Fjallkonan - 21.09.1906, Side 4

FJALLKONAN
176 _________________________________
Ofnkol og Cokes.
Yæntanlegt er í þessari viku gufuskip til
H. P. Duus
lilaðlð kolum og cokes, af sömu ágætu tegund og yerzluuin hefir haft
fyrirfarandi, og verða seld mjög ódýrt.
Æ^kilegt væri að kaupfélagsmenn og aðrir, sem þurfa að fásér
c o k e s, gæfu sig fram liið fyrsta.
Sömuleiðis hefir verzlunin hirgðir af géðri
STEINOLÍU.
Yerzlunin annast heimflutning á öllum vörum.
Miklar birgðir af I”? alllllarlilæöi ! ! !
lO°/0 afsláttur.
Hrauns verzlun Hamborg1
Margar tegundr af sJÖl'U.iaa. eru komin.
iápuverzlunin í iusturstræti 6.
Sápur: Kristalsápa, brún og græn sápa, stangasápa, toiletsápa.
Höfuðvötn: Extraits og Eau de Cologne o. s. frv., o. s. frv.
Tekniskar og kemiskar vörur: Bleikjusóda, biámi, bökunar-
púlver, sítrónudropar, þvottaduft, sápuspænir, ofnpúlver, skósverta o. fl. o fl.
Avalt nœg-ar birgöir.
Oott íslenzkt
rjómabússmjör
fæst í verzlun
Matth. Mattliíassonar.
í Timbur- oo Kolaverzluninni
Reykjavik
eru alt af nægar birgðir af t i m b r i
og góðum ofnkolum.
Björn Guðmundsson.
öt og fataefni
sel ég sem áður Ód^rflSt
Nýkomið mikið af
nýtízku-efnum,
Hálslíni allsk. og Slaufum
sem er betra og fallegra en nokkru
sinni áður.
skraddari.
Biðjið ætíð um
Otto Mönsteds
danska smjörlíki,
Sórstaklega má mæla með merkjunum „Elefant“ og
V
„Fineste“ sem óviðjafnanlegum.
Reynið og dæmið.
arðepli dartöiiur)
fást í stór- og smákaupum í verzlun
Matth. Matthíasar.
SAMKOMUHÚSIÐ
BETEL
við Ingólfsstræti og Spítalastig.
Samkomur verða haldnar framvegis eins
og hér segir:
Sunnudaga:
Kl. 2 e. h. Suwnudagaskóli.
Kl. 6‘/s e.: h. Fyrirlestur.
Miðvikudaga
Kl. 8 e. h. Biblíusamtal.
Laugardaga:
Kl. 11 f. h. Bœnasamkoma og biblíu-
iestur.
Xirkjusálmasöngsbókin verður viðhöfð.
Allir velkomnir á samkomurnar.
Vinsamlegast
D. Östlund.
Gjalddagi Fjallkonunnar
var fyrir síðustu mánaðamót. Hátt-
virtir kaupendur eru vinsamlega
beðnir um að greiða andvirði blaðs-
ins sem fyrst. Margir eiga enn ó-
greitt andvirði árg. 1905. Skuldir
fyrir eldri árganga koma mér ekki við.
Einar Hjörleifsson.
T\ 4 ~VT er bezta liftryggingarfélagið
eitt, sem sérstakiega er vert
að taka eftir, er það, að „DAN“ tekur
menn til liftryggingar með þeim fyrir-
vara, að þeir þurfa engin iðgjöld að
borga, ef þeir slasast eða verða ófærir til
vinnu. Sérstök ágætiskjör fyrir bindindis-
menn.
Skrifstofa „Dans“ fyrir suðurland er I
E*ingholtsstræti 23 Reykjavik.
Ritstjóri Einar Hjöbleh'sson.
Félagsprentsmiðjan — 1906.
Tr useott-mótor ar
hafa einir fengið Jiæstu verðlaun (grand prix) sem veitt hafa verið nokkru
sinni á nokkurri sýningu nokkurs staðar í heimi fyrir mótora, líka 3 gull-
medalíur. Kosta með öllu, sem þarf að fylgja:
CD C» 1 cylinder 3 h.a. Kr. 656; þyngd 180 pd.
