Lífs
Elixír Waldemars Petersens. Fæst
hvarvetna á 2 kr. flaskan.
Varið yður á eftirlíkingum.
Eg undirritaður panta allskonar
verkfæri handa bændum, svo sem
hrifuhöfuð úr bezta eski, sem
hvergi fæst nema hjá mér; þau eru
til sýnis. Snjóskíði úr samaefni,
sem eru svo létt að þau vikta að
eins 6 pd., og eru því ómissandi
fyrir alla, sem ferðast. Plæging--
ar-verkfæri norsk. Sömuleiðis
alls konar hljóðfæri grammó-
fón og margt fleira Mig er að finna
heima kl. 10 til 12 f. h. og kl. 5
til 7 e. h.
Virðingarfylst
Páll Borgtjörð.
Laugaveg 27.
Mótorbátur
30 feta langur 6 feta breiður, op-
inn, súðbyrtur. Benzínmótor með
41/, hesta afli. E"lytur 28 manns.
Ristir 2*/a fet. Er ódýr til sölu.
Liggur í Kaupmannahöfn. Bréf
merkt „Bátur“ afhendist ritstjóra.
í Timbur- og Kolaverzluninni
Reykjavik
eru alt af nægar birgðir af t i m b r i
og góðum ofnkolum.
Björn Guomundsson.
8AMKOIUHÚ8IB
BETEL
við Ingólfsstræti og Spítalastig.
Samkomur verða haldnar framvegis eins
Og hér segir:
Sunnudaga:
Kl. 2 e. h. Sunnudagaskóli.
Kl. 6*/a e. h. Fyrirlestur.
Miðvikudaga:
Kl. 8 e. h. Bibliusamtal.
Laugardaga:
Kl. 11 f. h. Bœnasamkoma og bibliu-
) iestur.
Xirkjusálmasöngsbókin verður viðhöfð.
Allir velkomnir á samkomurnar.
Yinsamlegast
D. Östlund.
1 ábyrgð gegn
tjóni af eldsvoða
tekur undirskrifaður alls konar muni
fyrir brunabótafélagið
UnionfcsurancG iociGÍy
í London,
sama félag sem Ilelgi heitinn Jóns-
son, banka-assistent var umboðs-
maður fyrir.
Reykjavik, Pósthúsinu, 29. sept. 1905.
Þorleifur Jónsson.
134
„Sem eg óska, að þú gangir að eiga! Hvaða þvættingur er
þetta? Eg óska ekki, eg vil hafa það; það er útrætt mál!“
Hann lagði heljarhögg í borðið og æpti:
„Frk. Saligneux er hölt og skökk og ófreskja ásýndum. En
það gerir ekkért til; þú skalt eiga hana samt, af því að mér
þóknast það!“
Líónel stóð upp frá borðinu og mælti:
„Eg. er dálítið þreyttur; má eg ekki fara að hátta? Á morg-
un getum við haldið umræðunni áfrara, ef þú vilt.“
Og hann gekk til föður síns til þess að kyssa hann. Teteról
rétti fram kinn sina og lofaði honum að kyssa sig, en kysti hann
ekki sjálfur. Því næst sagði hann og hélt í frakkahnapp á syni
sínum:
„Taktu nú vel eftir, hr. Líónel; á morgun fer eg til borgar-
innar í viðskiftaerindnm og kem ekki heim fyr en undir kvöld.
Þann tíma getur þú hugsað málið. Láttu mig nú sjá, að þú ráðir
sjálfur við alla þínar mótbárur; því að eg hefi bölvun á
kappræðum.“
Þegar Líónel var farinn, gekk Teteról fram og aftur um
herbergið. Hann var töluvert óánægður með þennan dag, sem
hann hafði þráð svo mjög; vonir hans höfðu ekki ræzt að fulln.
Hann hafði komist að raun um, að dutluugar voru komnir 1 prins-
inn hans; en hann hugsaði sér að ná þeim úr honum. Hann hefði
mikið út á son sinn að setja. 1. Líónel hafði ekki dáðst nógu
mikið að hvíta húsinu. 2. Hann hatði látið sér finnast alt of
mikið um blómin. 3. Hann hafði látið uppi þá skoðun, að eitt-
131
áfram: „Eg læt hana af hendi við þig, Líónel, og eg leyfi mér
að vekja athygli þína á því, að eg býst líka við því, að þú þakk-
ir mér fyrir.“
Línónel hallaði sér aftur á bak í stólinn og virti fyrir sér
reykinn úr vindli sínum. Inni í blágráu skýinu sá hann ungt,
ljómandi fallegt stúlkuandlit. Nokkurar mínútur var óviðkunnanleg
þögn.
„En segðu mér, hvernig á því getur staðið, að þú vilt endi-
lega láta mig ganga að eiga þessa frk. Saligneux,“ mælti Liónel,
þegar hann var búinn að ná sér aftur.
„Svei mér sem eg held ekki, að hann sé farinn að heimta af
mér ástæður!“
„Já, segðu mér einhverja þeirra.“
„Hvað er þetta? Svo þér þykir ekkert gaman að því að
hugsa til þess, að alþýðan hér og iðjuleysingjarnir í París segi
einn góðan veðurdag: Hafið þér heyrt, að sonur Jeans Teterols
hefir gengið að eiga dóttur barónsins frá Saligueux?"
Hann nefndi þetta þriggja atkvæða orð, eins og 10 samstöfur
hefðu verið í því.
„Það fær mér hvorki ánægju né. sorgar.“
„Nú, eu mér þykir garnan að því. Og skilurðu það ekki, að
við fáum eyðslubelginn hann tengdaföður þinn til þess að víkja
úr sessi fyrir okkur? Við látum hann fá álitlega fjárhæð
á ári og lofum honum svo að fara aftur að leika sér. Þá getur
hann flækst fram og aftur um búlevarðana, sem honum þykir svo
vænt um, og þá verður hann neyddur til að fá dóttur sinni Salig-