Fjallkonan - 11.10.1910, Blaðsíða 3

FJALLKONAN
ÍBB
danske
Vin- &, Konserves-Fabrikker.
J. D. BEAUYAIS M. RASMUSSEN
Leverander til H».Maj. Kongen af Sverige, Kgl. Hof-Leverandar,
K0BENHAYN FAABORG
Konserves SyltetSjer
Frugtsafter og Frugtvlne.
SCHWEIZER SILKI
Biðjið um sýnishorn af okkar prýði»fögru nýjungum, »em vér ábyrgj-
umst haldgæði á.
Sératakt fyrirtak: Silki-damask fyrir isl. búning, »vart, hvítt og
með fleiri litum frá 2,15 fyrir meterinn.
Yér aeljum beint til einstakra manna og »endum þau ailkiefni, «em
menn hafa valið, tollfrítt og burðargjaldsfrítt til heimilanna.
Yörur vorar eru til sýnia hverjum »em vill hjá frú Ingibjörgu Johmon,
Lækjargötu 4 i Reykjavík.
Schweizer & Co. Luzern Y 4 (Schweiz).
Silkivarnlngs-utflytjendur. Kgl. hirðsalar.
frásögn er «vo blátt áfram sem verða
má, en svo Ijó* og lífmikil að les-
andanum er sem hann í raun og
veru sjái allan leikinn með eigin
augum.
Önnur saga er þar mjög hugnæm
að efni og ágætlega aögð og mjög
við skap íslendinga. Hún heitir
„íalenzkt heljarmenni.“
Mér datt eiginlega aldrei í hug
akáldaaga meðan eg var að leaa bók-
ina, heldur þótti mér aem eg væri
áhorfandi og áheyrala að kafla af
lífi nokkurra manna. Þykir mér og
aennilegaat, að þessi höfundur ajái
fleat af því, sem hann segir frá, en
smíði það ekki.
Bók þeasi er góð og þesa verð, að
menn kaupi hana og eigi.
Bjarni Jónsson frá Vogi.
Magnús Brynjólfsson
lögmaður í Pembina í Norður-Da-
kota, aem Iézt í sumar, var einhver
hinn ágætasti Islendingur veatanhafa,
enda hefir hann orðið mjög harm-
dauði öllum þeim er kynning höfðu
af honum, bæði löndum aínum veatra
og öðrum þarlendum mönnum. ís-
Ienzku blöðin veatra hafa flutt um
hann löng eftirmæli og fjölda erfl-
ljóða, aem eru þess vitni, hve mað-
urinn hefir verið mikila metinn. í
enskum blöðum var hana einnig
minst með miklu lofi og viðurkenn-
ing. — Merkur Íílendingur vestra
hefir sent Fjallkonunni enakt blað
með grein um Magnú», er ritað hafði
Whithead, ritatjóri blaðaina „ Williston
Stateu. Hann var kunnugur Magn-
úai og ritar um hann á þeaaa leið:
„Magnúa Brynjólfsson er dáinn.
Þar er genginn einn hinna me3tu
manna í Norðvesturlandinu. Hann
var hinn tþjóðnýtasti maður frá því
er hann var frumvaxta og fórat anild-
arlega foruita sú, er honum var
fengin, í orði og athöfnum.
íalenzki þjóðflokkurinn er mjög
merkilegur. Hann hefir lagt ava
mikið til andlegra og efnalegra
framfara á ýmsum stöðum í hinum
nýja heimi, að margsinnia hafa menn
af því bergi brotnir verið taldir hin-
ir þörfustu menn í ríki eða sam-
félagi. Magnús Brynjólfsaon var
einn alíkra manna. Hann var og
þjóðkunnur sakir verðleika sinna
aem borgari og opinber starfamaður.
Hann var ekki frægur af því, að
hann kepti»t fram til metorða, held-
ur sakir lítillætia aina, þótt hann
léti avo mikið gott af sér leiða í
almenningaþarfir. Hann vann aér
írausi og aðdáun þeirra sem þektu
hann, en hann gerði aér ekki far
um það. Hann var mikilmenni að
akapimunum og aðrir mikilhæfir
menn knúðu hann til þe»a að beita
sér fyrir, því að þeir treyatu hon-
um til þeaa að koma þvi vel fram
er hjá öðrum færi í handaakolum.