)5 n n 5 „ J) 644; n 260 „
» )) n n 7 „ n 1070; n 330 „
n n n n 9 „ n 1312; n 360 „
n 2 n n 10 „ n 2156; n 425 „
n w n n 14 „ n 2719; » 515 „
n n n n 18 „ n 3187; jf • 635 „
Vandalausir að brúka. Ganga skarkalalaust; hafa vitanlega meir
kraft, en að ofan segir, sé hljóðdrepinn aftekinn. Fáanleg bátsgrind, líka
uppdráttur til að búa til mótor. — Þeir, sem vilja kaupa, snúi sér til
mín, -einkasala fyrir ísland, sem gef allar upplýsingar. Kaupendur ættu
að leita upplýsinga áður þeir festa kaup annarstaðar. Þeim ekki lakara,
mér nóg.
Presthólar 20. nóv. 1905
Páll Bjarnarson.
208
þau á borðið og sagði við son sinn: „Varaðu þig að blása ekki
á þau; þau geta fokið burt, og þetta eru dýrmæt skjöl.“
Líónel las bæði skjölin vandlega. Augu bans’ glömpnðu, eins
og hitasótt væri í þeim. Blóðið lamdist í gagnaugunum og hann
krafsaði í borðið með nöglunum.
Þá tók hann til máls:
„Já, eg held nú það; skjalið að tarna er dásamlega vel til
fundið, og nú skil eg það vel, sem frk. Saligneux sagði við mig í
dag. Hún líkti mér við ræningja, sem ráða á menn með skamm-
byssu í hendinni. Já, skjalið að tarna er skammbyssu-ígildi. Þess
vegna bar hún svo mjög fyrir brjósti — jafnframt því sem hún
tjáði sig þess albúna að giftast mér að láta mig vita það, að
eg beitti við sig ódreDgskap og þrælmensku. Frk. de Saligneux
lítur svo á, sem þessi ráðahagur væri vanvirða fyrir hana, og eg
leyfl mér að vera þeirrar skoðunar, að ef henni þætti hann ekki
vanvirða, þá ætti hún það ekki skilið, að mér þætti vænt nm
hana.“
Jean Teteról starði steinhissa á son sinn og sagði því næst:
„Eg skil þetta ekki fremur en hebresku. Eg skil ekki, við hvað
þú átt.“
„Jæja, þú skilur þá sennilega það, sem eg gjöri nú.“
Og í sama bili reif hann skjalið sundur í átta parta, hljóp að
ofninum og fleygði blöðunum á blossandi arineldinn. Teteról stóð
209
skjal, sem faðir hans átti, skjal, sem hann taldi sér afar-mikils
virði — það gat ekki verið, og það var ekki svo.
Hann var að virða einhvern arin fyrir sér, gagntekin af skelf-
ingu, grafkyr eins og steingjörfingnr; eitthvað var að brenna á arn-
inum, en honnm var ekki með öllu ljóst, hvað þar var að brenna.
Loks fór hann til fulls að geta notað heila sinn, handleggi og fæt-
ur; þá rak hann upp öskur eins og náut og flaug á sor. sinn, eins
og hann hafði tveim dögum áður flogið á mannræfilinn, sem var að
stela í skóginum, og þreif í hálsinn á honum til þess að kyrkja
hann.
Líónel bar ekki við að verja áig.
„Gerðn það við mig, sem þú vilt,“ tautaði hann í hálfum
hljóðum.
Og hann lét aftur augun, því að honum stóð ótti af andliti
föður síns; angnn tindruðu af vonzku, andlitið var afskræmt og
froða vall út af vörum hans. Líónel saup hveljur og var að því
kominn að missa meðvitundina. En alt í einn sleptu þeir honum,
þessir tíu fingur, sem vorn að hengja hann, og hann hneig niður
á stól.
Þegar hann lauk upp augunum aftur, gá hann föður sinn
standa uppi yfir sér. Hann gá aftur andlitið, sem honum stóð ótti
af, og þung og ruddaleg hönd tók hatt hans og ýtti honum ofan á
höfuðið á honum. Jafnframt var sagt við hann hásum rómi: