Norðurljósið - 01.01.1913, Blaðsíða 5

Norburljósib
5
Heimilislœkningar.
Ein blaðsiða i hverju tölublaði „Norðurljóssins" verður notuð iil að flytja greinar um heimilislækningar og
nauðsynlegar leiðbeiningar um, hvernig á að fara rjett með heilsuna, eins og verið hefir í 1. árgangi. Það
hejir komið í Ijós, að eigi var vanþörf á slikum leiðbeiningum, og hafa þessar „heimilislœkningar“ orðið mjög
vinsœiar. Geri jeg mjer far um, að vanda þessar greinar sem mest, til þess að þœr verði að sem mestu gagni,
og jeg œtla ekki að gefa neinar ráðleggingar, sem ekki eru staðfestar af áreiðanlegum sjerfrœðingum í lœkn-
isvisindum.
Jeg endurtek það, sem jeg ritaði . J. grein um heimilisíœkningar, (I. árg.) að það er langt frá œtlun minni,
að þœr komi að öltu leyti í staðinn fyrir lœknisráð; þœr eru aðeins gefnar til þess, að menn viti betur,
hvernig þeir eiga að fara með likama sinn, og til þess að þeir geti gripið til góðs ráðs, þegar á liggur, og
á meðan lœknirinn er sótiur. Jeg bið heíðraða lesendur að minnast þess, svo að það valdi engum misskilningi.
Ritstj.
XIII.
Hárlos.
Hárlos getur komið af ýmsum orsökum, en aðallega
valda því: elli, mikil veikindi eða þung sorg. Pað kemur
og opt fyrir eftir barnsburð, en þá er það ekki langvint,
og hárið vex vanalega aftur alveg eins og áður. Svo eru
og nokkrir húðsjúkdómar, sem hafa hárlos í för með
sjer, þegar þeir eru á höfðinu. Kvenfólki er hætt við
.að fá hárlos, ef það lætur hárið vera laust á næturnar
eða á hinn bóginn, ef hárið er bundið of fast.
Ef menn hirða hárið vel á meðan þeir hafa góða
heilsu, er síður ástæða til að óttast að þeir missi hárið
eftir veikindi eða áreynslu. Það á ætíð að þvo hánð
.að minsta kosti eiuu sinni á viku; þá má bæta eggja-
rauðu í vatnið til þess að fá froðu, eða nota góða sápu. Það
er gott að greiða hárið og bursta vel með hárbursta kvöld
og morgna. Það er álitið orsökin til þess, að karlmenn
verða oftar sköllóttir á unga aldri en kvenmenn, að
þær greiða og bursta hárið miklu oftar heldur en þeir.
Yfirleitt er ekki nauðsynlegt að bera neitt í hárið,
nema það sje of þurt; þá nota sumir vaselín t' hárið,
•og gefst það vel.
Ef hátið losnar, en nýtt hár kemur strax í staðinn,
er oft hægt að bæta það, með því að þvo hárið, greiða
og bursta, eins og áður er sagt. Ef nýtt hár kemur ekki
aftnr, á að láta klippa örlítið af hárinu, á hverjum mánuði,
og ef hárið er að verða gisið, er gott að þvo það einstöku
sinnum úr köldu vatni að kvöldi til, þurka það vel og binda
svo vasaklút um höfuðið og hafa hann alla nóttina.
Önnur aðferð, sem hefir reynst mjög vel, er að nudda
alt höfuðið hægt rneð ediki (ekki sterkari en notað er
með mat) í fimtán mfnútur, þurkar svo hirið og nudda
‘það úr bómolíu f fimtn mínútur. Þetta er gert um leið
og háttað er, og hárið er svo þvegið næsta morgun úr
vatni, með góðri sápu. Þetta er gert á hverju kvöldi,
svo sem 4-5 sinnum. Menn mega nota heitt eða kalt
'Vatn til að þvo höfuðið, eftit óskum, en ef heitt vatn er
notað, þá ber altaf að skola höfuðið á eftir snöggvast
með kolau vatni; annars er hætt við að maðuritin fái
kvef. Þessi regla á altaf við, þegar höfuðið er þvegið,
en.ekki aðeins þegar búið er að bera edik og bómoliu
í höfuðið.
Það eykur vöxt hársins að nudda hörundið á höfðinu
með fingrunum svo sem fimm mínútur kvöld og morgna.
Þegar hárið losnar eftir veikindi, er nauðsynlegt að fá
ráðleggingar og meðöl hjá lækni til að styrkja sjúkling-
inn, og hann á að hafa gott fæði. Þá ætti hárlosið að
batna um leið og kraftarnir aukast.
Eins og þegar er getið, getur hárlos verið afleiðing af
sumum húðsjúkdómutn. Yfirlcitt er það þá ekki annara
meðfæri en lækna að bæta það. Samt verður minst á
þau ráð, sem óhætt er að gefa, þegar farið verður að
ræða húðsjúkdóma hjer í blaðinu.
A8 uppræfa hár.
Menn spyrja stundum, hvort ekki sjeu til meðöl til
þess að uppræta hár, sern er ofaukið, sem vex, t. d. á
andlitinu á kvenmönnum og sem þeir vilja helst losast
við. Dr. Wilson, sjerfræðingurinn mikli í húðsjúkdómum,
ritar á þessa leið: „Til eru í sölubúðunum meðöl, sem
er sagt að geti upprætt hár. Ett þau geta ekki gert það
í raun og veru, því að rótin og alt það af hárinu, sem
er undir yfirborði hörundsins, er eftir alveg eins og áJur,
og sprettur upp með nýjum krafti, undir eins og ntenn
hætta að nota áburðinn. Að því leyti er áburðurinn ekki
betri en rakhnífur, og án efa er hið síðarnefnda betra
og vissara. . . . Þegar alt kemur til alls, er vissasta að-
ferðin að nota litla töng og hafa mikla þolinmæði við
það."
Elestir eru þessum lækni samdóma. Einasta vissa að-
ferðin er að lýna hárin upp eitt og eitt í senn með lít-
illi töng; en til þess að það verði ljettara, á að þvo
hörundið á þeim parti úr heitu vatni, sápulausu, tvisvar
eða þrisvar sinnum, með stuttu millibili, áður en farið
er að týna upp hárin,