Magnúa Brynjólfason var ríkis lög-
maður (State’s Attorney) í Pembina-
fylki. Eu hann var meira. Hann
var frægur um alt ríkið fyrir lög-
mannaatörf aín. Yér aáum hann í
Minot og heyrðum hann mæla með
Jóhn Burkt til ríkiastjóra. Það
var hin mesta koiningaræða, sem
vér höfum heyrt nokkru ainni. Slík
tilþrif höfðu aldrei heyrat í Norður-
Dakota. — Mannfjöldinn varð töfr-
aður og hvert héraðið af öðru aner-
iit til fylgia með John Burke. Ræða
Magnúsar Brynjólfsaonar gerði hann
að rikisatjóra. Hún kveikti móð í
múgnum, er áður var áhugalau*.
Bændur fóru heim af fundinum ein-
ráðnir í því að berjast fyrir kosn-
ing Burke’a og hvervetna var Magn-
úa Brynjólfsaon þar kominn á mann-
fundi, aem rétta þurfti hlut flokka-
manna han». Hann atóð í styrjöld-
inni unz úr aleit.
Magnúa Brynjólf»«on var hugaður
»em ljón og hæverakur sem hefðar-
mær. Enginn háski aftraði skyídu-
verkum hana og traust hana var rót-
gróið. Hjálparþurfum var hann vin-
veittur og hollráður, en hann tók
ómjúkt á þeim, er fóru með avik og
undirhyggju, meðan hann var að
du»ta burt óheilnæmið. Hann atuddi
félagslíf og bræðralag. Hann skip-
aði aér á bekk meðal óbreyttra liðs-
manna, en aðrir menn gerðu hann
að oddvita, þar aem hann gat látið
mikið til sin taka.
Magnúa Brynjólfason var ajálf-
mentaður maður, en hann hreykti
sér ekki af því. Hann var ekki
meðal þeirra, sem láta sem mest
bera á athöfnum aínum og afrekum
til þe»a að afla sér trauata og frægð-
ar. En hann var af þeim ættbálki,
aem hafði lagt leið »ína til hins nýja
heima og rei»ti sér bygðir og bú á
víð og dreif og ruddi sér braut eftir
fremsta megni. Gæði heimsins komu
ekki fyrirhafnarlauat til þeirra og
þesair ágætu landnámsmeun áttu við
marga raun að stríða þegar hann
var að búa aig undir framsókn sina.
Hann notaði hverja atund en þagði
um það, sem honum bjó í hug.
Hann var þreyttur á hverju kveldi
og átti von harðrar vinnu að morgni.
Eu hann hélt áfram í sífellu og
smámaaman varð honum léttara fyr-
ir; loka náði hann fullri viðurkenn-
ing, sem hann hafði vel til unnið.
Um fertugt hafði hann náð miklu
gengi hjá almenningi.
Magnús var avo auðugur að sönn-
um maunkoitum og anauður að for-
dild, svo hreinn og beinn í hvívetna
og fráineyddur öllum tvíveðrung, að
lát hans er ekki einungis áfall fyr-
ir bygðarlag hans, heldur og tjón
fyrir alt þjóðfélagið.
Áhrif Magnúaar Brynjólfsaonar
munu lifa á komandi tímum meðal
þeirra sem kyntust honum og koma
hinum framsækna æskulýð að notum.
Yerk hans og hugianir munu bera
árangur hjá ókomnum kynslóðum.
Heimurinn er betri af því að Magn-
ús Brynjólfison hefir dvalið í honum".
Fyrirspurn.
Á dánarbú«-uppboði hér í bænum
vóru nýlega seldir ýmiakonar áfeng-
ir drykkir, bæði heilflöakur og hálf-
flöskur.
Er þetta lögum samkvæmt?
Tiro juris.
Svar. Um leið og Ejallkonan
beinir þe»»ari ipurningu til bæjar-
fógetana, þá skal þesa getið, að ann-
ar yfirdómari landsms er einn af
umboðamönnum dánarbús þessa og
var á uppboðinu.
Island og Svíþjóð.
Aukin verzlunarsumbönd.
Bcint gufuskipasamband milli
Svíþjóðar og íslands.
„Politiken" aegir frá því 16. þ.
m. að væntanlega verði komið á
beinu akipaiambandi frá nýári næat-
komandi milli íslands og Svíþjóðar.
Verzlunarfélagið R. W. Rhedin muni
hleypa 2—3 skipum af stokkunum,
og eiga þau að fara írá Stokkhólmi,
en komavið í Gautaborg ogMalmey.
„Oöteborqs Handéls og sjöfartstidn-
ingu minnist á þeaia fyrirætlnn. Tal-
ar blaðið um fyrirleatra Bjarna
Jónaaonar viðakiftaráðunauts og aeg-
ir þá hafa komið akriði á þetta mál
og orðið til þsia að aænak verzlun-
arfélög gerðu út sendimann til ís-
landa. Hann hafi komiat i samband
við ýma ialenzk verzlunarfélög með
góðri aðstoð aænska konaúliins í
Reykjavik, og nú sé þetta avolangt
komið, að beint gufuskipasamband
sé aama sem afráðið. Blaðið væntir
hina bczta árangura af þessu sam-
bandi og segir íaland vera komið inn
á þá framfarabraut, að neyzla og
þarfir fari vaxandi. Norska blaðið
„Stavanger Aftenbladu flytur langa
grein um fyrirtæki þetta 14. þ. m.
og lýkur máli aíuu með avolátandi
hvöt til Norðmanna:
„Hér í landi heyriat ekkert um ár-
angur af fyrirleatrum Bjarna Jóna-
aonar, þó að svo sé nú langt komið
í Sviþjóð, og það eru horfur á að
við ætlum að lofa Svíum að leggja
undir aig þennan markað án þess að
hreyfa okkur. Með kroaslagðar hend-
ur látum við þá aigla framhjá okkur
á þes«u «viði.“ [Eftir ígafold-]
Ceres fór frá Seyðiafirði i morgun
áleiðis hingað suður um land. Kem-
ur við í Vestmannaeyjum.
Flóra er ókomin til Seyðiafjarðar
frá Noregi. Átti að koma hingað á
morgun.
Yesta er á Sauðárkróki i dag á
leið hingað.
Vöruskip til Örum & Wulffi-
verzlunar í Fáskrúðafii ði lét í haf
frá Khöfn fyrir 5 vikum. Það var
seglskip, en hafði jafnframt hreyfivél.
Á föstudaginn var skipið ókomið til
Fáakrúðsfjarðar og hefir ekki til þess
apurzt. Búiat við, að því hafi eitt-
hvað blekst á.
Stúdentafélagið hélt aðalfund á
laugardagakveldið. 1 atjórn vóru
koinir : Andréa Björnaaon (formað-
ur), Skúli S. Thoroddaen (ikrifari),
Kriitján Linnet (gjaldkeri), Mattíaa
Þórðarson (bókavörður), Benedikt
Sveinaaon (varaformaður).
Glímur. Efnt var til „fegurðar-
kappglímu“ í Iðnaðarmannahúainu á
miðvikudaginn var. Tveir Árnea-
ingar ætluðu að þreyta, en þótti
veðrið of hráslagalegt er til kom.
Halldór Hansen bráat og úr leik að
læknisráði sökum veikinda. Urðu
glímumennirnir að eina sex og er
það einkennilegt, að allir eru þeir
verzlunarmenn eða við alík atörf
riðnir:
Árni Ólason (B. H. Bjarnaaon),
Bjarni Magnúsaon (Dagabrún),
Guðm. Kr. Guðmundason (Iðunn),
Guðm. Sigurjónason
Hallgrímur Benediktsson (Edinborg),
Magnús Tómaaaon (Th. Thorsteinas.).
Glímurnar fóru sæmilega fram, en
leiksviðið var til stórminnkunar og
hljóðfærið aem leikið var á var ó-
hæfilegt. Dómendur vóru: Jónat-
an kaupm. Þorateinsson, Matthias
læknir Einarsson og ólafur verzlm.
Davíðason (fyrverandi glímukonung-
ur). Verðlaun fengu: I. Hallgr.
Benediktaion, II. Guðm. Sigurjónasoa
og III. Guðm. Kr. Guðmundison.
Á eftir var farið í bændaglímu
og áhorfendum boðin þátttaka. Tveir
gáfu sig fram.
Ritstjóri: Bencdikt Svelnsson.
Félagsprentsmiðjan.